Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
ZIÓŁKOWSKI
imiona
Jan Leon
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja krakowskawięcej na
www.diecezja.pl
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
honorowe wyróżnienia
Order Wojenny Virtuti Militari — Srebrny (V klasy)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]
Krzyż Kampanii Wrześniowejwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.11.24]
Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.04.16]
„Krzyż Walecznych”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
Złoty „Krzyż Zasługi”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]
Odznaka pamiątkowa Korpusu Ochrony Pograniczawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.12.15]
Medal Pamiątkowy 10–lecia Wojny Wyzwoleńczej (Łotwa)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.12.15]
data i miejsce
śmierci
08.04.1940
Katyńdziś: rej. Smoleńsk, obw. smoleński, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
alt. daty i miejsca
śmierci
09.04.1940, 10.04.1940
szczegóły śmierci
W 10.1914 zgłosił się jako ochotnik do Legionów Polskich, formowanych przy Armii Monarchii Austro–Węgierskiej, ale nie został przyjęty.
W czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921 był kapelanem 5. Pułku Piechoty Legionów. Uczestniczył w ostatnich w 1919 walkach z Rosjanami na Wileńszczyźnie, które doprowadziły do ogłoszenia przez francuskiego marszałka Ferdynanda Focha tzw. linii demarkacyjnej, rozgraniczającej Polskę od Litwy (pozostawiającej Wilno po stronie polskiej) — był wówczas prawd. kapelanem dwóch szpitali w Wilnie. Następnie brał udział w tzw. kampanii łatgalskiej, w trakcie której początkowo Polska wypchnęła bolszewickich Rosjan poza Dźwinę, a następnie w 01.1920, we współpracy z Łotyszami, zdobyła twierdzę Dyneburg i całą Łatgalię, doprowadzając do powstania niepodległej Republiki Łotewskiej. W 05.1920 wziął wraz z Pułkiem udział w wyprawie kijowskiej. Ok. 07.05.1920 wkroczył do Kijowa, który po rozpoczęciu rosyjskiej ofensywy opuścił 10.06.1920. Po odwrocie (w trakcie którego 5. Pułk odniósł spektakularne zwycięstwo nad Rosjanami w bitwie pod Ignatpolem) wziął udział w polskim kontrataku znad Wieprza ok. 14.08.1920, stanowiącym część Bitwy Warszawskiej (zwanej „Cudem nad Wisłą”). Kontratak, uderzając we flankę południową rosyjskiej północnej grupy rozciął ją, oddzielając jednostki czołowe od zaplecza. 17.08.1920 Pułk zdobył Białą Podlaską, 22.08.1920 wziął udział w zdobywaniu Białegostoku, po czym gonił Rosjan do Grajewa i 25.08.1920 zmusił niektóre rosyjskie oddziały do przekroczenia granicy Prus Wschodnich, gdzie zostały przez Niemców internowane. Ok. 20.09.1920 znalazł się pod Grodnem, gdzie rozpoczynała się druga najważniejsza bitwa wojny, tzw. Bitwa nad Niemnem 20‐28.09.1920, ale skręcił na północ, w kierunku Sejn, skąd polskiej kontrofensywie zagrażali Litwini. 22.09.1920 Pułk zaatakował Sejny, przesmykiem między jeziorami Pomorze i Gieret pod wsią Giby. We wniosku o Krzyż Walecznych zapisano: „Litwini obsadzili bardzo silnie Giby tak piechotą jak i artylerią. Przywitali naszych bardzo silnym ogniem, tak że na miejscu było bardzo wielu rannych i zabitych. Ks. kapelan nie słuchając rad, by został w tyle, gnał naprzód do atakującej kompanii 11 i tam gdzie ludzie przypadali do ziemi z powodu silnego ognia, on stojąc, błogosławi atakujących, spowiada ciężko rannych i udziela ostatniego namaszczenia. Żołnierze zdziwieni pojawieniem się kapelana w huraganowym ogniu artylerii i karabinów maszynowych, widząc go spokojnego i nie zważającego na strzały, zrywają się z ziemi i atakują dalej umocnione pozycje nieprzyjaciela”. Sejny zdobyto jeszcze tego samego dnia. Zaraz potem Pułk ruszył na Lidę, by obejść i odciążyć wojska walczące pod Grodnem. Grodno Polacy zdobyli 26.09.1920, a do Lidy Pułk wkroczył 29.09.1920. Rozpoczął się pościg za wycofującymi się Rosjanami, przez Nowogród do Miru, a stamtąd wzdłuż linii kolejowej Baranowicze–Mińsk. 03.10.1920 Pułk zdobył poruszający się po tej trasie rosyjski pociąg pancerny. Boje zakończył 14.10.1920 daleko na wschodzie, pod Radoszkowiczami, gdzie zastało go ogłoszenie o rozejmie. Stamtąd Pułk wycofał się do Lebiedziewa k. Mołodeczna, by w 07.1921 przejść do Lidy.
31.12.1921 opuścił Pułk, pozostając jednak w czasie II RP kapelanem wojskowy służby czynnej.
W 08.1939 wyznaczony jako proboszcz — szef służby duszpasterskiej — 24. Dywizji Piechoty Armii „Karpaty”. W czasie niemieckiej inwazji Polski, rozpoczętej 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, przeszedł jej szlak bojowy: od Tarnowa, przez Pilzno, Strzyżów, Birczę, Przemyśl, Mościska, Sądową Wisznię, Janów, wycofując się w kierunku Lwowa i biorąc udział w wielu starciach obronnych z Niemcami, m.in. pod Birczą (11‐12.09.1939). 18.09.1939, w dzień po rosyjskim ataku, jego Dywizja został rozbita pod Rzęsną Ruską k. Lwowa. Niewielkiej części Dywizji udało się przedostać do okrążonego Lwowa (od ok. 20.09.1939 przez Rosjan — Niemcy wycofali się i ustąpili zajęte tereny Rosjanom). Część próbowała przebić się do granicy polsko–węgierskiej (udało się to m.in. dowódcy Armii „Kraków”, gen. Kazimierzowi Sosnkowskiemu).
Z niewiadomych przyczyn jeszcze przed ostatecznym rozbiciem Dywizji, bo 17.09.1939 znalazł się w okolicy Tarnopola, ok. 110 km na wschód od Lwowa. Tego dnia, pierwszego dnia najazdu, Rosjanie zajęli Tarnopol i aresztowali go w Darachowie, ok. 25 km na wschód od Tarnopola. Być może kierował się stronę Buczacza i granicy polsko–rumuńskiej.
Początkowo prawd. przetrzymywany w filtracyjnym obozie NKWD PFŁ Jarmolińce.
Stamtąd, w bydlęcych wagonach, przewieziony do obozu filtracyjnego NKWD PFŁ Kozielszczyna k. Połtawy (był tam 15.10.1939).
Następnie 04.11.1939 przetransportowany do obozu koncentracyjnego NKWD KWŁ Kozielsk.
23‐24.12.1939 uniknął wywiezienia, w gronie prawie wszystkich duchownych przetrzymywanych w obozie, do więzienia Butyrki w Moskwie: za odprawianie nabożeństwa przetrzymywany był akurat — od ok. 20.12.1939, na 7 dni, czyli na święta Bożego Narodzenia — w karnej celi.
Odtąd był jedynym kapłanem katolickim w KWŁ Kozielsk, potajemnie udzielając jeńcom duchowej opieki.
Z KWŁ Kozielsk — jego nazwisko znajduje się na liście wywozowej NKWD nr 015/2, pozycja 39 (sprawa nr 1801), sporządzonej 05.04.1940 w siedzibie NKWD w Moskwie, z nakazem przekazania do dyspozycji szefa Zarządu NKWD w Smoleńsku — wywieziony ok. 07.04.1940 (tego dnia został wywołany do transportu) na miejsce straceń w lesie katyńskim lub w piwnicy więzienia wewnętrznego Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku, i tam zamordowany. Przed egzekucją został prawdopodobnie zmasakrowany przez oprawców, na co zwróciła uwagę komisja sądowo–lekarska podczas ekshumacji przeprowadzonej w 1943 przez Niemców (z udziałem kilku Polaków i obserwatorów zagranicznych). Jego nazwisko, pod nr AM 487, znajduje się w rejestrze niem. „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn” (pl. „Oficjalny raport w sprawie masowego mordu katyńskiego”), wydanym przez Niemców w 1943 w Berlinie — po wykryciu grobów w Katyniu — i na liście Komisji Technicznej Polskiego Czerwonego Krzyża pod nr 487.
Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 439/MON z 05.10.2007 awansowany pośmiertnie do stopnia podpułkownika.
numery obozowe
1801 (KŁW KozielskKliknij by przejść do opisu)
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
Katyń (mordy NKWD 1940)Kliknij by przejść do opisu, «Ludobójstwo katyńskie 1940»Kliknij by przejść do opisu, KŁW KozielskKliknij by przejść do opisu, PFŁ KozielszczynaKliknij by przejść do opisu, PFŁ JarmolińceKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
02.04.1889
Wola Wieruszyckadziś: gm. Łapanów, pow. Bochnia, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
alt. daty i miejsca
urodzenia
04.04.1889
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
29.06.1913 (katedra krakowska (wawelska)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
12.05.1937 – 1939
starszy kapelan wojskowy RK — Jarosławdziś: gm. Jarosław, pow. Jarosław, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ wojskowy Rejon Duszpasterstwa RK, Okręg Korpusu OK Nr X Przemyśl, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika — kierownik Rejonu; także: administrator parafii wojskowej
20.09.1930 – 12.05.1937
starszy kapelan wojskowy RK — Czortkówdziś: grom. Czortków miasto, rej. Czortków, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ Brygada Nr 4 „Podole”, Korpus Ochrony Pogranicza KOP, Wojsko Polskie ⋄ kościół RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika — także: duszpasterz wojskowy kościoła parafialnego
01.02.1925 – 20.09.1930
starszy kapelan wojskowy RK — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ wojskowy Rejon Duszpasterstwa RK, Okręg Korpusu OK Nr VI Lwów, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika — kierownik Rejonu; także: administrator parafii wojskowej
01.10.1924 – 01.02.1925
starszy kapelan wojskowy RK — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ wojskowy Rejon Duszpasterstwa RK, Okręg Korpusu OK Nr II Lublin, Wojsko Polskie — kierownik Rejonu
01.10.1922 – 01.10.1924
starszy kapelan wojskowy RK — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ wojskowy Rejon Duszpasterstwa RK, Okręg Korpusu OK Nr III Grodno, Wojsko Polskie — kierownik Rejonu; także: kapelan garnizonów w Wilnie, Grodnie i Lidzie
01.01.1932 – 30.09.1922
starszy kapelan wojskowy RK — 1. Dywizja Piechoty Legionów, Wojsko Polskie — tytularny proboszcz wojskowy; dekretem Naczelnika Państwa z 03.05.1922, zatwierdzony ze starszeństwem z 01.06.1919 i 27. lokatą wśród starszych kapelanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze majora; dekretem L. 3448 Naczelnego Wodza z 16.12.1921, zweryfikowany ze starszeństwem z 01.04.1920 i 30. lokatą wśród starszych kapelanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze majora
21.07.1919 – 31.12.1921
kapelan wojskowy RK — 5. Pułk Piechoty Legionów, Wojsko Polskie — w czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921
1917 – 1919
prefekt — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Szkoła Ludowa Żeńska im. Urszuli Kochanowskiej
1913 – 1917
wikariusz — Babicedziś: gm. Babice, pow. Chrzanów, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07] ⋄ parafia RK pw. Wszystkich Świętych ⋄ dekanat RK Nowa Góradziś: gm. Krzeszowice, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07] — także: prefekt szkół powszechnych
1909 – 1913
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Wydział Teologiczny, Uniwersytet Jagielloński UJ
1909 – 1913
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
inni związani
szczegółami śmierci
ALEKSANDROWICZKliknij by wyświetlić biogram Antoni, CHOMAKliknij by wyświetlić biogram Edward Antoni, CICHOWICZKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj, DRABCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Ignacy Marian (kl. Dominik), FEDOROŃKOKliknij by wyświetlić biogram Szymon, ILKÓWKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj, KONTEKKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, POHORECKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, POTOCKIKliknij by wyświetlić biogram Jan Józefat, SUCHCICKIKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz, URBANKliknij by wyświetlić biogram Władysław Michał, SZEPTYCKIKliknij by wyświetlić biogram Andrzej Maria Stanisław
miejsca i wydarzenia
opisy
Katyń (mordy NKWD 1940): Od 03.04.1940 do 12.05.1940 Rosjanie ludobójczo rozstrzelali w Katyniu ok. 4,400 polskich jeńców wojennych przetrzymywanych w obozie w Kozielsku. Ofiary dowożono koleją przez Smoleńsk do stacji Gniezdowo, konwojami, w grupach od 50 do 344 osób. Ze stacji na miejsce zbrodni, w tzw. uroczysku Kozie Góry — ośrodku wypoczynkowym NKWD — ofiary transportowano autobusem więziennym (tzw. „czornyj woron”). Na miejscu młodszym i silniejszym zarzucano na głowę płaszcze wojskowe i wiązano z tyłu ręce sznurem konopnym produkcji rosyjskiej, po czym wszystkich zabijano z małej odległości strzałem z pistoletu Walther kal. 7,65 mm, zwykle jednym w potylicę. Niektóre ofiary przebijano czworokątnym bagnetem rosyjskim. Część ofiar prawd. wymordowano w piwnicach tzw. więzienia wewnętrznego Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku, gdzie ofiary umieszczano we włazie kanalizacyjnym, jego głowę kładziono na brzegu, po czym strzelano w tył głowy. Mordowanych pochowano w ośmiu dołach — masowych grobach. Wśród ofiar znaleźli się m.in. kontradmirał Xawery Czernicki, generałowie Bronisław Bohatyrewicz, Henryk Minkiewicz i Mieczysław Smorawiński, naczelny kapelan wyznania prawosławnego WP ppłk Szymon Fedorońko, naczelny rabin WP mjr Baruch Steinberg, 9 kapłanów rzymskokatolickich oraz po jednym kapłanie greckokatolickim i ewangelickim, a także jedna kobieta — ppor. pilot Janina Lewandowska. Mordy stanowiły część zorganizowanej rosyjskiej akcji wobec polskich jeńców wojennych, noszącej wszelkie znamiona ludobójstwa, zwanej «ludobójstwem katyńskim». (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])
«Ludobójstwo katyńskie 1940»: 05.03.1940 rosyjskie władze komunazistowskie — Biuro Polityczne rosyjskiej partii komunazistowskiej — podjęło formalną decyzję o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych przetrzymywanych w rosyjskich obozach w konsekwencji niemiecko‐rosyjskiej umowie Ribbentrop‐Mołotow, najazdu na Polskę i zaboru połowy Polski w 09.1939, i rozpoczęcia II wojny światowej. Aktem wykonawczym był rozkaz nr 00350 szefa NKWD, Ławrentija Berii, o „rozładowaniu więzień NKWD” na Ukrainie i Białorusi. 03.03.1959 Aleksander Szelepin, szef rosyjskiego KGB, tak to opisał w ręcznej notatce: „W Komitecie Bezpieczeństwa Państwowego przy Radzie Ministrów Rosji od 1940 przechowywane są akta ewidencyjne i inne materiały dotyczące rozstrzelanych w tymże roku jeńców i internowanych oficerów, żandarmów, policjantów, etc., osób z byłej burżuazyjnej Polski. Ogółem na podstawie decyzji trójki specjalnej NKWD ZSRR rozstrzelanych zostało 21,857 osób, z których: w Lesie Katyńskim (obwód smoleński) 4,421 osób, z obozu starobielskiego w pobliżu Charkowa 3,820 osób, z ostaszkowskiego obozu (obwód kaliniński) 6,311 osób, i 7,305 osób w innych obozach i więzieniach Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi. Cała operacja likwidacji wymienionych osób prowadzona była na podstawie Uchwały KC KPZR z 05.03.1940”. Operacja — mordów dokonywano m.in. w Katyniu, Charkowie, Twerze, Bykowni i Kuropatach — była koordynowana centralnie z siedziby NKWD w Moskwie. Świadczą o tym tzw. listy wywozowe kolejnych grup polskich jeńców (zazwyczaj ok. 100 osobowych) z obozów NKWD kierowanych do miejsc kaźni, opracowywane i rozsyłane na kilka dni przed mordem właśnie z Moskwy. Świadczą też wcześniejsze wywózki polskich kapłanów z obozów NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku do więzienia NKWD w Moskwie, lub ich odizolowanie, tuż przed świętami 25.12.1939 Bożego Narodzenia, prawd. by pozbawić polskich jeńców opieki duchowej w tym czasie — w sposób oczywisty działania sterowane z centrali NKWD w Moskwie. Istnieją przesłanki — cztery tzw. „metodyczne konferencje NKWD‐Gestapo” w 1939‐1940: w Brześciu nad Bugiem, Przemyślu, Zakopanem i Krakowie — o ścisłej współpracy Rosjan i Niemców w całkowitej eksterminacji narodu polskiego, a w szczególności polskich elit — co zatwierdzone zostało prawd. podczas spotkania socjalistycznych przywódców Niemiec, Heinricha Himmlera, i Rosji, Ławrientija Berii, w pałacyku myśliwskim Niemca, Hermanna Göringa, w Romintach w Puszczy Rominckiej w Prusach Wschodnich. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15])
KŁW Kozielsk: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD, dla Polaków aresztowanych po najeździe w 1939, fukcjonujący w latach 1939‐1940 w Kozielsku — na terenie XVIII wiecznego prawosławnego Stauropigialnego Optyńskiego Monasteru pw. Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, zamkniętego i zrabowanego przez rosyjskich bolszewików w 1923. W 04.1940 przetrzymywano w nim ok. 4,594 osoby, którzy zostali następnie — w ramach realizacji decyzji rosyjskich władz o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych — zamordowani w Katyniu. Wśród jeńców był jeden kontradmirał Polskiej Marynarki Wojennej, czterech generałów, ok. 100 pułkowników i podpułkowników, ok. 300 majorów i ok. 1000 kapitanów i rotmistrzów Wojska Polskiego. Ok. połowy stanowili oficerowie rezerwy, wśród których było m.in. 21 profesorów, docentów i wykładowców szkół wyższych, ponad 300 lekarzy, kilkuset prawników, kilkuset inżynierów, kilkuset nauczycieli i wielu literatów, dziennikarzy i publicystów. Była też jedna kobieta, ppor. pilot Janina Lewandowska. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])
PFŁ Kozielszczyna: Rosyjski ros. Проверочно‐Фильтрационный Ла́герь (pl. Obóz Sprawdzająco‐Filtracyjny) PFŁ, w którym ludobójcza rosyjska organizacja NKWD przeprowadzała selekcję i odizolowywanie najbardziej „niebezpiecznych” lub najcenniejszych dla nich więźniów — utworzony po rosyjskiej inwazji na Polskę 17.09.1939, powołaniu 19.09.1939 przez szefa NKWD, Ławrentego Berię, Zarządu NKWD do spraw Jeńców Wojennych i Internowanych, i nakazaniu utworzenia szeregu obozów dla jeńców polskich. Założony ok. 500 m od stacji kolejowej Kozielszczyna, w obwodzie połtawskim na Ukrainie, przy linii kolejowej Połtawa‐Krzemieńczuk. W 1939 przetrzymywano w nim, przed rozwiezieniem do innych obozów koncentracyjnych prawd. ok. 8,000 polskich jeńców. Jeńców policyjnych przetrzymywano w namiotach, szeregowych żołnierzy w budynkach byłej cerkwi klasztornej, zamkniętej po objęciu w Rosji władzy przez bolszewików, oficerów w reszcie budynków cerkiewnych, zamienionych przez bolszewików na sowchozowe świńskie chlewy (opróżnione po wyginięciu świń w czasie epidemii różycy). Wszystkich zmuszano do niewolniczej pracy, wedle zasady „kto nie pracuje to nie je”. Według wspomnień uratowanych było zimno, godzinami trzeba było w ogonku czekać na wodę. (więcej na: www.insignis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15])
PFŁ Jarmolińce: Rosyjski ros. Проверочно‐Фильтрационный Ла́герь (pl. Obóz Sprawdzająco‐Filtracyjny) PFŁ, w którym ludobójcza rosyjska organizacja NKWD przeprowadzała selekcję i odizolowywanie najbardziej „niebezpiecznych” lub najcenniejszych dla nich więźniów — utworzony po rosyjskiej inwazji na Polskę 17.09.1939, powołaniu 19.09.1939 przez szefa NKWD, Ławrentego Berię, Zarządu NKWD do spraw Jeńców Wojennych i Internowanych, i nakazaniu utworzenia szeregu obozów dla jeńców polskich. Założony w powstałej w 1935 rosyjskiej bazie wojskowej, częściowo opuszczonej w związku z udziałem jednostek tam stacjonujących w wojnie z Polską, położonej tuż przy stacji kolejowej na linii Kamieniec Podolski — Proskurów. Więziono w nim, w bardzo ciężkich warunkach, nawet do kilkudziesięciu tysiący polskich jeńców wojennych, po czym, po selekcji, rozsyłano do innych obozów. (więcej na: kuriergalicyjski.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.15])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], cracovia-leopolis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], episkopat.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], www.katolicy.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], adonai.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
bibliograficzne:
„Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‐1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005
„Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‐1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.radaopwim.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.muzeumkatynskie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.24], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.muzeumkatynskie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.24], www.akgrot.wieliczka.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.24], www.lapanow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.24], www.lapanow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.24], pamietajskadjestes.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.10], radio.lublin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23], ofm.krakow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: ZIÓŁKOWSKI Jan Leon
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu