data kanonizacji

28.10.1999

Święty Sobór Biskupów Białoruskiego Kościoła Prawosławego

funkcja

hieromnich

wyznanie

Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

eparchia OR grodzieńsko‐nowogrodzka (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]

data i miejsce
śmierci

05.03.1946

ITŁ UnżŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: obw. niżnonowogrodzki, Rosja
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2023.04.10]

alt. daty i miejsca
śmierci

1946

szczegóły śmierci

alt. szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

data i miejsce
urodzenia

15.01.1901

Podlesiedziś: ssow. Żerebkowicze, rej. Lachowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]

śluby zakonne

01.04.1923 (wieczyste)

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1935

szczegóły posługi

inni związani
szczegółami śmierci

KULHAWIECKliknij by wyświetlić biografię Symeon, STEPANIUKKliknij by wyświetlić biografię Jerzy, GUDKOKliknij by wyświetlić biografię Bazyli (bp Ambroży), NIKATOWKliknij by wyświetlić biografię Aleksy, OSTROUMOWKliknij by wyświetlić biografię Michał (bp Serafin), SAWICKIKliknij by wyświetlić biografię Jarosław, SIENKIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Aleksy, GAGALUKKliknij by wyświetlić biografię Antoni (abp Onufry), STROCIUKKliknij by wyświetlić biografię Leoncjusz, BLUMOWICZKliknij by wyświetlić biografię Jan, PANASIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Emilian, MIEDWIEDIUKKliknij by wyświetlić biografię Włodzimierz, SMOLENIECKliknij by wyświetlić biografię Aleksander (abp Arseniusz), MARCENKOKliknij by wyświetlić biografię Aleksander (abp Antoni), BORZAKOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Aleksander (abp Agapit), DIERNOWKliknij by wyświetlić biografię Anatol (abp Abrahamiusz)

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

ITŁ UnżŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Унженский (pl. Unżeńskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w miejscowości Suchobezwodnoje w obw. Niżny Nowogród (wówczas Gorki), nad rzeką Unża. Założony 05.02.1938. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wyrębie lasów, produkcji i dostawie drewna opałowego przeznaczonego dla Moskwy, produkcji nart i półwyrobów narciarskich, podkładów kolejowych, mebli, kopert do zegarków, a także ubrań, butów, wyrobów garncarskich, przy budowie i utrzymaniu linii kolejowych i dróg, zajezdni kolejnowych, w warsztatach mechanicznych i naprawczych, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim (w ok. 30 podobozach) ok. 30,000 więźniów: e.g. 19,986 (01.01.1940); 23,676 (01.01.1941); 27,278 (01.07.1941); 24,020 (01.04.1942); 23,904 (01.01.1943); 30,146 (01.01.1948); 30,210 (01.01.1950); 29,282 (01.01.1952); 29,551 (01.01.1953); 25,351 (01.01.1954); 23,124 (01.01.1955); 22,355 (01.01.1956). Wśród nich było 30‐50% uznawanych za „politycznych”. 5‐20% stanowiły kobiety. W 1949 połowa z więzionych w Rosji duchownych, 1,876 na 3,523, była w nim przetrzymywana. Zakończył działalność w 1960. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])

Mińsk: Rosyjskie więzienie. W 1937 miejsce wielu mordów w czasie rosyjskiej „Wielkiej Czystki”. Po rosyjskiej inwazji na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej miejsce przetrzymywania wielu Polaków. W 06.1941, po inwazji niemieckiej, Rosjanie wymordowali w nim część polskich więźniów osadzonych w Więzieniu Centralnym i tzw. Amerykance, a pozostałych pognano — w „marszu śmierci” (Rosjanie zamordowali ok. 10‐20 tys. więźniów) — w kierunku Czerwienia, w głąb Rosji. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])

Grodno: Więzienie wykorzystywane zarówno przez Rosjan (lata 1920, 1939‐1941 oraz od 1944), jak i Niemców (w latach 1941‐1944). Miejsce kaźni tysięcy Polaków.

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])

źródła

osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], zhirovichi-monastery.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], www.bu.kul.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], zapadrus.suKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], pravminsk.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24]
bibliograficzne:
„Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], zhirovichi-monastery.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], zapadrus.suKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], polit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], monasterium.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], hramik.cerkov.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], azbyka.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], zhirovichi-monastery.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24], zapadrus.suKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.09.24]