• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • MUZALEWSKI Ludwik, źródło: misjonarze.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOMUZALEWSKI Ludwik
    źródło: misjonarze.pl
    zasoby własne

nazwisko

MUZALEWSKI

imiona

Ludwik

  • MUZALEWSKI Ludwik - Kamień pamiątkowy, obóz koncentracyjny, KL Groß—Rosen, źródło: img.iap.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOMUZALEWSKI Ludwik
    Kamień pamiątkowy, obóz koncentracyjny, KL Groß—Rosen
    źródło: img.iap.pl
    zasoby własne

funkcja

brat zakonny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zgromadzenie Misji CMwięcej na
www.misjonarze.pl
[dostęp: 2012.11.23]

(i.e. Bracia Serca Jezusowego)

diecezja / prowincja

diecezja gdańskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2017.01.21]

data i miejsce
śmierci

18.04.1944

AL Reichenaufilia obozu koncentracyjnego KL Groß–Rosen
dziś: Rychnov u Jablonce nad Nisou, pow. Jablonec nad Nisou, kraj liberecki, Czechy

alt. daty i miejsca
śmierci

04.04.1944

szczegóły śmierci

Podczas I wojny światowej kilkukrotnie na krótko wcielany, jako obywatel państwa pruskiego, do armii niemieckiej — służył w Kostrzynie nad Odrą, Raciborzu i Gdańsku (m.in. przy budowie łodzi podwodnych).

Prawd. za każdym razem wracał do Krakowa (albo klasztoru oo. Karmelitów Bosych w Czernej k. Krakowa) — Lwów zapewne opuścił wcześniej, prawd. po 06.1915, gdy po 9 miesięcznej okupacji rosyjskiej do miasta ponownie wkroczyli Austriacy.

Po niemieckim najeździe 01.09.1939 na Rzeczpospolitą (Rosjanie najechali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany przez Niemców 08.09.1939 (dom zakonny w Bydgoszczy Niemcy splądrowali i zajęli wcześniej, 05.09.1939) — m.in. wraz ze swym przełożonym, ks. Janem Wagnerem — podczas pacyfikacji Bydgoszczy.

09.09.1939 był świadkiem publicznej egzekucji 20 Polaków (w tym.

dwóch współbraci, ks. Piotra Szarka i ks. Stanisława Wiórka) na Starym Rynku — stał wśród kilkudziesięciu osób, w tym wielu kapłanów, tyłem do kościoła, z podniesionymi do góry rękami, przyglądając się mordowi i oczekując na swoją kolei.

Zagnano go jednak do piwnic niem. „Internierungslager” (pl. „obóz dla internowanych”), w koszarach wojskowych w Bydgoszczy.

Tam bity i torturowany.

Uwolniony — rodzina zapłaciła okup — w 11.1939.

Nielegalnie przekroczył granicę do zarządzanego przez Niemców Generalnego Gubernatorstwa.

W Warszawie m.in. brał udział w przemycaniu Najświętszego Sakramentu więźniom Pawiaka.

Tam 07.02.1944, wraz z grupą księży i braci zakonnych w kościele pw. Świętego Krzyża w Warszawie, ponownie aresztowany przez Niemców.

Osadzony na Pawiaku.

29.03.1944 przetransportowany do obozu koncentracyjnego KL Groß‑Rosen.

Tam miał niewolniczo pracować w kamieniołomach.

Torturowany.

Po tygodniu przeniesiony do podobozu AL Reichenau, gdzie zginął z braku posługi medycznej.

przyczyna śmierci

eksterminacja: mord / wycieńczenie

sprawstwo

Niemcy

data i miejsce
urodzenia

22.08.1883

Krajęcindziś: gm. Lisewo, pow. Chełmno, woj. kujawsko–pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]

śluby zakonne

02.08.1904 (ostatnie)

szczegóły posługi

1938 – 1944

zakonnik — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Lazaryści CM ⋄ parafia RK pw. Świętego Krzyża ⋄ dekanat RK Warszawa–in–urbenazwa dekanatu
dziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska

zakonnik — Bydgoszczosiedle Bielawy
dziś: pow. Bydgoszcz miasto, woj. kujawsko–pomorskie, Polska

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Lazaryści CM

zakonnik — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia (przy ul. Dwernickiego 48), Lazaryści CM

zakonnik — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Lazaryści CM

1920 – 1931

zakonnik — Kurytybadziś: stan Parana, Brazylia
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.09.31]
⋄ Lazaryści CM ⋄ parafia RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika — także: pomoc w redakcji tygodnika „Lud

1918 – 1920

zarządca — Bugajdziś: gm. Biecz, pow. Gorlice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.09.31]
⋄ majątek (gospodarstwo) Zgromadzenia, Lazaryści CM

1918 – 1920

zakonnik — Krakówdzielnica Kleparz
dziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ dom Zgromadzenia („Kleparz”, ul. św. Filipa 17‑19), Lazaryści CM — prawd.

1913 – ok. 1915

zakonnik — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Lazaryści CM

1906 – 1913

zakonnik — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Lazaryści CM — posługa w zakładzie wychowaczym dla chłopców sierot, przy szpitalu św. Łazarza (organizacja pogrzebów), w Zakładzie Wychowawczym im. ks. Kazimierza Siemaszko (opieka nad młodzieżą)

1905 – 1906

zakonnik — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia (przy Małym Seminarium Arcybiskupim), Lazaryści CM — opiekun izby chorych przy Małym Seminarium

do 1904

nowicjat — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Seminarium Internum, Lazaryści CM

21.07.1902

wstąpienie — Lazaryści CM

inni związani
szczegółami śmierci

BRANDYSKliknij by wyświetlić biografię Edward Paweł, CAŁKAKliknij by wyświetlić biografię Kazimierz Franciszek, GINTROWSKIKliknij by wyświetlić biografię Hieronim, SZAREKKliknij by wyświetlić biografię Piotr, WAGNERKliknij by wyświetlić biografię Jan Franciszek, WIOREKKliknij by wyświetlić biografię Stanisław

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

AL Reichenau: AL Reichenau (dziś: Rychnov, Czechy): podobóz — niem. Außenlager — obozu koncentracyjnego KL Groß‑Rosen (dziś: Rogoźnica), w pobliżu niemieckich zakładów Getewent (niem. Gesellschaft für Technisch Wirtschaftliche Entwicklung GmbH), gdzie prawd. w podziemnych bunkrach i tunelach prowadzono prace naukowe m.in. nad projektem „Nordpol” — radarami i urządzeniami sterowniczymi rakiet V‑2. W AL Reichenau więziono do ok. 1,500 więźniów, w tym wielu uczestników Powstania Warszawskiego. (więcej na: www.gross-rosen.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.27]
)

KL Groß‑Rosen: Groß‑Rosen (dziś: Rogoźnica) był niemieckim obozem koncentracyjnym, założonym latem 1940 (pierwszy transport więźniów 02.08.1940). Początkowo filia obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen. W 1944 stał się centrum sieci ponad 100 podobozów. Więźniowie niewolniczo pracowali, przy głodowych racjach żywnościowych, przy wydobywaniu granitu z pobliskiego kamieniołomu. Przez obóz przeszło ok. 125,000 więźniów, z których ok. 40,000 tys. zginęło. W 1945 — w tzw. „marszach śmierci” — Niemcy przegnali przez obóz tysiące więźniów z obozów położonych na wschód, na terenach zajmowanych przez Rosjan. Obóz został zdobyty przez Rosjan 14.02.1945. (więcej na: www.gross-rosen.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.07.18]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

Pawiak: Więzienie śledcze w Warszawie, zbudowane przez zaborcę rosyjskiego w latach 1830‑1835. W latach zaboru rosyjskie więzienie śledcze, zarówno kryminalne, jak i polityczne. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej, największe niemieckie więzienie w Generalnym Gubernatorstwie. Początkowo podlegało Wydziałowi Sprawiedliwości Urzędu Generalnego Gubernatorstwa, a od 03.1940 niem. Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst (pl. Policja Bezpieczeństwa i Służba Bezpieczeństwa) Dystryktu Warszawskiego — w szczególności niemieckiej Tajnej Policji Politycznej Gestapo. Na Pawiaku przetrzymywano stale ok. 3,000 więźniów, z czego ok. 2,200 na oddziale męskim i ok. 800 na oddziale kobiecym (tzw. Serbia) — przy „pojemnościok. 1000 więźniów. W sumie w latach 1939‑1944 przez więzienie przeszło ok. 100,000 więźniów, z czego ok. 37,000 Niemcy zamordowali w egzekucjach — od 10.1943 więźniów Pawiaka mordowano w jawnych egzekucjach na ulicach Warszawy (niekiedy kilka razy dziennie) — w czasie przesłuchań, w celach albo „szpitalu” więziennym, a ok. 60,000 wywieziono w 95 transportach do obozów koncentracyjnych (głównie KL Auischwitz), innych miejsc odosobnienia lub do pracy przymusowej. Więzienie Niemcy zburzyli w czasie Powstania Warszawskiego 08‑10.1944. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
)

Aresztowania 07.02.1944: Niemieckie gestapo aresztowało — prawdopodobnie w odwecie za udany zamach na szefa gestapo i SS w Warszawie, gen. Kutscherę (01.02.1944) — wielu kapłanów w Warszawie, Krakowie, Lublinie i Radomiu, w tym 17 księży, 14 braci zakonnych oraz wielu wychowanków i personel pomocniczy zakładu dla sierot im. ks. Siemca prowadzonego przez ks. salezjanów w Warszawie, oraz 14 księży, 5 braci zakonnych ze zgromadzenia misjonarzy Wincentego à Paulo (lazarystów) i 3 osoby świeckie, związanych z kościołem pw. Świętego Krzyża w Warszawie. W Warszawie przewieziono ich do więzienia Pawiak, a potem część z nich zesłano do obozu koncentracyjnego Groß–Rosen.

Generalne Gubernatorstwo: Jednostka administracyjno–terytorialna utworzona przez Niemców w 1939 po agresji na Polskę, obejmująca część okupowanego przez Niemcy terytorium Polski, która nie została wcielona bezpośrednio do Rzeszy. Powstała w rezultacie paktu Ribbentrop–Mołotow w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec (także wówczas zwana Generalnym Gubernatorstwem). Zarządzana przez Niemców do 1945 — do czasu ofensywy rosyjskiej — i stanowiąca część tzw. Wielkich Niemiec — Großdeutschland. Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo). Od 07.1941 w jego skład wchodził też dystrykt Galicja. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]
)

IL Bromberg: niem. „Internierungslager” (pl. „obóz internowania”) założony 05.09.1939 — w dniu zdobycia Bydgoszczy przez Niemców — na terenach koszar wojskowych 15. Wielkopolskiego Pułku Artylerii Lekkiej przy ul. Gdańskiej 147 w Bydgoszczy. Tylko w 09.1939 więziono ok. 3,500 Polaków, w tym wielu księży. Więźniów przetrzymywano w b. stajniach lub b. zbrojowni. Traktowano ich brutalnie, torturowano. Dochodziło do mordów na miejscu (ok. 28 osób w 09.1939). Z obozu wysyłano ich do niemieckich obozów koncentracyjnych. Część wywieziono do pobliskich lasów i zamordowano w zbiorowych egzekucjach. 01.11.1939 obóz przeniesiono do b. magazynów amunicji na przedmieściu Jachcice. Zlikwidowany w 12.1939. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Pacyfikacja Bydgoszczy 05‑12.09.1939: Represje dokonywane przez żołnierzy Wehrmachtu i funkcjonariuszy SS Einsatzkommando 1/IV (pododdział Einsatzgruppe IV) celem pacyfikacji miasta i stłumienia rzekomego „polskiego powstania w Bydgoszczy”. 03‑04.09.1939, podczas wycofywania się, pod naporem niemieckiego najazdu, przechodzące przez Bydgoszcz polskie wojsko zaatakowane zostało przez niemieckich dywersantów i kolaborantów, obywateli państwa polskiego. Wojsko zareagowało. W walkach i w wyniku rozstrzeliwań — wydarzenia nazwane przez Niemców „krwawą niedzielą” — zginęło ok. 365 osób (ok. ¼ to Polacy, reszta Niemcy). 05.09.1939 do Bydgoszczy wkroczyli Niemcy. Opór stawiali m.in. członkowie bydgoskiej Straży Obywatelskiej — e.g. w Szwederowie zginęło 2 Niemców. Po uzyskaniu zapewnienia od niemieckiego generała, że respektowane będą jej prawa należne regularnym wojskom, złożyli broń — po czym ok. 40 z nich przez Niemców zostało zakatowanych na śmierć metalowymi prętami. Następnie w dniach 05–08.09.1939, w różnych częściach miasta, Niemcy zamordowali, w doraźnych egzekucjach, od 200 do 400 osób. 08.09.1939 lokalny dowódca niemieckiej armii Wehrmacht wydał rozkaz oczyszczenia miasta ze „zbrodniczych elementów polskich”. Niemcy otaczali zamieszkane przez Polaków dzielnice, przeszukiwali mieszkania i w przypadku znalezienia jakiejkolwiek broni (e.g. szabli, pałki policyjnej, etc.) mordowali właścicieli na miejscu — nakazano nawet, by mordować wszystkie osoby, które „w jakikolwiek sposób wydadzą się podejrzane”. Pozostałych kierowano do obozu internowania w polskich koszarach wojskowych. 09.09.1939 dokonano pierwszej publicznej egzekucji 20 osób na Starym Rynku. Następnego dnia — kolejnych 20. 10.09.1939 — pięciu. Pierwsza faza akcji „oczyszczania” zakończyła się ok. 11.09.1939 — razem w jej trakcie Niemcy zamordowali ok. 370 Polaków. W późniejszych dniach i miesiącach dokonywano masowych aresztowań i wysyłania zatrzymanych do obozów koncentracyjnych. Bydgoszcz miała stać się miastem niemieckim. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. Generalnego Gubernatorstwa, gdzie nosił miano «AB‑aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04]
)

Ribbentrop–Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

źródła

osobowe:
misjonarze.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
, www.niedziela.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.02.09]
, www.otk.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.27]

bibliograficzne:
Martyrologium duchowieństwa polskiego pod okupacją niemiecką w latach 1939‑1945”, o. Szołdrski Władysław CSSR, Rzym 1965
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
misjonarze.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
, img.iap.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: MUZALEWSKI Ludwik

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu