Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
błogosławiony
nazwisko
KOCYŁOWSKI
imiona
Józef
imiona zakonne
Jozafat
data beatyfikacji
27.06.2001więcej na
www.swzygmunt.knc.pl
[dostęp: 2013.05.19]
Jan Paweł II, papież RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
funkcja
biskup
wyznanie
Ukraiński Kościół greckokatolicki GKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
zakon
Bazyliański Zakon Świętego Jozafata OSBMwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
(i.e. Bazylianie)
diecezja / prowincja
eparchia GK przemyskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
akademickie wyróżnienia
doktor filozofii
doktor teologii
narodowość
ukraińska
data i miejsce
śmierci
17.11.1947
Czapajewkadziś: Wita Litowska, część Kijowa, rej. hołosijiwski, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
uk.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
śmierci
Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim ataku na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po upadku Polski pozostał w części swej eparchii, która znalazła się pod okupacją rosyjską.
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, witał wojska niemieckie i wydał odezwę, w której pisał m.in. „Sława wielkiemu führerowi Adolfowi Hitlerowi, wyzwolicielowi i najlepszemu przyjacielowi ukraińskiego narodu”.
Wkrótce jednakże zorientował się w charakterze niemieckiej okupacji i rozpoczął współpracę z polskimi biskupami posługującymi w zarządzanym przez Niemców Generalnym Gubernatorstwie.
Podejrzewając go udzielanie pomocy Żydom Niemcy zagrozili aresztowaniem, ale się nie ugiął.
Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej, po klęsce Niemiec i rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej, w ramach procesu likwidacji Kościoła Greckokatolickiego przez Rosjan, aresztowany 20/21.09.1945 w Przemyślu przez komunazistowskie UB, polską jednostkę ludobójczego rosyjskiego NKWD.
Tego samego dnia przewieziony do więzienia w Rzeszowie.
17.01.1946 przewieziony do Medyki, na granicy prl, i 18.01.1946 przekazany rosyjskiemu NKWD.
Przewieziony do Mościsk.
Nie było jednak rozkazów i 24.01.1946 przez Rosjan zwolniony.
26.06.1946 — już po delegalizacji Kościoła Greckokatolickiego i włączeniu jego struktur do rosyjskiej Kościoła Prawosławnego na obszarach bezpośrednio okupowanych przez Rosjan, e.g. na Ukrainie — ponownie zatrzymany w Przemyślu, m.in. wraz z bpem Łakotą, przez UB, dowodzone przez rosyjskiego członka zbrodniczego MGB (następca NKWD).
Tego samego dnia wywieziony przez Rosjan — ponownie przez Medykę — do okupowanego Lwowa.
Więziony we Lwowie a potem w Kijowie, w więzieniu Łukianiwska.
Tam 05.07.1946 ponownie aresztowany.
21.02.1947 sądzony przez kapturowy sąd MGB w Kijowie — oskarżony m.in. o „zdradę narodu ukraińskiego, współpracę z hitlerowcami i szpiegostwo na rzecz Watykanu”.
Skazany na 10 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych — Gułag.
Przed wywiezieniem jednakże, już ciężko chory, zginął obozie (prawd. obozie więziennym) we wsi Czapajewka, na obrzeżach Kijowa (albo szpitalu więziennym).
Pochowany na cmentarzu Wita–Posztowa k. Kijowa.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
GułagKliknij by przejść do opisu, Kijów (Łukianiwska)Kliknij by przejść do opisu, Lwów (Brygidki)Kliknij by przejść do opisu, RzeszówKliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
03.03.1876
Pakoszówkadziś: gm. Sanok, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
śluby zakonne
16.05.1913 (czasowe)
13.06.1916 (wieczyste)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
09.10.1907
szczegóły posługi
1917 – 1947
biskup ordynariusz — eparchia GK Przemyśl, Sambor i Sanok — nominacja: 29.01.1917; święcenia: 23.09.1917, katedra pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Przemyślu
1914 – 1917
rektor — Kromieryżdziś: pow. Kromieryż, kraj zliński, Czechy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.22] ⋄ Greckokatolickie Seminarium Duchowne — dla emigrantów z trzech galickich eparchii greckokatolickich
ok. 1914
mnich — Ławrówdziś: grom. Stary Sambor miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.22] ⋄ Bazylianie OSBM ⋄ klasztor GK pw. św. Onufrego — wykładowca studium kleryckiego
ok. 1913
mnich — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Bazylianie OSBM ⋄ klasztor GK — wykładowca studium kleryckiego
1911 – ok. 1913
nowicjat — Krechówdziś: grom. Żółkiew miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.06] ⋄ Bazylianie OSBM ⋄ klasztor GK pw. św. Mikołaja
od 02.10.1911
mnich — Bazylianie OSBM
1907 – 1911
prorektor — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ Greckokatolickie Seminarium Duchowne — wykładowca teologii dogmatycznej
do 1907
doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ teologia, „Angelicum” [i.e. łac. Pontificia Universitas Studiorum a Sancto Thoma Aquinate in Urbe (pl. Papieski Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu) (dziś) / łac. Pontificium Institutum Internationale (pl. Papieski Instytut Międzynarodowy (1926‐1963)) / łac. Pontificium Collegium (pl. Papieskie Kolegium) (1906‐1926) / łac. Collegium (pl. Kolegium) (do 1906)]
do 1903
doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia, „Angelicum” [i.e. łac. Pontificia Universitas Studiorum a Sancto Thoma Aquinate in Urbe (pl. Papieski Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu) (dziś) / łac. Pontificium Institutum Internationale (pl. Papieski Instytut Międzynarodowy (1926‐1963)) / łac. Pontificium Collegium (pl. Papieskie Kolegium) (1906‐1926) / łac. Collegium (pl. Kolegium) (do 1906)]
1901 – 1907
student — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Ukraińskie Papieskie Wielkie Seminarium św. Jozafata /od 1932/, Kolegium św. Jozafata /do 1932/, Papieskie Kolegium Ruskie Rutheanum /do 1904/
1900 – 1901
żołnierz — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ garnizon, Armia Monarchii Austro–Węgierskiej
1898 – 1900
elew — Wiedeńdziś: kraj Wiedeń, Austria
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ szkoła artylerii, Cesarsko–Królewska Akademia Inżynierii Wojskowej — ukończenie w stopniu podporucznika
1896 – 1898
student — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ prawo, Uniwersytet im. Jana Kazimierza [i.e. Uniwersytet im. Jana Kazimierza w podziemiu (1941‐1944) / Uniwersytet im. Iwana Franki (1940‐1941) / Uniwersytet im. Jana Kazimierza (1919‐1939) / Uniwersytet Franciszkański (1817‐1918)]
inni związani
szczegółami śmierci
ŁAKOTAKliknij by wyświetlić biogram Grzegorz, RESZETYŁOKliknij by wyświetlić biogram Roman
miejsca i wydarzenia
opisy
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Kijów (Łukianiwska): Rosyjskie więzienie polityczne w Kijowie, w I połowie XX w. prowadzone przez ludobójcze NKWD, określane nieformalnie jako więzienie nr 1, formalnie jako Śledcze Więzienie Nr 13 (SIZO#13). Założone w początkach XIX w. W XX w., za czasów sowieckich, cerkiew więzienna przekształcona została na kolejny blok cel. W czasach władzy J. Stalina w Rosji przeszło przezeń ponad 25,000 więźniów. (więcej na: en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Lwów (Brygidki): Więzienie karne, wówczas przy ul. Kazimierzowskiej 34, we Lwowie — w budynkach b. klasztory ss. Zakonu św. Brygidy, 1784 — po pierwszym rozbiorze Polski i po kasacie zakonu w ramach tzw. kasat józefińskich — zamienionym przez zaborcze władze austriackie na więzienie. W latach 1939‐1941 Rosjanie przetrzymywali tysiące więźniów, w większości Polaków. Ok. 26.06.1941, wobec niemieckiej inwazji i ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan, w trakcie panicznej ucieczki (uciekli ze Lwowa właśnie 26.06.1941) Rosjanie ludobójczo zamordowali kilka tysięcy więźniów. W latach 1941‐1944 więzieniem zarządzali Niemcy i dochodziło do masowych mordów polskich, żydowskich i ukraińskich cywilów. Po rozpoczęciu kolejnej rosyjskiej okupacji w 1944 więzienie, w którym przeprowadzano wyroki śmierci. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
Rzeszów: Podczas niemieckiej okupacji więzienie karne zarządzane przez Niemców, zorganizowane na Zamku w Rzeszowie. Przetrzymywano w nim każdego dnia ponad 2,500 więźniów (tak było od 01.04.1943 do 01.03.1944), głównie Polaków. W podziemiach oraz placu więziennym dokonywano egzekucji wydawanych przez niemiecki kapturowy Sondergericht (pl. sąd specjalny) — więźniów Zamku Niemcy mordowali także w innych miejscach Rzeszowa. Po wycofaniu się Niemców 02.08.1944 i zdobyciu miasta przez Rosjan więzienie najpierw rosyjskiej ludobójczej organizacji NKWD, a potem UB, polskiej jednostki NKWD. Więziono w nim tysiące polskich działaczy niepodległościowych z różnych organizacji (m.in. Armii Krajowej AK, części Polskiego Państwa Podziemnego, i Wolność i Niepodległość WiN). Lokalny dowódca AK, płk Łukasz Ciepliński, późniejszy prezes IV Komendy WiN, zamordowany w 1951 przez komunazistów, raportował w 1944 o sytuacji uwięzionych: „przy badaniu stosuje się bicie nawet kobiet. Dochodzeniami […] kieruje NKWD” oraz „położenie więźniów […] fatalne. Po prostu umierają z głodu. Wyżywienie za czasów niemieckich, w porównaniu z obecnym, było luksusowe”. Wówczas na Zamku również dokonywano egzekucji przetrzymywanych więźniów — polskich działaczy niepodległościowych, ale także zbrodniarzy hitlerowskich i nacjonalistach ukraińskich — tak jak i Niemcy w zamkowych piwnicach oraz na szubienicy wzniesionej na dziedzińcu. (więcej na: www.sw.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04])
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.vox-populi.com.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], mtrojnar.rzeszow.opoka.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], www.osbm.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], osbm.in.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], osbm.in.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], uk.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], uk.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], catholicnews.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], josaphatschool.at.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], homilia.io.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], www.osbm.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], catholicnews.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], blazejowskyj.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26], zabytki-podkarpacie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.vox-populi.com.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.26]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: KOCYŁOWSKI Józef
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu