funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja lwowskawięcej na
www.rkc.lviv.ua
[dostęp: 2013.05.19]

honorowe wyróżnienia

kanonik Expositorii Canonicaliswięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

data i miejsce
śmierci

05.04.1940

Twerdziś: obw. twerski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Rosjanie

data i miejsce
urodzenia

20.01.1895

Rudnik nad Sanemdziś: gm. Rudnik nad Sanem, pow. Nisko, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

alt. daty i miejsca
urodzenia

02.01.1895

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1918 (Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])

szczegóły posługi

inni związani
szczegółami śmierci

DUBIELKliknij by wyświetlić biografię Aleksander, JANASKliknij by wyświetlić biografię Mieczysław, KACPRZAKKliknij by wyświetlić biografię Józef, MARCOŃKliknij by wyświetlić biografię Mieczysław, MASŁOŃKliknij by wyświetlić biografię Władysław, MIKUCZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Józef, MIODUSZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Jan, NOWAKKliknij by wyświetlić biografię Edmund, OCHABKliknij by wyświetlić biografię Włodzimierz, PASZKOKliknij by wyświetlić biografię Ryszard, ROMANOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Wiktor, SKORELKliknij by wyświetlić biografię Józef, WOJTYNIAKKliknij by wyświetlić biografię Czesław, ZAKRZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Franciszek

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

Twer: W dniach 04.04–22.05.1940 roku Rosjanie rozstrzelali w Twerze ok. 6,314 polskich jeńców wojennych z obozu w Ostaszkowie. Jeńców przywożono do budynku NKWD (obecnie Twerski Instytut Medycznym przy ul. Sowieckiej, uprzednio gimnazjum klasyczne), identyfikowano, skuwano, po czym strzałem w tył głowy z niemieckiego pistoletu Walther P38 mordowano. Zwłoki wrzucano następnie do zbiorowych dołów śmierci w lesie w pobliżu miejscowości Miednoje. Było to realizacja decyzji rosyjskich władz komunazistowskich – Biura Politycznego rosyjskiej partii komunazistowskiej – z 05.03.1940 o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych przetrzymywanych w rosyjskich obozach po niemiecko–rosyjskiej umowie Ribbentrop–Mołotow zaborze połowy Polski z 1939, potwierdzonej rozkazem nr 00350 szefa NKWD, Ławrentija Berii, o "rozładowaniu więzień NKWD" na Ukrainie i Białorusi. Istnieją przesłanki – 4 tzw. "metodyczne konferencje NKWD–Gestapo" w 1939–40: w Brześciu nad Bugiem, Przemyślu, Zakopanem i Krakowie – o ścisłej współpracy Rosjan i Niemców w całkowitej eksterminacji narodu polskiego, a w szczególności polskich elit – co zatwierdzone zostało prawd. podczas spotkania socjalistycznych przywódców Niemiec, Heinricha Himmlera, i Rosji, Ławrientija Berii, w pałacyku myśliwskim Niemca, Hermanna Göringa, w Romintach w Puszczy Rominckiej w Prusach Wschodnich. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])

Ostaszków (nr więźnia: 2753): W latach 1939—40 w Ostaszkowie — w rzeczywistości na oddalonych ok. 11 km wysepkach Stołobnyj oraz Swietlica na jeziorze Seliger, w byłym prawosławnym monasterze, Pustelni Niłowo–Stołobieńskiej — działał rosyjski obóz koncentracyjny dla Polaków aresztowanych po zaborze w 1939. W 04.1940 przetrzymywano w nim 6,570 osób, z których ok. 6,300 została następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowana w Twerze. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])

Moskwa (Butyrki): Przejściowe i śledcze. ciężkie więzienie w Moskwie — dla tzw. więźniów politycznych — w którym Rosjanie przetrzymywali i zamordowali tysiące Polaków. Założone prawd. w XVII w. W XIX w. przetrzymywano w nim wielu Polaków — uczestników powstań narodowych (1831 i 1863). W czasach komunizmu miejsce internowania politycznych więźniów, głównie przed wysłaniem do rosyjskich obozów pracy niewolniczej Gułag. W 1937‑8, podczas wielkich prześladowań, jednorazowo w więzieniu przetrzymywano do 20,000 ofiar (ok. 170 na celę). Tysiące zostało zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])

Starobielsk: W latach 1939‑41 w Starobielsku działał rosyjski obóz koncentracyjny dla Polaków aresztowanych po zaborze w 1939. W 04.1940 przetrzymywano w nim 3,800 osób, którzy zostali następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowani w Charkowie. Także później wykorzystywany przez Rosjan jako obóz koncentracyjny dla Polaków. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])

Kijów (Łukianiwska): Rosyjskie więzienie polityczne w Kijowie, w I połowie XX w. prowadzone przez ludobójcze NKWD, określane nieformalnie jako więzienie nr 1, formalnie jako Śledcze Więzienie Nr 13 (SIZO#13). Założone w początkach XIX w. W XX w., za czasów sowieckich, cerkiew więzienna przekształcona została na kolejny blok cel. W czasach władzy J. Stalina w Rosji przeszło przezeń ponad 25,000 więźniów. (więcej na: en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])

Stanisławów: Więzienie wykorzystywane zarówno przez Rosjan (lata 1939‑41 — gdy Rosjanie uciekali w 06.1941 dokonali rzezi więźniów — oraz od 1944); Niemców (w latach 1941‑4); jak i ponownie Rosjan po odrzuceniu Niemców i rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej w 1944. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. (więcej na: stanislawow.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06])

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])

źródła

osobowe:
www.ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], cracovia-leopolis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], sandomierz.gosc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.29], episkopat.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], www.ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.02.09], 4historie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
bibliograficzne:, „Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‑1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005, „Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‑1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007, „Schematismus Universi Saecularis et Regularis Cleri Archi Diaeceseos Metropol. Leopol. Rit. Lat.”, Kuria Metropolitalna Lwowska, od 1860 do 1938,
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.ogrodywspomnien.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.07.11], episkopat.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], www.moremaiorum.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], sandomierz.gosc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.29], katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.29], radio.lublin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23], ofm.krakow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]