Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
święty
nazwisko
GAGALUK
imiona
Antoni
imiona zakonne
Onufry
data kanonizacji
22.06.1993
Sobór Biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławego
funkcja
arcybiskup
wyznanie
Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
eparchia OR kursko‐obojańskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
eparchia OR staroskolska
eparchia OR chersońska i odeskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
akademickie wyróżnienia
kandydat świętej teologii prawosławnej
data i miejsce
śmierci
01.06.1938
Błagowieszczeńskdziś: obw. amurski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]
szczegóły śmierci
W latach 1918‐1919, podczas rosyjskiej wojny domowej — w rezultacie bolszewickiego przewrotu Rosji w 11.1917 — uprowadzony przez bandę napastników na monaster pw. św. Grzegorza w Krasnym Majaku, który zniszczono. Uwolniony przez chłopów przeniósł się do pobliskiego Berysławia.
10.02.1923, 6 dni po biskupiej chirotonii, zatrzymany przez rosyjskich bolszewików w Jelizawietgradzie i oskarżony o przeciwstawianie się tzw. ruchowi renowacjonistycznemu w cerkwi rosyjskiej (tzw. Rosyjskiej „Odnowicielskiej”, i.e. heretyckiej, Cerkwi Prawosławnej, współpracującej z bolszewikami), niezarejstrowanie się w NKWD po przybyciu do Jelizawietgradu i szpiegostwo. Przetrzymywany w Jelizawietgradzie i Odessie. Zwolniony 15.05.1923, po podpisaniu zobowiązania, że nie powróci do Odessy.
16.10.1923 zatrzymany przez Rosjan w Krzywym Rogu, po wydaniu listu pasterskiego krytykującego działalność tzw. Żywej cerkwi (część Cerkwi „Odnowicielskiej”). Przewieziony do więzienia w Jelizawietgradzie, a stamtąd do więzienia w Charkowie. Zwolniony 16.01.1924, bez prawa opuszczania Charkowa.
09.12.1925 aresztowany ponownie. Przetrzymywany w więzieniu w Charkowie. W 1926 przetransportowany do więzienia Butyrki w Moskwie. Tam 05.11.1926 skazany przez zbrodniczy sąd OGPU na 3 lata zesłania w wiosce Kudymkar na Uralu.
W 10.1928, podczas zesłania, aresztowany ponownie i uwięziony w Tobolsku. 11.02.1929 zesłany do wioski Surgut nad rzeką Ob, a potem w 09.1929 do oddalonej wioski Uwat.
Po zakończeniu zesłania w 11.1929, bez prawa osiedlenia w dużych miastach, osiadł w Starym Oskole (w czasie powrotu kilkukrotnie atakowany, wyrzucany z pociągu, aresztowany). Odprawiać nabożeństwa mógł tylko w jednej cerkwi. Miał zakaz odwiedzania cerkwi w regionie. Trzykrotnie wyrzucony z mieszkań, gdzie przebywał.
W 03.1933 kolejny raz zatrzymany i oskarżony o działalność antyrządową. Po dwóch tygodniach więzienia w Starym Oskole przewieziony do więzienia w Woroneżu. Zwolniony w 06.1933.
Osiadł w Kursku, z prawem posługi tylko w jednej cerkwi.
Tam 23.07.1935 aresztowany, pod zarzutem zbyt częstego głoszenia kazań, nielegalnego udzielania święceń zakonnych oraz wspierania kapłanów prawosławnych wracających z zesłaniam czyli przewodzeniu grupie kontrrewolucyjnej. 09.12.1935 skazany na 10 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.
Do 03.1936 przetrzymywany w więzieniu w mieście Orzeł. Stamtąd przewieziony do rosyjskiego obozu niewolniczej pracy przymusowej ITŁ DalŁag. Niewolniczo pracował w kołchozie NKWD w wiosce Sredniebelaja w regionie amurskim.
27.02.1938 oskarżony — jako więzień — o działalność anty–rosyjską. Przewieziony do więzienia w Błagowieszczeńsku.
17.03.1938 skazany przez ludobójczy rosyjski sąd kapturowy, zwany «Trojka NKWD», na śmierć.
Zamordowany w nieznanym miejscu, w gronie kilkunastu prawosławnych kapłanów.
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
Ludobójstwo rosyjskie 11.08.1937Kliknij by przejść do opisu, Wielka Czystka 1937Kliknij by przejść do opisu, ITŁ DalŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Moskwa (Butyrki)Kliknij by przejść do opisu, ZesłanieKliknij by przejść do opisu, Charków (więzienie)Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
02.04.1889
Opole Lubelskiedziś: gm. Opole Lubelskie, pow. Opole Lubelskie, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
śluby zakonne
05.10.1913 (wieczyste)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
08.12.1913
szczegóły posługi
30.01.1934
arcybiskup — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
22.11.1933 – 15.12.1935
biskup ordynariusz — Kurskdziś: rej. Kursk, obw. kurski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.11] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ eparchia OR kursko‐obojańska — alternatywna data objęcia eparchii: 05.12.1933
11.08.1933 – 22.11.1933
biskup ordynariusz — Biełgoroddziś: rej. Biełgorod miasto, obw. biełgorodzki, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ eparchia OR kursko‐obojańska — łac. locum tenens (pl. „trzymający stery”), i.e. p.o. („ad interim”)
30.11.1929 – 27.06.1933
biskup ordynariusz — Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ eparchia OR starooskolska — z pozwoleniem, wydanym przez bolszewików, na posługę w tylko jednym kościele w eparchialnej stolicy Stary Oskoł
1924 – 09.12.1925
biskup ordynariusz — Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ eparchia OR odesko‐chersońska — łac. locum tenens (pl. „trzymający stery”), i.e. p.o. („ad interim”), pełniący posługę zdalnie, do momentu kolejnego aresztowania
04.02.1923 – 25.10.1926
biskup pomocniczy — Jelizawietgraddziś: Kropywnycki, rej. Kropywnycki miasto, obw. Kirowohrad, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ eparchia OR odesko‐chersońska — po 6 dniach od objęcia funkcji aresztowany przez bolszewików; w zasadzie do miasta swej posługi już nie powrócił, poza krótkotrwałym pobytem od 15.05.1923 do 16.10.1923, nieustannie aresztowany i zsyłany/deportowany
04.02.1923
biskup — Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ monaster OR pw. Zaśnięcia Matki Bożej (Ławra Peczerska) — chirotonia biskupia, i.e. święcenia
1922 – 1923
rektor — Krzywy Rógdziś: grom. Krzywy Róg miasto, rej. Krzywy Róg, obw. Dniepropetrowsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ cerkiew OR pw. św. Mikołaja Cudotwórcy
1922
archimandryta, i.e. opat naczelny — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
ok. 1918 – ok. 1922
rektor — Berysławdziś: grom. Berysław miasto, rej. Berysław, obw. Chersoń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ cerkiew OR pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny
1915 – 1918
profesor — Czerwony Majaktakże: Krasny Majak
dziś: grom. Czerwony Majak, rej. Berysław, obw. Chersoń, Ukraina
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ Seminarium Pastersko–Misyjnym ⋄ monaster OR (Biziukowski) — wykładowca historii Cerkwi Prawosławnej
08.12.1913
hieromnich — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu, poprzedzona 11.10.1913 chirotonią diakońską i ślubami mniszymi 05.10.1913
ok. 1912 – 1915
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Prawosławna Akademia Duchowna — podyplomowe studia specjalistyczne, uwieńczone tytułem Kandydata Świętej Teologii prawosławnej
ok. 1912
wykładowca — Jabłecznadziś: gm. Sławatycze, pow. Biała Podlaska, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ monaster OR pw. św. Onufrego (stauropigialny) — teologii prawosławnej dla przyszłych nauczycieli
do ok. 1912
student — Chełmdziś: pow. Chełm miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Prawosławne Seminarium Duchowne
inni związani
szczegółami śmierci
KULHAWIECKliknij by wyświetlić biogram Symeon, STEPANIUKKliknij by wyświetlić biogram Jerzy, GUDKOKliknij by wyświetlić biogram Bazyli (bp Ambroży), NIKATOWKliknij by wyświetlić biogram Aleksy, OSTROUMOWKliknij by wyświetlić biogram Michał (bp Serafin), SAWICKIKliknij by wyświetlić biogram Jarosław, SIENKIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Aleksy, STROCIUKKliknij by wyświetlić biogram Leoncjusz, BLUMOWICZKliknij by wyświetlić biogram Jan, SZACHMUĆKliknij by wyświetlić biogram Roman (o. Serafin), PANASIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Emilian, MIEDWIEDIUKKliknij by wyświetlić biogram Włodzimierz, SMOLENIECKliknij by wyświetlić biogram Aleksander (abp Arseniusz), MARCENKOKliknij by wyświetlić biogram Aleksander (abp Antoni), BORZAKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Aleksander (abp Agapit), DIERNOWKliknij by wyświetlić biogram Anatol (abp Abrahamiusz)
miejsca i wydarzenia
opisy
Ludobójstwo rosyjskie 11.08.1937: 11.08.1937 rosyjski przywódca Józef Stalin nakazał, a szef NKWD Nikołaj Jeżow podpisał, rozkaz nr 00485 o przeprowadzeniu tzw. «operacji polskiej». Na śmierć skazano 139,835 Polaków żyjących w Rosji. Według danych Międzynarodowego Stowarzyszenia Historyczno‐Oświatowego, Dobroczynnego i Obrony Praw Człowieka „Memoriał” (ros. Международное историко‐просветительское, правозащитное и благотворительное общество „Мемориал”), zajmującego się badaniami historycznymi i propagowaniem wiedzy o ofiarach represji rosyjskich — zamordowano 111,091. 28,744 skazano na pobyt w obozach koncentracyjnych — łagrach Gułag. Razem jednak deportowano ponad 100 tys. Polaków, głównie do Kazachstanu, na Syberię, w rejony Charkowa i Dniepropetrowska. Według niektórych historyków liczbę ofiar należy pomnożyć przez co najmniej dwa, bowiem mordowano nie tylko wymienione z nazwiska osoby, ale całe rodziny polskie (wystarczało samo podejrzenie o narodowość polską). Gdy uwzględnić fakt, że podana liczba w zasadzie nie obejmuje ludobójstwa na wschodnich obszarach Rosji (Syberia), to liczba ofiar może wynosić nawet 500,000 Polaków. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14])
Wielka Czystka 1937: „Wielki terror” (również «Wielka Czystka», zwana także od nazwiska ówczesnego szefa NKWD „Jeżowszczyzną”) — rosyjska państwowa akcja terroru politycznego, zaplanowana i skierowana przeciw milionom niewinnych ofiar — mniejszościom narodowym, bogatszym chłopom (kułacy), osobom uznanym za przeciwników politycznych, oficerom armii, której największe nasilenie miało miejsce od 09.1936 do 08.1938. Szczytowy punkt osiągnęła poczynając od lata 1937, gdy do Kodeksu Karnego wprowadzono art. 58‐14 o „kontrrewolucyjnym sabotażu”, co stało u podstaw „legalizacji” mordów, i 02.07.1937, gdy najwyższe władze Rosji, pod przywództwem Józefa Stalina, wydały dekret o rozpoczęciu akcji przeciw kułakom. Następnie wydano szerego rozkazów wykonawczych NKWD, w tym Nr 00439 z 25.07.1937, rozpoczynający likwidację 25,000‐42,000 Niemców żyjących Rosji (głównie tzw. Niemców nadwołżańskich); Nr 00447 z 30.07.1937 rozpoczynający likwidację „elementów antyrosyjskich”, oraz 00485[2] z 11.08.1937 nakazujący mord 139,835 osób narodowości polskiej (ta ostatnia była największą operacją tego typu — objęła 12.5% wszystkich zamordowanych podczas «Wielkiej Czystki», podczas gdy Polacy stanowili 0.4% populacji). Więzionych w obozach koncentracyjnych na Wyspach Sołowieckich, wyspie Anzer czy obozie koncentracyjnym ITŁ BelBałtŁag polskich kapłanów Rosjanie latem 1937 przenieśli do więziennych cel (część w Sankt Petersburgu). Następnie w kilku odrębnych, kapturowych, bandyckich procesach prowadzonych przez tzw. «Trojkę NKWD» (m.in. 09.10.1937, 25.11.1937) wszystkich skazali na karę śmierci i zamordowali w zbiorowych mordach. Strzałami w tył głowy pozbawiono ich życia albo w więzieniu w Sankt Petersburgu, albo bezpośrednio na miejscach pochówku, m.in. w Sandarmoch, czy Lewaszowskim Pustkowiu k. Leningradu, gdzie ich ciała wrzucono do zbiorowych dołów. Innych kapłanów aresztowany w miejscach, gdzie posługali, a następnie mordowano w okolicznych centralach NKWD (np. w Mińsku na Białorusi), po równie ludobójczych procesach przeprowadzanych przez wspomniany sąd kapturowy «Trojka NKWD».
ITŁ DalŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Дальне‐Восточный (pl. Daleko Wschodni) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) —z siedzibą w Chabarowsku, stolicy Kraju Chabarowskiego. Założony w 1929 i podlegający kolejno ludobójczym rosyjskim organizacjom GPU i NKWD. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wyrębie lasów i obróbce drewna, wydobywaniu kopalin — węgla i złota, konstrukcji zakładów przemysłowych (e.g. produkcji cementu), budowie dróg i kolei (linie Birobidżan‐Blucherowo/Leniskoje i Wołoczajewka‐Komsomolsk), regulowaniu biegu rzek (e.g. rzeki Amur), obiektów retencyjnych na rzece Sedanka k. Władywostoku, pracy w warsztatach we Władywostoku i Chabarowsku, na roli, w rybołówstwie, etc. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 112,000 więźniów: e.g. 47,767 (01.01.1934); 59,515 (01.01.1935); 71,763 (01.01.1936); 112,490 (01.01.1937); 100,875 (01.01.1938); 64,600 (01.10.1938); 64,249 (01.01.1939). Zakończył działalność 13.04.1939. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Moskwa (Butyrki): Przejściowe i śledcze. ciężkie więzienie w Moskwie — dla tzw. więźniów politycznych — w którym Rosjanie przetrzymywali i zamordowali tysiące Polaków. Założone prawd. w XVII w. W XIX w. przetrzymywano w nim wielu Polaków — uczestników powstań narodowych (1831 i 1863). W czasach komunizmu miejsce internowania politycznych więźniów, głównie przed wysłaniem do rosyjskich obozów pracy niewolniczej Gułag. W 1937‐8, podczas wielkich prześladowań, jednorazowo w więzieniu przetrzymywano do 20,000 ofiar (ok. 170 na celę). Tysiące zostało zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Zesłanie: Jedna ze standardowych represji rosyjskich. Skazańców zawożono zazwyczaj do niewielkiej miejscowości — na Syberii, na północy, na dalekim wschodzie — wyrzucano z wagonu czy wozu, i pozostawiano bez środków do życia, samym sobie. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Charków (więzienie): Rosyjskie więzienie karne, gdzie w latach 1930‐tych przetrzymywano wielu katolickich kapłanów, przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych.
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], kuz1.pstbi.ccas.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24]
bibliograficzne:
„Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], polit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.pravmir.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.kursk-sestry.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], kuz1.pstbi.ccas.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], azbyka.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.k-istine.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], kursk-sestry.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], stefanikka.narod.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
_2.jpg){kind=link}
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: GAGALUK Antoni
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu