• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • GÓRECKI Józef (ks. Władysław) - 1915, Linz, źródło: archivecarmel.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOGÓRECKI Józef (ks. Władysław)
    1915, Linz
    źródło: archivecarmel.pl
    zasoby własne

nazwisko

GÓRECKI

imiona

Józef

imiona zakonne

Władysław

  • GÓRECKI Józef (ks. Władysław) - Tablica pamiątkowa, katedra pw. św. Stanisława Kostki, Łódź, źródło: www.katedra.lodz.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOGÓRECKI Józef (ks. Władysław)
    Tablica pamiątkowa, katedra pw. św. Stanisława Kostki, Łódź
    źródło: www.katedra.lodz.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zakon Braci Bosych Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel OCDwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.03.21]

(i.e. Karmelici Bosi)

diecezja / prowincja

diecezja łódzkawięcej na
archidiecezja.lodz.pl
[dostęp: 2013.05.19]

diecezja włocławskawięcej na
www.diecezja.wloclawek.pl
[dostęp: 2012.11.23]

ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

data i miejsce
śmierci

06.05.1942

TA Hartheimcentrum „eutanazyjne” Schloss Hartheim
dziś: Alkoven, pow. Eferding, kraj Górna Austria, Austria

więcej na
de.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

alt. daty i miejsca
śmierci

12.07.1942 (data „świadectwa śmierci” KL Dachau)

szczegóły śmierci

Pod koniec I wojny światowej 1914‐1918, w 06.1918, powołany do armii Cesarstwa Austro–Węgierskiego.

Po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; a także po przekazaniu 11.11.1918, przez ustanowioną przez Państwa Centralne Radę Regencyjną, działającą na terenie okupowanego przez Niemcy i Austro–Węgry tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), zwierzchniej władzy nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowaniu go naczelnym dowódcą wojsk polskich — co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego także ziemie zaboru austro–węgierskiego, czyli byłego kraju koronnego niem. Königreich Galizien und Lodomerien mit dem Grossherzogtum Krakau und den Herzogtümern Auschwitz und Zator (pl. Królestwo Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim i Księstwami Oświęcimia i Zatora); powrócił do Polski i już w 11.1918 został kapelanem formującego się Wojska Polskiego. Posługiwał na Lubelszczyźnie, prawd. w Okręgu Generalnym OG „Lublin”, który stanowił wówczas zaplecze wojsk frontowych. W szczególności w 1919 wspomagał oddziały walczące w wojnie polsko–ukraińskiej 1918‐1919.

W 11.1919 kapelan 1. Pułku Ułanów Krechowieckich. Pułk od 29.10.1919 stacjonował w Ciechocinku, w oczekiwaniu na wejście w życie postanowień kończącego I wojnę światowę traktatu wersalskiego, podpisanego 28.06.1919, który m.in. uznał prawo odrodzonej Polski do ziem zaboru pruskiego. Ostatnia ratyfikacja postanowień przez strony traktatu miała miejsce 10.01.1920 i wówczas 17.01.1920 szwadrony Pułku przekroczyły granicę Pomorza i kolejno wkroczyły do Torunia, Chełmży, Popowa Biskupiego, Grudziądza, Nowego, Pelplina, Starogardu i Żukowa, przyłączając je do Polski. Dotarły do Pucka, gdzie 10.02.1920 jeden ze szwadronów wziął udział w symbolicznych „zaślubinach Polski z morzem”, dokonanych przez gen. Józefa Hallera.

10.02.1920, w czasie trwającej już wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921, Pułk wysłany został na Wołyń i znalazł się w Berezdowie. Stamtąd wziął udział w wyprawie kijowskiej, rozpoczętej 25.04.1920. Głębokimi zagonami 02.05.1920 dotarł — przez Koziatyn, w połowie drogi między Żytomierzem a Winnicą (biorąc 2,000 jeńców) — do Sieniawy k. Białocerkwi na Kijowszczyźnie. 26.05.1920 rozpoczął się rosyjski kontratak. Już 29.05.1920 Pułk wziął udział w zwycięskiej bitwie kawaleryjskiej pod Wołodarką, z oddziałami ros. Первая Конная армия (pl. 1. Armia Konna), pod dowództwem Siemiona Budionnego — odtąd do końca wojny Rosjanie nie byli w stanie powstrzymać żadnej szarży ułańskiej Pułku. Tak też stało się pod Antonowem, ale już 05.06.1920 Rosjanie pod Samhorodkiem przełamali polski front i rozpoczął się generalny odwrót — w nieustannych starciach Pułk wycofywał się przez Koziatyn, 19.06.1920 wpław przez rzekę Słucz, broniąc 03‐09.07.1920 miasto Równe, 12.07.1920 linii rzeki Styr i Beresteczka. Po uzupełnieniu zapasów w Tarnowie powrócił 28.07.1920, przez Zamość, na odcinek Beresteczko–Grzymałówka na Styrem, broniąc go do 08.08.1920. Dalej wycofywał się przez Radziechów, broniąc węzeł kolejowy w Chołojowie (dziś Wuzłowe), do Żółkwi na północ od Lwowa.

Był tam, gdy ok. 15.08.1920 nad Wisłą rozpoczynała się decydująca Bitwa Warszawska (zwana „Cudem nad Wisłą”). 19.08.1920 dokonał ok. 20 km zagonu na wschód pod Żółtańce — przechwycił wówczas radiodepeszę rosyjskiego przywódcy, Lwa Trockiego, nakazującą Budionnemu zmianę kierunku natarcia na północny, przez Zamość w kierunku Lublina, w celu odciążenia wojsk walczących pod Warszawą. Budionny tak zrobił, przełamał front i uderzył w kierunku Zamościa, dostając się jednak w kocioł wojsk polskich. Pułk zmagał się wówczas z atakującymi Rosjanami pod Cebłową i 29.08.1920 Tyszowcami. 31.08.1920 pod Komarowem k. Zamościa miała miejsce największa od 1813 bitwa kawalerii, w której Polacy powstrzymali Rosjan i zmusili ich do odwrotu. Do 04.09.1920 Pułk brał udział w likwidacji rosyjskiego kotła — stoczył 02.09.1920 zwycięski bój pod Cześnikami, ochraniał odcinek Tyszowce–Komarów, a 04.09.1920 pod Łaszczowem rozbił dwa rosyjskiej pułki. Odtąd trwał pościg za uciekającymi Rosjanami — w kierunku rzeki Styr, do Ostroga nad Horyniem k. Równego, potem 10.10.1920 głęboki 200 km zagon na Korosteń, na północ od Żytomierza. Następnie wycofał się na linię rzeki Uborć, na północ od Zwiahela, gdzie zastało go zawieszenie broni. Przez zimę kwaterował pod Łuckiem, by na wiosnę powrócić do Hrubieszowa, skąd przetransportowany został do miejsca stałej dyslokacji w Augustowie.

W 1922 zwolniony ze służby i przeniesiony do rezerwy. W 1923, 1925, 1927 i 1929 mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego (od 25.11.1926 każdorazowo na statutowy okres 2 lat).

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany przez Niemców 06.10.1941, w ramach akcji eliminacji polskiego duchowieństwa katolickiego w prowincji niem. Reichsgau Wartheland (pl. Kraj Warty), utworzonej przez Niemców na terytorium okupowanej Wielkopolski.

Uwięziony w obozie przejściowym DL Konstantinow.

Stamtąd 30.10.1941 przetransportowany do obozu koncentracyjnego KL Dachau.

W końcu — całkowicie wycieńczony — przewieziony w tzw. niem. „Invalidentransport” (pl. „transport inwalidów”) do Centrum Eutanazyjnego TA Hartheim, gdzie został zamordowany w komorze gazowej.

numery obozowe

28107Kliknij by wyświetlić stronę źródłową (KL DachauKliknij by przejść do opisu)

przyczyna śmierci

eksterminacja: zagazowanie w komorze gazowej

sprawstwo

Niemcy

miejsca i wydarzenia

TA HartheimKliknij by przejść do opisu, «Aktion T4»Kliknij by przejść do opisu, KL DachauKliknij by przejść do opisu, DL KonstantinowKliknij by przejść do opisu, Aresztowania 06.10.1941 (Kraj Warty)Kliknij by przejść do opisu, Reichsgau WarthelandKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

10.03.1891

Czernadziś: gm. Krzeszowice, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

22.12.1916 (Pragadziś: kraj Praga miasto, Czechy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
)

szczegóły posługi

1933 – 1941

proboszcz — Domaniewdziś: gm. Dalików, pow. Poddębice, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]
⋄ parafia RK pw. św. Floriana Męczennika i św. Jadwigi Śląskiej ⋄ dekanat RK Poddębicedziś: gm. Poddębice, pow. Poddębice, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]

1931 – 1933

wikariusz — Łódźosiedle Dąbrowa
dziś: pow. Łódź miasto, woj. łódzkie, Polska

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]
⋄ parafia RK pw. św. Anny matki Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Łódździś: pow. Łódź miasto, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
— prefekt publicznej szkoły powszechnej Nr 2 w Łodzi

1928 – 1931

administrator — Stróżadziś: gm. Rząśnia, pow. Pajęczno, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]
⋄ parafia RK pw. św. Kazimierza i św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Bełchatówdziś: gm. Bełchatów miasto, pow. Bełchatów, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]

1925 – 1928

wikariusz — Srockdawn.: Srocko
dziś: gm. Moszczenica, pow. Piotrków Trybunalski, woj. łódzkie, Polska

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]
⋄ parafia RK pw. św. Benedykta Opata ⋄ dekanat RK Tuszyndziś: gm. Tuszyn, pow. Łódź‐wschód, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

1925

wikariusz — Widawadziś: gm. Widawa, pow. Łask, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Widawadziś: gm. Widawa, pow. Łask, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

1922 – 1925

prefekt — Sulejówdziś: gm. Sulejów, pow. Piotrków Trybunalski, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]
⋄ Ośmioklasowe Gimnazjum Sejmiku Piotrkowskiego i Szkoła Powszechna ⋄ parafia RK pw. św. Floriana Męczennika ⋄ dekanat RK Piotrków Trybunalskidziś: pow. Piotrków Trybunalski miasto, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

ok. 1922

wystąpienie — Karmelici Bosi OCD

ok. 1921 – 1922

kapelan wojskowy RK — Żyrardówdziś: gm. Żyrardów miasto, pow. Żyrardów, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ szpital wojskowy, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr I Warszawa, Wojsko Polskie — służby stałej; także: referent oświatowy; 1921 zweryfikowany ze starszeństwem z 01.06.1919, w randze kapitana

1918 – ok. 1920

kapelan wojskowy RK — Wojsko Polskie — 11.1919‐1920 1. Pułk Ułanów Krechowieckich, 1918‐1919 na Lubelszczyźnie, prawd. w Okręgu Generalnym OG „Lublin

1918

kapelan wojskowy RK — Armia Monarchii Austro–Węgierskiej

1916 – 1918

zakonnik — Pragadziś: kraj Praga miasto, Czechy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ konwent, Karmelici Bosi OCD

ok. 1916

student — Pragadziś: kraj Praga miasto, Czechy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Kolegium Teologiczne (czasowe), konwent, Karmelici Bosi OCD

ok. 1915 – ok. 1916

student — Wiedeńdzielnica Döbling
dziś: kraj Wiedeń, Austria

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.12.10]
⋄ Kolegium Teologiczne (czasowe), klasztor (Karmelitenkloster Döbling (pl. „klasztor Döbling”)), Karmelici Bosi OCD

1914 – ok. 1915

student — Linzdziś: pow. Linz miasto, kraj Górna Austria, Austria
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.12.10]
⋄ Kolegium Teologiczne (czasowe), klasztor, Karmelici Bosi OCD

1914

student — Wadowicedziś: gm. Wadowice, pow. Wadowice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Kolegium Teologiczne (czasowe), klasztor, Karmelici Bosi OCD

do 1914

student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Kolegium Teologiczne, klasztor (przy ul. Rakowieckiej), Karmelici Bosi OCD — studia przerwane, w związku z wybuchem I wojny światowej i zajęciem w 1915 budynków klasztornych przez wojsko Cesarstwa Austro–Węgier

nowicjat — Czernadziś: gm. Krzeszowice, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ klasztor, Karmelici Bosi OCD

1908

wstąpienie — Karmelici Bosi OCD

do 1908

uczeń — Wadowicedziś: gm. Wadowice, pow. Wadowice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Niższe Seminarium (gimnazjum), Karmelici Bosi OCD

inni związani
szczegółami śmierci

GIZOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Edmund, GLISZCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, GŁADYSZKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, GŁOGOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Wawrzyniec, GMEREKKliknij by wyświetlić biogram Czesław, GODLEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Julian, GOLĘDZINOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan Ignacy, GOŁĘBIOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Władysław (br. Aleksy), GOSTYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz, GOZDEKKliknij by wyświetlić biogram Adolf Roman, GRABARCZYKKliknij by wyświetlić biogram Jakub, GRABARCZYKKliknij by wyświetlić biogram Jan, GRABAREKKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, GROCHOLSKIKliknij by wyświetlić biogram Edmund, GRODKIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Jan, GRONWALDKliknij by wyświetlić biogram Tadeusz Edward, GRYSZKAKliknij by wyświetlić biogram Joachim Tomasz, GRZESIEKKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, GUDERKliknij by wyświetlić biogram Jan, GURANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Zygmunt Stanisław, GUTKAKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, HAMERLINGKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz Walenty, HEINTZELKliknij by wyświetlić biogram Józef Leopold, HOFMANKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, HUCHRACKIKliknij by wyświetlić biogram Józef (o. Euzebiusz), JANIAKKliknij by wyświetlić biogram Stefan, JARCZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan Aleksander, JARZĘBIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan Dominik Aleksander, JARZYNAKliknij by wyświetlić biogram Arkadiusz Kazimierz, JASKULSKIKliknij by wyświetlić biogram Telesfor, JAŚKIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Józef Benedykt, JAWORSKIKliknij by wyświetlić biogram Tomasz, JĘDRYCHOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, KACZOROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Henryk, KALINOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Leon, KAMIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan (br. Wacław), KARBOWIAKKliknij by wyświetlić biogram Jan, KARCZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Apolinary Kazimierz, KARCZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan, KASIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław Lambert, KATUSZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Feliks, KICIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, KISZKURNOKliknij by wyświetlić biogram Antoni, KOCHANOWICZKliknij by wyświetlić biogram Bronisław Stanisław, KOCHANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Władysław

miejsca i wydarzenia
opisy

TA Hartheim: Od 05.1940 w niem. Tötungsanstalt (pl. Centrum Zabijania/Eutanazyjne) TA Hartheim, na zamku Schloss Hartheim w miejscowości Alkoven w Górnej Austrii, wchodzącym w skład kompleksu obozów koncentracyjnych KL Mauthausen‐Gusen, w ramach programu «Aktion T4», Niemcy mordowali ofiary — osoby niedorozwinięte psychicznie i niepełnosprawne — w komorach gazowych, za pomocą tlenku węgla. Do 24.08.1941 i formalnego zakończenia programu «Aktion T4» w TA Hartheim zamordowano ok. 18,000 osób. Od 04.1941 program rozszerzono o więźniów obozów koncentracyjnych. Większość, jeśli nie wszyscy, zamordowani tam duchowni z obozu koncentracyjnego KL Dachau byli zawożeni do TA Hartheim w tzw. niem. „Invalidentransport” (pl. „transport inwalidów”), więźniów chorych i według Niemców „niezdolnych do pracy” (początkowo pod pretekstem transferu do lepszego obozu) — po formalnym zakończeniu «Aktion T4» w ramach programu pod kryptonimem «Aktion 14 f 13». Szacuje się, że na tym etapie — do 11.12.1944 — w TA Hartheim zagazowano ok. 12,000 więźniów.
Uwaga: Podane w „Białej Księdze” daty śmierci zamordowanych w Schloss Hartheim są datami wywiezienia ofiar z ostatniego obozu koncentracyjnego, gdzie byli przetrzymywani. Nieznane są rzeczywiste daty śmierci — poza ok. 49 kapłanami, których nazwiska znalazły się na listach niem. „Invalidentransport”, ale którzy nie dotarli do TA Hartheim. Prawd. zginęli w dniu wyjazdu z KL Dachau, po drodze, z KL Dachau do Monachium, i ich ciała zostały w Monachium wyrzucone z transportu i skremowane. Śledztwo polskiego Instytutu Pamięci Narodowej IPN wskazuje, że pozostałe ofiary były mordowane natychmiast po przywiezieniu do Schloss Hartheim, ciała palone a prochy rozrzucane po pobliskich polach bądź do Dunaju. Dla ukrycia ludobójczych mordów Niemcy fałszowali zarówno daty śmierci (na przykład te zapisane w księgach obozu KL Dachau, które w „Białej Księdze” ukazane zostały jako daty alternatywne) jak i przyczyny śmierci. (więcej na: ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

«Aktion T4»: Niemiecki państwowy program eutanazyjny, systematycznego fizycznego mordu ludzi niedorozwiniętych psychicznie, przewlekle chorych psychicznie i neurologicznie — „eliminacji życia niewartego życia” (niem. „Vernichtung von lebensunwertem Leben”). W szczytowym okresie lat 1940‐1941 zamordowano ok. 70,000 osób, w tym pensjonariuszy szpitali psychiatrycznych w okupowanej przez Niemców Polsce — niemieccy formaliści odnotowali wówczas, że m.in. „dokonanie dezynfekcji [i.e. zagazowanie] 70,273 osób o oczekiwanym czasie życia do 10 lat zaoszczędziło żywność na kwotę 141,775,573.80 niemieckich marek”. Od 04.1941 programem objęto chorych psychicznie i „niepełnosprawnych” (co oznaczało niezdolnych do pracy) więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych — pod kryptonimem «Aktion 14 f 13». Zamordowano wówczas ok. 20,000 więźniów, m.in. w komorach gazowych w TA Hartheim mordowano polskich kapłanów przetrzymywanych w obozie koncentracyjnym KL Dachau. Innym „regionalnym przedłużeniem” «Aktion T4» był program «Aktion Brandt», w trakcie którego Niemcy mordowali przewlekle chorych, by zwolnić miejsca w szpitalach dla rannych żołnierzy. Szacuje się, że w tym programie zamordowano co najmniej 30,000 osób. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

KL Dachau: KL Dachau w niemieckiej Bawarii, założony w 1933, stał się głównym niemieckim niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL dla księży katolickich w czasie II wojny światowej: 09.11.1940 Reichsführer‐SS Heinrich Himmler, szef SS, Gestapo i niemieckiej policji, w wyniku interwencji Watykanu, podjął decyzję o przeniesieniu wszystkich duchownych przetrzymywanych w różnych obozach koncentracyjnych do obozu KL Dachau. Pierwsze większe transporty miały miejsce 08.12.1940. W KL Dachau Niemcy więzili ok. 3,000 kapłanów, w tym ok. 1,800 polskich. Kapłanów zmuszano do niewolniczej pracy na tzw. „Plantagach” — niem. „Die Plantage”, największym w Europie, zarządzanym przez ludobójcze SS ogrodzie ziołowym, składającym się z wielu szklarni, budynków laboratoryjnych i ziemi ornej, gdzie prowadzono eksperymenty z noymi lekami naturalnymi — przez wiele godzin, bez przerw, bez ochronnych ubrań, bez pożywienia. Pracowali przy budowach, m.in. krematorium. W barakach więziennych panował głód, szczególnie w latach 1941‐1942, zimą przejmujące zimno a latem nieznośny upał. Więźniowie zapadali na choroby, w szczególności gruźlicę. Na wielu przeprowadzano zbrodnicze „eksperymenty medyczne” — in 11.1942 ok. 20 kapłanów otrzymało zastrzyki z flegmony; od 07.1920 do 05.1944 ok. 120 poddanych zostało eksperymentom malarycznym. Ponad 750 polskich duchownych zostało przez Niemców zamordowanych, w tym wielu zagazowanych w ośrodku eutanacyjnym Scholoss Hartheim w Austrii. System obozów KL Dachau w szczytowym momencie miał ok. 100 podobozów niewolniczej pracy przymusowej — w południowych Niemczech i Austrii. Udokumentowanych zostało ok. 32,000 przypadków śmierci w obozie, tysiące zginęło bez śladu. W momencie oswobodzenia 29.04.1945 przez wojska USA ok. 10,000 na 30,000 więźniów było chorych… (więcej na: www.kz-gedenkstaette-dachau.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30]
)

DL Konstantinow: niem. Durchgangslager Konstantinow (pl. obóz przejściowy) — koncentracyjny przesiedleńczy niemiecki obóz, założony 05.01.1940 w Konstantynowie Łódzkim (ok. 10 km na zachód od centrum Łodzi), działający do 16.08.1943. Do obozu kierowano więźniów z terenów Wielkopolski, Pomorza i Polski Centralnej. Przez obóz przeszło ok 42 tys. osób, zginęło tysiące, z których zidentyfikowano ok. 700. W okresie 10.1941‐12.1941 ok. 450 więziono w obozie polskich kapłanów z diecezji częstochowskiej, łódzkiej i włocławskiej oraz archidiecezji poznańskiej przed wysłaniem do obozu koncentracyjnego KL Dachau. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

Aresztowania 06.10.1941 (Kraj Warty): 13.09.1941 Gaulaiter niemieckiej prowincji niem. Warthegau i.e. Reichsgau Wartheland (pl. Kraj Warty) w okupowanej przez Niemców Wielkopolsce (gdzie obowiązywały niemieckie prawa), Artur Greiser, prowadzący politykę „Ohne Gott, ohne Religion, ohne Priesters und Sakramenten” — „bez Boga, bez religii, bez kapłana i sakramentu” — wydał rozporządzenie formalnie delegalizujące Kościół katolicki, na jego miejsce powołując Kościół Rzymskokatolicki Narodowości Niemieckiej w niem. Warthegau, organizację podlegającą prawu prywatnemu Niemiec. Rozporządzenie wydano z datą wsteczną 01.09.1939, czyli datą niemieckiej inwazji na Polskę, co sankcjonowało późniejszy rabunek własności Kościoła katolickiego działającego na rzecz ludności polskiej przez Niemców. Zabroniono także wszelkich kontaktów ze Stolicą Apostolską. Jednocześnie zdelegalizowano wszystkie zakony. Zaraz potem, 06‐07.10.1941, nastąpiły masowe aresztowania polskich kapłanów — objęły ok. 352 osób. Wszystkich umieszczono w obozach przejściowych DL Konstantinow w Konstantynowie i IL Lond w Lądzie n. Wartą bądź w obozie koncentracyjnym KL Posen (w tym przypadku najpierw zatrzymanych rejestrowano, fotografowano i badano w osławionej poznańskiej siedzibie niemieckiej policji politycznej, Gestapo, w byłym Domu Żołnierza). Większość z nich 30.10.1941 wywieziono do obozu koncentracyjnego KL Dachau.

Reichsgau Wartheland: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Dwa przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Jednym z nich była Wielkopolska, już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera wcielona do Niemiec (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), a 24.01.1940 przekształcona w prowincję niem. Reichsgau Wartheland (pl. Okręg Rzeszy Kraj Warty), w której obowiązywać miało prawo państwa niemieckiego. Główną osią polityki nowej prowincji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż 90% jej mieszkańców stanowili Polacy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Ok. 100,000 Polaków zamordowano w ramach niem. „Intelligenzaktion”, i.e. eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych. Ok. 630,000 przymusowo przesiedlono do niem. Generalgouvernement, a na ich miejsce sprowadzano Niemców z innych terenów okupowanych przez Niemcy (e.g. z krajów bałtyckich, Besarabii, Bukowiny, etc.). Zmuszano Polaków do podpisywania niemieckiej listy narodowościowej niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL. W ramach polityki „Ohne Gott, ohne Religion, ohne Priesters und Sakramenten” (pl. „Bez Boga, bez religii, bez kapłana i sakramentu”) większość kapłanów katolickich aresztowano i wysłano do obozów koncentracyjnych. Zamknięto wszystkie szkoły nauczające w języku polskim, polskie biblioteki, teatry i muzea. Konfiskowane polskie majątki ziemskie. By jeszcze bardziej ograniczyć liczbę ludności polskiej wysyłano Polaków na roboty przymusowe w głąb Niemiec, podwyższono dozwolony wiek zawierania małżeństw dla Polaków (25 dla kobiet, 28 dla mężczyzn). Niemiecki urząd państwowy niem. Rasse‐ und Siedlungshauptamt (niem. Główny Urząd Rasy i Osadnictwa) RuSHA w majestacie prawa niemieckiego uprowadził kilkanaście tysięcy dzieci, spełniających określone kryteria rasowe, z polskich rodzin i poddał je przymusowej germanizacji, przekazując rodzinom niemieckim. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca tej prowincji, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Arthur Karl Greiser, został stracony. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.21]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

źródła

osobowe:
www.hdbg.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, dziwoszbogdan.republika.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
, niedziela.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30]
, www.ipgs.usKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, bibliotekadalikow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.02.09]
, bibliotekadalikow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.02.09]
, arolsen-archives.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]

pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
archivecarmel.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.12.10]
, www.katedra.lodz.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: GÓRECKI Józef

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu