Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
MARCENKO
inne wersje nazwiska
MARCZENKO
imiona
Aleksander
imiona zakonne
Antoni
funkcja
arcybiskup
wyznanie
Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
eparchia OR tuło‐bielowskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
eparchia OR orłowsko‐briańskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
eparchia OR kirowogradzko‐mikołajowska (Ukraińska Autonomiczna Cerkiew Prawosławna)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16]
eparchia OR chersońska i odeska (Ukraińska Autonomiczna Cerkiew Prawosławna)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
eparchia OR wołyńsko‐łuckawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
eparchia OR grodzieńsko‐nowogrodzka (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
eparchia OR pińsko‐poleska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]
eparchia OR warszawsko‐chełmska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
eparchia OR wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
akademickie wyróżnienia
kandydat świętej teologii prawosławnej
data i miejsce
śmierci
19.12.1954
ITŁ OzierŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: Tajszet, obw. irkucki, Rosja
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.19]
szczegóły śmierci
Od 1917, po przejęciu władzy w Rosji przez bolszewików, kapelan walczącej z nimi Ochotniczej Armii wojsk „Białych” (Siły Zbrojne Południa Rosji) pod dowództwem gen. Antoniego Denikina. Na początku 1919 udał się do Pińska, na Polesie. Już jednak w 05.1919 powrócił na południe i został ponownie kapelanem i dziekanem oddziałów kawaleryjskich Sił Zbrojnych Południa Rosji. Prawd. wziął z nią udział w nieudanym marszu na Moskwę, rozpoczętym 03.07.1919. Po klęsce w wojnie z bolszewikami ewakuował się z armią gen. Wrangla najpierw prawd. na Krym, a stamtąd w 1920 do Serbii.
W 1922, po polskim zwycięstwie w wojnie polsko–rosyjskiej 1919‐1921, powrócił do Polski.
W 11.1926 zwolniony z funkcji w związku z propagowaniem ukrainizacji prawosławnych szkół teologicznych.
W 03.1931 złożył przysięgę na wierność państwu polskiemu.
W 1940, po niemieckiej i rosyjskiej inwazji na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, złożył samokrytykę i przyjął pokutę wracając do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, został biskupem eparchii chersońsko–odeskiej.
W 1944, uciekając przed rosyjskim wojskami, przez Rumunię dostał się do Czechosłowacji.
Tam ponownie został przyjęty do Rosyjskiej cerkwi Prawosławnej.
Aresztowany przez Rosjan 03.12.1951.
01.04.1952 zwolniony z funkcji kościelnych.
05.06.1952 skazany przez wojskowy sąd rosyjski w Tule na 25 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.
Zesłany do obozu koncentracyjnego ITŁ OzierŁag, do Tajszetu.
Tam zginął.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
ITŁ OzierŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
12.03.1887
Odessadziś: grom. Odessa miasto, rej. Odessa, obw. Odessa, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
śluby zakonne
20.07.1912 (wieczyste)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
06.12.1913
szczegóły posługi
19.07.1946 – 01.04.1952
biskup ordynariusz — Tuładziś: rej. Tuła miasto, obw. tulski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna — zwolniony z funkcji już po aresztowaniu przez zbrodniczą rosyjską organizację MGB; wcześniej, 22.02.1950, wyróżniony prawem noszenia krzyża na kłobuku (monastycznego nakrycia głowy)
17.01.1946 – 19.07.1946
biskup ordynariusz — Orzełdziś: obw. orłowski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna
19.10.1945 – 17.01.1946
rektor — Karlowe Warydziś: pow. Karlowe Wary, kraj karlowarski, Czechy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29] ⋄ cerkiew OR pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła — p.o. („ad interim”)
1942 – 25.03.1944
biskup ordynariusz — Kirowograddziś: Kropywnycki, rej. Kropywnycki miasto, obw. Kirowohrad, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Ukraińska Autonomiczna Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego ⋄ Ukraińska Autonomiczna Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego — w czasie okupacji niemieckiej; 25.03.1944, wobec ofensywy rosyjskiej i wycofania się Niemców, ewakuował się najpierw do Rumunii, potem przez Jugosławię do Austrii (wówczas jeszcze część Niemiec)
22.08.1941 – 1942
biskup ordynariusz — Ukraińska Autonomiczna Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego ⋄ Ukraińska Autonomiczna Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego — po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, w czasie okupacji niemieckiej
28.03.1941
arcybiskup — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
28.10.1940 – 22.08.1941
biskup pomocniczy — Kamień Koszyrskidziś: grom. Kamień Koszyrski miasto, rej. Kamień Koszyrski, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27] ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna — wcześniej, 25.06.1940, po rozpoczęciu II wojny światowej, w czasie okupacji rosyjskiej, złożył samokrytykę, przyjął pokutę i powrócił na łono do Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej
od 07.01.1937
biskup pomocniczy — Kamień Koszyrskidziś: grom. Kamień Koszyrski miasto, rej. Kamień Koszyrski, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27] ⋄ wikariat, Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP ⋄ wikariat, Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP
ok. 11.04.1935
igumen–przełożony — Żyrowiczetakże: Żyrowice
dziś: ssow. Żyrowicze, rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.11.09] ⋄ Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP ⋄ monaster OR pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
07.05.1934 – 07.1937
biskup ordynariusz — Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP ⋄ Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — łac. locum tenens (pl. „trzymający stery”), i.e. p.o. („ad interim”); prawd. od 05.12.1936 w „stanie spoczynku”
od 15.04.1933
rektor — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Prawosławne Seminarium Duchowne
od 03.1930
biskup pomocniczy — Kamień Koszyrskidziś: grom. Kamień Koszyrski miasto, rej. Kamień Koszyrski, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27] ⋄ wikariat, Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP ⋄ wikariat, Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP
1928 – 24.05.1930
rektor — Mielcedziś: grom. Sokoliszcze, rej. Wyżwa Stara, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP ⋄ monaster OR pw. św. Mikołaja
11.1926 – 1928
rezydent — Jabłecznadziś: gm. Sławatycze, pow. Biała Podlaska, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ monaster OR pw. św. Onufrego (stauropigialny) — w „stanie spoczynku”, zwolniony z funkcji w związku z propagowaniem „ukrainizacji” prawosławnych szkół teologicznych
22.12.1925 – 11.1926
rektor — Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18] ⋄ Prawosławne Seminarium Duchowne — także: igumen–przełożony monasteru pw. Objawienia Pańskiego, niewielkiej wspólnoty (w 1936 siedmiu mnichów), w którym w jednym z budynków znajdowało się Seminarium
ok. 1925
igumen–przełożony — Dermańdziś: Dermań Pierwszy i Dermań Drugi, grom. Mizocz, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina
więcej na
uk.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05] ⋄ monaster OR pw. Trójcy Świętej — także: wizytator prawosławnych szkół duchownych eparchii wołyńskiej
od 27.10.1924
rektor — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Prawosławne Seminarium Duchowne — także: igumen–przełożony monasteru pw. Trójcy Świętej, niewielkiej wspólnoty, w budynkach której znajdowało się Seminarium
26.02.1923 – 01.09.1923
igumen–przełożony — Jabłecznadziś: gm. Sławatycze, pow. Biała Podlaska, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ monaster OR pw. św. Onufrego (stauropigialny)
od 25.02.1923
biskup pomocniczy — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna — eparchia de iure ciągle zależna od Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, acz trwały starania o autokefalię Polskiej Cerkwi; do autokefalii doszło 01.12.1924, gdy udzielił jej Patriarcha Konstantynopola, i de iure rozpoczęła działalność Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna
25.02.1923
biskup — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ sobór OR pw. św. Aleksandra Newskiego — chirotonia biskupia, i.e. święcenia; nominacja 09.02.1923 przez Synod Cerkwi Prawosławnej w Polsce
10.1922 – 02.1923
igumen–przełożony — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ monaster OR pw. Ducha Świętego (stauropigialny) — także: administrator eparchii wileńskiej, przewodniczący Konsystorza Duchownego w Wilnie
08.1922 – 10.1922
rektor — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ sobór OR pw. św. Aleksandra Newskiego — po przyjeździe w 07.1922 do niepodległej Polski; także: przewodnicząty prawosławnego Konstystorza Duchownego w Warszawie
1920 – 1922
rezydent — (terytorium Serbii)dziś: Serbia
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] — emigrant, po klęsce sił Białych w wojnie domowej z bolszewikami
ok. 05.1919 – 1920
kapelan — Armia Ochotnicza, Siły Zbrojne Południa Rosji (antybolszewiccy Biali) — kapelan i dziekan kawalerii, nominowany przez Tymczasowy wyższy zarząd cerkiewny na południowym wschodzie Rosji
03.1919 – ok. 05.1919
igumen–przełożony — Pińskdziś: rej. Pińsk miasto, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ monaster OR pw. Objawienia Pańskiego (braterski)
03.1919
archimandryta, i.e. opat naczelny — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
ok. 12.1917 – ok. 03.1919
kapelan — Armia Ochotnicza, Siły Zbrojne Południa Rosji (antybolszewiccy Biali)
21.09.1916 – 1917
wykładowca — Stawropoldziś: rej. Stawropol miasto, Kraj Stawropolski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Prawosławne Seminarium Duchowne — także: dziekan monasterów eparchii stawropolskiej (do 1916 stawropolsko–jekaterynodarskiej, od 1916 kaukasko–stawropolskiej)
19.10.1915 – 21.09.1916
zastępca inspektora — Stawropoldziś: rej. Stawropol miasto, Kraj Stawropolski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Prawosławne Seminarium Duchowne
1915
pustelnik — Sosnówkadziś: grom. Sosnówka, rej. Głuchów, obw. Sumy, Ukraina
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ Pustelnia stauropigialna OR (Glińska)
02.1914 – 1915
przedstawiciel — Urmiatakże: Orumiyeh
dziś: pow. Urmia, ost. Azerbejdżan Zachodni, Iran
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ misja Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej
06.12.1913
hieromnich — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu
21.07.1912
hierodiakon — Kaługadziś: rej. Kaługa miasto, obw. kałuski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia diakońska, i.e. święcenia diakonatu, poprzedzone 20.07.1912 przyjęciem tonsury i mniszymi ślubami wieczystymi
1910 – 1914
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Prawosławna Akademia Duchowna — podyplomowe studia specjalistyczne, uwieńczone tytułem Kandydata Świętej Teologii prawosławnej
do 1910
student — Odessadziś: grom. Odessa miasto, rej. Odessa, obw. Odessa, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Prawosławne Seminarium Duchowne
inni związani
szczegółami śmierci
KULHAWIECKliknij by wyświetlić biogram Symeon, STEPANIUKKliknij by wyświetlić biogram Jerzy, GUDKOKliknij by wyświetlić biogram Bazyli (bp Ambroży), NIKATOWKliknij by wyświetlić biogram Aleksy, OSTROUMOWKliknij by wyświetlić biogram Michał (bp Serafin), SAWICKIKliknij by wyświetlić biogram Jarosław, SIENKIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Aleksy, GAGALUKKliknij by wyświetlić biogram Antoni (abp Onufry), STROCIUKKliknij by wyświetlić biogram Leoncjusz, BLUMOWICZKliknij by wyświetlić biogram Jan, SZACHMUĆKliknij by wyświetlić biogram Roman (o. Serafin), PANASIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Emilian, MIEDWIEDIUKKliknij by wyświetlić biogram Włodzimierz, SMOLENIECKliknij by wyświetlić biogram Aleksander (abp Arseniusz), BORZAKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Aleksander (abp Agapit), DIERNOWKliknij by wyświetlić biogram Anatol (abp Abrahamiusz)
miejsca i wydarzenia
opisy
ITŁ OzierŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Озерный (pl. Oziernyj) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) —z siedzibą w miejscowości Tajszet w obw. irkuckim (w 1953‐1954 czasowo w Bracku, w tym samym obwodzie). Założony 07.12.1948 i do 1954 funkcjonujący także jako ros. Особый лагерь (pl. Obóz specjalny) GUŁAG nr 7. Więźniowie, wśród których było wielu Polaków, niewolniczo pracowali przy budowie linii kolejowej Bajkał‐Amur — początkowo odcinka Tajszet‐Brack, a potem z Bracka to Ust'‐Kut (razem ok. 700 km), wyrębem lasów i przetwarzaniem drewna oraz związanym z tym utrzymaniem kompleksów przemysłowych, przy budowie elektrowni wodnej, w kamieniołomach, przy produkcji wapna, w rolnictwie i produkcji dóbr konsumpcyjnych, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 37,000 więźniów: e.g. 31,881 (01.01.1950); 33,325 (01.01.1951); 37,093 (01.01.1952), z czego jedną czwartą stanowiły kobiety; 31,225 (01.01.1953); 36,152 (01.02.1953); 29,347 (01.01.1954). Zakończył działalność w 1960. (więcej na: de.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.04], gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.11.14])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.pstbi.ccas.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24]
bibliograficzne:
„Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
nne.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], nne.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], nne.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: MARCENKO Aleksander
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu