• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: episkopat.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: episkopat.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - 15.01.1939, Warszawa, źródło: audiovis.nac.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    15.01.1939, Warszawa
    źródło: audiovis.nac.gov.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: www.ogrodywspomnien.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: www.ogrodywspomnien.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: www.wtg-gniazdo.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: www.wtg-gniazdo.org
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: www.facebook.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: www.facebook.com
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: kostrzyn-24.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: kostrzyn-24.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - jesień 1919, Bobrujsk, Białoruś, źródło: www.facebook.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    jesień 1919, Bobrujsk, Białoruś
    źródło: www.facebook.com
    zasoby własne

nazwisko

WOJTYNIAK

imiona

Czesław

  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, Poznań, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, Poznań
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tabliczka pamiątkowa, Polski Cmentarz Wojenny, Miednoje, źródło: www.moremaiorum.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tabliczka pamiątkowa, Polski Cmentarz Wojenny, Miednoje
    źródło: www.moremaiorum.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Piotra i św. Pawła, Kostrzyń, źródło: kostrzyn-24.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Piotra i św. Pawła, Kostrzyń
    źródło: kostrzyn-24.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Pamiątkowa tabliczka, pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Pamiątkowa tabliczka, pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, pomnik, Wąwolnica, źródło: radio.lublin.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, pomnik, Wąwolnica
    źródło: radio.lublin.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, klasztor pw. Znalezienia Krzyża Świętego, Kalwaria Pacławska, źródło: ofm.krakow.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, klasztor pw. Znalezienia Krzyża Świętego, Kalwaria Pacławska
    źródło: ofm.krakow.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]

ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

honorowe wyróżnienia

prałatwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

Order Wojenny Virtuti Militari — Srebrny (V klasy)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

Krzyż Kampanii Wrześniowejwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.11.24]

Krzyż Walecznychwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

Pro Ecclesia et Pontificewięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]

Medal Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]

Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

data i miejsce
śmierci

04.1940

Twerdziś: obw. twerski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

alt. daty i miejsca
śmierci

05.1940, 11.05.1940

szczegóły śmierci

W 1903, w czasach zaboru pruskiego/niemieckiego, podczas nauki w niem. Königliches Auguste–Victoria–Gymnasium (pl. Królewskie Gimnazjum im. Augusty Wiktori) członek polskiego konspiracyjnego samokształceniowego Towarzystwa Tomasza Zana TTZ (w 1907 przewodniczący szkolnego koła). Później, w trakcie studiów seminaryjnych, współpracował z legalnie wydawanym, acz mocno cenzurowanym, miesięczniku „Brzask. Pismo Młodzieży Polskiej”, założonym przez członków TTZ, a w Gnieźnie został członkiem konspiracyjnej Polskiej Drużyny Strzeleckiej PDS, założonej przez TTZ i wzorującej się na podobnej organizacji działającej leganie w zaborze austriackim.

W czasie I wojny światowej powołany w 1915 do wojska niemieckiego — do 1918 był kapelanem 7. Pułku Grenadierów króla Wilhelma I, którego macierzystym garnizonem była Legnica.

W czasie Powstania Wielkopolskiego 1918‐1919 kapelan oddziałów powstańczych w Kościanie. Jako kapelan 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich (1919) uczestniczył w walkach pod Wronkami i Osiekiem nad Notecią i prawd. na froncie południowo–zachodnim („Grupa Leszno”).

Od 03.1919 brał prawd. udział w walkach z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej, podczas wojny polsko–ukraińskiej 1918‐1919.

W 07.1919 w składzie tego samego pułku znalazł się w okolicach Bobrujska na Białorusi, zajętego przez oddziały polskie w 08.1919, w ramach rozpoczynającej się wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921. W 12.1919 został proboszczem 14. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty Wojska Polskiego i wraz z nią uczesniczył w dalszych starciach zbrojnych wojny polsko–rosyjskiej (zarówno w trakcie odwrotu polskich sił w pierwszej połowie 1920, jak i polskiej kontrofensywie po triumfie w bitwie warszawskiej ok. 15.08.1920 — zwanej „Cudem nad Wisłą” — i pościgu za rozbitymi wojskami rosyjskimi, m.in. pod Mińskiem Litewskim i Bobrujskiem).

Potem kapelan oddziałów powstańczych — grupy płk Pawła Chroboka, twórcy głównego ośrodka dowódczego polskiego ruchu zbrojnego na Śląsku, czyli tzw. Dowództwa Obrony Plebiscytu, przekształconego w momencie wybuchu III Powstania Śląskiego 02.05.1921 w Naczelną Komendę Wojsk Powstańczych ‐ na ostatnim etapie zakończonego 05.07.1921 Powstania.

Po niemieckim najeździe na Polskę 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, od 04.09.1939 nadzorował ewakuację Kurii Polowej na wschód.

Ok. 17.09.1939, po rosyjskim ataku, dostał się do niewoli rosyjskiej prawd. w okolicach Łucka.

Przetrzymywany prawd. w obozie filtracyjnym NKWD PFŁ Frydrychówka, a następnie przewieziony w bydlęcych wagonach do obozu filtracyjnego NKWD PFŁ Kozielszczyna k. Połtawy.

Stamtąd 04.11.1939 przetransportowany do obozu koncentracyjnego NKWD w Kozielsku.

23‐24.12.1939 prawd. przewieziony do więzienia Butyrki w Moskwie, a następnie 29.12.1939 do obozu koncentracyjnego Ostaszków.

W końcu wywieziony do miejsca straceń w Twerze — lista wywozowa NKWD prawd. nr 2, z nieznaną datą sporządzenia i z nakazem przekazania do dyspozycji szefa Zarządu NKWD w Twerze, pozycja 48 — i zamordowany.

W 08.1941, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, biskup polowy polskich wojsk na Zachodzie, Józef Gawlina, mianował go — nie wiedząc o jego śmierci — wikariuszem generalnym powstającej w Rosji, na podstawie układu polsko–rosyjskiego Sikorski–Majski z 30.07.1941, Armii Polskiej.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 439/MON z 05.10.2007 awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady.

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

Twer (mordy NKWD 1940)Kliknij by przejść do opisu, «Ludobójstwo katyńskie 1940»Kliknij by przejść do opisu, KŁW OstaszkówKliknij by przejść do opisu, Moskwa (Butyrki)Kliknij by przejść do opisu, KŁW KozielskKliknij by przejść do opisu, PFŁ KozielszczynaKliknij by przejść do opisu, PFŁ FrydrychówkaKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Powstania śląskieKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919Kliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu, Towarzystwa Tomasza ZanaKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

19.07.1891

Puszczykowodziś: gm. Puszczykowo miasto, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.25]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

19.12.1914 (katedra gnieźnieńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
)

szczegóły posługi

1938 – 1939

wicekanclerz — Kuria Polowa Wojska Polskiego — także: w 1938 czasowo p.o. („ad interim”) kanclerza, czyli zastępca biskupa polowego Józefa Gawliny

19.03.1937

dziekan wojskowy RK — Wojsko Polskie — w randze pułkownika

1934 – 1939

kierownik — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ referat, Polowa Kuria Biskupia — także: wiceoficjał Sądu Biskupa Polowego

1930

dziekan — Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr IX Brześć nad Bugiem, Wojsko Polskie — p.o. („ad interim”)

1930 – 1934

proboszcz — Brześć nad Bugiemdawn.: Brześć Litewski /do 1923/
dziś: Brześć, rej. Brześć, obw. Brześć, Białoruś

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr IX Brześć nad Bugiem, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Kazimierza

1929 – 1930

kapelan — Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02]
⋄ Brygada „Nowogródek”, Korpus Ochrony Pogranicza KOP

od 1921

wicedziekan / prodziekan — Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr VII Poznań, Wojsko Polskie

1921 – 1929

proboszcz — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr VII Poznań, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny

16.02.1921

proboszcz wojskowy RK — Wojsko Polskie — w randze podpułkownika

od 12.1919

proboszcz — 14. Dywizja Piechoty, Wojsko Polskie

1919

kapelan — 1. Pułk Ułanów Wielkopolskich, Wojsko Polskie

od 01.06.1919

kapelan wojskowy RK — Wojsko Polskie — służby stałej, w randze kapitana

od 1918

wikariusz — Kościandziś: gm. Kościan, pow. Kościan, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej ⋄ dekanat RK Kościandziś: gm. Kościan, pow. Kościan, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1915 – 1918

kapelan — 7. Pułk Grenadierów króla Wilhelma, Armia Cesarstwa Niemieckiego

1915

wikariusz — Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

1915

wikariusz — Pniewydziś: gm. Pniewy, pow. Szamotuły, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
⋄ parafia RK pw. św. Wawrzyńca Męczennika ⋄ dekanat RK Lwówekdziś: gm. Lwówek, pow. Nowy Tomyśl, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

do 1914

student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)

student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)

inni związani
szczegółami śmierci

DUBIELKliknij by wyświetlić biogram Aleksander, JANASKliknij by wyświetlić biogram Mieczysław, KACPRZAKKliknij by wyświetlić biogram Józef, MARCOŃKliknij by wyświetlić biogram Mieczysław, MASŁOŃKliknij by wyświetlić biogram Władysław, MIKUCZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, MIODUSZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, NOWAKKliknij by wyświetlić biogram Edmund, OCHABKliknij by wyświetlić biogram Włodzimierz, PASZKOKliknij by wyświetlić biogram Ryszard, ROMANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Wiktor, SKORELKliknij by wyświetlić biogram Józef, SZWEDKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, ZAKRZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, DADACZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Roman Józef, GORGOLEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, SMOLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef Tomisław, TRZYBIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Walenty, WILKANSKliknij by wyświetlić biogram Julian

miejsca i wydarzenia
opisy

Twer (mordy NKWD 1940): W dniach 04.04‐22.05.1940 roku Rosjanie rozstrzelali w Twerze ok. 6,314 polskich jeńców wojennych z obozu koncentracyjnego w Ostaszkowie. Jeńców nocami przywożono — trasa z Ostaszkowa do Tweru to ok. 190 km — do siedziby NKWD (obecnie Twerski Instytut Medycznym przy ul. Sowieckiej, uprzednio gimnazjum klasyczne), pojedynczo w piwnicznym pomieszczeniu zwanym „pokojem leninowskim” identyfikowano, skuwano, przeprowadzano do innego pomieszczenia piwnicznego z drzwiami obitymi wojłokiem, po czym strzałem w tył głowy z niemieckiego pistoletu Walther P38 mordowano. Zwłoki wrzucano następnie do zbiorowych dołów śmierci w lesie w pobliżu miejscowości Miednoje, na terenie ośrodka letniskowego NKWD, i zasypywano koparką. Mordy stanowiły część zorganizowanej rosyjskiej akcji wobec polskich jeńców wojennych, noszącej wszelkie znamiona ludobójstwa, zwanej «ludobójstwem katyńskim». (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

«Ludobójstwo katyńskie 1940»: 05.03.1940 rosyjskie władze komunazistowskie — Biuro Polityczne rosyjskiej partii komunazistowskiej — podjęło formalną decyzję o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych przetrzymywanych w rosyjskich obozach w konsekwencji niemiecko‐rosyjskiej umowie Ribbentrop‐Mołotow, najazdu na Polskę i zaboru połowy Polski w 09.1939, i rozpoczęcia II wojny światowej. Aktem wykonawczym był rozkaz nr 00350 szefa NKWD, Ławrentija Berii, o „rozładowaniu więzień NKWD” na Ukrainie i Białorusi. Cała akcja — mordów dokonywano m.in. w Katyniu, Charkowie, Twerze, Bykowni i Kuropatach — była koordynowana centralnie z siedziby NKWD w Moskwie. Świadczą o tym tzw. listy wywozowe kolejnych grup polskich jeńców (zazwyczaj ok. 100 osobowych) z obozów NKWD kierowanych do miejsc kaźni, opracowywane i rozsyłane na kilka dni przed mordem właśnie z Moskwy. Świadczą też wcześniejsze wywózki polskich kapłanów z obozów NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku do więzienia NKWD w Moskwie, lub ich odizolowanie, tuż przed świętami 25.12.1939 Bożego Narodzenia, prawd. by pozbawić polskich jeńców opieki duchowej w tym czasie — w sposób oczywisty działania sterowane z centrali NKWD w Moskwie. Istnieją przesłanki — cztery tzw. „metodyczne konferencje NKWD‐Gestapo” w 1939‐1940: w Brześciu nad Bugiem, Przemyślu, Zakopanem i Krakowie — o ścisłej współpracy Rosjan i Niemców w całkowitej eksterminacji narodu polskiego, a w szczególności polskich elit — co zatwierdzone zostało prawd. podczas spotkania socjalistycznych przywódców Niemiec, Heinricha Himmlera, i Rosji, Ławrientija Berii, w pałacyku myśliwskim Niemca, Hermanna Göringa, w Romintach w Puszczy Rominckiej w Prusach Wschodnich. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
)

KŁW Ostaszków: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD, dla Polaków aresztowanych po najeździe w 1939, fukcjonujący w latach 1939‐1940 w Ostaszkowie — w rzeczywistości na oddalonych ok. 11 km Ostaszkowa wysepkach Stołobnyj oraz półwyspie Swietlica na jeziorze Seliger, w byłym prawosławnym monasterze, Pustelni Niłowo‐Stołobieńskiej, zrabowanym i zamkniętym przez rosyjskich bolszewików w 1928. W 04.1940 przetrzymywano w nim 6,570 osób (w 04.1940, w 11.1940 — 8397), z których ok. 6,300 została następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowana w Twerze. Wśród ofiar byli m.in. funkcjonariusze polskiej Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza KOP, Żandarmerii Wojskowej, Służby Więziennej, oficerowie i żołnierze Wojska Polskiego, oficerowie wywiadu i kontrwywiadu Oddziału II Sztabu Głównego, księża, pracownicy sądownictwa, straży pożarnej, leśnicy oraz osadnicy wojskowi ze wschodniej części II Rzeczypospolitej. Na innej wyspie jeziora Seliger, Gorodomla, w latach 1946‐1953 Rosjanie przetrzymywali grupę niemieckich specjalistów z zespołu Wernhera von Brauna, którzy pod kierunkiem Siergieja Korolowa, pracowali nad rosyjskim rakietami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

Moskwa (Butyrki): Przejściowe i śledcze. ciężkie więzienie w Moskwie — dla tzw. więźniów politycznych — w którym Rosjanie przetrzymywali i zamordowali tysiące Polaków. Założone prawd. w XVII w. W XIX w. przetrzymywano w nim wielu Polaków — uczestników powstań narodowych (1831 i 1863). W czasach komunizmu miejsce internowania politycznych więźniów, głównie przed wysłaniem do rosyjskich obozów pracy niewolniczej Gułag. W 1937‐8, podczas wielkich prześladowań, jednorazowo w więzieniu przetrzymywano do 20,000 ofiar (ok. 170 na celę). Tysiące zostało zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

KŁW Kozielsk: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD, dla Polaków aresztowanych po najeździe w 1939, fukcjonujący w latach 1939‐1940 w Kozielsku — na terenie XVIII wiecznego prawosławnego Stauropigialnego Optyńskiego Monasteru pw. Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, zamkniętego i zrabowanego przez rosyjskich bolszewików w 1923. W 04.1940 przetrzymywano w nim ok. 4,594 osoby, którzy zostali następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowani w Katyniu. Wśród jeńców był jeden kontradmirał Polskiej Marynarki Wojennej, czterech generałów, ok. 100 pułkowników i podpułkowników, ok. 300 majorów i ok. 1000 kapitanów i rotmistrzów Wojska Polskiego. Ok. połowy stanowili oficerowie rezerwy, wśród których było m.in. 21 profesorów, docentów i wykładowców szkół wyższych, ponad 300 lekarzy, kilkuset prawników, kilkuset inżynierów, kilkuset nauczycieli i wielu literatów, dziennikarzy i publicystów. Była też jedna kobieta, ppor. pilot Janina Lewandowska. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

PFŁ Kozielszczyna: Rosyjski ros. Проверочно‐Фильтрационный Ла́герь (pl. Obóz Sprawdzająco‐Filtracyjny) PFŁ, w którym ludobójcza rosyjska organizacja NKWD przeprowadzała selekcję i odizolowywanie najbardziej „niebezpiecznych” lub najcenniejszych dla nich więźniów — utworzony po rosyjskiej inwazji na Polskę 17.09.1939, powołaniu 19.09.1939 przez szefa NKWD, Ławrentego Berię, Zarządu NKWD do spraw Jeńców Wojennych i Internowanych, i nakazaniu utworzenia szeregu obozów dla jeńców polskich. Założony ok. 500 m od stacji kolejowej Kozielszczyna, w obwodzie połtawskim na Ukrainie, przy linii kolejowej Połtawa‐Krzemieńczuk. W 1939 przetrzymywano w nim, przed rozwiezieniem do innych obozów koncentracyjnych prawd. ok. 8,000 polskich jeńców. Jeńców policyjnych przetrzymywano w namiotach, szeregowych żołnierzy w budynkach byłej cerkwi klasztornej, zamkniętej po objęciu w Rosji władzy przez bolszewików, oficerów w reszcie budynków cerkiewnych, zamienionych przez bolszewików na sowchozowe świńskie chlewy (opróżnione po wyginięciu świń w czasie epidemii różycy). Wszystkich zmuszano do niewolniczej pracy, wedle zasady „kto nie pracuje to nie je”. Według wspomnień uratowanych było zimno, godzinami trzeba było w ogonku czekać na wodę. (więcej na: www.insignis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
)

PFŁ Frydrychówka: Rosyjski ros. Проверочно‐Фильтрационный Ла́герь (pl. Obóz Sprawdzająco‐Filtracyjny) PFŁ, w którym ludobójcza rosyjska organizacja NKWD przeprowadzała selekcję i odizolowywanie najbardziej „niebezpiecznych” lub najcenniejszych dla nich więźniów — utworzony po rosyjskiej inwazji na Polskę 17.09.1939, powołaniu 19.09.1939 przez szefa NKWD, Ławrentego Berię, Zarządu NKWD do spraw Jeńców Wojennych i Internowanych, i nakazaniu utworzenia szeregu obozów dla jeńców polskich. Funkcjonował od 20.09.1939 do 02.1940 we wsi Frydrychówka nad Zbruczem, przy linii kolejowej Tarnopol‐Chmielnicki. Przetrzymywano w nim ok. 5,000 żołnierzy Wojska Polskiego, głównie oficerów. Jeńcy nocowali pomiędzy stajniami folwarcznymi, część na terenie koszar w pobliskich Wołoczyskach, część pod gołym niebem, bez jakichkolwiek urządzeń, żywność nie była regularnie rozdawana. Był obozem przejściowym, z którego przesyłano jeńców do innych obozów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Powstania śląskie: Trzy zbrojne wystąpienia polskiej ludności przeciwko Niemcom w latach 1919‐1921 o polską przynależność Górnego Śląska i Opolszczyzny, po odrodzeniu państwa polskiego w 1918. Wybuchły w kontekście plebiscytu zarządzonego na podstawie ustaleń międzynarodowego traktatu wersalskiego z 28.06.1919, kończącego I wojnę światową, który miał zdecydować o przynależności państwowej spornych ziem. I powstanie miało miejsce w dniach 16‐24.08.1919 i wybuchło samorzutnie w odpowiedzi na terror i represje niemieckie wobec ludności polskiej. Objęło głównie powiaty pszczyńskie i rybnicki oraz część okręgu przemysłowego. Stłumione przez Niemców. II powstanie odbyło się 19‐25.08.1920. Wybuchło po licznych aktach terroru ze strony niemieckiej. Objęło cały obszar okręgu przemysłowego oraz część powiatu rybnickiego. W rezultacie Polacy uzyskali lepsze warunki do kampanii przed plebiscytem. Plebiscyt został przeprowadzony 20.03.1921. Większość ludności — 59,6% — opowiedziała się za Niemcami, ale wielki wpływ na wyniki miało dopuszczenie do głosowania Górnoślązaków mieszkających poza granicami Śląska. W rezultacie wybuchło III powstanie, będące największym zrywem powstańczym Ślązaków w XX w. Trwało od 02.05.1921 do 05.07.1921. Objęło prawie cały obszar Górnego Śląska. Doszło do dwóch dużych bitew w rejonie Góry Świętej Anny i pod Olzą. W wyniku powstania 12.10.1921 międzynarodowa komisja plebiscytowa podjęła decyzję o korzystniejszym dla Polski podziale Górnego Śląska. Bbszar przyznany Polsce powiększony został do ok. ⅓ spornego terytorium. Polsce przypadło 50% hutnictwa i 76% kopalń węgla. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.05.25]
)

Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro‐węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do odrodzonej w 1918 Rzeczypospolitej. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 rozejmem w Trewirze (w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce), co oznaczało de facto polskie zwycięstwo. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
)

Towarzystwa Tomasza Zana: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, w buncie przeciw germanizacji i cenzurze kultury polskiej, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — głównie w Wielkopolsce, a później na Śląsku. Pierwsze powstały w 1817. W 1897 odbył się zjazd w Bydgoszczy, który wypracował zasady działalności konspiracyjnej. Na innym zjeździe w Poznaniu powołano „Czerwoną Różę”, nadrzędną organizację dla wszystkich kół gimnazjalnych i koordynującą ich pracę. W 1900 „Czerwona Róża” skupiła organizacje Filomatów z Pomorza. Po procesie toruńskim w 1901 organizacji Filomatów z Pomorza w 1903 Niemcy wytoczyli proces 24 członkom Towarzystwa Filomatów i Filaretów z Gniezna. 21 z uczniów skazanych zostało na kary od nagany do 6 tygodni więzienia. Najbardziej dotkliwe były karty relegacji ze szkół z zakazem kontynuacji nauczania w szkołach średnich i wyższych Prus. Mimo represji Towarzystwo działało do 1918 i odzyskania przez Polskę niepodległości. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

źródła

osobowe:
www.ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
, pcbj.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
, episkopat.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
, 4historie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]

bibliograficzne:
Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‐1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
episkopat.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
, audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, www.ogrodywspomnien.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
, www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
, kostrzyn-24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
, www.moremaiorum.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02]
, kostrzyn-24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, radio.lublin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23]
, ofm.krakow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23]
, www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: WOJTYNIAK Czesław

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu