funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja pińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

data i miejsce
śmierci

04.1940

NKWD Mińsksiedziba przy ul. Sowieckiej 17
dziś: Aleja Niezależności 17, rej. Mińsk, obw. miasto Mińsk, Białoruś
więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2025.02.18]

alt. daty i miejsca
śmierci

05.1940, 06.1940

Mińskdziś: obw. miasto Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

szczegóły śmierci

alt. szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

NKWD MińskKliknij by przejść do opisu, KuropatyKliknij by przejść do opisu, MińskKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

20.10.1908

Sytkidziś: gm. Drohiczyn, pow. Siemiatycze, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]

rodzice

KUREK Jan
🞲 ?, ? — 🕆 ?, ?

Józefa
🞲 ?, ? — 🕆 ?, ?

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1934

szczegóły posługi

inni związani
szczegółami śmierci

CIEŚLAKliknij by wyświetlić biogram Feliks, JASTRZĘBSKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, MALINOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Klemens, STANISŁAWSKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan Tadeusz, SZCZERBICKIKliknij by wyświetlić biogram Fabian, SZUMOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marian Ryszard, ŻURAWSKIKliknij by wyświetlić biogram Czesław, ŻYLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Bolesław

miejsca i wydarzenia
opisy

NKWD Mińsk: W 04‐05.1940 roku rosyjska ludobójcza organizacja NKWD rozstrzelała na Białorusi — w ramach «ludobójstwa katyńskiego 1940» — ok. 3,870 Polaków (według niektórych przypuszczeń mogło ich być nawet 4,465). Ludobójstwo to było realizacją decyzji rosyjskich władz komunazistowskich — Biura Politycznego rosyjskiej partii komunazistowskiej — z 05.03.1940 o eksterminacji dziesiątków tysięcy polskiej inteligencji i wojskowych przetrzymywanych w rosyjskich obozach, utworzonych po niemiecko‐rosyjskiej umowie Ribbentrop‐Mołotow i zaborze przez Rosjan połowy Polski z 1939. Po formalnym „wyroku” Specjalne Kolegium NKWD w Moskwie, i.e. ludobójczy rosyjski sąd kapturowy zwany «Trojka NKWD», wysyłał do NKWD na Białorusi listy dyspozycyjne, zawierające nazwiska osób mających być zamordowanymi. W celu realizacji szef NKWD, Ławrentij Beria, wydał 22.03.1940 rozkaz nr 00350 o „rozładowaniu więzień NKWD”, nakazując przetransportowanie skazanych z kilku mniejszych więzień Białorusi do Mińska. Podana liczba ofiar — 3,870 — jest liczbą wyliczoną na podstawie ręcznej notatki Aleksandra Szelepina, ówczesnego szefa rosyjskiego KGB, który 03.03.1959 napisał, iż w 1940 dokonano egzekucji 7,305 Polaków z obozów i więzień Ukrainy i Białorusi; oraz na podstawie tzw. «Ukraińskiej Listy Katyńskiej» («listy Cwietuchina») z 25.11.1940, zawierającej 3,435 nazwisk zamordowanych na Ukrainie. Nie są znane wspomniane listy dyspozycyjne — nie wiadomo nawet, ile ich było: z innych znanych takich list «ludobójstwa katyńskiego» można wywnioskować, że było ich co najmniej 9, a prawd. wielokrotnie więcej. Nie są więc znane osoby, które zostały zamordowane. Wśród nich znalazło się prawd. wiele spośród 1,996 znanych z nazwiska osób, przetransportowanych na początku 1940 z więzień NKWD na Białorusi do Mińska, m.in. z Brześcia (ok. 1,500 osób), Pińska (ok. 500), Baranowicz (ok. 450), acz nie wszystkie. Ofiary mordowano prawd. w Mińsku na Białorusi, w więzieniu wewnętrznym białoruskiej siedziby NKWD przy ul. Sowieckiej 17 (dziś Aleja Niezależności 17) lub w pobliskim więzieniu zwanym „Wołodarka”, na Zamku Piszczałowskim przy ul. Wołodarskiego, w dźwiękoszczelnych piwnicach, pojedynczo, tzw. metodą katyńską, strzałem z pistoletu w potylicę. Zwłoki w większości grzebano prawd. w dołach w uroczysku Kuropaty k. Mińska. Ani Rosjanie ani Białorusini do dnia dzisiejszego nie udostępnili szczegółowych protokołów tego ludobójstwa, będących w ich posiadaniu. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2025.02.17])

Kuropaty: Uroczysko k. Mińska na Białorusi, gdzie odkryto masowe groby ofiar zamordowanych przez rosyjską ludobójczą organizację NKWD w latach 1937‐1941. To także miejsce dokonywania owych mordów — oprócz szczątków ludzkich odkryto tam także łuski i pociski. Ludobójcy z NKWD przywozili tam, w zamkniętych samochodach, skazańców i tam ich rozstrzeliwali. Mordy przeprowadzane były także w innych miejscach Mińska, m.in. prawd. w Mińsku zamordowani zostali — ramach «Ludobójstwa katyńskiego 1940» — Polacy, a ich ciała pogrzebać miano w Kuropatach. Szacunki ilości pomordowanych wahają się od 7,000 (wersja prokuratora generalnego Białorusi) do 250,000, a nawet więcej. Białoruskie władze od kilkudziesięciu lat sabotują wysiłki zmierzające do gruntownego przebadania miejsca ludobójstwa. Archiwa są utajnione. W podręcznikach szkolnych wydanych na Białorusi po 2000 nie ma ani słowa o Kuropatach. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.17])

Mińsk: Rosyjskie więzienie. W 1937 miejsce wielu mordów w czasie rosyjskiej „Wielkiej Czystki”. Po rosyjskiej inwazji na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej miejsce przetrzymywania wielu Polaków. W 06.1941, po inwazji niemieckiej, Rosjanie wymordowali w nim część polskich więźniów osadzonych w Więzieniu Centralnym i tzw. Amerykance, a pozostałych pognano — w „marszu śmierci” (Rosjanie zamordowali ok. 10‐20 tys. więźniów) — w kierunku Czerwienia, w głąb Rosji. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])

źródła

osobowe:
www.bractwo-wiezienne.warszawa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.17], www.dws.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
bibliograficzne:
„Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‐1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
„Spis Kościołów i Duchowieństwa Diecezji Pińskiej w R.P.Kliknij by wyświetlić stronę źródłową”, Biskup diecezji pińskiej, 1933‐1939, drukarnia diecezjalna
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
polesie.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.01.21], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]