• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • KISZKURNO Antoni - Ok. 1920?, źródło: cyfroteka.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKISZKURNO Antoni
    Ok. 1920?
    źródło: cyfroteka.pl
    zasoby własne

nazwisko

KISZKURNO

imiona

Antoni

  • KISZKURNO Antoni - Tablica pamiątkowa, kościół parafialny, Trutowo, źródło: www.trutowo.karmelici.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKISZKURNO Antoni
    Tablica pamiątkowa, kościół parafialny, Trutowo
    źródło: www.trutowo.karmelici.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja włocławskawięcej na
www.diecezja.wloclawek.pl
[dostęp: 2012.11.23]

diecezja włocławska i.e. kaliskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

diecezja pińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

archidiecezja mohylewskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.06.23]

akademickie wyróżnienia

doktor prawa kanonicznego

data i miejsce
śmierci

06.05.1942

na trasie KL Dachau - Monachium - TA HartheimNiemcy (Bawaria) – Austria

alt. daty i miejsca
śmierci

15.05.1942 (data „świadectwa śmierci” KL Dachau)

szczegóły śmierci

W 1920, wobec rosyjskiej inwazji na polskę — w trakcie wojny polsko–rosyjskiej 1919–21 — wycofał się wraz z polskim wojskiem w głąb Polski.

Prawd. po polskim zwycięstwie w Bitwie Warszawskiej w 08.1920 („Cud nad Wisłą”) próbował powrócić w strony rodzinne i do parafii Hajna, ale te tereny — w wyniku tzw. pokoju ryskiego 1921 — pozostały pod okupacją rosyjską.

Wówczas przeniósł się do niepodległej Polski.

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany przez Niemców 25.08.1940.

Uwięziony w obozie przejściowym DL Scheglin w Strzeglinie.

Następnie 29.08.1940 przetransportowany do obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen.

Stamtąd 14.12.1940 przetransportowany do obozu koncentracyjnego KL Dachau.

W końcu — całkowicie wycieńczony — wywieziony w tzw. „transporcie inwalidów” do Centrum Eutanazyjnego TA Hartheim, gdzie miał zostać zamordowany w komorze gazowej.

Nie dotarł — prawd. zmarł na pierwszym etapie drogi do Centrum Eutanazyjnego TA Hartheim, na drodze do Monachium, i tam wyrzucony z samochodu, po czym spalony w miejskim krematorium.

przyczyna śmierci

eksterminacja: zagazowanie w komorze gazowej

sprawstwo

Niemcy

data i miejsce
urodzenia

29.01.1893

Wardowszczyznazaścianek
dziś: nieistniejący, między wsiami Puszczanka i Razsochy, ssow. Oktjabr, rej. Łohojsk, obw. Mińsk, Białoruś

więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

07/17.04.1918

szczegóły posługi

1939 – 1940

proboszcz — Wrząca Wielkadziś: gm. Koło, pow. Koło, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. św. Jakuba Apostoła ⋄ dekanat RK Kołodziś: gm. Koło miasto, pow. Koło, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1929 – 1939

proboszcz — Szymanowicedziś: gm. Gizałki, pow. Pleszew, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. św. Jana Chrzciciela ⋄ dekanat RK Zagórówdziś: gm. Zagórów, pow. Słupca, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

1927 – 1929

proboszcz — Trutowodziś: gm. Kikół, pow. Lipno, woj. kujawsko–pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ kościół RK pw. św. Anny ⋄ Woladziś: gm. Kikół, pow. Lipno, woj. kujawsko–pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
, parafia RK ⋄ dekanat RK Lipnodziś: gm. Lipno, pow. Lipno, woj. kujawsko–pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]

prefekt — Drohiczyndziś: gm. Drohiczyn, pow. Siemiatycze, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.11]
⋄ Państwowe Gimnazjum im. Józefa Ignacego Kraszewskiego ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Drohiczyndziś: gm. Drohiczyn, pow. Siemiatycze, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.11]

1921 – 1926

doktorant — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ [Katolicki Uniwersytet Lubelski KUL (od 1928) / konspiracyjny Katolicki Uniwersytet Lubelski KUL (1939‑1944) / Uniwersytet Lubelski (1918‑1928)] — rozprawa doktorska pt.Prawa i obowiązki proboszczów w świetle synodów prowincjonalnych polskich XVI wieku

doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

doktorant — Paryżdziś: dep. Paryż, reg. Île–de–France, Francja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.13]

1921

kuratus/rektor/ekspozyt — Hajnadziś: ssow. Hajna, rej. Łohojsk, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ kaplica RK ⋄ Borysówdziś: rej. Borysów, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
, parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Borysówdziś: rej. Borysów, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

ok. 1920

administrator — Brudzewtakże: Brudzew Kolski
dziś: gm. Brudzew, pow. Turek, woj. wielkopolskie, Polska

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]
⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Kołodziś: gm. Koło miasto, pow. Koło, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
 — p.o. („ad interim”)

1919 – 1920

kuratus/rektor/ekspozyt — Hajnadziś: ssow. Hajna, rej. Łohojsk, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ kaplica RK ⋄ Borysówdziś: rej. Borysów, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
, parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Borysówdziś: rej. Borysów, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1918 – 1919

wikariusz — Borysówdziś: rej. Borysów, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Borysówdziś: rej. Borysów, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Metropolitalne Seminarium Duchowne

uwagi

Urna z prochami — skremowanie nastąpiło prawd. w krematorium przy niem. Ostfriedhof (pl. cmentarz wschodni) w Monachium — od 1950 przechowywana jest na cmentarzu Am Perlacher Forst, w miejscu zwanym niem. Ehrenhain I (pl. „Gaj Pamięci nr 1”), w Monachium (odznaczona nr K3495)

inni związani
szczegółami śmierci

GIZOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Edmund, GLISZCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Franciszek, GŁADYSZKliknij by wyświetlić biografię Bronisław, GŁOGOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Wawrzyniec, GMEREKKliknij by wyświetlić biografię Czesław, GODLEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Julian, GOLĘDZINOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Jan Ignacy, GOŁĘBIOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Władysław (br. Aleksy), GOSTYŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Kazimierz, GOZDEKKliknij by wyświetlić biografię Adolf Roman, GÓRECKIKliknij by wyświetlić biografię Józef (ks. Władysław), GRABARCZYKKliknij by wyświetlić biografię Jakub, GRABARCZYKKliknij by wyświetlić biografię Jan, GRABAREKKliknij by wyświetlić biografię Bronisław, GROCHOLSKIKliknij by wyświetlić biografię Edmund, GRODKIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Jan, GRONWALDKliknij by wyświetlić biografię Tadeusz Edward, GRYSZKAKliknij by wyświetlić biografię Joachim Tomasz, GRZESIEKKliknij by wyświetlić biografię Franciszek, GUDERKliknij by wyświetlić biografię Jan, GURANOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Zygmunt Stanisław, GUTKAKliknij by wyświetlić biografię Bronisław, HAMERLINGKliknij by wyświetlić biografię Kazimierz Walenty, HEINTZELKliknij by wyświetlić biografię Józef Leopold, HOFMANKliknij by wyświetlić biografię Franciszek, HUCHRACKIKliknij by wyświetlić biografię Józef (o. Euzebiusz), JANIAKKliknij by wyświetlić biografię Stefan, JARCZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Jan Aleksander, JARZĘBIŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Stefan Dominik Aleksander, JARZYNAKliknij by wyświetlić biografię Arkadiusz Kazimierz, JASKULSKIKliknij by wyświetlić biografię Telesfor, JAŚKIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Józef Benedykt, JAWORSKIKliknij by wyświetlić biografię Tomasz, JĘDRYCHOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Jan, KACZOROWSKIKliknij by wyświetlić biografię Henryk, KALINOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Leon, KAMIŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Stefan (br. Wacław), KARBOWIAKKliknij by wyświetlić biografię Jan, KARCZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Apolinary Kazimierz, KARCZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Stefan, KASIŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Stanisław Lambert, KATUSZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Feliks, KICIŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Jan, KOCHANOWICZKliknij by wyświetlić biografię Bronisław Stanisław, KOCHANOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Władysław

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

TA Hartheim: W niem. Tötungsanstalt TA Hartheim (pl. Centrum Zabijania/Eutanazyjne), na zamku Schloss Hartheim w miejscowości Alkoven w Górnej Austrii, wchodzącym w skład kompleksu obozów koncentracyjnych KL Mauthausen–Gusen, w ramach «Aktion T4», Niemcy mordowali ofiary — osoby niedorozwinięte psychicznie — w komorach gazowych. Od 04.1941 program rozszerzono o więźniów obozów koncentracyjnych. Większość, jeśli nie wszyscy, duchowni z obozu koncentracyjnego KL Dachau byli zawożeni do Hartheim w tzw. „transportach inwalidów” (pod kryptonimem „Aktion 14 f 13”) — osób chorych i według Niemców „niezdolnych do pracy” — z obozu w KL Dachau (początkowo pod pretekstem transferu do lepszego obozu).
Uwaga: Podane w „Białej Księdze” daty śmierci zamordowanych w Schloss Hartheim są datami wywiezienia ofiar z ostatniego obozu koncentracyjnego, gdzie byli przetrzymywani. Nieznane są rzeczywiste daty śmierci — poza ok. 49 kapłanami, których nazwiska znalazły się na listach „transportów inwalidów”, ale nie dotarli do TA Hartheim. Prawd. zginęli w dniu wyjazdu z KL Dachau, po drodze, z KL Dachau do Monachium, i ich ciała zostały w Monachium wyrzucone z transportu i skremowane. Śledztwo polskiego Instytutu Pamięci Narodowej IPN wskazuje, że pozostałe ofiary były mordowane natychmiast po przywiezieniu do Schloss Hartheim, ciała palone a prochy rozrzucane po pobliskich polach bądź do Dunaju. Dla ukrycia ludobójczych mordów Niemcy fałszowali zarówno daty śmierci (na przykład te zapisane w księgach obozu KL Dachau i w „Białej Księdze” ukazane jako daty alternatywne) jak i przyczyny śmierci. (więcej na: ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

«Aktion T4»: Niemiecki program eutanazyjny, systematycznego fizycznego mordu ludzi niedorozwiniętych psychicznie, przewlekle chorych psychicznie i neurologicznie — „eliminacji życia niewartego życia” (niem. „Vernichtung von lebensunwertem Leben”). W szczytowym okresie lat 1940‑1941 zamordowano ok. 70,000 osób, w tym pensjonariuszy szpitali psychiatrycznych w okupowanej przez Niemców Polsce. Od 04.1941 programem objęto chorych psychicznie i „niepełnosprawnych” (co oznaczało niezdolnych do pracy) więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych — pod kryptonimem „Aktion 14 f 13”. Zamordowano wówczas ok. 20,000 więźniów, m.in. w komorach gazowych w Hartheim mordowano polskich kapłanów przetrzymywanych w obozie koncentracyjnym KL Dachau. Innym „regionalnym przedłużeniem” «Aktion T4» był program „Aktion Brandt”, w trakcie którego Niemcy mordowali przewlekle chorych, by zwolnić miejsca w szpitalach dla rannych żołnierzy. Szacuje się, że w tym programie zamordowano co najmniej 30,000 osób. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

KL Dachau (nr więźnia: 22819Kliknij by wyświetlić biografię): KL Dachau w niemieckiej Bawarii, założony w 1933, stał się głównym obozem koncentracyjnym dla księży katolickich w czasie II wojny światowej: 09.11.1940 Reichsführer–SS Heinrich Himmler, szef SS, Gestapo i niemieckiej policji, w wyniku interwencji Watykanu, podjął decyzję o przeniesieniu wszystkich duchownych przetrzymywanych w różnych obozach koncentracyjnych do obozu KL Dachau. Pierwsze większe transporty miały miejsce 08.12.1940. W KL Dachau Niemcy więzili ok. 3,000 kapłanów, w tym ok. 1,800 polskich. Kapłanów zmuszano do niewolniczej pracy na tzw. „Plantagach” — niem. „Die Plantage”, największym w Europie, zarządzanym przez ludobójcze SS ogrodzie ziołowym, składającym się z wielu szklarni, budynków laboratoryjnych i ziemi ornej, gdzie prowadzono eksperymenty z noymi lekami naturalnymi — przez wiele godzin, bez przerw, bez ochronnych ubrań, bez pożywienia. Pracowali przy budowach, m.in. krematorium. W barakach więziennych panował głód, szczególnie w latach 1941‑2, zimą przejmujące zimno a latem nieznośny upał. Więźniowie zapadali na choroby, w szczególności gruźlicę. Na wielu przeprowadzano zbrodnicze „eksperymenty medyczne” — in 11.1942 ok. 20 kapłanów otrzymało zastrzyki z flegmony; od 07.1920 do 05.1944 ok. 120 poddanych zostało eksperymentom malarycznym. Ponad 750 polskich duchownych zostało przez Niemców zamordowanych, w tym wielu zagazowanych w ośrodku eutanacyjnym Scholoss Hartheim w Austrii. System obozów KL Dachau w szczytowym momencie miał ok. 100 podobozów niewolniczej pracy przymusowej — w południowych Niemczech i Austrii. Udokumentowanych zostało ok. 32,000 przypadków śmierci w obozie, tysiące zginęło bez śladu. W momencie oswobodzenia 29.04.1945 przez wojska USA ok. 10,000 na 30,000 więźniów było chorych… (więcej na: www.kz-gedenkstaette-dachau.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30]
)

KL Sachsenhausen: Przez obóz koncentracyjny KL Sachsenhausen, założony na terenach byłej wioski olimpijskiej w 07.1936, przeszły w 1940 setki polskich kapłanów. Zanim zostali przetransportowani to obozu koncentracyjnego KL Dachau, część z nich zginęła w KL Sachsenhausen. W obozie dokonywano zbrodniczych eksperymentów medycznych na więźniach. W latach 1942‑1944 ok. 140 więźniów pracowało nad fałszowaniem funtów brytyjskich, paszportów, wiz, pieczęci i innych dokumentów. Także i innych więźniów wykorzystywano do pracy niewolniczej, m.in. w zakładach lotniczych firmy Heinkel, w fabrykach firm AEG i Siemens. Przeciętnie w obozie przebywało ok. 50,000 więźniów. Razem przez KL Sachsenhausen i jego filie przeszło ponad 200,000, z których zginęły dziesiątki tysięcy. Tuż przed nadejściem Rosjan dokonano masowej ewakuacji obozu i jego filii (razem ok. 80,000 więźniów) na zachód — w tzw. „marszach śmierci” do innych obozów, m.in. do KL Mauthausen–Gusen oraz KL Bergen–Belsen. Obóz funkcjonował do 22.04.1945. Po zakończeniu działań wojennych Rosjanie zorganizowali tam tajny obóz dla jeńców niemieckich i „podejrzanych” żołnierzy rosyjskich. (więcej na: www.stiftung-bg.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
)

DL Scheglin: niem. Durchgangslager Scheglin (pl. obóz przejściowy) — niemiecki obóz w Szczeglinie k. Mogilna, funkcjonujący od 01.10.1939 do 15.09.1940. Niemcy przetrzymywali w nim ok. 4,600 polskich więźniów, zmuszając ich do niewolniczych prac na rzecz okupanta niemieckiego — przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych. Między innymi 29.08.1940 ze DL Scheglin wysłano 188 polskich kapłanów do obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen. Ok. 150 z więźniów DL Scheglin zostało zamordowanych — część w obozie, część w pobliskim lesie świerkowickim. (więcej na: www.dsh.waw.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23]
)

Aresztowania 26.08.1940 (Kraj Warty): W ramach polityki Gaulaitera okupowanego przez Niemcy Kraju Warty, Artura Greisera, prowadzącego politykę „Ohne Gott, ohne Religion, ohne Priesters und Sakramenten” — „bez Boga, bez religii, bez kapłana i sakramentu” — aresztowano tego dnia setki polski kapłanów. Zgromadzono ich, wraz kapłanami uprzednio przetrzymywanymi m.in. w Lądzie n. Wartą, w obozie przejściowym w Szczeglinie k. Mogilna. Stamtąd po trzech dniach wywieziono ich do obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen.

Ribbentrop–Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Wojna polsko–rosyjska 1919‑1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

źródła

osobowe:
michaelstanislaus.salon24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.06.01]
, www.trutowo.karmelici.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19]
, www.ipgs.usKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, arolsen-archives.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]

bibliograficzne:
Ofiary zbrodni niemieckiej spośród duchowieństwa diec. włocławskiej”, ks. Stanisław Librowski, „Kronika Diecezji Włocławskiej”, 07‑08.1947
Urny przechowywane na cmentarzu Am Perlacher Forst — analiza”, p. Grzegorz Wróbel, kustosz Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, korespondencja prywatna, 25.05.2020
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
cyfroteka.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
, www.trutowo.karmelici.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: KISZKURNO Antoni

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu