Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
DRUŻBACKI
imiona
Mikołaj
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja przemyskawięcej na
www.przemyska.pl
[dostęp: 2013.02.15]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
akademickie wyróżnienia
doktor prawa kanonicznego
honorowe wyróżnienia
kanonik Expositorii Canonicaliswięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
kanonik Rochettum et Mantolettumwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
Złoty „Krzyż Zasługi”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.12.15]
Gwiazda Przemyślawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]
Odznaka II Brygady Legionów Polskichwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15]
data i miejsce
śmierci
11.09.1939
Łuckdziś: rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
Na początku I wojny światowej, jako student Seminarium Duchownego w Przemyślu, wstąpił w 08.1914 do formowanego ok. 29.08.1914 we Lwowie Legionu Wschodniego. Legion, wstrząsany wewnętrznym konfliktem, wycofał się 18.09.1914 do Mszany Dolnej — od 14.09.1914 dowodził nim kpt Józef Haller — i tam 21.09.1914 został rozwiązany. Wraz z garstką żołnierzy, którzy zdecydowali się walczyć, zgodnie z zaleceniem Józefa Piłsudskiego, u boku Austro–Węgier przeciw Rosji (pozostali stawiali na Rosję), składając przysięgę Monarsze Austro–Węgierskiemu, wstąpił do formowanego w Mszanie 1. Batalionu 3. Pułku Piechoty Legionów Polskich, pod dowództwem wspomnianego kpta Józefa Hallera, zostając sanitariuszem. Już od 27.09.1914 Pułk zaczęto transportować na Front Karpacki, do Königsfeld (dziś Ust‐Czorna) na Zakarpaciu w paśmie Gorganów we wschodnich Karpatach i sąsiedniej wsi Brustury. Już 12.10.1914 pułk przez przełęcz Pantyrską przekracza Karpaty i zdobywa wieś Rafajłowa (już w Galicji, którą na początku wojny zajęli Rosjanie), a 24.10.1914 opanowuje Nadwórną (na drodze do Stanisławowa). 29.10.1914 przegrywa potyczkę pod Mołotkowem k. Nadwórnej, i do 02.1915 przechodzi do obrony przejść i przełęczy przez Karpaty, tocząc m.in. 23‐24.01.1915 drugą bitwę pod Rafajłową. 01.02.1915 rusza austro–węgierska ofensywa w kierunku Stanisławowa (odbija go z rąk rosyjskich 20.02.1915) — w jej trakcie zostaje ranny w lewą rękę i przewieziony do Dombo (dziś Dubowe), zakarpackiej wsi, gdzie znajdował się szpital polowy. Zachorowuje tam na tyfus. Gdy w 04.1915 powraca do swego Pułku i Batalionu, odpoczywającego wówczas w Kołomyi, Pułk — od 15.04.1915 w składzie II Brygady Legionów — przejmuje obronę linii walk Dobronowce – Toporowce na północny wschód od Czerniowców na Bukowinie. 12‐13.05.1915 zostaje wycofany nad linię rzeki Prut, na odcinek Strzelecki Kut – Biła po zachodniej stronie Czerniowców. Ok. 08.06.1915, już po rosyjskiej klęsce w bitwie pod Gorlicami ok. 03.05.1915, rusza ofensywa austro–węgierska na wschód, na Besarabię. Pułk bierze w niej udział w linii Łużany – Zadobrówka – Rarańcza – Rokitna – Dynowce (na północ od Czerniowców). Pod Rokitną 13.06.1915 dokonuje chwalebnej szarży na pozycje wojsk rosyjskich. Otrzymuje wówczas, 20.06.1915, awans na plutonowego, po czym front zatrzymuje się i rozpoczynają walki pozycyjne. Pod Rarańczą zachorowuje na dezynterię. Przeniesiony do szpitala polowego w Czerniowcach wylecza się z choroby, ale zaraża cholerą. Zostaje przewieziony głębiej na zaplecze frontu, do Miszkolca na Węgrzech. W 05.1916 przedostaje się Cesarsko–Królewskiej Komendy Grupy Polskich Legionów, czyli oddziałów zaplecza Legionów Polskich, w Kozienicach i zostaje skierowany do Dom Uzdrowieńców Legionów Polskich w Kamieńsku k. Radomska, gdzie kończy rekonwalescencję. Gdy 25.11.1916 zostaje awansowany na sierżanta Legiony Polskie formalnie już nie istnieją. Mają bowiem miejsce wydarzenia, których wspólnym mianownikiem były starania o powołanie do życia niezależnego od Państw Centralnych wojska polskiego. Już 09.07.1916 rezygnację (przyjętą 26.09.1916) z dowodzenia Legionami złożył brygadier Józef Piłsudski, wyrażając sprzeciw wobec nieuznawania Legionów za wojsko polskie. 20.09.1916 Legiony Polskie przeformowane zostały przez dowództwo austro–węgierskie w Polski Korpus Posiłkowy PKP, z nadzieją na zwiększenie ilości polskiego rekruta w armii Monarchii. 05.11.1916 Państwa Centralne wydały proklamację, zawierającą obietnicę powstania niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), pozostającego w niesprecyzowanej „łączności z obu sprzymierzonymi mocarstwami”, czyli kolejną próbę wciągnięcia Polaków do armii Państw Centralnych. Wraca wówczas, w 12.1916, do 3. Pułku Piechoty w składzie II Brygady pod dowództwem płk. Józefa Hallera, już wówczas części PKP. 31.12.1916 zostaje skierowany wraz z Pułkiem do Zegrza Południowego. Tam prowadzono szkolenia żołnierzy, w nieustannych konfliktach z Niemcami. W 05.1917 Pułk przeniesiono do koszar Blocha na Solcu w Warszawie. Był tam, gdy wybuchł tzw. kryzys przysięgowy, mający swe bezpośrednie źródło w decyzji przywództwa Austro–Węgier z 10.04.1917, zgodnie z postanowieniami aktu z 05.11.1916, o włączeniu PKP do niem. Polnische Wehrmacht (pl. Polska Siła Zbrojna), tworzonego we wspomnianym okupacyjnym niem. Königreich Polen, pod dowództwem generał–gubernatora niem. Kaiserlich–deutsche Generalgouvernement Warschau (pl. Cesarsko–Niemieckie Generalne Gubernatorstwo Warszawskie), czyli części okupowanego przez Niemców niem. Königreich, Hansa Hartwiga von Beselera. To spowodowało, że polscy żołnierze pochodzący z zaboru rosyjskiego (tzw. Królewiacy), głównie 1. i 3. Brygady PKP, 09.07.1917 odmówili — na wezwanie Józefa Piłsudskiego, od 15.01.1917 kierującego Referatem Wojny Tymczasowej Rady Stanu niem. Königreich Polen — złożenia wymaganej przysięgi wierności Państwom Centralnym. 21.07.1917 Józef Piłsudski został aresztowany, miesiąc później przestała funkcjonować Tymczasowa Rada Stanu. II Brygada i jego Pułk w większości przysięgę złożyły i pozostały w ramach PKP. Sam jednakże w 10.1917 został urlopowany i powrócił do studiów w Seminarium Duchownym w Przemyślu.
Pod koniec I wojny światowej, 03.11.1918, Przemyśl zaatakowały ukraińskie bandy. Za zgodą swego biskupa wziął udział w obronie miasta. 12.11.1918, w dzień po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; a także po przekazaniu 11.11.1918 zwierzchniej władzy nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowaniu go naczelnym dowódcą wojsk polskich, przez ustanowioną przez Niemców Radę Regencyjną — działającą na terenie okupowanego przez Niemcy i Austro–Węgry tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli polskiego terytorium do 1915 znajdującego się pod zaborem rosyjskim, i nie obejmującego ziem zaboru pruskiego, nadal będących pod kontrolą niemiecką; Ukraińcy zostali z Przemyśla wygnani. Wstąpił wówczas do powstającego Wojska Polskiego, do 1. Krakowskiego Pułku Artylerii Polowej, który wziął udział w ostatnich dniach walk w Przemyślu (21.05.1919 przekształconego w 1. Pułk Artylerii Polowej Legionów Polskich). W stopniu ogniomistrza w 4. Baterii 2. Dywizjonu wziął udział w wojnie polsko–ukraińskiej 1918‐1919, uczestnicząc w obronie oblężonego 22.11.1918‐22.05.1919 Lwowa, i walkach w Małopolsce Wschodniej, m.in. pod Lubieniem Wielkim, a w 05.1919, podczas polskiej ofensywy, w walkach o zdobycie Drohobycza, Stanisławowa, kończąc szlak zmagań zdobyciem Halicza i postojem w okolicy Brodów.
W 07.1919 powrócił do Seminarium… W 1920, podczas rosyjskiej ofensywy w czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921, Przemyśl pozostał w rękach polskich… Po niemieckiej inwazji Polski 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej pomagał rannym podczas niemieckich nalotów na oblężoną Warszawę.
07.09.1939 wraz z bpem Gawliną — towarzyszącemu, zgodnie z Regulaminem duszpasterstwa wojskowego, Naczelnemu Wodzowi Polskich Sił Zbrojnych — opuścił stolicę.
Śmiertelnie ranny podczas niemieckiego nalotu na Łuck.
Niemiecka bomba spadła na ogród przy siedzibie biskupa Łucka, odjęła mu nogę i ścięła głowę.
przyczyna śmierci
bombardowanie
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
Naloty 1939Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
11.07.1895
Wieliczkadziś: gm. Wieliczka, pow. Wieliczka, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
22.05.1921 (katedra przemyskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
do 1939
kapelan — ordynariusza polowego, bpa Józefa Gawliny — także: sekretarz
do 1939
sekretarz — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Kuria Biskupia Wojsk Polskich, Wojsko Polskie — także: promotor sprawiedliwości w Sądzie Biskupa Polowego
19.03.1939
starszy kapelan wojskowy RK — Wojsko Polskie — awans: służby stałej, w randze majora
1937 – 1938
notariusz — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Kuria Biskupia Wojsk Polskich, Wojsko Polskie
1936 – 1937
kapelan wojskowy RK — Dęblindziś: gm. Dęblin miasto, pow. Ryki, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.13] ⋄ Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr I Warszawa, Wojsko Polskie ⋄ kościół garnizonowy RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ parafia RK pw. św. Piusa V ⋄ dekanat RK Stężycadziś: gm. Stężyca, pow. Ryki, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.02] — także: kapelan Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1 i Garnizonu Dęblin
01.05.1936
kapelan wojskowy RK — Wojsko Polskie — nominacja: służby stałej, w randze kapitana
ok. 1930 – ok. 1936
administrator — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy ⋄ dekanat RK Przemyśl miastonazwa dekanatu
dziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska — także: od 1933 kapelan Zakładu Karnego — więzienia karno–śledczego; 1933‐1934 kapelan pomocniczy 10. Szpitala Okręgowego Wojska Polskiego, obsługującego Okręg Korpusu OK Nr X Przemyśl
ok. 1930 – ok. 1936
wikariusz — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ katedra RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela — senior kolegium wikariuszy
1930 – ok. 1936
sędzia prosynodalny — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Biskupi Sąd Diecezjalny
1929 – 1930
prefekt — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Seminarium Duchowne — także: prefekt Państwowej 3‐klasowej Szkoły Handlowej Męskiej i Żeńskiej (b. Państwowa Szkoła Handlowa / Krajowa Szkoła Kupiecka)
1928 – ok. 1930
notariusz — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Biskupi Sąd Diecezjalny
1928 – 1929
ekonom/prokurator — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Instytut Teologiczny
1927 – 1928
wikariusz — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ katedra RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela — także: prefekt Państwowej Szkoły Handlowej
1926 – 1927
praktykant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ posługa prawnicza, łac. „Sacra Congregazione del concilio” (pl. „Kongregacja do Spraw Soboru”) i łac. „Tribunal Rotae Romanae” (pl. „Trybunał Roty Rzymskiej”), Kuria Rzymska
1924 – 1926
doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ „Angelicum” [i.e. łac. Pontificia Universitas Studiorum a Sancto Thoma Aquinate in Urbe (pl. Papieski Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu) (dziś) / łac. Pontificium Institutum Internationale (pl. Papieski Instytut Międzynarodowy (1926‐1963)) / łac. Pontificium Collegium (pl. Papieskie Kolegium) (1906‐1926) / łac. Collegium (pl. Kolegium) (do 1906)] — studia uwieńczone 02.07.1926 obroną pracy dyplomowej i uzyskaniem tytułu Doktora Prawa Kanonicznego
1924
notariusz — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Kancelaria, Kuria Diecezjalna — także: notariusz Biskupiego Sądu Diecezjalnego; prefekt „Byłej Krajowej Szkoły Kupieckiej”
1923
sekretarz — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Kancelaria, Kuria Diecezjalna — formalnie: notariusz II
1921 – 1922
wikariusz — Gorlicedziś: gm. Gorlice, pow. Gorlice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Bieczdziś: gm. Biecz, pow. Gorlice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.04.01] — także: prefekt szkół powszechnych w okolicznych wsiach Stróżówka i Glinik Mariampolski
1918 – 1919
żołnierz — 1. Krakowski Pułk Artylerii Polowej, Wojsko Polskie — uczestnik, w stopniu ogniomistrza, wojny polsko–ukraińskiej 1918‐1919: 03‐12.11.1918 obrona Przemyśla; 22.11.1918‐22.05.1919 obrona Lwowa; 05.1919 polska ofensywa — na szlaku Drohobycz, Stanisławów, Halicz, Brody
1914 – 1917
żołnierz — Legion Wschodni i II Brygada Legionów Polskich, Armia Monarchii Austro–Węgierskiej — 10.1914‐02.1915 uczestnik Kampanii Karpackiej — obrony przejść i przełęczy przez Karpaty do zajętej przez Rosjan Galicji Wschodniej; w 02.1915 ranny w rękę — w szpitalu polowym w Dombo na Zakarpaniu choruje na tyfus; 04‐06.1915 uczestnik Kampanii na Bukowinie i Besarabii, w okolicy Czerniowców, m.in. 13.06.1915 pod Rokitną i Rarańczą; w 06.1915 przechodzi dezynterię — w szpitalu polowym w Czerniowcach zaraża się cholerę i leczy się przez rok, najpierw w Miszkolcu, a potem w Domu Uzdrowieńców Legionów Polskich w Kamieńsku; 31.12.1916‐05.1917 stacjonuje w koszarach w Zegrzu; 10.1917 — po kryzysie „przysięgowym” — urlopowany powraca do Seminarium w Przemyślu; 20.06.1915 awansowany na plutonowego, a 25.11.1916 na sierżanta
1913 – 1921
student — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne — z przerwami na służbę wojskową w czasie I wojny światowej: w Legionach Polskich 1914‐1917 oraz w Wojsku Polskim 1918‐1919
od 1924
członkostwo — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Towarzystwo Przyjaciół Nauk
inni związani
szczegółami śmierci
POGŁÓDEKKliknij by wyświetlić biogram Konstanty, WOJTYNIAKKliknij by wyświetlić biogram Czesław
miejsca i wydarzenia
opisy
Naloty 1939: W czasie najazdu na Polskę rozpoczętego 01.09.1939 Niemcy planowo atakowali cele cywilne. Bombardowano, głównie z powietrza ale nie tylko, miasta (Wieluń, Frampol, Warszawa, Lwów, Łomża, Puck, etc.), niszcząc je totalnie, nie oszczędzając szpitali i kościołów, dobrze zazwyczaj oznakowanych jako takie. Niemieckie samoloty atakowały zatłoczone, tysięczne kolumny uciekających ludzi, siejąc spustoszenie. Ocenia się, że w 09.1939 Niemcy zabili bądź zamordowali ok. 150,000‐200,000 osób cywilnych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.04.18])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro‐węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
źródła
osobowe:
www.duszki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], archiwum-ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]
bibliograficzne:
„Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‐1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005
„Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‐1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007
„Schematismus Venerabilis Cleri Dioecesis PremisliensisKliknij by wyświetlić stronę źródłową”, Kuria diecezji przemyskiej, od 1866 do 1938
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], www.miejscapamiecinarodowej.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.08.14], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: DRUŻBACKI Mikołaj
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu