Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
ŚWIRKOWSKI
imiona
Romuald
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
diecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
data i miejsce
śmierci
05.05.1942
Ponarydziś: dzielnica w Wilnie, gm. Ponary, rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
W czasie I wojny światowej 1914‐1918, po rosyjskiej klęsce 02‐05.05.1915 w bitwie pod Gorlicami, i wycofaniu się Rosjan — znaczonym ucieczką ok. 3 mln rosyjskich urzędników, zaborczego aparatu administracyjnego, nauczycieli, wojskowych, duchowieństwa prawosławnego wraz z rodzinami, zwanej bieżeństwem — kilkaset kilometrów na wschód, front ustabilizował się mniej więcej na linii Ryga (Łotwa) – Dyneburg (Łotwa) –Baranowicze (Białoruś) – Pińsk (Białoruś) – Dubno (Wołyń) – Tarnopol (Ukraina) – Czerniowce (Ukraina), przecinając w pół Białoruś. Jego parafialny Szczuczyn zajęli Niemcy i włączyli jako siedzibę niem. Kreis Planty (powiat Planty), w ramach niem. Gebiet des Oberbefehlshabers Ost (pl. Obszar Głównodowodzącego Wschodu), zwanego w skrócie Ober Ost. Polacy — wobec trudnej sytuacji materialnej, wspierania żywiołów białoruskiego i litewskiego przez Niemców — utworzyli w miasteczku Komitet Obywatelski, działający w latach 1915‐1917. Był jego członkiem. Mimo niemieckiej niechęci udało się utworzyć polską szkołę powszechną, w której był prefektem. Niemcy wszelako wymusili obowiązkowe lekcje języka niemieckiego i propagandowe konferencje nauczycielskie, które udało się usunąć dopiero w 1918.
A 1918 to próba realizacji niemieckiej polityki mocarstwowej na wschodzie. 03.03.1918 Państwa Centralne (Niemcy i Austro–Węgry) zawierają traktat pokojowy z Rosją bolszewicką, na mocy którego m.in. zajmują w zasadzie całą Białoruś. 23.03.1918 uznają niepodległość Litwy z Wilnem. 25.03.1918 powstaje Białoruska Republika Ludowa, byt polityczny w zasadzie bez ustalonych granic. Na dalsze kroki zabrakło czasu, bo 11.11.1918 zakończyła się I wojna światowa — Niemcy poniosły klęskę. Zaczęło się wycofywanie Niemców ze wschodu — na opuszczane tereny wchodziła Rosja bolszewicka. A powstałej 11.11.1918 Polsce nie wolno było mieszać się ten proces.
W odpowiedzi Polacy w Szczuczynie powołali — już 13.11.1918, na zebraniu w jego plebanii — Radę Powiatową, której został sekretarzem, a wiceprezesem ks. Jan Moroz. Zadaniami, które sobie postawiła, była walka z agitacją białoruską i litewską oraz oraz zorganizowanie polskiej lokalnej siły zbrojnej. Powstał oddział samoobrony, który 14.01.1919 złożył przysięgę w jego kościele na wierność Rzeczpospolitej Polskiej — był jego kapelanem. Było to już po zajęciu Wilna przez Rosjan — stało się to 04‐06.01.1919, mimo oporu polskiej samoobrony, który de facto stał się pierwszą odsłoną wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921. Tymczaem jego powiat do 26.01.1919, pozostawał „ziemią niczyją”. Tego dnia Szczuczyn opuściła polska samoobrona, w poszukiwaniu większego oddziału polskiego, do którego mogłaby się przyłączyć, a zaraz potem do miasteczka wkroczyli Rosjanie. Zaczęły się niekończące się „wiece i mityngi, wygłaszano płomienne przemówienia, potępiano 'zgniły zachód', 'reakcyjną Polskę' i obiecywano złote góry i raj na ziemi”. Kilku Polaków wywieziono na wschód, skąd już nie wrócili. Był to już wszelako po 09.02.1919, gdy wycofujący się Niemcy pozwoli na Białoruś wkroczyć Wojsku Polskiemu. Rozpoczął się okres przygotowań, zakończony 04.03.1919, gdy do Szczuczyna wkroczyły Wojska Polskie; następnie 17.03.1919 zdobyły po walkach z Rosjanami Lidę; by 19‐21.04.1919 odbić Wilno. Polska wróciła do jego Szczuczyna.
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, podczas litewskiej i rosyjskiej okupacji Wilna, przedstawiciel Kurii Arcybiskupiej w Wileńskim Dowództwie niepodległościowej organizacji Służby Zwycięstwu Polsce SZP, potem Związku Walki Zbrojnej ZWZ (późniejsza Armia Krajowa AK) oraz Okręgowej Delegaturze Rządu (część Polskiego Państwa Podziemnego) pod pseudonimem „Tarcza”.
W jego mieszkaniu odbywały się nawet spotkania dowództwa wileńskiego SZP i ZWZ.
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i zajęciu Wilna przez Niemców, brał udział w akcji pomocy prześladowanym Żydom — o powstaniu getta ogłoszono 06.09.1941 — m.in. udzielając fikcyjnych chrztów, dostarczając dowody tożsamości, ułatwiając schronienie.
Aresztowany przez niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo, 15.01.1942.
Przetrzymywany w więzieniu Łukiszki w Wilnie.
Torturowany m.in. przez współpracujących z Niemcami Litwinów ze zbrodniczej organizacji Saugauma i tzw. „strzelców ponarskich” — świadek wspominał: „Kilka dni po aresztowaniu wzięto go na badanie, po którym wrócił skatowany. Oskarżono go o przynależność do kierownictwa wileńskiego ZWZ”.
Przetrzymywany w pojedynczej celi.
Zamordowany przez Litwinów w obozie zagłady Ponary, w grupie Żydów i młodych Polaków z więzienia Łukiszki.
Na miejscu kaźni miał uklęknąć i „modląc się, zwrócony twarzą ku przywiezionym razem z nim chłopcom, uczynić znak krzyża”.
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Niemcy / Litwini
miejsca i wydarzenia
PonaryKliknij by przejść do opisu, Wilno (Łukiszki)Kliknij by przejść do opisu, Pomoc ŻydomKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
20.10.1886
Perszuksztadziś: gm. Święciany, rej. Święciany, okr. Wilno, Litwa
więcej na
lt.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
urodzenia
20.09.1886
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
23.05.1909
szczegóły posługi
1941 – 1942
proboszcz — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Świętego Ducha ⋄ dekanat RK Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1936 – 1941
kapelan — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Wizytki VSM ⋄ kościół RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Franciszka Salezego ⋄ dekanat RK Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1936 – 1939
sekretarz — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Diecezjalny Instytut Akcji Katolickiej DIAK
1932 – 1936
dziekan — dekanat RK Słonimdziś: rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1932 – 1936
proboszcz — Słonimdziś: rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Andrzeja Apostoła (farna) ⋄ dekanat RK Słonimdziś: rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1932 – 1936
administrator — Synkowiczedziś: ssow. Synkowicze, rej. Zelwa, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Słonimdziś: rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1930 – 1932
dziekan — dekanat RK Miorydziś: rej. Miory, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1927 – 1932
proboszcz — Miorydziś: rej. Miory, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Miorydziś: rej. Miory, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1912 – 1927
proboszcz — Szczuczyntakże: Szczuczyn Litewski
dziś: rej. Szczuczyn, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Najświętszego Serca Jezusowego i św. Teresy Dziewicy ⋄ dekanat RK Lidadziś: rej. Lida, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
od 1922
prefekt — Szczuczyntakże: Szczuczyn Litewski
dziś: rej. Szczuczyn, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Państwowe Seminarium Nauczycielskie
1922
poseł — Sejm Litwy Środkowej — także: sekretarz prezydium
1912
wikariusz — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Wszystkich Świętych ⋄ dekanat RK Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1912
proboszcz — Rukojniedziś: gm. Rukojnie, rej. Wilno, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Wilno powiatnazwa dekanatu
dziś: okr. Wilno, Litwa
1911 – 1912
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna (1842‐1918)
1909 – 1911
wikariusz — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty ⋄ dekanat RK Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] — także: prefekt szkoły miejskiej oraz kapelan Szpitala Miejskiego „Sawicz”
1905 – 1909
student — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
inni związani
szczegółami śmierci
MOROZKliknij by wyświetlić biogram Jan, KISIELKliknij by wyświetlić biogram Władysław, OGANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, WĘCKIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Piotr
miejsca i wydarzenia
opisy
Ponary: W latach 1941‐1944 w Ponarach k. Wilna Niemcy wymordowali ok. 100 tys. ludzi, w tym ok. 60‐70% stanowili Żydzi i 20% Polacy (głównie inteligencja, w tym profesorowie w Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, a także księża). Wykonawcami egzekucji byli głównie członkowie litewskiej formacji Ypatingasis būrys, zwani potocznie strzelcami ponarskimi lub szaulisami. Ofiary przywożono pociągami lub gnano w Wilno pieszo. Rozstrzeliwano je etapami — niektórzy zmuszani byli czekać przed bramą kilkanaście godzin, a nawet kilka dni. W międzyczasie szaulisi katowali je gumowymi pałkami i szczuli psami. Co kilkanaście minut wybierano kolejne partie skazańców, zmuszano do rozebrania się i wyprowadzona do „poczekalni” — jednego z uprzednio wykopanych dołów. Stamtąd po 10‐12 ofiar wyprowadzano nad masowy grób i rozstrzeliwano. Dokładna liczba ofiar jest trudna do ustalenia — pod koniec wojny Niemcy ekshumowali masowe groby i spalili większość zwłok. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
Wilno (Łukiszki): Więzienie w Wilnie wykorzystywany zarówno przez Niemców jak I Rosjan. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. Przetrzymywano w nim jednorazowo od 2,000 do 16,000 więźniów. W 06.1941 Rosjanie, po ataku niemieckim, wymordowali większą część więźniów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
Pomoc Żydom: W czasie II wojny światowej Niemcy na okupowanych ziemiach polskich zabronili udzielania pomocy Żydom pod karą śmierci. Setki kapłanów i duchowieństwa mimo tego takiej pomocy Żydom udzielało. Wielu poniosło śmierć.
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
www.glaukopis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.bialystok.opoka.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
bibliograficzne:
„Martyrologia duchowieństwa archidiecezji wileńskiej 1939‐1945”, ks. Tadeusz Krahel, Białystok, 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
stara.ak.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.05.09], www.bialystok.opoka.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28], l24.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.01.06], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: ŚWIRKOWSKI Romuald
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu