Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
MICHUŁKA
inne wersje nazwiska
MIHUŁKA, MICHAŁKA, MIKUŁKA
imiona
Jan
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja przemyskawięcej na
www.przemyska.pl
[dostęp: 2013.02.15]
ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
data i miejsce
śmierci
07.09.1942
KL Dachauobóz koncentracyjny
dziś: Dachau, rej. Górna Bawaria, kraj Bawaria, Niemcy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2016.05.30]
szczegóły śmierci
W 1919 wstąpił do formującego się Wojska Polskiego.
Przydzielony został do nowo–formowanego –04.04.1919 19. Pułku Piechoty „Odsieczy Lwowa” (oddziały, które weszły w jego kształt wniosły duży wkład w zapobieżenie okrążenia Lwowa przez Ukraińców, podczas wojny polsko–ukraińskiej 1918‑9).
Wraz z pułkiem brał prawd. udział w dalszych walkach z Ukraińcami, m.in. w walkach o Tarnopol (06.1919), pod Pomorzanami (06.1919), nad rzeką Złota Lipa (do 24.06.1919), na linii Złoczów–Podkamień (06‑07.1919).
W 1920 pułk walczył na Ukrainie z atakującymi bolszewickimi wojskami 1. Armii Konnej Budionnego, m.in. pod Wołkowińcami (04.1920), w okolicach Samhorodka (05.06.1920), nad Styrem (07.1920).
W 08.1920 brał udział w obronie Lwowa przed atakującymi Rosjanami.
Po rosyjskiej klęsce w bitwie warszawskiej („Cud nad Wisłą”) brał udział w wypieraniu Rosjan na wschód (do 09.1920).
27.02.1921 pułk powrócił do Lwowa.
Po mobilizacji ogłoszonej przez państwo polskie w 08.1939 został szefem duszpasterstwa i kapelanem 27. Dywizji Piechoty „Armii Pomorze” Wojska Polskiego z siedzibą dowództwa w Kowlu, w stopniu starszego kapelana (majora).
Zadaniem „Armii Pomorze” była obrona odcinka frontu polsko–niemieckiego na Pomorzu.
Po niemieckim ataku na Polskę 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, od 06.09.1939 wycofywał się wraz ze swoją armią z Pomorza w kierunku Warszawy.
Aresztowany przez Niemców po przegranej bitwie nad Bzurą (09‑22.09.1939).
Internowany w obozach jenieckich, m.in. oflagu IX A/Z Rotenburg.
Stamtąd 18.04.1940, z pogwałceniem konwencji genewskiej z 27.07.1929, jako jeniec wojskowy przesłany do obozu koncentracyjnego KL Buchenwald, a następnie 06‑07.07.1942 do obozu koncentracyjnego KL Dachau, gdzie zginął.
przyczyna śmierci
eksterminacja: wycieńczenie i głód
sprawstwo
Niemcy
data i miejsce
urodzenia
31.05.1892
Chłopydziś: Peremożne, grom. Komarno miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
06.05.1917 (katedra przemyskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
ok. 1936 – 1939
administrator {parafia: Włodzimierz Wołyńskidziś: Włodzimierz, grom. Włodzimierz miasto, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19], pw. św. Jozafata Biskupa i Męczennika; Rejon Duszpasterstwa Wojskowego, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr II Lublin, Wojsko Polskie; wojskowa}, także: kapelan Wołyńskiej Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii oraz 23 PułkuPiechoty
1935 – ok. 1936
administrator {parafia: Stanisławówdziś: Iwano–Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano–Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano–Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20], pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika; Rejon Duszpasterstwa Wojskowego, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr VI Lwów, Wojsko Polskie; wojskowa}
1923 – 1935
administrator {parafia: Włodzimierz Wołyńskidziś: Włodzimierz, grom. Włodzimierz miasto, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19], pw. św. Jozafata Biskupa i Męczennika; Rejon Duszpasterstwa Wojskowego, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr II Lublin, Wojsko Polskie; wojskowa}, także: kapelan Wołyńskiej Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii oraz 23 PułkuPiechoty
1922 – 1923
kapelan {Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], Szefostwo Duszpasterstwa, Dowództwo Okręgu Korpusu DOK Nr VI Lwów, Wojsko Polskie}
1919 – 1921
kapelan {19. Pułk Piechoty „Odsieczy Lwowa”, Wojsko Polskie}
1917 – 1919
wikariusz {parafia: Stary Sambordziś: grom. Stary Sambor miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09], pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy i Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny; dek.: Sambordziś: grom. Sambor miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.02.12]}
1912 – 1917
student {Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], filozofia i teologia, Seminarium Duchowne}
inni związani
szczegółami śmierci
BELONKliknij by wyświetlić biografię Zdzisław Antoni, BRYDACKIKliknij by wyświetlić biografię Ludwik, DACHTERAKliknij by wyświetlić biografię Franciszek, DRWALKliknij by wyświetlić biografię Franciszek, FRANCUZKliknij by wyświetlić biografię Jan, GÓRALIKKliknij by wyświetlić biografię Jan, JĘDRYSIKKliknij by wyświetlić biografię Seweryn (o. Wincenty), KLARZAKKliknij by wyświetlić biografię Józef, KRYŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Adolf, LISSOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Czesław Józef, MIEGOŃKliknij by wyświetlić biografię Władysław, STOPCZAKKliknij by wyświetlić biografię Marian, SYPERKliknij by wyświetlić biografię Stanisław, SZABELSKIKliknij by wyświetlić biografię Edward, ŚWIDEREKKliknij by wyświetlić biografię Władysław, TOMIAKKliknij by wyświetlić biografię Józef, TRUSSKliknij by wyświetlić biografię Bolesław Cyriak, ZAKRZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Jan, ZIEMIAŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Michał Urban, ZIĘBAKliknij by wyświetlić biografię Wojciech
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
KL Dachau (nr więźnia: 31222Kliknij by wyświetlić biografię): KL Dachau w niemieckiej Bawarii, założony w 1933, stał się głównym obozem koncentracyjnym dla księży katolickich w czasie II wojny światowej: 09.11.1940 Reichsführer–SS Heinrich Himmler, szef SS, Gestapo i niemieckiej policji, w wyniku interwencji Watykanu, podjął decyzję o przeniesieniu wszystkich duchownych przetrzymywanych w różnych obozach koncentracyjnych do obozu KL Dachau. Pierwsze większe transporty miały miejsce 08.12.1940. W KL Dachau Niemcy więzili ok. 3,000 kapłanów, w tym ok. 1,800 polskich. Kapłanów zmuszano do niewolniczej pracy na tzw. „Plantagach” — niem. „Die Plantage”, największym w Europie, zarządzanym przez ludobójcze SS ogrodzie ziołowym, składającym się z wielu szklarni, budynków laboratoryjnych i ziemi ornej, gdzie prowadzono eksperymenty z noymi lekami naturalnymi — przez wiele godzin, bez przerw, bez ochronnych ubrań, bez pożywienia. Pracowali przy budowach, m.in. krematorium. W barakach więziennych panował głód, szczególnie w latach 1941‑2, zimą przejmujące zimno a latem nieznośny upał. Więźniowie zapadali na choroby, w szczególności gruźlicę. Na wielu przeprowadzano zbrodnicze „eksperymenty medyczne” — in 11.1942 ok. 20 kapłanów otrzymało zastrzyki z flegmony; od 07.1920 do 05.1944 ok. 120 poddanych zostało eksperymentom malarycznym. Ponad 750 polskich duchownych zostało przez Niemców zamordowanych, w tym wielu zagazowanych w ośrodku eutanacyjnym Scholoss Hartheim w Austrii. System obozów KL Dachau w szczytowym momencie miał ok. 100 podobozów niewolniczej pracy przymusowej — w południowych Niemczech i Austrii. Udokumentowanych zostało ok. 32,000 przypadków śmierci w obozie, tysiące zginęło bez śladu. W momencie oswobodzenia 29.04.1945 przez wojska USA ok. 10,000 na 30,000 więźniów było chorych… (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30])
KL Buchenwald (nr więźnia: 1984Kliknij by wyświetlić biografię): W obozie koncentracyjnym KL Buchenwald, założonym w 1937 i funkcjonującym do 1945, Niemcy przetrzymywali ok. 238,380 więźniów, z których zamordowali ok. 56 tys., w tym tysiące Polaków. Na więźniach prowadzono badania pseudonaukowe, na potrzeby firm Behring–Werke z Marburga i Instytutu Roberta Kocha z Berlina. Więźniowie niewolniczo pracowali m.in. na potrzeby spółek Gustloff z Weimaru oraz Fritz–Sauckel produkujących sprzęt zbrojeniowy. Na rzecz Erla–Maschinenwerk GmbH w Lipsku, Junkers w Schönebeck (samoloty) i Rautal w Wernigerode Niemcy utworzyli specjalne podobozy. W 1945 było ich ponad 100. Do KL Buchenwald początkowo należał też podobóz KL Dora, a od 08.1944 również i podobozy KL Ravensbrück. 08.04.1945 polski więzień, Gwidon Damazyn, na potajemnie przez siebie zrobionym nadajniku krótkofalowym wysłał, wraz z rosyjskim więźniem, informację w świat — do nadciągających Aliantów — z prośbą o pomoc. Usłyszano go i otrzymał odpowiedź: „KL Bu. Trzymajcie się. Nadciągamy z pomocą. Żołnierze Trzeciej Armii” (amerykańskiej). Trzy dni później obóz został wyzwolony. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])
Oflag IX C Rotenburg an der Fulda: Niemiecki oficerski obóz jeniecki w Rotenburg an der Fulda w Hesji. Tu w 12.1939 Niemcy zgromadzili ok. 60‑70 polskich księży katolickich, w większości kapelanów wojskowych, zatrzymanych przez Niemców w 09.1939, po niemieckim ataku na Polskę. W związku z planowanym atakiem na Francję wszystkich — z z pogwałceniem konwencji genewskiej z 27.07.1929 — przetransportowano 18.04.1940 do obozu koncentracyjnego KL Buchenwald. Od 06.1940 niem. Zweiglager (pl. podobóz) obozu jenieckiego Oflag IX A/H Spangenberg, odtąd zwany Oflag IX A/Z. (więcej na: en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko-rosyjska 1919—21: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Wojna polsko-ukraińska 1918—9: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro–węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
źródła
osobowe:
www.ipgs.usKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.podkarpacki.civitaschristiana.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.17], www.szukajwarchiwach.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.10.09], www.ipgs.usKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
bibliograficzne:, „Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‑1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005, „Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‑1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007, „Schematismus Venerabilis Cleri Dioecesis PremisliensisKliknij by wyświetlić biografię”, Kuria diecezji przemyskiej, od 1866 do 1938,
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
doi.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.10.09], hinterstacheldraht.jimdo.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], www.miejscapamiecinarodowej.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.08.14], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: MICHUŁKA Jan
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu