• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: episkopat.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: episkopat.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - 15.01.1939, Warszawa, źródło: audiovis.nac.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    15.01.1939, Warszawa
    źródło: audiovis.nac.gov.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: www.ogrodywspomnien.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: www.ogrodywspomnien.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: www.wtg-gniazdo.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: www.wtg-gniazdo.org
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: www.facebook.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: www.facebook.com
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław, źródło: kostrzyn-24.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    źródło: kostrzyn-24.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - jesień 1919, Bobrujsk, Białoruś, źródło: www.facebook.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    jesień 1919, Bobrujsk, Białoruś
    źródło: www.facebook.com
    zasoby własne

nazwisko

WOJTYNIAK

imiona

Czesław

  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, Poznań, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, Poznań
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tabliczka pamiątkowa, Polski Cmentarz Wojenny, Miednoje, źródło: www.moremaiorum.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tabliczka pamiątkowa, Polski Cmentarz Wojenny, Miednoje
    źródło: www.moremaiorum.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Piotra i św. Pawła, Kostrzyń, źródło: kostrzyn-24.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Piotra i św. Pawła, Kostrzyń
    źródło: kostrzyn-24.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Pamiątkowa tabliczka, pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Pamiątkowa tabliczka, pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, pomnik, Wąwolnica, źródło: radio.lublin.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, pomnik, Wąwolnica
    źródło: radio.lublin.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, klasztor pw. Znalezienia Krzyża Świętego, Kalwaria Pacławska, źródło: ofm.krakow.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, klasztor pw. Znalezienia Krzyża Świętego, Kalwaria Pacławska
    źródło: ofm.krakow.pl
    zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa
    źródło: zasoby własne
  • WOJTYNIAK Czesław - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOWOJTYNIAK Czesław
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]

ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

honorowe wyróżnienia

prałatwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

Pro Ecclesia et Pontificewięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]

Order Wojenny Virtuti Militari — Srebrny (V klasy)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

Krzyż Kampanii Wrześniowejwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.11.24]

2 × Krzyż Walecznychwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

Medal Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]

Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

data i miejsce
śmierci

04.1940

Twerdziś: obw. twerski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

alt. daty i miejsca
śmierci

05.1940, 11.05.1940

szczegóły śmierci

W 1903, w czasach zaboru pruskiego/niemieckiego, podczas nauki w niem. Königliches Auguste–Victoria–Gymnasium (pl. Królewskie Gimnazjum im. Augusty Wiktorii) członek polskiego konspiracyjnego samokształceniowego Towarzystwa Tomasza Zana TTZ (w 1907 przewodniczący szkolnego koła). Później, w trakcie studiów seminaryjnych, współpracował z legalnie wydawanym, acz mocno cenzurowanym, miesięczniku „Brzask. Pismo Młodzieży Polskiej”, założonym przez członków TTZ, a w Gnieźnie został członkiem konspiracyjnej Polskiej Drużyny Strzeleckiej PDS, założonej przez TTZ i wzorującej się na podobnej organizacji działającej leganie w zaborze austriackim.

W czasie I wojny światowej powołany w 1915 do Armii Cesarstwa Niemieckiego — do 1918 był kapelanem niem. Grenadier–Regiment König Wilhelm I Nr. 7 (pl. 7. Pułk Grenadierów króla Wilhelma I), którego macierzystym garnizonem była Legnica. Pułk brał udział w walkach na froncie zachodnim.

Po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po podpisaniu 11.11.1918 przez Aliantów i Niemców, w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, rozejmu i zawieszenia broni — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; a także po przekazaniu 11.11.1918 przez Radę Regencyjną — działającą na terenie okupowanego przez Państwa Centralne (Niemcy i Austro–Węgry) tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — zwierzchniej władzy nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowaniu go naczelnym dowódcą wojsk polskich, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli polskie terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, i nie obejmującego ziem zaboru pruskiego; Wielkopolska — jako pruska niem. Provinz Posen (pl. Prowincja Poznańska) — nadal formalnie pozostawała częścią państwa niemieckiego. W Kościanie, siedziby niem. Kreis Kosten (pl. Powiat Kościan), gdzie był wikariuszem — jego Pułk Grenadierów do Legnicy powrócił już po rozejmie w Compiègne, a zdemobilizowany został dopiero 19.12.1918 — powstały, tak jak i w innych miastach Wielkopolski, zarówno Rada Żołniersko–Robotnicza, składająca się z przedstawicieli garnizonu niemieckiego wojska, stacjonującego w Kościanie i robotników, zarówno polskich jak i niemieckich, inspirowana podobnymi radami powstającymi w całych Niemczech, jak i polska Powiatowa Rada Ludowa PRL, powstała na apel Naczelnej Rady Ludowej z Poznania. Współpraca między nimi nie była łatwa, choć doprowadziła do pewnych sukcesów strony polskiej. Ale ambicje polskiej strony sięgały dalej i gdy 27.12.1918 wybuchło w Poznaniu Powstanie Wielkopolskie, już 29‐30.12.1918 nastąpiło opanowanie magazynów i przejęcie uzbrojenia garnizonu — które Niemcy na wieść o wybuchu Powstania w Poznaniu planowali wywieźć w głąb Niemiec — przez grupę polskich skautów, wbrew decyzji PRL. To sprawiło, iż do 06.01.1918 władzę w mieście w zasadzie przejęli powstańcy i polscy urzędnicy. 07.01.1919 ogłoszono zaciąg do „Polskiego 1. Batalionu”, którego kolejne kompanie kierowane były na front południowo–zachodni Powstania, walcząc u boku Grupy „Leszno”. Został prawd. jego kapelanem i m.in. stworzył w Górce Duchownej, ok. 17 km od Kościanu, punkt opatrunkowy.

Następnie 29.01.1919 został kapelanem utworzonego dwa dni wcześniej w Poznaniu 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich powstańczej Armii Wielkopolskiej — od 04.1919 jego dowódcą był Władysław Anders. Już po rozejmie w Trewirze 16.02.1919, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, mocą którego polska powstańcza Armia Wielkopolska została uznana za wojsko sprzymierzone i wyznaczono granicę, której przekraczania „zabroniono wojskom niemieckim”, uczestniczył w zwiadach jednego z szwadronów Pułku 05‐20.05.1919 pod Wronkami i 28.06.1919 pod Osiekiem nad Notecią, gdzie stoczył krwawą potyczkę z Niemcami. Ta ostatnia potyczka miała miejsce dokładnie w dniu, w którym zawarto kończący I wojnę światową traktat wersalski, przyznający Wielkopolskę Polsce.

01.08.1919 Pułk wyruszył na front Litewsko–Białoruski wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921. Koleją dotarł do stacji Mołodeczno, a następnie marszem do Radoszkowicz, ok. 35 km na północ od Mińska. Już 08.08.1919 walczył z rosyjskim pociągiem pancernym i 09.08.1919 wkroczył do zdobytego dzień wcześniej Mińska. We wniosku o nadanie Krzyża Walecznych napisano: „Towarzyszył […] we wszystkich akcjach, wypadach i rajdach kawaleryjskich na tyły nieprzyjaciela […] W akcji na tyły nieprzyjaciela podczas ofensywy na Mińsk Litewski […] w czasie boju znajdował się w pierwszej linii nie tylko spełniając swoje duchowe posługi, ale osobistym męstwem służąc wzorem i przykładem własnym”. Z Mińska polski atak skierował się na południowy–wschód, w kierunku Bobrujska. 12.08.1919 wziął udział w walkach o Ihumeń, a następnie 28.08.1919 wkroczył do Bobrujska nad Berezyną. Polska ofensywa 06‐12.1919 doprowadziła do oparcia frontu walk o rzeki Berezyna i Dźwina na północy, oraz szereg jezior łączących górną Berezynę z Dźwiną — czyli linię zwaną historycznie Bramą Smoleńską. Pułk bronił linii rzeki Berezyny w okolicy Bobrujska, biorąc udział w kilku wypadach na stronę przeciwnika. Nad Berezyną stacjonował przez całą zimę 1919‐1920.

W 12.1919 został kapelanem — tytularnym proboszczem — całej 1. Dywizji Strzelców Wielkopolskich, przemianowej 10.12.1919 na 14. Wielkopolską Dywizję Piechoty Wojska Polskiego, w której składzie walczył wówczas 1. Pułk Ułanów (który w 01.1920, gdy 10.01.1920 wszedł w życie, po ratyfikacjach, traktat wersalski i Wielkopolska stała się formalnie częścią Polski, a jej powstańcza Armia częścią Wojska Polskiego, został przemianowany na 15. Pułk Ułanów Poznańskich). Na wiosnę 1920 Dywizja broniła linii dolnej Berezyny, do ujścia do Dniepru. Tam, w okolicy Szaciłek (dziś Świetłagorsk) m.in. 09‐22.04.1920 wzięła udział w szeregu potyczek z Rosjanami. Gdy 04.07.1920 rozpoczęła się wielka rosyjska ofensywa grupy gen. Michała Tuchaczewskiego, Dywizja wraz z całym polskim wojskiem rozpoczęła odwrót znad Berezyny. W nieustannych bojach z Rosjanami wycofywała się z Bobrujska, przez Berezę Kartuską, gdzie 21‐26.07.1920 broniła pozycji wzdłuż rzeki Jasiołda, Kobryń, Siedlce, by po prawie 600 km marszu osiągnąć linię Wisły w okolicy Dęblina. Stamtąd, w czasie decydującej Bitwy Warszawskiej (zwanej „Cudem nad Wisłą”), ruszyła na północ, stanowiąc trzon tzw. kontrnatarcia znad Wieprza, które de facto rozdzieliło nacierające oddziały gen. Tuchaczewskiego od zaplecza. 21.08.1920 Dywizja zdobyła Łomżę, a 26.08.1920 nie dozwoliła oddziałom rosyjskim na odwrót na wschód, zmuszając je pod Kolnem do przekroczenia granicy z niemieckimi Prusami Wschodnimi, gdzie zostały internowane. Stamtąd Dywizja przerzucona została pod Brześć nad Bugiem, dokąd już zostali Rosjanie wyparci. Tam „spełniając swe kapłańskie obowiązki z narażeniem własnego życia przebywał najczęściej na linii bojowej, krzepiąc moralnie żołnierzy, czym w znacznej mierze przyczyniał się do wielu zwycięstw. 12.09.1920 podczas ofensywy pod Brześciem Litewskim silniejsze oddziały bolszewickie przedostały się na nasze tyły, rozdzielając naszą grupę w okolicach na wschód od Motykat […] Znajdując się przy północnej grupie, pragnąc przedostać się do grupy południowej dokąd wzywały go obowiązki, nie zwracając uwagi na wielkie niebezpieczeństwo przedarł się przez nieprzyjacielskie rejony, przywiózł jednocześnie cenne wiadomości, które posłużyły do dalszego rozwoju akcji” (Ibid.) Wypierając Rosjan Dywizja walczyła m.in. 15‐16.09.1920 na północ od Kobrynia, pod Berezą, a następnie nacierając w kierunku Baranowicz. 19‐20.09.1920 — w trakcie drugiego wielkiego starcia tej wojny, Bitwy nad Niemnem 20‐28.09.1920 — „pod Prużanami i Różanami […] stale przebywał na linii ognia, składając dowody wielkiej odwagi osobistej” (Ibid.) Wypierając Rosjan Dywizja, po zdobyciu Baranowicz, 11.10.1920 zajęła Kojdanów, ok. 40 km przed Mińskiem. 15.10.1920 Dywizja wkroczyła do Mińska, ale już następnego dnia go opuściła — na podstawie podpisanego rozejmu Mińsk miał bowiem pozostać po stronie rosyjskiej.

Powrócił wówczas do Wielkopolski, ale zaraz potem został kapelanem powstałego 11.12.1920 Dowództwa Obrony Plebiscytu DOP, na której czele stał płk Paweł Chrobok. Organizacja była głównym ośrodkiem dowódczym polskiego konspiracyjnego ruchu zbrojnego na Górnym Śląsku, zajmując się ochroną polskich wieców i placówek plebiscytowych przed niemieckimi bojówkarzami z niem. Kampforganisation Oberschlesien (pl. Górnośląska Organizacja Bojowa) i przygotowując do zbrojnego powstania. Plebiscyt, będący wynikiem ustaleń traktatu wersalskiego, znaczony terrorem niemieckim, odbył się 20.03.1921, ale nie doprowadził do jednoznacznych politycznych rozstrzygnięć. Dlatego też 02.05.1921 wybuchło 3. Powstanie Śląskie. Został kapelanem Naczelnej Komendy Wojsk Powstańczych — czyli przekształconego weń DOP — i oddziałów powstańczych. Powstanie zakończyło się 05.07.1921 i korzystniejszym dla Polski podziałem Górnego Śląska.

W 1921‐1939 kapelan zawodowy Wojska Polskiego.

Po niemieckim najeździe na Polskę 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, od 04.09.1939 nadzorował ewakuację Kurii Polowej na wschód.

Ok. 17.09.1939, po rosyjskim ataku, dostał się do niewoli rosyjskiej, prawd. w okolicach Łucka.

Przetrzymywany prawd. w obozie filtracyjnym NKWD PFŁ Frydrychówka, a następnie przewieziony w bydlęcych wagonach do obozu filtracyjnego NKWD PFŁ Kozielszczyna k. Połtawy.

Stamtąd 04.11.1939 przetransportowany do obozu koncentracyjnego NKWD KŁW Kozielsk w Kozielsku.

23‐24.12.1939 prawd. przewieziony do więzienia Butyrki w Moskwie, a następnie 29.12.1939 do obozu koncentracyjnego KŁW Ostaszków w Ostaszkowie.

W końcu wywieziony do miejsca straceń w Twerze — lista wywozowa NKWD prawd. nr 2, z nieznaną datą sporządzenia i z nakazem przekazania do dyspozycji szefa Zarządu NKWD w Twerze, pozycja 48 — i zamordowany.

W 08.1941, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, biskup polowy polskich wojsk na Zachodzie, Józef Gawlina, mianował go — nie wiedząc o jego śmierci — wikariuszem generalnym powstającej w Rosji, na podstawie układu polsko–rosyjskiego Sikorski–Majski z 30.07.1941, Armii Polskiej.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 439/MON z 05.10.2007 awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady.

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

Twer (mordy NKWD 1940)Kliknij by przejść do opisu, «Ludobójstwo katyńskie 1940»Kliknij by przejść do opisu, KŁW OstaszkówKliknij by przejść do opisu, Moskwa (Butyrki)Kliknij by przejść do opisu, KŁW KozielskKliknij by przejść do opisu, PFŁ KozielszczynaKliknij by przejść do opisu, PFŁ FrydrychówkaKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Powstania śląskieKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919Kliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu, Towarzystwa Tomasza ZanaKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

19.07.1891

Puszczykowodziś: gm. Puszczykowo miasto, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.25]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

19.12.1914 (katedra gnieźnieńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
)

szczegóły posługi

1938 – 1939

wicekanclerz — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Kuria Biskupia Wojsk Polskich, Wojsko Polskie — także: w 1938 czasowo p.o. („ad interim”) kanclerza, czyli zastępca biskupa polowego Józefa Gawliny

1934 – 1938

dziekan wojskowy RK — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Kuria Biskupia Wojsk Polskich, Wojsko Polskie — kierownik referatu; 19.03.1937 mianowany dziekanem wojskowym wyznania rzymskokatolickiego, w randze pułkownika; także: wiceoficjał Sądu Biskupa Polowego

03.10.1930 – 04.1934

proboszcz wojskowy RK — Brześć nad Bugiemdawn.: Brześć Litewski /do 1923/
dziś: Brześć, rej. Brześć, obw. Brześć, Białoruś

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Okręg Korpusu OK Nr IX Brześć nad Bugiem, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Kazimierza — p.o. („ad interim”) dziekana

18.08.1929 – 03.10.1930

proboszcz wojskowy RK — Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02]
⋄ Brygada Nr 2 „Nowogródek”, Korpus Ochrony Pogranicza KOP, Wojsko Polskie

1921 – 18.08.1929

proboszcz wojskowy RK — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Okręg Korpusu OK Nr VII Poznań, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny — zastępca szefa duszpasterstwa Okręgu; dekretem Naczelnika Państwa z 03.05.1922, zatwierdzony ze starszeństwem z 01.06.1919 i 20. lokatą wśród proboszczów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze podpułkownika; dekretem L. 3448 Wodza Naczelnego z 16.12.1921, zweryfikowany ze starszeństwem z 01.04.1920 i 20. lokatą wśród proboszczów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze podpułkownika; także: administrator parafii wojskowej

ok. 12.1920 – ok. 05.07.1921

kapelan wojskowy RK — (terytorium Górnego Śląska)dziś: Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.11.24]
⋄ Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych, Wojsko Polskie — do 02.05.1921 Dowództwa Obrony Plebiscytu

12.1919 – ok. 12.1920

kapelan wojskowy RK — 14. Wielkopolska Dywizja Piechoty, Wojsko Polskie — tytularny proboszcz wojskowy; formalnie do Wojska Polskiego przyjęty jako kapelan wyznania rzymskokatolickiego dekretem L. 2238 Naczelnego Wodza z 30.07.1920

07.01.1919 – 12.1919

kapelan wojskowy RK — Armia Wielkopolska (i.e. Siły Zbrojne Polskie w byłym zaborze pruskim), Wojsko Polskie — od 07.01.1919 Polskiego 1. Batalionu z Kościana; od 29.01.1929 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich

1918 – 1919

wikariusz — Kościandziś: gm. Kościan, pow. Kościan, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej ⋄ dekanat RK Kościandziś: gm. Kościan, pow. Kościan, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1915 – 1918

kapelan wojskowy RK — niem. Grenadier–Regiment König Wilhelm I Nr. 7 (pl. 7. Pułk Grenadierów króla Wilhelma I), Armia Cesarstwa Niemieckiego

1915

wikariusz — Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

1915

wikariusz — Pniewydziś: gm. Pniewy, pow. Szamotuły, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
⋄ parafia RK pw. św. Wawrzyńca Męczennika ⋄ dekanat RK Lwówekdziś: gm. Lwówek, pow. Nowy Tomyśl, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

do 1914

student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)

od 1910

student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)

inni związani
szczegółami śmierci

DUBIELKliknij by wyświetlić biogram Aleksander, JANASKliknij by wyświetlić biogram Mieczysław, KACPRZAKKliknij by wyświetlić biogram Józef, MARCOŃKliknij by wyświetlić biogram Mieczysław, MASŁOŃKliknij by wyświetlić biogram Władysław, MIKUCZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, MIODUSZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, NOWAKKliknij by wyświetlić biogram Edmund, OCHABKliknij by wyświetlić biogram Włodzimierz, PASZKOKliknij by wyświetlić biogram Ryszard, ROMANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Wiktor, SKORELKliknij by wyświetlić biogram Józef, SZWEDKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, ZAKRZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, DADACZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Roman Józef, GORGOLEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, SMOLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef Tomisław, TRZYBIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Walenty, WILKANSKliknij by wyświetlić biogram Julian, DRUŻBACKIKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj, POGŁÓDEKKliknij by wyświetlić biogram Konstanty

miejsca i wydarzenia
opisy

Twer (mordy NKWD 1940): W dniach 04.04‐22.05.1940 roku Rosjanie rozstrzelali w Twerze ok. 6,314 polskich jeńców wojennych z obozu koncentracyjnego w Ostaszkowie. Jeńców nocami przywożono — trasa z Ostaszkowa do Tweru to ok. 190 km — do siedziby NKWD (obecnie Twerski Instytut Medycznym przy ul. Sowieckiej, uprzednio gimnazjum klasyczne), pojedynczo w piwnicznym pomieszczeniu zwanym „pokojem leninowskim” identyfikowano, skuwano, przeprowadzano do innego pomieszczenia piwnicznego z drzwiami obitymi wojłokiem, po czym strzałem w tył głowy z niemieckiego pistoletu Walther P38 mordowano. Zwłoki wrzucano następnie do zbiorowych dołów śmierci w lesie w pobliżu miejscowości Miednoje, na terenie ośrodka letniskowego NKWD, i zasypywano koparką. Mordy stanowiły część zorganizowanej rosyjskiej akcji wobec polskich jeńców wojennych, noszącej wszelkie znamiona ludobójstwa, zwanej «ludobójstwem katyńskim». (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

«Ludobójstwo katyńskie 1940»: 05.03.1940 rosyjskie władze komunazistowskie — Biuro Polityczne rosyjskiej partii komunazistowskiej — podjęło formalną decyzję o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych przetrzymywanych w rosyjskich obozach w konsekwencji niemiecko‐rosyjskiej umowie Ribbentrop‐Mołotow, najazdu na Polskę i zaboru połowy Polski w 09.1939, i rozpoczęcia II wojny światowej. Aktem wykonawczym był rozkaz nr 00350 szefa NKWD, Ławrentija Berii, o „rozładowaniu więzień NKWD” na Ukrainie i Białorusi. 03.03.1959 Aleksander Szelepin, szef rosyjskiego KGB, tak to opisał w ręcznej notatce: „W Komitecie Bezpieczeństwa Państwowego przy Radzie Ministrów Rosji od 1940 przechowywane są akta ewidencyjne i inne materiały dotyczące rozstrzelanych w tymże roku jeńców i internowanych oficerów, żandarmów, policjantów, etc., osób z byłej burżuazyjnej Polski. Ogółem na podstawie decyzji trójki specjalnej NKWD ZSRR rozstrzelanych zostało 21,857 osób, z których: w Lesie Katyńskim (obwód smoleński) 4,421 osób, z obozu starobielskiego w pobliżu Charkowa 3,820 osób, z ostaszkowskiego obozu (obwód kaliniński) 6,311 osób, i 7,305 osób w innych obozach i więzieniach Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi. Cała operacja likwidacji wymienionych osób prowadzona była na podstawie Uchwały KC KPZR z 05.03.1940”. Operacja — mordów dokonywano m.in. w Katyniu, Charkowie, Twerze, Bykowni i Kuropatach — była koordynowana centralnie z siedziby NKWD w Moskwie. Świadczą o tym tzw. listy wywozowe kolejnych grup polskich jeńców (zazwyczaj ok. 100 osobowych) z obozów NKWD kierowanych do miejsc kaźni, opracowywane i rozsyłane na kilka dni przed mordem właśnie z Moskwy. Świadczą też wcześniejsze wywózki polskich kapłanów z obozów NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku do więzienia NKWD w Moskwie, lub ich odizolowanie, tuż przed świętami 25.12.1939 Bożego Narodzenia, prawd. by pozbawić polskich jeńców opieki duchowej w tym czasie — w sposób oczywisty działania sterowane z centrali NKWD w Moskwie. Istnieją przesłanki — cztery tzw. „metodyczne konferencje NKWD‐Gestapo” w 1939‐1940: w Brześciu nad Bugiem, Przemyślu, Zakopanem i Krakowie — o ścisłej współpracy Rosjan i Niemców w całkowitej eksterminacji narodu polskiego, a w szczególności polskich elit — co zatwierdzone zostało prawd. podczas spotkania socjalistycznych przywódców Niemiec, Heinricha Himmlera, i Rosji, Ławrientija Berii, w pałacyku myśliwskim Niemca, Hermanna Göringa, w Romintach w Puszczy Rominckiej w Prusach Wschodnich. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
)

KŁW Ostaszków: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD, dla Polaków aresztowanych po najeździe w 1939, fukcjonujący w latach 1939‐1940 w Ostaszkowie — w rzeczywistości na oddalonych ok. 11 km Ostaszkowa wysepkach Stołobnyj oraz półwyspie Swietlica na jeziorze Seliger, w byłym prawosławnym monasterze, Pustelni Niłowo‐Stołobieńskiej, zrabowanym i zamkniętym przez rosyjskich bolszewików w 1928. W 04.1940 przetrzymywano w nim 6,570 osób (w 04.1940, w 11.1940 — 8397), z których ok. 6,300 została następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowana w Twerze. Wśród ofiar byli m.in. funkcjonariusze polskiej Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza KOP, Żandarmerii Wojskowej, Służby Więziennej, oficerowie i żołnierze Wojska Polskiego, oficerowie wywiadu i kontrwywiadu Oddziału II Sztabu Głównego, księża, pracownicy sądownictwa, straży pożarnej, leśnicy oraz osadnicy wojskowi ze wschodniej części II Rzeczypospolitej. Na innej wyspie jeziora Seliger, Gorodomla, w latach 1946‐1953 Rosjanie przetrzymywali grupę niemieckich specjalistów z zespołu Wernhera von Brauna, którzy pod kierunkiem Siergieja Korolowa, pracowali nad rosyjskim rakietami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

Moskwa (Butyrki): Przejściowe i śledcze. ciężkie więzienie w Moskwie — dla tzw. więźniów politycznych — w którym Rosjanie przetrzymywali i zamordowali tysiące Polaków. Założone prawd. w XVII w. W XIX w. przetrzymywano w nim wielu Polaków — uczestników powstań narodowych (1831 i 1863). W czasach komunizmu miejsce internowania politycznych więźniów, głównie przed wysłaniem do rosyjskich obozów pracy niewolniczej Gułag. W 1937‐8, podczas wielkich prześladowań, jednorazowo w więzieniu przetrzymywano do 20,000 ofiar (ok. 170 na celę). Tysiące zostało zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

KŁW Kozielsk: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD, dla Polaków aresztowanych po najeździe w 1939, fukcjonujący w latach 1939‐1940 w Kozielsku — na terenie XVIII wiecznego prawosławnego Stauropigialnego Optyńskiego Monasteru pw. Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, zamkniętego i zrabowanego przez rosyjskich bolszewików w 1923. W 04.1940 przetrzymywano w nim ok. 4,594 osoby, którzy zostali następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowani w Katyniu. Wśród jeńców był jeden kontradmirał Polskiej Marynarki Wojennej, czterech generałów, ok. 100 pułkowników i podpułkowników, ok. 300 majorów i ok. 1000 kapitanów i rotmistrzów Wojska Polskiego. Ok. połowy stanowili oficerowie rezerwy, wśród których było m.in. 21 profesorów, docentów i wykładowców szkół wyższych, ponad 300 lekarzy, kilkuset prawników, kilkuset inżynierów, kilkuset nauczycieli i wielu literatów, dziennikarzy i publicystów. Była też jedna kobieta, ppor. pilot Janina Lewandowska. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

PFŁ Kozielszczyna: Rosyjski ros. Проверочно‐Фильтрационный Ла́герь (pl. Obóz Sprawdzająco‐Filtracyjny) PFŁ, w którym ludobójcza rosyjska organizacja NKWD przeprowadzała selekcję i odizolowywanie najbardziej „niebezpiecznych” lub najcenniejszych dla nich więźniów — utworzony po rosyjskiej inwazji na Polskę 17.09.1939, powołaniu 19.09.1939 przez szefa NKWD, Ławrentego Berię, Zarządu NKWD do spraw Jeńców Wojennych i Internowanych, i nakazaniu utworzenia szeregu obozów dla jeńców polskich. Założony ok. 500 m od stacji kolejowej Kozielszczyna, w obwodzie połtawskim na Ukrainie, przy linii kolejowej Połtawa‐Krzemieńczuk. W 1939 przetrzymywano w nim, przed rozwiezieniem do innych obozów koncentracyjnych prawd. ok. 8,000 polskich jeńców. Jeńców policyjnych przetrzymywano w namiotach, szeregowych żołnierzy w budynkach byłej cerkwi klasztornej, zamkniętej po objęciu w Rosji władzy przez bolszewików, oficerów w reszcie budynków cerkiewnych, zamienionych przez bolszewików na sowchozowe świńskie chlewy (opróżnione po wyginięciu świń w czasie epidemii różycy). Wszystkich zmuszano do niewolniczej pracy, wedle zasady „kto nie pracuje to nie je”. Według wspomnień uratowanych było zimno, godzinami trzeba było w ogonku czekać na wodę. (więcej na: www.insignis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
)

PFŁ Frydrychówka: Rosyjski ros. Проверочно‐Фильтрационный Ла́герь (pl. Obóz Sprawdzająco‐Filtracyjny) PFŁ, w którym ludobójcza rosyjska organizacja NKWD przeprowadzała selekcję i odizolowywanie najbardziej „niebezpiecznych” lub najcenniejszych dla nich więźniów — utworzony po rosyjskiej inwazji na Polskę 17.09.1939, powołaniu 19.09.1939 przez szefa NKWD, Ławrentego Berię, Zarządu NKWD do spraw Jeńców Wojennych i Internowanych, i nakazaniu utworzenia szeregu obozów dla jeńców polskich. Funkcjonował od 20.09.1939 do 02.1940 we wsi Frydrychówka nad Zbruczem, przy linii kolejowej Tarnopol‐Chmielnicki. Przetrzymywano w nim ok. 5,000 żołnierzy Wojska Polskiego, głównie oficerów. Jeńcy nocowali pomiędzy stajniami folwarcznymi, część na terenie koszar w pobliskich Wołoczyskach, część pod gołym niebem, bez jakichkolwiek urządzeń, żywność nie była regularnie rozdawana. Był obozem przejściowym, z którego przesyłano jeńców do innych obozów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Powstania śląskie: Trzy zbrojne wystąpienia polskiej ludności przeciwko Niemcom w latach 1919‐1921 o polską przynależność Górnego Śląska i Opolszczyzny, po odrodzeniu państwa polskiego w 1918. Wybuchły w kontekście plebiscytu zarządzonego na podstawie ustaleń międzynarodowego traktatu wersalskiego z 28.06.1919, kończącego I wojnę światową, który miał zdecydować o przynależności państwowej spornych ziem. I powstanie miało miejsce w dniach 16‐24.08.1919 i wybuchło samorzutnie w odpowiedzi na terror i represje niemieckie wobec ludności polskiej. Objęło głównie powiaty pszczyńskie i rybnicki oraz część okręgu przemysłowego. Stłumione przez Niemców. II powstanie odbyło się 19‐25.08.1920. Wybuchło po licznych aktach terroru ze strony niemieckiej. Objęło cały obszar okręgu przemysłowego oraz część powiatu rybnickiego. W rezultacie Polacy uzyskali lepsze warunki do kampanii przed plebiscytem. Plebiscyt został przeprowadzony 20.03.1921. Większość ludności — 59,6% — opowiedziała się za Niemcami, ale wielki wpływ na wyniki miało dopuszczenie do głosowania Górnoślązaków mieszkających poza granicami Śląska. W rezultacie wybuchło III powstanie, będące największym zrywem powstańczym Ślązaków w XX w. Trwało od 02.05.1921 do 05.07.1921. Objęło prawie cały obszar Górnego Śląska. Doszło do dwóch dużych bitew w rejonie Góry Świętej Anny i pod Olzą. W wyniku powstania 12.10.1921 międzynarodowa komisja plebiscytowa podjęła decyzję o korzystniejszym dla Polski podziale Górnego Śląska. Obszar przyznany Polsce powiększony został do ok. ⅓ spornego terytorium. Polsce przypadło 50% hutnictwa i 76% kopalń węgla. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.05.25]
)

Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro‐węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej. Odrodzona 11.11.1918 Rzeczpospolita początkowo formalnie obejmowała bowiem tylko tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), czyli terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, a następnie pod kontrolą Państw Centralnych (Niemiec i Austro–Węgier), nie obejmując aliści zaboru pruskiego. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 paktem rozejmowym w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce i, co istotne, uznano polską powstańczą Armię Wielkopolską za sprzymierzone siły zbrojne Ententy. De facto okazało się polskim zwycięstwem, potwierdzonym w głównym traktacie pokojowym po I wojnie światowej, traktacie wersalskim z 28.06.1919, który w życie wszedł 10.01.1920 i w którym większość ziem zaboru pruskiego uznano za polskie. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
)

Towarzystwa Tomasza Zana: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, w buncie przeciw germanizacji i cenzurze kultury polskiej, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — głównie w Wielkopolsce, a później na Śląsku. Pierwsze powstały w 1817. W 1897 odbył się zjazd w Bydgoszczy, który wypracował zasady działalności konspiracyjnej. Na innym zjeździe w Poznaniu powołano „Czerwoną Różę”, nadrzędną organizację dla wszystkich kół gimnazjalnych i koordynującą ich pracę. W 1900 „Czerwona Róża” skupiła organizacje Filomatów z Pomorza. Po procesie toruńskim w 1901 organizacji Filomatów z Pomorza w 1903 Niemcy wytoczyli proces 24 członkom Towarzystwa Filomatów i Filaretów z Gniezna. 21 z uczniów skazanych zostało na kary od nagany do 6 tygodni więzienia. Najbardziej dotkliwe były karty relegacji ze szkół z zakazem kontynuacji nauczania w szkołach średnich i wyższych Prus. Mimo represji Towarzystwo działało do 1918 i odzyskania przez Polskę niepodległości. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

źródła

osobowe:
ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
, pcbj.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
, episkopat.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
, 4historie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]

bibliograficzne:
Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‐1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
episkopat.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
, audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, www.ogrodywspomnien.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
, www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
, kostrzyn-24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
, www.moremaiorum.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02]
, kostrzyn-24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
, radio.lublin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23]
, ofm.krakow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23]
, www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: WOJTYNIAK Czesław

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu