funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
diecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

data i miejsce śmierci

05.05.1942

Ponarydziś: dzielnica w Wilnie, rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31

szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Niemcy / Litwini

data i miejsce urodzenia

20.10.1886

Perszuksztadziś: rej. Święciany, okr. Wilno, Litwa
więcej na
lt.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31

alt. daty i miejsca urodzenia

20.09.1886

prezbiterat (święcenia)/
ordynacja

23.05.1909

szczegóły posługi

inni związani szczegółami śmierci

MOROZKliknij by wyświetlić biografię Jan, KISIELKliknij by wyświetlić biografię Władysław, OGANOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Franciszek, WĘCKIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Piotr

miejsca zagłady
obozy (+ nr więźnia)

Ponary: W latach 1941‑44 w Ponarach k. Wilna Niemcy wymordowali ok. 100 tys. ludzi, w tym ok. 60‑70% stanowili Żydzi i 20% Polacy (głównie inteligencja, w tym profesorowie w Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, a także księża). Wykonawcami egzekucji byli głównie członkowie litewskiej formacji Ypatingasis būrys, zwani potocznie strzelcami ponarskimi lub szaulisami. Ofiary przywożono pociągami lub gnano w Wilno pieszo. Rozstrzeliwano je etapami — niektórzy zmuszani byli czekać przed bramą kilkanaście godzin, a nawet kilka dni. W międzyczasie szaulisi katowali je gumowymi pałkami i szczuli psami. Co kilkanaście minut wybierano kolejne partie skazańców, zmuszano do rozebrania się i wyprowadzona do „poczekalni” — jednego z uprzednio wykopanych dołów. Stamtąd po 10‑12 ofiar wyprowadzano nad masowy grób i rozstrzeliwano. Dokładna liczba ofiar jest trudna do ustalenia — pod koniec wojny Niemcy ekshumowali masowe groby i spalili większość zwłok. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2021.12.19)

Wilno (Łukiszki): Więzienie w Wilnie wykorzystywany zarówno przez Niemców jak I Rosjan. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. Przetrzymywano w nim jednorazowo od 2,000 do 16,000 więźniów. W 06.1941 Rosjanie, po ataku niemieckim, wymordowali większą część więźniów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2021.12.19)

Pomoc Żydom: W czasie II wojny światowej Niemcy na okupowanych ziemiach polskich zabronili udzielania pomocy Żydom pod karą śmierci. Setki kapłanów i duchowieństwa mimo tego takiej pomocy Żydom udzielało. Wielu poniosło śmierć. (więcej na: www.naszdziennik.plKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2013.08.31)

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2015.09.30)

Wojna polsko-rosyjska 1919—21: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2014.12.20)

źródła

osobowe:
www.glaukopis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2012.11.23, www.bialystok.opoka.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2012.12.28
bibliograficzne:, „Martyrologia duchowieństwa archidiecezji wileńskiej 1939‑1945”, ks. Tadeusz Krahel, Białystok, 2017,
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
stara.ak.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2015.05.09, www.bialystok.opoka.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2012.12.28, l24.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2022.01.06, www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronędostęp: 2014.01.16