• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • PANAŚ Józef, źródło: commons.wikimedia.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    źródło: commons.wikimedia.org
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - 26.10.1931 - 13.01.1932, Warszawa, źródło: audiovis.nac.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    26.10.1931 - 13.01.1932, Warszawa
    źródło: audiovis.nac.gov.pl
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef, źródło: ordynariat.wp.mil.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    źródło: ordynariat.wp.mil.pl
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - 1918?, źródło: commons.wikimedia.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    1918?
    źródło: commons.wikimedia.org
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - 1917?, źródło: www.piotrsamolewicz.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    1917?
    źródło: www.piotrsamolewicz.pl
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - 1916, źródło: pl.wikipedia.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    1916
    źródło: pl.wikipedia.org
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - ok. 1918, obóz internowania Huszt, źródło: cejsh.icm.edu.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    ok. 1918, obóz internowania Huszt
    źródło: cejsh.icm.edu.pl
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - 1917, obóz internowania Huszt, źródło: cejsh.icm.edu.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    1917, obóz internowania Huszt
    źródło: cejsh.icm.edu.pl
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - Koniec 1915 / początek 1916, źródło: pl.wikipedia.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    Koniec 1915 / początek 1916
    źródło: pl.wikipedia.org
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef, źródło: cejsh.icm.edu.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    źródło: cejsh.icm.edu.pl
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - 17.03.1916, źródło: histmag.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    17.03.1916
    źródło: histmag.org
    zasoby własne
  • PANAŚ Józef - 02.09.1915, źródło: archiwum.rp.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    02.09.1915
    źródło: archiwum.rp.pl
    zasoby własne

nazwisko

PANAŚ

imiona

Józef

  • PANAŚ Józef - Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa
    źródło: zasoby własne
  • PANAŚ Józef - Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    Tablica pamiątkowa, katedra polowa Wojska Polskiego, Warszawa
    źródło: zasoby własne
  • PANAŚ Józef - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOPANAŚ Józef
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja przemyskawięcej na
www.przemyska.pl
[dostęp: 2013.02.15]

ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

honorowe wyróżnienia

kanonik Expositorii Canonicaliswięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

Order Wojenny Virtuti Militari — Srebrny (V klasy)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

Krzyż Oficerski „Polonia Restitutawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.04.16]

Krzyż Walecznychwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

Krzyż Obrony Lwowawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

Gwiazda Przemyślawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

Krzyż Zasługi dla Duchownych Wojskowych (Cesarstwo Austro–Węgierskie)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.12.15]

data i miejsce
śmierci

04.04.1940

Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

alt. daty i miejsca
śmierci

04.1940

Katyńdziś: rej. Smoleńsk, obw. smoleński, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]

szczegóły śmierci

Po wybuchu I wojny światowej, od 30.08.1914, oficer prowiantowy 4. Batalionu, a potem kapelan 2. Pułku Piechoty Legionu Wschodniego (Armia Monarchii Austro–Węgierskiej). Potem kapelan 3. Pułku Piechoty, od 05.1915 w składzie II Brygady Legionów Polskich (wraz z nim 13.06.1915 wziął udział w słynnej szarży pod Rokitną na Bukowinie przeciw wojskom rosyjskim). Następnie szef referatu duszpasterskiego Legionów Polskich Armii Monarchii Austro–Węgierskiej (od 09.08.1915), oraz superior polowy duszpasterstwa rzymskokatolickiego przy Armii Monarchii Austro–Węgierskiej w Warszawie (od 12.1916). Uczestnik wielu bitew i potyczek z Rosjanami (m.in. od połowy 1915 na Wołyniu, pod koniec 1917 w składzie Korpusu Posiłkowego na froncie w Besarabii).

W 11.1915 ranny pod Polską Górą w starciu pod Kostiuchnówką.

W 02.1918 aresztowany przez Austriaków i oskarżony o bunt (w proteście wobec postanowień traktatu brzeskiego z 09.02.1918 — podpisanemu między Cesarstwami Niemiec i Austro–Węgier a tzw. Ukraińską Republiką Ludową, który zakładał powstanie na terenach Małopolski Wschodniej państwa ukraińskiego, z pominięciem Polaków — Polski Korpus Posiłkowy i wchodząca w jego skład II Brygada Legionów wypowiedziały posłuszeństwo dowództwu austro–węgierskiemu i 15‐16.02.1918 pod Rarańczą próbowały złamać linię frontu i przedostać się na stronę rosyjską). Internowany w Huszt na Zakarpaciu, wówczas na Węgrzech. 08.06.1918 sądzony w Marmaros Sziget (był jednym z trzech główny oskarżonych). 02.10.1918 ułaskawiony decyzją cesarza Karola I Habsburga i uwolniony (austriacki generał radził mu wówczas, by „nigdy głową nie bić o mur, bo głową muru nie przebije”, na co miał odrzec: „Panie generale. Od czterech lat tłukę głową w mur, a mimo to moja głowa cała, a mur się wali”.

W 11.1918 padło Cesarstwo Austro–Węgier, zakończyła się I wojna światowa, a Polska uzyskała niepodłegłość.

Organizator i uczestnik walk z Ukraińcami o Przemyśl w 11.1918 i o Lwów do 05.1919. Jeden z głównych inicjatorów powstania Cmentarza Orląt Lwowskich.

W czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921 dziekan Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich NDWP, i.e. Armii „Wschód”, w Galicji Wschodniej, a potem Dowództwa Okręgu Generalnego DOG „Lwów”. 17.08.1920 wziął m.in. udział w bitwie z rosyjskimi oddziałami 1. Konnej Armii gen. Siemiona Budionnego pod Zagórzem.

Po zakończeniu wojen o polskie granice zawodowy kapelan wojskowy.

17.05.1926 sprzeciwił się publicznie zamachowi stanu Józefa Piłsudskiego, zrywając posiadane ordery i rzucając je na posadzkę kościoła garnizonowego. 18.08.1926 zwolniony ze stanowiska w Przemyślu. 30.09.1927 przeniesiony w stan spoczynku.

W 26.10.1931‐13.01.1932 świadek obrony w tzw. procesie brzeskim, w którym władze sanacyjne oskarżyły kilku działaczy opozycji o przygotowywanie zamachu stanu.

Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, ukrył powierzony mu przez parlamentarne Stronnictwo Ludowe SL fundusz w podziemiach kościoła dominikańskiego we Lwowie.

Związał się z polskim niepodległościowym ruchem oporu Związku Walki Zbrojnej ZWZ (część późniejszego Polskiego Państwa Podziemnego), przybierając pseudonim „Oracz”. Jako reprezentant SL na przełomie 1939/1940 wszedł w skład Komitetu Politycznego w Wydziale Społeczno–Politycznym Komendy Obszaru Lwów ZWZ‐1. Był także członkiem komisji skarbowej w Komendzie ZWZ‐1 Obszaru nr 3 we Lwowie.

Na przełomie 03‐04.1940 wyznaczony na kuriera do siedziby premiera Rządu Polskiego, gen. Władysława Sikorskiego, w Angers we Francji, gdzie miał zrelacjonować informacje na temat działań Rosji na okupowanych terenach wschodniej Polski.

Misji ten już nie zrealizował. W 12.1939 bowiem został aresztowany przez Rosjan po raz pierwszy, aliści nie rozpoznany i zwolniony w tym samym miesiącu. Jednak w 04.04.1940 w Kozinie k. Halicza, podczas masowych aresztowań członków lwowskiej Komendy ZWZ, aresztowany przez Rosjan ponownie.

Więziony w Haliczu, a potem we Lwowie.

Torturowany.

Zginął w niejasnych okolicznościach — prawd. zrzucony z 2‐3 piętra więzienia we Lwowie, gmachu NKWD przy ul. Pełczyńskiej, gdy był prowadzony na przesłuchanie.

Część aresztowanych we Lwowie członków ZWZ była później sądzona w tzw. „procesie czternastu”.

alt. szczegóły śmierci

Według niektórych źródeł więziony w obozie koncentracyjnym Kozielsk.

Stamtąd wywieziony na miejsce straceń w Katyniu i zamordowany.

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

Lwów (Brygidki)Kliknij by przejść do opisu, Katyń (mordy NKWD 1940)Kliknij by przejść do opisu, «Ludobójstwo katyńskie 1940»Kliknij by przejść do opisu, KŁW KozielskKliknij by przejść do opisu, Proces 19‐20.11.1940Kliknij by przejść do opisu, Lwów (Zamarstynów)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919Kliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

23.11.1887

Odrzykońdziś: gm. Wojaszówka, pow. Krosno, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]

alt. daty i miejsca
urodzenia

25.11.1887

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

29.06.1911 (Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
)

szczegóły posługi

1927 – 1939

rezydent — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— także: czasowo w Katowicach (ok. 1928‐1929), Grudziądzu (ok. 1930), Tuszewie k. Grudziądza (ok. 1934), Kozinie k. Jezupola (ok. 1937)

1933 – 1939

kapelan — Związek Hallerczyków — członek Zarządu Głównego

1931 – 1939

członkostwo — Rada Naczelna, Stronnictwo Ludowe

1930 – 1931

członkostwo — Rada Naczelna, Polskie Stronnictwo Ludowe PSL „Piast

1930 – 1934

redaktor — „Gazeta Grudziądzka

1927 – 1929

nauczyciel — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Prywatne Gimnazjum Humanistyczne im. Henryka Jordana

1928 – 1929

członkostwo — Naczelny Komitet Wykonawczy, Stronnictwo Ludowe

od 1927

w stanie spoczynku, po proteście wobec zamachu majowego marsz. Józefa Piłsudskiego z 05.1926, zerwaniu orderów i rzuceniu ich na posadzkę kościoła garnizonowego w Warszawie

1921 – 1926

dziekan — Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr X Przemyśl, Wojsko Polskie — p.o. („ad interim”)

1922 – 1926

proboszcz — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr X Przemyśl, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa

03.05.1922

proboszcz wojskowy RK — Wojsko Polskie — służby stałej, zweryfikowany ze starszeństwem z 01.06.1919 i 9. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego, w stopniu podpułkownika

1919 – 1921

dziekan — Dowództwo Okręgu Generalnego DOG „Lwów”, Wojsko Polskie

1918 – 1919

dziekan — Naczelne Dowództwo Wojsk Polskich NDWP na Galicję Wschodnią, i.e. Armia „Wschód”, Wojsko Polskie

1917 – 19.02.1918

kapelan — Polski Korpus Posiłkowy, Armia Monarchii Austro–Węgierskiej

12.1916 – 1917

RK superior polowy — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ wojskowe duszpasterstwo RK, Armia Monarchii Austro–Węgierskiej — także: kierownik odbudowy kościoła garnizonowego RK (dziś katedra polowa)

1915 – 1916

szef referatu spraw duszpasterskich RK — Komenda, Legiony Polskie w składzie w austro–węgierskiego landsturmu — od 09.08.1915 w randze kapitana Armii Monarchii Austro–Węgierskiej

1914 – 1915

kapelan — II Brygada Legionów Polskich, tzw. Karpacka lub Żelazna, Legiony Polskie w składzie w austro–węgierskiego landsturmu — od 16.10.1914 w randze podporucznika, a potem od 11.12.1914 w randze porucznika Armii Monarchii Austro–Węgierskiej

1914

duszpasterz — (terytorium Księstwa Anhalt)dziś: kraj Saksonia‐Anhalt, Niemcy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ robotnicy sezonowi

ok. 1914 – ok. 1916

prefekt — Dobromildziś: grom. Dobromil miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Dobromildziś: grom. Dobromil miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— szkoła publiczna dla chłopców

ok. 1913

wikariusz — Dobromildziś: grom. Dobromil miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Dobromildziś: grom. Dobromil miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1911 – ok. 1912

wikariusz — Dublanydziś: grom. Kalinów Nowy miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Drohobyczdziś: grom. Drohobycz miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]
— także: prefekt szkoły wydziałowej

1907 – 1911

student — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne

publicysta — autor m.in. „Pamiętniki kapelana Legionów Polskich”, Lwów 1920; „Z ciężkich dni Przemyśla. Zapiski kronikarskie naocznego świadka”, Lwów 1920; „Rarańcza – Huszt – Marmarosz‐Sziget”, Lwów 1928; „My, II Brygada”, Katowice 1929

inni związani
szczegółami śmierci

BOGDANOWICZ–ROSZKOKliknij by wyświetlić biogram Adam Henryk, KANIAKKliknij by wyświetlić biogram Michał Augustyn (o. Czesław), KISIELKliknij by wyświetlić biogram Jan, ALEKSANDROWICZKliknij by wyświetlić biogram Antoni, CHOMAKliknij by wyświetlić biogram Edward Antoni, CICHOWICZKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj, DRABCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Ignacy Marian (kl. Dominik), FEDOROŃKOKliknij by wyświetlić biogram Szymon, ILKÓWKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj, KONTEKKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, POHORECKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, POTOCKIKliknij by wyświetlić biogram Jan Józefat, SUCHCICKIKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz, URBANKliknij by wyświetlić biogram Władysław Michał, ZIÓŁKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan Leon

miejsca i wydarzenia
opisy

Lwów (Brygidki): Więzienie karne, wówczas przy ul. Kazimierzowskiej 34, we Lwowie — w budynkach b. klasztory ss. Zakonu św. Brygidy, 1784 — po pierwszym rozbiorze Polski i po kasacie zakonu w ramach tzw. kasat józefińskich — zamienionym przez zaborcze władze austriackie na więzienie. W latach 1939‐1941 Rosjanie przetrzymywali tysiące więźniów, w większości Polaków. Ok. 26.06.1941, wobec niemieckiej inwazji i ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan, w trakcie panicznej ucieczki (uciekli ze Lwowa właśnie 26.06.1941) Rosjanie ludobójczo zamordowali kilka tysięcy więźniów. W latach 1941‐1944 więzieniem zarządzali Niemcy i dochodziło do masowych mordów polskich, żydowskich i ukraińskich cywilów. Po rozpoczęciu kolejnej rosyjskiej okupacji w 1944 więzienie, w którym przeprowadzano wyroki śmierci. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17]
)

Katyń (mordy NKWD 1940): Od 03.04.1940 do 12.05.1940 Rosjanie ludobójczo rozstrzelali w Katyniu ok. 4,400 polskich jeńców wojennych przetrzymywanych w obozie w Kozielsku. Ofiary dowożono koleją przez Smoleńsk do stacji Gniezdowo, konwojami, w grupach od 50 do 344 osób. Ze stacji na miejsce zbrodni, w tzw. uroczysku Kozie Góry — ośrodku wypoczynkowym NKWD — ofiary transportowano autobusem więziennym (tzw. „czornyj woron”). Na miejscu młodszym i silniejszym zarzucano na głowę płaszcze wojskowe i wiązano z tyłu ręce sznurem konopnym produkcji rosyjskiej, po czym wszystkich zabijano z małej odległości strzałem z pistoletu Walther kal. 7,65 mm, zwykle jednym w potylicę. Niektóre ofiary przebijano czworokątnym bagnetem rosyjskim. Część ofiar prawd. wymordowano w piwnicach tzw. więzienia wewnętrznego Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku, gdzie ofiary umieszczano we włazie kanalizacyjnym, jego głowę kładziono na brzegu, po czym strzelano w tył głowy. Mordowanych pochowano w ośmiu dołach — masowych grobach. Wśród ofiar znaleźli się m.in. kontradmirał Xawery Czernicki, generałowie Bronisław Bohatyrewicz, Henryk Minkiewicz i Mieczysław Smorawiński, naczelny kapelan wyznania prawosławnego WP ppłk Szymon Fedorońko, naczelny rabin WP mjr Baruch Steinberg, 9 kapłanów rzymskokatolickich oraz po jednym kapłanie greckokatolickim i ewangelickim, a także jedna kobieta — ppor. pilot Janina Lewandowska. Mordy stanowiły część zorganizowanej rosyjskiej akcji wobec polskich jeńców wojennych, noszącej wszelkie znamiona ludobójstwa, zwanej «ludobójstwem katyńskim». (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

«Ludobójstwo katyńskie 1940»: 05.03.1940 rosyjskie władze komunazistowskie — Biuro Polityczne rosyjskiej partii komunazistowskiej — podjęło formalną decyzję o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych przetrzymywanych w rosyjskich obozach w konsekwencji niemiecko‐rosyjskiej umowie Ribbentrop‐Mołotow, najazdu na Polskę i zaboru połowy Polski w 09.1939, i rozpoczęcia II wojny światowej. Aktem wykonawczym był rozkaz nr 00350 szefa NKWD, Ławrentija Berii, o „rozładowaniu więzień NKWD” na Ukrainie i Białorusi. Cała akcja — mordów dokonywano m.in. w Katyniu, Charkowie, Twerze, Bykowni i Kuropatach — była koordynowana centralnie z siedziby NKWD w Moskwie. Świadczą o tym tzw. listy wywozowe kolejnych grup polskich jeńców (zazwyczaj ok. 100 osobowych) z obozów NKWD kierowanych do miejsc kaźni, opracowywane i rozsyłane na kilka dni przed mordem właśnie z Moskwy. Świadczą też wcześniejsze wywózki polskich kapłanów z obozów NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku do więzienia NKWD w Moskwie, lub ich odizolowanie, tuż przed świętami 25.12.1939 Bożego Narodzenia, prawd. by pozbawić polskich jeńców opieki duchowej w tym czasie — w sposób oczywisty działania sterowane z centrali NKWD w Moskwie. Istnieją przesłanki — cztery tzw. „metodyczne konferencje NKWD‐Gestapo” w 1939‐1940: w Brześciu nad Bugiem, Przemyślu, Zakopanem i Krakowie — o ścisłej współpracy Rosjan i Niemców w całkowitej eksterminacji narodu polskiego, a w szczególności polskich elit — co zatwierdzone zostało prawd. podczas spotkania socjalistycznych przywódców Niemiec, Heinricha Himmlera, i Rosji, Ławrientija Berii, w pałacyku myśliwskim Niemca, Hermanna Göringa, w Romintach w Puszczy Rominckiej w Prusach Wschodnich. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
)

KŁW Kozielsk: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD, dla Polaków aresztowanych po najeździe w 1939, fukcjonujący w latach 1939‐1940 w Kozielsku — na terenie XVIII wiecznego prawosławnego Stauropigialnego Optyńskiego Monasteru pw. Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, zamkniętego i zrabowanego przez rosyjskich bolszewików w 1923. W 04.1940 przetrzymywano w nim ok. 4,594 osoby, którzy zostali następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowani w Katyniu. Wśród jeńców był jeden kontradmirał Polskiej Marynarki Wojennej, czterech generałów, ok. 100 pułkowników i podpułkowników, ok. 300 majorów i ok. 1000 kapitanów i rotmistrzów Wojska Polskiego. Ok. połowy stanowili oficerowie rezerwy, wśród których było m.in. 21 profesorów, docentów i wykładowców szkół wyższych, ponad 300 lekarzy, kilkuset prawników, kilkuset inżynierów, kilkuset nauczycieli i wielu literatów, dziennikarzy i publicystów. Była też jedna kobieta, ppor. pilot Janina Lewandowska. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

Proces 19‐20.11.1940: Od 03.1940 do 06.1940 Rosjanie aresztowali we Lwowie setki członków powstającej konspiracyjnej organizacji Związku Walki Zbrojnej ZWZ (część późniejszego Polskiego Państwa Podziemnego). Przetrzymywano ich w więzieniach lwowskich. Torturowano (szczególną sławą okrył się sadystyczny członek zbrodniczej rosyjskiej NKWD, niejaki J. M. Libenson, żydowskiego pochodzenia). 14 z nich w nocy 19‐20.11.1940, w więzieniu Zamarstynów, stanęło przed tzw. «Trojką NKWD» — kapturowym, bandyckim rosyjskim sądem. Oskarżał niejaki Nowicki, Ukrainiec. Wszyscy z dumą oświadczali, że są członkami konspiracyjnego ZWZ. O 02:00 nad ranem 13 zostało skazanych na karę śmierci, wśród nich dwóch księży. Jeden, jako nieletni, otrzymał karę 10 lat łagrów w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag (tam też, prawd. na Kołymie, zginął). 11.12.1940 rosyjska prokuratura w Kijowie „nie przychyliła się do wniosków kasacyjnych” (jeden ze skazanych, ks. Bogdanowicz, złożył swoją w języku polskim!). 21.12.1940 Kolegium ds karnych Sądu Najwyższego w Kijowie w większości zatwierdziło wyroki. 17.02.1941 wyroki zatwierdził rosyjski Sąd Najwyższy w Moskwie. Wszyscy skazani na śmierć w owym „procesie czternastu” zostali więc przez Rosjan zamordowani, prawd. w katyński sposób, strzałem w potylicę. (więcej na: www.google.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.21]
)

Lwów (Zamarstynów): Więzienie karne nr 2 we Lwowie. W latach 1939‐1941 Rosjanie zorganizowali w nim więzienie śledcze NKWD, gdzie przetrzymywali tysiące więźniów, w większości Polaków i Ukraińców, przesłuchiwali i torturowali. W 06.1941, wobec niemieckiej inwazji, Rosjanie zamordowali kilka tysięcy więźniów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro‐węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

źródła

osobowe:
www.wtl.us.edu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.17]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.17]
, histmag.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
, otk.armenia.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23]
, archiwumcaw.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]

bibliograficzne:
Proces czternastu”, p. Elżbieta Kotarska, Volumen, 1998
Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‐1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007
Schematismus Venerabilis Cleri Dioecesis PremisliensisKliknij by wyświetlić stronę źródłową”, Kuria diecezji przemyskiej, od 1866 do 1938
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
, audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.21]
, ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
, commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.21]
, www.piotrsamolewicz.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.21]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.21]
, cejsh.icm.edu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
, cejsh.icm.edu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.21]
, cejsh.icm.edu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15]
, histmag.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
, archiwum.rp.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
, www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: PANAŚ Józef

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu