• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • DUDZIŃSKI Stanisław, źródło: www.facebook.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODUDZIŃSKI Stanisław
    źródło: www.facebook.com
    zasoby własne
  • DUDZIŃSKI Stanisław - 1920, w przebraniu niemieckiego żołnierza, udając kupca, uciekając z Nowego Kramska przed Niemcami (schronił się w Berlinie), źródło: www.babimojszczyzna.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFODUDZIŃSKI Stanisław
    1920, w przebraniu niemieckiego żołnierza, udając kupca, uciekając z Nowego Kramska przed Niemcami (schronił się w Berlinie)
    źródło: www.babimojszczyzna.pl
    zasoby własne

nazwisko

DUDZIŃSKI

imiona

Stanisław

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]

ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

data i miejsce
śmierci

16.03.1942

Droginiadziś: gm. Myślenice, pow. Myślenice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]

szczegóły śmierci

W czasach zaboru pruskiego walczył z germanizacją i niesprawiedliwością społeczną — m.in. 09.06.1904 w Gostyniu uczestniczył w zebraniu, na którym zprotestowano przeciwko pruskim ustawom kolonizacyjnym (w 1904 weszła w życie ustawa budowlana zabraniająca Polakom bez zgody władz niemieckich budować stałych budynków). Propagował polskie czytelnictwo. Walczył o polski język w szkole i kościele.

Pod koniec I wojny światowej 1914‐1918, w 1917, posługiwał we wsi Nowe Kramsko. Wieś znajdowała się w zachodniej części pruskiej niem. Provinz Posen (pl. Prowincja Poznań), obejmującej region Wielkopolski, tuż przy granicy z niem. Provinz Brandenburg (pl. Prowincja Brandenburgia). W gminie Babimost, do której należało Nowe Kramsko, Polacy stanowili ok. połowy mieszkańców — drugą połowę Niemcy. Zorganizował wówczas ogniwo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, zrzeszone w legalnie działającym Związku Sokołów Polskich w Państwie Niemieckim ZSPwPN. Związek, promujący sport, gimnastykę i zdrowy styl życia, w Wielkopolsce stosował taktykę legalnego oporu i nastawiał się na podtrzymanie polskiego ducha narodowego, ale w 1918 zaczął się radykalizować i podejmować kroki w kierunku oddziałów o charakterze militarnym.

Po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po podpisaniu 11.11.1918 przez Aliantów i Niemców, w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, rozejmu i zawieszenia broni — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; a także po przekazaniu 11.11.1918 zwierzchniej władzy nad wojskiem przez ustanowioną przez Niemców Radę Regencyjną — działającą na terenie okupowanego przez Niemcy i Austro–Węgry tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowaniu go naczelnym dowódcą wojsk polskich, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli polskiego terytorium do 1915 znajdującego się pod zaborem rosyjskim, i nie obejmującego ziem zaboru pruskiego, nadal formalnie będących częścią państwa niemieckiego; w Wielkopolsce zaczęły powstawać polskie ośrodki władzy lokalnej, w zamierzeniu mające doprowadzić do włączenia Wielkopolski do Polski. Niemcy reagowali tworzeniem ośrodków władzy niemieckiej. W Babimoście, ok. 5 km na wschód od Nowego Kramska, wprawdzie powstała rada robotniczo–żołnierska, składająca się z 11 członków, wśród których było 5 Polaków, ale nie oznaczało to wspólnoty interesów obu stron, tym bardziej, że uaktywnił się niem. Grenzschutz Ost (pl. Straż Graniczna Wschód) — niemiecka paramilitarna, o charakterze terrorystycznym, formacja ochotnicza, zbrojnie przeciwstawiająca się odłączeniu terenów wschodnich od Niemiec. „Grasowała bezlitośnie w Nowym Kramsku, rabowała, biła spokojną ludność. Żołnierze doszczętnie obrabowali miejscowy kościół, zniszczyli probostwo”. Polacy rozpoczęli przygotowania do powstania.

24.11.1918 zorganizował polski wiec w Babimoście, z udziałem blisko 2,000 osób. Uchwalono rezolucję, domagającą się przyłączenia powiatu babimojskiego do Polski i przesłano ją Naczelnej Radzie Ludowej NRL w Poznaniu, którą zaledwie kilka tygodni później, 03‐05.12.1918, Polski Sejm Dzielnicy, obradujący w Poznaniu, uznał za polską władzę państwową, wyrażając także wolę przyłączenia ziem zaboru pruskiego do zjednoczonego państwa polskiego z dostępem do morza. Brał czynny udział w działaniach przygotowujących się do powstania na Babimojszczyźnie.

Powstanie Wielkopolskie 1918‐1919 wybuchło 27.12.1918. W ciągu tygodnia Poznań był w rękach polskich i rozpoczęły się zmagania na terenie całej Wielkopolski, w szczególności na jej granicach. 24.01.1919 powstańcy opanowali Babimost. W nocy 02‐03.02.1919 spektakularnie opanowali w boju Nowe Kramsko (wzięto 25 jeńców, zabito 40 Niemców i 50 raniono, w tym czterech oficerów), ale pod presją niemiecką jeszcze tego samego dnia wieś opuszczono. Wracający Niemcy w odwecie zamierzali wieś doszczętnie zniszczyć, co spowodowało exodus większości jego polskich mieszkańców. 12.02.1919 rozpoczęła się kontrofensywa niemiecka, w trakcie której Niemcy zdobyli Babimost, ale nie udało im się przekroczyć bronionej przez Polaków linii rzeki Obra. Parę dni później, 16.02.1919, Powstanie zakończyło się rozejmem w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, mocą którego polska powstańcza Armia Wielkopolska została uznana za wojsko sprzymierzone i wyznaczono granicę, której przekraczania „zabroniono wojskom niemieckim”, pozostawiając dużą część Wielkopolski poza ich wpływem. Babimost i Nowe Kramsko znalazły się po stronie niemieckiej.

Prawd. po opuszczeniu przez powstańców Nowego Kramska zaczął się ukrywać. W przebraniu niemieckiego żołnierza dostał się do Berlina i tam pozostał do rozejmu w Trewirze. Powrócił wówczas do swej parafii. Podjął znów starania o zachowanie języka polskiego w szkole i kościele, inspirując m.in. strajk szkolny — z sukcesem. Prowadził pogrzeby polskich poległych powstańców, przeradzające się w patriotyczne manifestacje. Organizował zbiórki na rzecz rodzin poległych.

28.06.1919 w Wersalu mocarstwa Ententy podpisały z Niemcami traktat pokojowy. W jednym z punktów przyznano Wielkopolskę państwu polskiemu, pozostawiając jednak wyznaczenie precyzyjnej linii granicznej międzynarodowej Komisji Delimitacyjnej. Komisja, która miała prawo decydować kształt granicy w pasie 12 km wokół granicy opisanej w traktacie, rozpoczęła prace po wejściu w życie traktatu 10.01.1920. W Nowym Kramsku i okolicach pojawiła się w 06.1920. Przeprowadził wówczas szereg polskich manifestacji, za co spotkały go szykany niemieckich władz cywilnych i wojskowych. Obwiniano go o zdradę Niemiec i pod koniec 1920 zmuszono do przekroczenia granicy do Polski. Nowe Kramsko i Babimost pozostały w Niemczech.

Po agresji niemieckiej 01.09.1939 na Polskę (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, parafialne Ujście, gdzie był proboszczem, przez 4 dni było świadkiem polskich zmagań obronnych. Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej rozpoczęły się represje, którymi w pierwszym rzędzie objęto obrońców miasteczka. Większość członków miejscowej Straży Obywatelskiej wymordowano, a resztę zesłano do obozów koncentracyjnych.

Prawd. ukrywał się wówczas przez jakiś czas.

Prawd. na początku 1940 został przez agentów niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo, aresztowany. Skatowanego przewieziony do obozu internowania IL Lubin.

W końcu 1941 — obóz Niemcy zlikwidowali ok. 06.10.1941 wywożąc przetrzymywanych tam kapłanów do obozu koncentracyjnego KL Dachau — wydalony z Wielkopolski, wówczas prowincji niem. Warthegau (pl. Kraj Warty), i przewieziony do okupowanego i zarządzanego przez Niemców niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo).

Tam, wycieńczony i zmaltretowany, wkrótce odszedł do Pana.

przyczyna śmierci

wygnanie

sprawstwo

Niemcy

miejsca i wydarzenia

GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, IL LubinKliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

14.03.1878

Rakoniewicedziś: gm. Rakoniewice, pow. Grodzisk Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

01.12.1902 (katedra gnieźnieńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
)

szczegóły posługi

1941 – 1942

rezydent — Droginiadziś: gm. Myślenice, pow. Myślenice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
⋄ parafia RK pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Myślenicedziś: gm. Myślenice, pow. Myślenice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1921 – 1940

proboszcz — Ujściedziś: gm. Ujście, pow. Piła, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Czarnkówdziś: gm. Czarnków, pow. Czarnków/Trzcianka, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.20]

1920 – 1921

rezydent — Gostyńdziś: gm. Gostyń, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Małgorzaty Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Gostyńdziś: gm. Gostyń, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1910 – 1920

proboszcz — Nowe Kramskodziś: gm. Babimost, pow. Zielona Góra, woj. lubuskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
⋄ parafia RK pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Zbąszyńdziś: gm. Zbąszyń, pow. Nowy Tomyśl, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
— początkowo administrator

1905 – 1910

wikariusz — Borekdziś: Borek Wielkopolski, gm. Borek Wielkopolski, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.05.06]
⋄ parafia RK pw. Pocieszenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Borekdziś: Borek Wielkopolski, gm. Borek Wielkopolski, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.05.06]

1904 – 1905

wikariusz — Gostyńdziś: gm. Gostyń, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Małgorzaty Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Śremdziś: gm. Śrem, pow. Śrem, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1903 – 1904

wikariusz — Mikorzyndziś: gm. Kępno, pow. Kępno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
⋄ parafia RK pw. św. Idziego ⋄ dekanat RK Ostrzeszówdziś: gm. Ostrzeszów, pow. Ostrzeszów, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2015.09.30]

1902 – 1903

wikariusz — Kcyniadziś: gm. Kcynia, pow. Nakło nad Notecią, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
⋄ parafia RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat RK Kcyniadziś: gm. Kcynia, pow. Nakło nad Notecią, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]

1901 – 1902

student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)

1899 – 1901

student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)

inni związani
szczegółami śmierci

ADAMSKIKliknij by wyświetlić biogram Ignacy, BINEKKliknij by wyświetlić biogram Sylwester, DĄBROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan, GIEBUROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Wacław Kazimierz, GRASZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Alfons, HAŁASKliknij by wyświetlić biogram Antoni, HEYDUCKIKliknij by wyświetlić biogram Czesław, KAŹMIERSKIKliknij by wyświetlić biogram Bolesław, KRUSZKAKliknij by wyświetlić biogram Stefan, MICHALSKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, PANEWICZKliknij by wyświetlić biogram Roman, PANKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Piotr Romuald Kazimierz, ROSENBERGKliknij by wyświetlić biogram Ludwik, SOŁTYSIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Romuald, ŚPIKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marian, TACZAKKliknij by wyświetlić biogram Teodor, THEINERTKliknij by wyświetlić biogram Roman Zygmunt, WIERZCHACZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Maksymilian, WOLSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, ZWOLSKIKliknij by wyświetlić biogram Stefan, BAJEROWICZKliknij by wyświetlić biogram Wojciech Stanisław, KANIEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Zbigniew, NIKLEWICZKliknij by wyświetlić biogram Czesław Stanisław, PACEWICZKliknij by wyświetlić biogram Wacław, STEINMETZKliknij by wyświetlić biogram Paweł, ZALEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Edward

miejsca i wydarzenia
opisy

Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13]
)

IL Lubin: Urząd Okręgowy Gestapo w Poznaniu wydał 13.12.1939 instrukcję wykonawczą sygn. IIB nr 406/39 Tgb. nr 3045/39, w której nakazał: „Na podstawie rozporządzenia niem. Höherer SS‐ und Polizeiführer (pl. Wyższy Dowódca SS i Policji) [prowincji niem. Warthegau (pl. Kraj Warty)] z dnia 12.11.1939 [SS‐Gruppenführera Wilhelma Koppe] będą objęci wydaleniem, poza Polakami i Żydami także duchowni katoliccy. Akcję przeciw tej grupie osób należy tak przeprowadzić, aby internowanie i transport były oddzielne […] Do wydalenia przewiduje się ok. 80% katolickich duchownych. Wyboru osób należy dokonać kierując się ich politycznym zagrożeniem. Internowanych nie można umieścić w zwykłych obozach przejściowych z uwagi na możliwość międzynarodowego protestu. Katoliccy duchowni powinni być internowani w klasztorach męskich i tam trzymani do zbiorowego transportu”. I tak w opactwie benedyktyńskim w Lubiniu k. Kościana Niemcy — niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo — na początku 1940 zorganizowali niem. „Internierungslager” (pl. „obóz internowania”) IL Lubin — przejściowy — dla księży i zakonników z Wielkopolski (datowany od 15.02.1940, acz już wcześniej Niemcy zwieźli do opactwa kilku kapłanów). M.in. w 04.1941 przewieziono doń internowanych do tej pory w klasztorze w Goruszkach zakonników franciszkańskich. Razem w klasztorze przetrzymywano 104 osoby duchowne. 06.10.1941, w ramach trzeciej wielkiej akcji aresztowań duchowieństwa polskiego Wielkopolski — prezycyjnie z okupacyjnej prowincji niem. Warthegau — wszystkich internowanych kapłanów wywieziono do obozu koncentracyjnego KL Dachau. Braciom zakonnym pozwolono wrócić do domów rodzinnych. Klasztor przeznaczono na dom starców, a później na ośrodek szkoleniowy narodowo‐socjalistycznej młodzieży niemieckiej niem. „Hitler‐Jugend” (pl. „młodzież Hitlera”). Bogate zbiory biblioteczne i inne dobra zagrabiono. Benedyktyni powrócili do klasztoru 25.01.1945, po niemieckiej klęsce. (więcej na: www.benedyktyni.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
)

«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej. Odrodzona 11.11.1918 Rzeczpospolita początkowo formalnie obejmowała bowiem tylko tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), czyli terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, a następnie pod kontrolą Państw Centralnych (Niemiec i Austro–Węgier), nie obejmując aliści zaboru pruskiego. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 paktem rozejmowym w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce i, co istotne, uznano polską powstańczą Armię Wielkopolską za sprzymierzone siły zbrojne Ententy. De facto okazało się polskim zwycięstwem, potwierdzonym w głównym traktacie pokojowym po I wojnie światowej, traktacie wersalskim z 28.06.1919, który w życie wszedł 10.01.1920 i w którym większość ziem zaboru pruskiego uznano za polskie. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14]
)

źródła

osobowe:
www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23]
, www.eduteka.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23]
, www.muzeum.gostyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13]
, www.powiatwolsztyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01]

pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.07.20]
, www.babimojszczyzna.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: DUDZIŃSKI Stanisław

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu