funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja warszawskawięcej na
www.archidiecezja.warszawa.pl
[dostęp: 2013.05.19]

data i miejsce
śmierci

03.05.1940

KL Sachsenhausenobóz koncentracyjny
dziś: Sachsenhausen‐Oranienburg, pow. Oberhavel, kraj Brandenburgia, Niemcy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.09]

alt. daty i miejsca
śmierci

02.05.1940, 06.05.1940

Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

szczegóły śmierci

alt. szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

eksterminacja: wycieńczenie i głód

sprawstwo

Niemcy

miejsca i wydarzenia

KL SachsenhausenKliknij by przejść do opisu, Warszawa (Al. Szucha)Kliknij by przejść do opisu, PawiakKliknij by przejść do opisu, Warszawa (Daniłowiczowska)Kliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

07.06.1906

Tymawadziś: gm. Gniew, pow. Tczew, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

02.02.1933 (kaplica Seminarium Duchownego w Warszawiewięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19])

szczegóły posługi

inni związani
szczegółami śmierci

NOWAKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marceli, ADAMCZYKKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, BRZĄKAŁAKliknij by wyświetlić biogram Wiktor, BURCZYKKliknij by wyświetlić biogram Feliks, BYTOFKliknij by wyświetlić biogram Piotr, CHARSZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Ignacy, CHYLARECKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, CIEMNIAKKliknij by wyświetlić biogram Ludwik, CYBULSKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, CZAKIKliknij by wyświetlić biogram Saturnin, CZAPIEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef Leonard, DEMSKIKliknij by wyświetlić biogram Władysław, DOERINGKliknij by wyświetlić biogram Aleksander, FIGATKliknij by wyświetlić biogram Henryk, GOŃCZKliknij by wyświetlić biogram Bernard, GORALKliknij by wyświetlić biogram Władysław, GRZEBIELEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, GUZKliknij by wyświetlić biogram Józef Wojciech (o. Innocenty), HEVELKEKliknij by wyświetlić biogram Jan, HINZKliknij by wyświetlić biogram Franciszek Feliks, HINZKliknij by wyświetlić biogram Tadeusz, JARZĘBSKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, JORDANKliknij by wyświetlić biogram Bolesław, KALINOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Teodor, KARAMUCKIKliknij by wyświetlić biogram Edmund Władysław, KARCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Cyryl Metody, KAŹMIERCZAKKliknij by wyświetlić biogram Bronisław Antoni, KLEINKliknij by wyświetlić biogram Jan, KOMPFKliknij by wyświetlić biogram Janusz, KONKOLEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Joachim, KOWNACKIKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, KOZUBEKKliknij by wyświetlić biogram Roman, KRAUZEKliknij by wyświetlić biogram Edmund, KRUPIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Alojzy, KUBIAKKliknij by wyświetlić biogram Jan (br. Norbert Maria), KUBICKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan, KUBISTAKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, KUPILASKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, LAPISKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz, LENARTKliknij by wyświetlić biogram Jan, LICZNERSKIKliknij by wyświetlić biogram Konstanty, ŁOSIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Bernard Antoni, MACIĄTEKKliknij by wyświetlić biogram Stanisław Piotr, MARCHLEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Leonard, MATUSZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, MĄKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, MĘŻNICKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, MICHNOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marian Jan, MITRĘGAKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, MORKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Edmund, MOŚCICKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, NAGÓRSKIKliknij by wyświetlić biogram Paweł Wojciech, NITSCHMANNKliknij by wyświetlić biogram Adam Robert, NOWAŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Antoni, NOWICKIKliknij by wyświetlić biogram Aleksander, OCHOŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Karol (o. Krystyn), OKOŁO–KUŁAKKliknij by wyświetlić biogram Antoni, PALUCHOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Bolesław, PETRYKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan, PIASZCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Michał, PODLASZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, POMIANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Władysław, RADTKEKliknij by wyświetlić biogram Stefan Bolesław, SĄSAŁAKliknij by wyświetlić biogram Teodor, SKOBLEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Mieczysław, SKOWRONKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz, SOCHACZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Bronisław Piotr, SWINARSKI–PORAJKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj, SYNOWIECKliknij by wyświetlić biogram Bolesław, SZUKALSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, SZYMAŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Brunon Piotr Jan, ŚLEDZIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, TUSZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, TYMIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Antoni, WAWRZYNOWICZKliknij by wyświetlić biogram Jan, WĄSOWICZKliknij by wyświetlić biogram Zygmunt, WIERZBICKIKliknij by wyświetlić biogram Zygmunt Wawrzyniec, WIERZCHOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Fabian Sebastian, WILLIMSKYKliknij by wyświetlić biogram Albert, WŁODARCZYKKliknij by wyświetlić biogram Ignacy, WOHLFEILKliknij by wyświetlić biogram Robert, ZAWISZAKliknij by wyświetlić biogram Walenty, ZIELIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Paweł Mikołaj, ZIEMSKIKliknij by wyświetlić biogram Aleksander Feliks, ZIENKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Wacław, ŻUCHOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Wacław

miejsca i wydarzenia
opisy

KL Sachsenhausen: Przez niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL Sachsenhausen, założony na terenach byłej wioski olimpijskiej w 07.1936, przeszły w 1940 setki polskich kapłanów. Zanim zostali przetransportowani to obozu koncentracyjnego KL Dachau, część z nich zginęła w KL Sachsenhausen. W obozie dokonywano zbrodniczych eksperymentów medycznych na więźniach. W latach 1942‐1944 ok. 140 więźniów pracowało nad fałszowaniem funtów brytyjskich, paszportów, wiz, pieczęci i innych dokumentów. Także i innych więźniów wykorzystywano do pracy niewolniczej, m.in. w zakładach lotniczych firmy Heinkel, w fabrykach firm AEG i Siemens. Przeciętnie w obozie przebywało ok. 50,000 więźniów. Razem przez KL Sachsenhausen i jego filie przeszło ponad 200,000, z których zginęły dziesiątki tysięcy. Tuż przed nadejściem Rosjan dokonano masowej ewakuacji obozu i jego filii (razem ok. 80,000 więźniów) na zachód — w tzw. „marszach śmierci” do innych obozów, m.in. do KL Mauthausen‐Gusen oraz KL Bergen‐Belsen. Obóz funkcjonował do 22.04.1945. Po zakończeniu działań wojennych Rosjanie zorganizowali tam tajny obóz dla jeńców niemieckich i „podejrzanych” żołnierzy rosyjskich. (więcej na: www.stiftung-bg.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10])

Warszawa (Al. Szucha): W budynku ul. Jana Chrystiana Szucha 25 w Warszawie — wówczas części okupacyjnego niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo) — w centrum tzw. dzielnicy policyjnej (ze statusem niem. „Nur für Deutsche” — pl. „Tylko dla Niemców”), od 07.10.1939 siedziby niem. Der Kommandeur Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst für den Distrikt Warschau (pl. Urząd Komendanta Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa dystryktu warszawskiego), Niemcy zorganizowali siedzibę warszawskiej niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), czyli Gestapo. W suterenie urządzono niem. Hausgefängnis (pl. więzienie śledcze). Do Gestapo przywożono więźniów z warszawskich więzień, głównie z Pawiaka (dwa razy dziennie) na przesłuchania. Stosowano tortury — „bicie (pałką, pejczem, gumą, żelaznymi drągami, kolbami pistoletów), kopanie, szczucie psami, przypalanie papierosami lub żelaznym prętem (szczególnie twarzy, pięt i jamy brzusznej), miażdżenie palców i genitaliów, wieszanie na skutych z tyłu rękach (tzw. słupek), łamanie kości, wybijanie przednich zębów, uszkadzanie gałek ocznych, duszenie maską przeciwgazową z uszkodzonym pochłaniaczem, drażnienie prądem elektrycznym, wlewanie wody do nosa przy zakneblowanych ustach, zanurzanie głowy więźnia w wiadrze z wodą i trzymanie jej tam aż do wystąpienia objawów uduszenia, wyrywanie paznokci oraz wbijanie pod nie stalowych igieł” (Wikipedia). Torturowano na oczach najbliższych. Katowano nawet kobiety w zaawansowanej ciąży. W czasie Powstania Warszawskiego w gmachu dokonywano masowych egzekucji Polaków. Ilość ofiar — nieznana (w 06.1946 z piwnicy budynków przy Al. Szucha wywieziono 5.5 tony prochów i kości ludzkich). (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02])

Pawiak: Więzienie śledcze w Warszawie, zbudowane przez zaborcę rosyjskiego w latach 1830‐1835. W latach zaboru rosyjskie więzienie śledcze, zarówno kryminalne, jak i polityczne. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej, największe niemieckie więzienie w Generalnym Gubernatorstwie. Początkowo podlegało Wydziałowi Sprawiedliwości Urzędu niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), a od 03.1940 niem. Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst (pl. Policja Bezpieczeństwa i Służba Bezpieczeństwa) Dystryktu Warszawskiego — w szczególności niemieckiej Tajnej Policji Politycznej Gestapo. Na Pawiaku przetrzymywano stale ok. 3,000 więźniów, z czego ok. 2,200 na oddziale męskim i ok. 800 na oddziale kobiecym (tzw. Serbia) — przy „pojemności” ok. 1000 więźniów. W sumie w latach 1939‐1944 przez więzienie przeszło ok. 100,000 więźniów, z czego ok. 37,000 Niemcy zamordowali w egzekucjach — od 10.1943 więźniów Pawiaka mordowano w jawnych egzekucjach na ulicach Warszawy (niekiedy kilka razy dziennie) — w czasie przesłuchań, w celach albo „szpitalu” więziennym, a ok. 60,000 wywieziono w 95 transportach do obozów koncentracyjnych (głównie KL Auischwitz), innych miejsc odosobnienia lub do pracy przymusowej. Więzienie Niemcy zburzyli w czasie Powstania Warszawskiego 08‐10.1944. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10])

Warszawa (Daniłowiczowska): Warszawski centralny areszt — Centralniak — wykorzystywany przez Niemców jako więzienie sądowe, w którym przetrzymywano osoby podejrzewane o przestępstwa polityczne. Wielu wywieziono następnie na miejsca straceń (m.in. w podwarszawskich miejscowościach Magdalenka i Anin). (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])

«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])

Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])

źródła

osobowe:
www.stankiewicze.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
bibliograficzne:
„Wielkie Serce”, Dariusz Kaczmarczyk, wydawnictwo PAX, 1985, Warszawa
„Akta alumnów Wyższego Seminarium Duchownego WSD w Warszawie”, Archiwa WSD