Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
ŁUKOWSKI
imiona
Stefan
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
data i miejsce
śmierci
21.01.1941
KL Posenobóz koncentracyjny
dziś: Poznań, pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.09]
alt. daty i miejsca
śmierci
02.02.1940 (data „urzędowa”)
szczegóły śmierci
W czasie studiów filozoficznych i teologicznych w Poznaniu i Gnieźnie członek konspiracyjnego, polskiego samokształceniowego Towarzystwa Tomasza Zana.
Pod koniec I wojny światowej 1914‐1918, w 1917, posługiwał w gminnym miasteczku Babimost, w zachodniej części pruskiej niem. Provinz Posen (pl. Prowincja Poznań), obejmującej region Wielkopolski, tuż przy granicy z niem. Provinz Brandenburg (pl. Prowincja Brandenburgia). W gminie Polacy stanowili ok. połowy mieszkańców — drugą połowę Niemcy. Organizował konspiracyjne oddziały przysposobienia wojskowego młodzieży polskiej, będąc prezesem założonego w 1912 Towarzystwa Młodzieży Polskiej. Powołał żeński oddział Polskiego Czerwonego Krzyża (na co władze niemieckie zazwyczaj nie wyrażały zgody).
Po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po podpisaniu 11.11.1918 przez Aliantów i Niemców, w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, rozejmu i zawieszenia broni — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; a także po przekazaniu 11.11.1918 zwierzchniej władzy nad wojskiem przez ustanowioną przez Niemców Radę Regencyjną — działającą na terenie okupowanego przez Niemcy i Austro–Węgry tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowaniu go naczelnym dowódcą wojsk polskich, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli polskie terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, i nie obejmujące ziem zaboru pruskiego, nadal formalnie będących częścią państwa niemieckiego; w Wielkopolsce zaczęły powstawać polskie ośrodki władzy lokalnej, w zamierzeniu mające doprowadzić do włączenia Wielkopolski do Polski. Niemcy reagowali tworzeniem ośrodków władzy niemieckiej. W Babimoście wprawdzie w połowie 11.1918 powstała Rada Robotnicza i Żołnierska — składająca się z 11 członków, wśród których było 5 Polaków — której został przewodniczącym, ale nie oznaczało to wspólnoty interesów obu stron, tym bardziej, że uaktywnił się niem. Grenzschutz Ost (pl. Straż Graniczna Wschód) — niemiecka paramilitarna, o charakterze terrorystycznym, formacja ochotnicza, zbrojnie przeciwstawiająca się odłączeniu terenów wschodnich od Niemiec. Polacy rozpoczęli przygotowania do powstania.
24.11.1918 w Babimoście miał miejsce polski wiec, z udziałem blisko 2,000 osób. Uchwalono rezolucję, domagającą się przyłączenia powiatu babimojskiego do Polski i przesłano ją Naczelnej Radzie Ludowej NRL w Poznaniu, którą zaledwie kilka tygodni później, 03‐05.12.1918, Polski Sejm Dzielnicy, obradujący w Poznaniu, uznał za polską władzę państwową, wyrażając także wolę przyłączenia ziem zaboru pruskiego do zjednoczonego państwa polskiego z dostępem do morza.
Powstanie Wielkopolskie 1918‐1919 wybuchło 27.12.1918. W ciągu tygodnia Poznań był w rękach polskich i rozpoczęły się zmagania na terenie całej Wielkopolski, w szczególności na jej granicach. 24.01.1919 powstańcy opanowali Babimost. 12.02.1919 rozpoczęła się kontrofensywa niemiecka, w trakcie której Niemcy odbili Babimost, ale nie udało im się przekroczyć bronionej przez Polaków linii rzeki Obra. Prawd. został wówczas aresztowany przez niem. Grenzschutz Ost i uwięziony w Międzyrzeczu Wielkopolskim.
Parę dni później, 16.02.1919, Powstanie zakończyło się rozejmem w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, mocą którego polska powstańcza Armia Wielkopolska została uznana za wojsko sprzymierzone i wyznaczono granicę, której przekraczania „zabroniono wojskom niemieckim”, pozostawiając dużą część Wielkopolski poza ich wpływem. Został zwolniony z aresztu, ale Babimost znalazł się po stronie niemieckiej.
Rozpoczął akcję propagandową na rzecz przyłączenia kresów zachodnich do niepodległej Polski. 28.05.1919 udał się, jako członek delegacji Komisariatu NRL, do Paryża, na spotkanie z oficjalną reprezentantacją rządu polskiego na paryską konferencję pokojową, w celu poinformowania o położeniu ludności polskiej w nadgranicznych powiatach Wielkopolski i ich żądaniach i postulatach. W oświadczeniu wydanym tego dnia, którego był współautorem, napisano: „Rzeczpospolita Polska ma w mieszkańcach na kresach zachodnich: w babimojskim, międzyrzeckim, wschowskim, wieleńskim, uświadomionych patriotycznie poddanych, którzy stanowić będą przednią straż kresów. Tracąc ludzi tych przez odcięcie od Polski, traci kraj nasz niemałej wagi szaniec obronny […] Zachodnie kresy uważamy za przedmurze przeciw Niemcom, za fortecę broniącą Poznania i Warszawy, przed inwazją niemiecką. Kresy te dla Polski są najważniejsze, takie jest zdanie nasze”. Wspomniany traktat pokojowy mocarstwa Ententy podpisały z Niemcami 28.06.1919 w Wersalu. W jednym z punktów Wielkopolskę przyznano państwu polskiemu, pozostawiając jednak wyznaczenie precyzyjnej linii granicznej międzynarodowej Komisji Delimitacyjnej. Komisja, która miała prawo decydować kształt granicy w pasie 12 km wokół granicy opisanej w traktacie, rozpoczęła prace po wejściu w życie traktatu 10.01.1920 (i faktycznym włączeniu Wielkopolski do Polski). Babimost pozostał w granicach Niemiec i już prawd. do swej parafii nie powrócił.
Jeszcze w tymże 1919 został zastępca kapelana Batalionu Zapasowego 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich w Szamotułach (10.12.1919 przemianowanego na 56. Pułk Piechoty Wielkopolskiej, w składzie 14. Dywizji Piechoty), gdzie rozpoczął posługę duszpaserską.
W 1920, w czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921, kapelan–ochotnik Wojska Polskiego.
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany przez Niemców 01.10.1940.
Więziony w Lesznie i w obozie koncentracyjnym KL Posen (Fort VII).
Tam został zamordowany.
alt. szczegóły śmierci
Według formalnych źródeł niemieckich przyczyną zgonu było „samobójstwo”.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
KL PosenKliknij by przejść do opisu, LesznoKliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu, Towarzystwa Tomasza ZanaKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
29.07.1884
Miejska Górkadziś: gm. Miejska Górka, pow. Rawicz, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
30.01.1910 (katedra poznańskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
1936 – 1940
proboszcz — Mórkowodziś: gm. Lipno, pow. Leszno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.15] ⋄ parafia RK pw. Wszystkich Świętych ⋄ dekanat RK Lesznodziś: pow. Leszno miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1936
administrator — Wilkowo Polskiedziś: gm. Wielichowo, pow. Grodzisk Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Jadwigi Śląskiej ⋄ dekanat RK Kościandziś: gm. Kościan, pow. Kościan, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — prawd.
1934 – 1936
starszy kapelan wojskowy RK — Cieszyndziś: gm. Cieszyn, pow. Cieszyn, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ garnizon, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr V Kraków, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Andrzeja Boboli — także: p.o. („ad interim”) administrator parafii wojskowej (tytularny proboszcz); kapelan 4. Pułku Strzelców Podhalańskich, stacjonującego w garnizonie
1930 – 1934
starszy kapelan wojskowy RK — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ garnizon, Okręg Korpusu OK Nr VII Poznań, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika — 1930 awans: służby stałej, ze starszeństwem z 01.01.1930, w randze majora; także: administrator parafii wojskowej (tytularny proboszcz); rezydent parafii pw. św. Michała Archanioła dek. Gniezno
1925 – 1930
kapelan wojskowy RK — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ garnizon, Okręg Korpusu OK Nr VII Poznań, Wojsko Polskie ⋄ parafia wojskowa RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika — także: administrator parafii wojskowej (tytularny proboszcz); rezydent parafii pw. św. Michała Archanioła dek. Gniezno
ok. 1921 – 1925
kapelan wojskowy RK — Ostrów Wielkopolskidziś: gm. Ostrów Wielkopolski miasto, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ garnizon, Okręg Korpusu OK Nr VII Poznań, Wojsko Polskie — służby stałej; dekretem Naczelnika Państwa z 03.05.1922, zatwierdzony ze starszeństwem z 01.06.1919 i 6. lokatą wśród kapelanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze kapitana; dekretem L. 3448 Wodza Naczelnego z 16.12.1921, zweryfikowany ze starszeństwem z 01.04.1920 i 7. lokatą wśród kapelanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze kapitana; także: rezydent parafii pw. Stanisława Biskupa i Męczennika
1920 – ok. 1921
wikariusz — Lubaszdziś: gm. Lubasz, pow. Czarnków/Trzcianka, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.20] ⋄ parafia RK pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Czarnkówdziś: gm. Czarnków, pow. Czarnków/Trzcianka, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.20]
1920 – 1921
kapelan wojskowy RK — Wojsko Polskie — dekretem L. 2845 Naczelnego Wodza z 14.04.1921, na wniosek Kurii Biskupiej Wojsk Polskich, zwolniony z Wojska Polskiego
1919 – 1920
wikariusz — Szamotułydziś: gm. Szamotuły, pow. Szamotuły, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Szamotułydziś: gm. Szamotuły, pow. Szamotuły, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1919
administrator — Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27] ⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Kostrzyndziś: gm. Kostrzyn, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
1919
wikariusz — Stary Gostyńdziś: gm. Gostyń, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.15] ⋄ parafia RK pw. św. Marcina Biskupa i Wyznawcy i św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Gostyńdziś: gm. Gostyń, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1913 – 1919
wikariusz — Babimostdziś: gm. Babimost, pow. Zielona Góra, woj. lubuskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. św. Wawrzyńca Męczennika ⋄ dekanat RK Zbąszyńdziś: gm. Zbąszyń, pow. Nowy Tomyśl, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1910 – 1913
wikariusz — Janków Zaleśnydziś: gm. Raszków, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Ostrów Wielkopolskidziś: gm. Ostrów Wielkopolski miasto, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
do 1910
student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)
student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)
inni związani
szczegółami śmierci
CEGIELKliknij by wyświetlić biogram Tadeusz, FLACHKliknij by wyświetlić biogram Julian, GRAMLEWICZKliknij by wyświetlić biogram Edward, HARASYMOWICZKliknij by wyświetlić biogram Wincenty, JANICKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, JANKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Alfons, KUBIKKliknij by wyświetlić biogram Aleksander, MAŁECKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, MANITIUSKliknij by wyświetlić biogram Gustaw, MIROCHNAKliknij by wyświetlić biogram Stefan Marian (o. Julian), MZYKKliknij by wyświetlić biogram Ludwik, NIEDBAŁKliknij by wyświetlić biogram Antoni Adam, NOWAKKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, PIOTROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Ignacy, POPRAWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marian, SĘKIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Maurycy Wacław, STEINMETZKliknij by wyświetlić biogram Paweł, SZREYBROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz, TYMAKliknij by wyświetlić biogram Józef, WIŚNIEWSKAKliknij by wyświetlić biogram Maria, WOŹNIAKKliknij by wyświetlić biogram Albin
miejsca i wydarzenia
opisy
KL Posen: Niemiecki obóz Posen — Fort VII — założony ok. 10.10.1939 w Poznaniu do połowy 11.1939 funkcjonował formalnie jako niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL Posen, i takie określenie używane jest w Białej Księdze także dla późniejszego okresu działania obozu. Był pierwszym takim obozem założonym przez Niemców na ziemiach polskich — w przypadku Wielkopolski włączonych bezpośrednio do Niemiec. Już w 10.1939 w KL Posen Niemcy po raz pierwszy użyli gazu do mordowania ludności cywilnej, w szczególności pacjentów szpitali psychiatrycznych. Od 11.1939 obóz funkcjonował jako więzienie policji politycznej Gestapo oraz obóz przejściowy (niem. Übergangslager), przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych, takich jak KL Dachau czy KL Auschwitz. Od 28.05.1941 obóz został przemianowany na więzienie policyjne i korekcyjny obóz niewolniczej pracy (niem. Arbeitserziehungslager). W szczycie w obozie dokonywano od 7 do 9 egzekucji dziennie, masowo wieszano więźniów, część wyprowadzając także na egzekucje poza terenem obozu. Razem Niemcy zamordowali w KL Posen ok. 20 tys. mieszkańców Wielkopolski, w tym wielu przedstawicieli polskiej inteligencji, pacjentów i personel szpitali psychiatrycznych oraz kilkunastu kapłanów. Setki kapłanów katolickich przeszło przez obóz przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych, głównie KL Dachau. Od 03.1943 rozpoczyna się okres przekształcenia obozu w zakłady przemysłowe (od 25.04.1944 — fabryka fimy Telefunken, produkująca radio dla łodzi podwodnych i samolotów). (więcej na: www.wmn.poznan.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])
Leszno: Areszt śledczy i więzienie, w czasie II wojny światowej zarządzane przez Niemców. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 więzienie zarządzane przez polskie komunazistowskie władze, podległe Rosjanom. (więcej na: www.sw.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej. Odrodzona 11.11.1918 Rzeczpospolita początkowo formalnie obejmowała bowiem tylko tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), czyli terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, a następnie pod kontrolą Państw Centralnych (Niemiec i Austro–Węgier), nie obejmując aliści zaboru pruskiego. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 paktem rozejmowym w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce i, co istotne, uznano polską powstańczą Armię Wielkopolską za sprzymierzone siły zbrojne Ententy. De facto okazało się polskim zwycięstwem, potwierdzonym w głównym traktacie pokojowym po I wojnie światowej, traktacie wersalskim z 28.06.1919, który w życie wszedł 10.01.1920 i w którym większość ziem zaboru pruskiego uznano za polskie. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14])
Towarzystwa Tomasza Zana: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, w buncie przeciw germanizacji i cenzurze kultury polskiej, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — głównie w Wielkopolsce, a później na Śląsku. Pierwsze powstały w 1817. W 1897 odbył się zjazd w Bydgoszczy, który wypracował zasady działalności konspiracyjnej. Na innym zjeździe w Poznaniu powołano „Czerwoną Różę”, nadrzędną organizację dla wszystkich kół gimnazjalnych i koordynującą ich pracę. W 1900 „Czerwona Róża” skupiła organizacje Filomatów z Pomorza. Po procesie toruńskim w 1901 organizacji Filomatów z Pomorza w 1903 Niemcy wytoczyli proces 24 członkom Towarzystwa Filomatów i Filaretów z Gniezna. 21 z uczniów skazanych zostało na kary od nagany do 6 tygodni więzienia. Najbardziej dotkliwe były karty relegacji ze szkół z zakazem kontynuacji nauczania w szkołach średnich i wyższych Prus. Mimo represji Towarzystwo działało do 1918 i odzyskania przez Polskę niepodległości. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
źródła
osobowe:
www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13], www.powiatwolsztyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.powiatwolsztyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], www.babimost.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14], www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: ŁUKOWSKI Stefan
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu