• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • DADACZYŃSKI Roman Józef, źródło: www.facebook.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    źródło: www.facebook.com
    zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef, źródło: gloswielkopolski.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    źródło: gloswielkopolski.pl
    zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef - 1919, źródło: gloswielkopolski.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    1919
    źródło: gloswielkopolski.pl
    zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef - 1919, Miejska Górka?, źródło: archiwum-ordynariat.wp.mil.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    1919, Miejska Górka?
    źródło: archiwum-ordynariat.wp.mil.pl
    zasoby własne

nazwisko

DADACZYŃSKI

imiona

Roman Józef

  • DADACZYŃSKI Roman Józef - Pamiątkowa tabliczka, pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    Pamiątkowa tabliczka, pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef - Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef - Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    Pomnik Państwa Podziemnego, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef - Nagrobek-cenotaf, tablica nagrobna, kościół parafialny, Rakoniewice, źródło: ordynariat.wp.mil.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    Nagrobek-cenotaf, tablica nagrobna, kościół parafialny, Rakoniewice
    źródło: ordynariat.wp.mil.pl
    zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef - Ołtarz, kaplica męczenników, katedra pw. św. Piotra i św. Pawła, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    Ołtarz, kaplica męczenników, katedra pw. św. Piotra i św. Pawła, Poznań
    źródło: zasoby własne
  • DADACZYŃSKI Roman Józef - Tablica pamiątkowa, ołtarz, kaplica męczenników, katedra pw. św. Piotra i św. Pawła, Poznań, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODADACZYŃSKI Roman Józef
    Tablica pamiątkowa, ołtarz, kaplica męczenników, katedra pw. św. Piotra i św. Pawła, Poznań
    źródło: zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]

ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

honorowe wyróżnienia

Krzyż Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]

Krzyż Walecznychwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

data i miejsce
śmierci

29.12.1940

KL Dachauobóz koncentracyjny
dziś: Dachau, rej. Górna Bawaria, kraj Bawaria, Niemcy

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2016.05.30]

szczegóły śmierci

Uczestnik i kapelan Powstania Wielkopolskiego 1918‐1919 — przewodniczący polskiej Rady Robotniczej i Żołnierskiej (14.11.1918) i kapelan powstańczego 1. Pułku na powiat rawicki (od 01.1919) w Miejskiej Górce.

Brał udział w walkach z Niemcami pod Miejską Górką (28.01.1919).

Od 23.02.1919 kapelan 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich (przemianowanego na 69. Pułk Piechoty).

Wziął udział w wojnie polsko–rosyjskiej 1919‐1921, w walkach m.in. pod Lidą, później w rejonie Krasne—Krasnopol—Sejny.

Następnie kapelan wojskowy w randze starszego kapelana (majora) Wojska Polskiego.

Od 1927 w rezerwie Wojska Polskiego.

Po niemieckim najeździe na Rzeczpospolitą 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej udał się do Poznania by podjąć obowiązki kapelana wojskowego, ale ze względu na wiek nie został przyjęty.

Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej aresztowany przez Niemców 22.09.1939 w Rakoniewicach.

Osadzony w więzieniu w Wolsztynie, torturowany.

Stamtąd 27.01.1940 przewieziony do obozu przejściowego IL Lubin w Lubiniu a następnie obozu koncentracyjnego KL Posen (Fort VII).

24.05.1940 przewieziony dp obozu koncentracyjnyego KL Dachau.

02.08.1940 przeniesiony do obozu koncentracyjnego KL Gusen I — części kompleksu obozów koncentracyjnych KL Mauthausen‐Gusen — gdzie niewolniczo pracował w kamieniołomach.

Stamtąd 08.12.1940 — całkowicie wycieńczony — przetransportowany z powrotem do obozu koncentracyjnego KL Dachau, gdzie zginął.

numery obozowe

11082, 22000Kliknij by wyświetlić stronę źródłową (KL DachauKliknij by przejść do opisu)

przyczyna śmierci

eksterminacja: wycieńczenie i głód

sprawstwo

Niemcy

miejsca i wydarzenia

KL DachauKliknij by przejść do opisu, KL Gusen IKliknij by przejść do opisu, KL Mauthausen‐GusenKliknij by przejść do opisu, KL PosenKliknij by przejść do opisu, IL LubinKliknij by przejść do opisu, WolsztynKliknij by przejść do opisu, Reichsgau WarthelandKliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

08.02.1889

Wielowieśdziś: gm. Krotoszyn, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

01.03.1914 (katedra poznańskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
)

szczegóły posługi

1931 – 1939

proboszcz — Rakoniewicedziś: gm. Rakoniewice, pow. Grodzisk Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
⋄ parafia RK pw. św. Marcina i św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Grodzisk Wielkopolskidziś: gm. Grodzisk Wielkopolski, pow. Grodzisk Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]

ok. 1927 – 1931

proboszcz — Wyganówdziś: gm. Kobylin, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.03]
⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Krotoszyndziś: gm. Krotoszyn, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

ok. 1927

wikariusz — Wyganówdziś: gm. Kobylin, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.03]
⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Krotoszyndziś: gm. Krotoszyn, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

01.12.1925 – 1927

kapelan — Łachwadziś: ssow. Łachwa, rej. Łuniniec, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.01.18]
⋄ 5. Brygada, Korpus Ochrony Pogranicza KOP, Wojsko Polskie

28.02.1923 – 1925

kierownik — Tarnopoldziś: grom. Tarnopol miasto, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Rejon Wojskowego Duszpasterstwa Rzymskokatolickiego, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr VI Lwów, Wojsko Polskie

02.06.1922 – 1923

kapelan — Kobryńdziś: rej. Kobryń, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ garnizon, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr IX Brześć nad Bugiem, Wojsko Polskie

od 03.05.1922

starszy kapelan wojskowy RK — Wojsko Polskie — służby stałej, zweryfikowany ze starszeństwem z 01.06.1919 i 33. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego, w randze majora

09.12.1921 – 1922

kierownik — Brześć nad Bugiemdawn.: Brześć Litewski /do 1923/
dziś: Brześć, rej. Brześć, obw. Brześć, Białoruś

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Rejon Wojskowego Duszpasterstwa Rzymskokatolickiego, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr IX Brześć nad Bugiem, Wojsko Polskie — od 15.11.1921 kierownik Garnizonu Brześć

1921

kapelan — Białystokdziś: pow. Białystok miasto, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Dowództwo Okręgu Generalnego DOG „Białystok”, Wojsko Polskie — od 15.01.1921 kapelan Garnizonu Białystok, od 15.09.1921 prawd. kierownik DOG „Białystok” (do 04.1921 zwanego DOG „Grodno”)

1918 – ok. 1919

administrator — Miejska Górkadziś: gm. Miejska Górka, pow. Rawicz, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy

1918

administrator — Morzewodziś: gm. Kaczory, pow. Piła, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Nakło nad Noteciądziś: gm. Nakło nad Notecią, pow. Nakło nad Notecią, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

1917 – 1918

wikariusz — Miejska Górkadziś: gm. Miejska Górka, pow. Rawicz, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy

1917

wikariusz — Łabiszyndziś: gm. Łabiszyn, pow. Żnin, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29]
⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Inowrocławdziś: gm. Inowrocław, pow. Inowrocław, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1917

wikariusz — Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

1914 – 1916

wikariusz — Morzewodziś: gm. Kaczory, pow. Piła, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Nakło nad Noteciądziś: gm. Nakło nad Notecią, pow. Nakło nad Notecią, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

1914

wikariusz — Markowicedziś: gm. Strzelno, pow. Mogilno, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07]
⋄ parafia RK pw. Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel ⋄ dekanat RK Żnindziś: gm. Żnin, pow. Żnin, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

do 1914

student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)

od 1909

student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)

inni związani
szczegółami śmierci

GORGOLEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, SMOLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef Tomisław, TRZYBIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Walenty, WILKANSKliknij by wyświetlić biogram Julian, WOJTYNIAKKliknij by wyświetlić biogram Czesław

miejsca i wydarzenia
opisy

KL Dachau: KL Dachau w niemieckiej Bawarii, założony w 1933, stał się głównym niemieckim niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL dla księży katolickich w czasie II wojny światowej: 09.11.1940 Reichsführer‐SS Heinrich Himmler, szef SS, Gestapo i niemieckiej policji, w wyniku interwencji Watykanu, podjął decyzję o przeniesieniu wszystkich duchownych przetrzymywanych w różnych obozach koncentracyjnych do obozu KL Dachau. Pierwsze większe transporty miały miejsce 08.12.1940. W KL Dachau Niemcy więzili ok. 3,000 kapłanów, w tym ok. 1,800 polskich. Kapłanów zmuszano do niewolniczej pracy na tzw. „Plantagach” — niem. „Die Plantage”, największym w Europie, zarządzanym przez ludobójcze SS ogrodzie ziołowym, składającym się z wielu szklarni, budynków laboratoryjnych i ziemi ornej, gdzie prowadzono eksperymenty z noymi lekami naturalnymi — przez wiele godzin, bez przerw, bez ochronnych ubrań, bez pożywienia. Pracowali przy budowach, m.in. krematorium. W barakach więziennych panował głód, szczególnie w latach 1941‐1942, zimą przejmujące zimno a latem nieznośny upał. Więźniowie zapadali na choroby, w szczególności gruźlicę. Na wielu przeprowadzano zbrodnicze „eksperymenty medyczne” — in 11.1942 ok. 20 kapłanów otrzymało zastrzyki z flegmony; od 07.1920 do 05.1944 ok. 120 poddanych zostało eksperymentom malarycznym. Ponad 750 polskich duchownych zostało przez Niemców zamordowanych, w tym wielu zagazowanych w ośrodku eutanacyjnym Scholoss Hartheim w Austrii. System obozów KL Dachau w szczytowym momencie miał ok. 100 podobozów niewolniczej pracy przymusowej — w południowych Niemczech i Austrii. Udokumentowanych zostało ok. 32,000 przypadków śmierci w obozie, tysiące zginęło bez śladu. W momencie oswobodzenia 29.04.1945 przez wojska USA ok. 10,000 na 30,000 więźniów było chorych… (więcej na: www.kz-gedenkstaette-dachau.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30]
)

KL Gusen I: Niemiecki niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL „rodzaju III” (niem. „Stufe III”), wchodzący w skład kompleksu KL Mauthausen‐Gusen, przeznaczony dla „nieuleczalnych politycznych wrogów Rzeszy”. Więźniowie niewolniczo pracowali w niedalekim kamieniołomie, a także w lokalnych prywatnych firmach, na przykład przy budowie domów dla strażników SS w pobliskim Sankt Georgen. Otwarty w 05.1940 jako „obóz dla Polaków” aresztowanych w trakcie realizacji programu eksterminacji polskiej inteligencji «Intelligenzaktion». Do końca Polacy stanowili większość więźniów w obozie. Setki polskich kapłanów z obszarów Polski włączonych bezpośrednio do Niemiec przywieziono do obozu w 1940, po rozpoczęciu okupacji Polski, z obozów koncentracyjnych KL Sachsenhausen i KL Dachau. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

KL Mauthausen‐Gusen: Duża grupa niemieckich obozów niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL wokół wiosek Mauthausen i Gusen w Górnej Austrii, ok. 30 km na wschód od Linzu, funkcjonująca od 1938 do 05.1945. Z biegiem czasu stała się jednym z największych kompleksów obozowym w kontrolowanej przez Niemcy części Europy, obejmujących cztery główne obozy koncentracyjne (Mauthausen, Gusen I, Gusen II i Gusen III) oraz ponad 50 mniejszych, gdzie więźniowie niewolniczo pracowali w kamieniołomach (wydobywany granit, z którego wyłożone były ulice Wiednia, przeznaczony był na całościową rekonstrukcję niemieckich miast według planów Alberta Speera), fabrykach amunicji, kopalniach, fabrykach zbrojeniowych i montowniach samolotów myśliwskich Me 262. Kompleks służył niemieckiej machinie wojennej oraz jako środek eksterminacji przez pracę. Początkowo nie miał własnej komory gazowej i ofiary wysyłane były głównie do zamku w Hartheim, ok. 40.7 km na wschód, lub zabijane śmiertelnym zastrzykiem i palone w piecach krematoryjnych. Później między Mauthausen i Gusen zaczął jeździć samochód z rurami wydechowymi skierowanymi do wnętrza. Wreszcie w 12.1941 wybudowano komorę gazową. Ok. 122,000‐360,000 więźniów zginęło bądź zostało zamordowanych. Wielu polskich kapłanów, głównie zatrzymanych w ramach akcji eksterminacji polskiej inteligencji «Intelligenzaktion», straciło tam życie. Kompleks został założony i służył jako źródło taniej siły roboczej prywatnemu przedsiębiorstwu. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

KL Posen: Niemiecki obóz Posen — Fort VII — założony ok. 10.10.1939 w Poznaniu do połowy 11.1939 funkcjonował formalnie jako niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL Posen, i takie określenie używane jest w Białej Księdze także dla późniejszego okresu działania obozu. Był pierwszym takim obozem założonym przez Niemców na ziemiach polskich — w przypadku Wielkopolski włączonych bezpośrednio do Niemiec. Już w 10.1939 w KL Posen Niemcy po raz pierwszy użyli gazu do mordowania ludności cywilnej, w szczególności pacjentów szpitali psychiatrycznych. Od 11.1939 obóz funkcjonował jako więzienie policji politycznej Gestapo oraz obóz przejściowy (niem. Übergangslager), przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych, takich jak KL Dachau czy KL Auschwitz. Od 28.05.1941 obóz został przemianowany na więzienie policyjne i korekcyjny obóz niewolniczej pracy (niem. Arbeitserziehungslager). W szczycie w obozie dokonywano od 7 do 9 egzekucji dziennie, masowo wieszano więźniów, część wyprowadzając także na egzekucje poza terenem obozu. Razem Niemcy zamordowali w KL Posen ok. 20 tys. mieszkańców Wielkopolski, w tym wielu przedstawicieli polskiej inteligencji, pacjentów i personel szpitali psychiatrycznych oraz kilkunastu kapłanów. Setki kapłanów katolickich przeszło przez obóz przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych, głównie KL Dachau. Od 03.1943 rozpoczyna się okres przekształcenia obozu w zakłady przemysłowe (od 25.04.1944 — fabryka fimy Telefunken, produkująca radio dla łodzi podwodnych i samolotów). (więcej na: www.wmn.poznan.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

IL Lubin: Urząd Okręgowy Gestapo w Poznaniu wydał 13.12.1939 instrukcję wykonawczą sygn. IIB nr 406/39 Tgb. nr 3045/39, w której nakazał: „Na podstawie rozporządzenia niem. Höherer SS‐ und Polizeiführer (pl. Wyższy Dowódca SS i Policji) [prowincji niem. Warthegau (pl. Kraj Warty)] z dnia 12.11.1939 [SS‐Gruppenführera Wilhelma Koppe] będą objęci wydaleniem, poza Polakami i Żydami także duchowni katoliccy. Akcję przeciw tej grupie osób należy tak przeprowadzić, aby internowanie i transport były oddzielne […] Do wydalenia przewiduje się ok. 80% katolickich duchownych. Wyboru osób należy dokonać kierując się ich politycznym zagrożeniem. Internowanych nie można umieścić w zwykłych obozach przejściowych z uwagi na możliwość międzynarodowego protestu. Katoliccy duchowni powinni być internowani w klasztorach męskich i tam trzymani do zbiorowego transportu”. I tak w opactwie benedyktyńskim w Lubiniu k. Kościana Niemcy — niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo — na początku 1940 zorganizowali niem. „Internierungslager” (pl. „obóz internowania”) IL Lubin — przejściowy — dla księży i zakonników z Wielkopolski (datowany od 15.02.1940, acz już wcześniej Niemcy zwieźli do opactwa kilku kapłanów). M.in. w 04.1941 przewieziono doń internowanych do tej pory w klasztorze w Goruszkach zakonników franciszkańskich. Razem w klasztorze przetrzymywano 104 osoby duchowne. 06.10.1941, w ramach trzeciej wielkiej akcji aresztowań duchowieństwa polskiego Wielkopolski — prezycyjnie z okupacyjnej prowincji niem. Warthegau — wszystkich internowanych kapłanów wywieziono do obozu koncentracyjnego KL Dachau. Braciom zakonnym pozwolono wrócić do domów rodzinnych. Klasztor przeznaczono na dom starców, a później na ośrodek szkoleniowy narodowo‐socjalistycznej młodzieży niemieckiej niem. „Hitler‐Jugend” (pl. „młodzież Hitlera”). Bogate zbiory biblioteczne i inne dobra zagrabiono. Benedyktyni powrócili do klasztoru 25.01.1945, po niemieckiej klęsce. (więcej na: www.benedyktyni.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
)

Wolsztyn: W 1939‐1940 Niemcy w różnych lokalizacjach Wolsztyna zorganizowali przejściowe więzienie dla Polaków przed wywiezieniem ich dalej, głównie do obozu koncentracyjnego KL Posen. (więcej na: www.gazetalubuska.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17]
)

Reichsgau Wartheland: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Dwa przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Jednym z nich była Wielkopolska, już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera wcielona do Niemiec (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), a 24.01.1940 przekształcona w prowincję niem. Reichsgau Wartheland (pl. Okręg Rzeszy Kraj Warty), w której obowiązywać miało prawo państwa niemieckiego. Główną osią polityki nowej prowincji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż 90% jej mieszkańców stanowili Polacy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Ok. 100,000 Polaków zamordowano w ramach niem. „Intelligenzaktion”, i.e. eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych. Ok. 630,000 przymusowo przesiedlono do niem. Generalgouvernement, a na ich miejsce sprowadzano Niemców z innych terenów okupowanych przez Niemcy (e.g. z krajów bałtyckich, Besarabii, Bukowiny, etc.). Zmuszano Polaków do podpisywania niemieckiej listy narodowościowej niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL. W ramach polityki „Ohne Gott, ohne Religion, ohne Priesters und Sakramenten” (pl. „Bez Boga, bez religii, bez kapłana i sakramentu”) większość kapłanów katolickich aresztowano i wysłano do obozów koncentracyjnych. Zamknięto wszystkie szkoły nauczające w języku polskim, polskie biblioteki, teatry i muzea. Konfiskowane polskie majątki ziemskie. By jeszcze bardziej ograniczyć liczbę ludności polskiej wysyłano Polaków na roboty przymusowe w głąb Niemiec, podwyższono dozwolony wiek zawierania małżeństw dla Polaków (25 dla kobiet, 28 dla mężczyzn). Niemiecki urząd państwowy niem. Rasse‐ und Siedlungshauptamt (niem. Główny Urząd Rasy i Osadnictwa) RuSHA w majestacie prawa niemieckiego uprowadził kilkanaście tysięcy dzieci, spełniających określone kryteria rasowe, z polskich rodzin i poddał je przymusowej germanizacji, przekazując rodzinom niemieckim. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca tej prowincji, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Arthur Karl Greiser, został stracony. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.21]
)

«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. Generalnego Gubernatorstwa, gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do odrodzonej w 1918 Rzeczypospolitej. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 rozejmem w Trewirze (w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce), co oznaczało de facto polskie zwycięstwo. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
)

źródła

osobowe:
www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, www.rys.netarteria.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
, archiwum-ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, www.ipgs.usKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, wlkp24.infoKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.08.14]

pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]
, gloswielkopolski.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, gloswielkopolski.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, archiwum-ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
, ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: DADACZYŃSKI Roman Józef

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu