Pod koniec I wojny światowej, 16.10.1918 cesarz Austrii, Karol I wydał manifest niem. Völkermanifest — „Do Moich wiernych Austriackich ludów” — zapowiadający przekształcenie Austro–Węgier w państwo federalne. Nie tylko nie zapobiegło to rozpadowi Cesarstwa, ale wręcz przyspieszyło go. Palącą stała się kwestia cesarskiej prowincji i kraju koronnego niem. Königreich Galizien und Lodomerien (pl. Królestwo Galicji i Lodomerii), która przekształciła się w otwarty konflikt polsko–ukraiński. Pierwsi zaatakowali Ukraińcy — nieznacznie przewyższający liczbą ludności osoby narodowości polskiej, szczególnie na wsiach, podczas gdy w miastach znacznie przeważali Polacy — którzy już 01.11.1918 ogłosili o powstaniu Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej ZURL i jednocześnie zaatakowali stolicę Galicji Wschodniej, Lwów. Rozpoczęła się wojna polsko–ukraińska 1918‐1919.

Lwowa nie udało się Ukraińcom zdobyć i rozpoczęło się oblężenie miasta, a front walk polsko–ukraińskich przebiegał mniej więcej na linii Sambor–Lwów–Bełz–Włodzimierz Wołyński. Jego parafialna wieś znalazła się na obszarze kontrolowanym przez ZURL i jej ramię zbrojne, Ukraińską Armię Halicką UAH.

Uprowadzony przez Ukraińców z wikariatu — prawd. w związku z kazaniem, które wygłosił tego dnia (19.04.1919 była Wielka Sobota), w ramach którego miał powiedzieć: „Polska zmartwychwstanie. Klucze do Polski: Kraków, Warszawa i Lwów są już w naszych rękach”.

Wyprowadzony poza miasto.

Tam brutalnie przez miejscowego ukraińskiego wójta zamordowany.

Niecały miesiąc później, 14.05.1919, rozpoczęła się, na całym froncie walk polsko–ukraińskich, polska ofensywa pod dowództwem gen. Józefa Hallera.

Ofensywa powiodła się. Słowami jego dowódcy „pod potężnym uderzeniem [żołnierskich] piersi przełamana została cała linia nieprzyjacielska i pierścień nieprzyjacielski otaczający Lwów rozpad się”. 16.07.1919 Skałat zajęły oddziały wojska polskiego. Front walk przesunął się ok. 150 km na wschód i południe, na linię określoną biegiem rzek Zbrucz i Dniestr.

Według niektórych źródeł (i tablicy pamiątkowej w Warszawie) zamordowany w 1918.

Jeśli tak to stałoby się to jeszcze podczas rządów cesarstwa Austro–Węgierskiego, ale po traktacie brzeskim z 09.02.1918, podpisanym przez Niemców i Austro–Węgry z krótkotrwałą tzw. Ukraińską Republiką Ludową.

Na mocy traktatu Austro–Węgry zobowiązywały się do wyodrębnienia Galicji Wschodniej — do której Skałat przynależał — wraz ze Lwowem i Przemyślem, jako autonomicznego kraju koronnego monarchii.

Wielkanoc tego roku przypadała 30.03.1918.