Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
HEYKE
inne wersje nazwiska
HEYKA
imiona
Leon
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja chełmińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2012.11.23]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
akademickie wyróżnienia
doktor świętej teologii
honorowe wyróżnienia
radca duchowny
Złoty „Krzyż Zasługi”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
data i miejsce
śmierci
16.10.1939
las Szpęgawskidziś: gm. Starogard Gdański, pow. Starogard Gdański, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
szczegóły śmierci
Podczas pobierania nauk w niem. Königliches Gymnasium (pl. Królewskie Gimnazjum) w Wejherowie — w czasach zaboru pruskiego — członek (ok. 1904‐1906) koła tajnej polskiej organizacji samokształceniowej Filomatów Pomorskich.
W czasie I wojny światowej kapelan polowy i sanitariusz w Armii Cesarstwa Niemieckiego — od 08.1914, przez dwa lata, służył w szpitalu Chełmnie, a potem w Kriegsgefangenenlager (pl. obóz jeniecki) KgL Hammerstein w Czarnem, dla jeńców Armii Imperium Rosyjskiego.
Gdy 09.11.1918 abdykował niemiecki cesarz Wilhelm II Hohenzollern; gdy 11.11.1918 Alianci i Niemcy, w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, podpisali rozejm i zawieszeni broni — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; gdy 11.11.1918 Rada Regencyjna — działającą na terenie okupowanego przez Państwa Centralne (Niemcy i Austro–Węgry) niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — przekazała zwierzchnią władzę nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz mianowała go naczelnym dowódcą wojsk polskich, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmujące aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli polskie terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, lecz nie obejmujące ziem zaboru pruskiego, w tym niem. Provinz Westpreußen (pl. Prowincja Zachodniopruska), które nadal formalnie pozostawały częścią państwa niemieckiego; posługiwał w Chmielnie k. Kartuz, we wspomnianym niem. Provinz Westpreußen. Rozpoczynały się zmagania o przyłączenie Pomorza do Polski. 03‐05.12.1918 w Poznaniu zebrał się Polski Sejm Dzielnicowy, i wyraził wolę powstania zjednoczonego państwa polskiego z dostępem do morza. 27.12.1918 wybuchło Powstanie Wielkopolskie. Wówczas, w 01.1919, organista w jego kościele, p.
Piotr Bukowski, zorganizował wiec, na którym pojawiło się 100 osób. Domagano się ustąpienia niemieckiego wójta wsi, udzielania nauki w lokalnej szkole po polsku, zastąpienia niemieckim napisów polskimi, zorganizowania oddziału polskich stróżów bezpieczeństwa publicznego. W odpowiedzi 15.01.1919 w Chmielnie pojawił się oddział niem. Grenzschutz Ost (pl. Straż Graniczna Wschód), niemieckiej paramilitarnej, o charakterze terrorystycznym, formacji ochotniczej, zbrojnie przeciwstawiającej się odłączeniu terenów wschodnich od Niemiec. Drogi prowadzące do Chmielna obstawiono karabinami maszynowymi. Aresztowano organistę, oskarżając go objęcie pozycji „prezydenta republiki chmieleńskiej”, wywieziono go grożąc śmiercią. Po 14 dniach w niemieckich więzieniach wrócił do Chmielna — „republika Chmielno” przybrała odświętny wystrój, ustawiono bramę tryumfalną a ludność prowadziła swego bohatera z pieśnią „Kto się w opiekę” pod jego dom.
Nie wiadomo, jaką rolę grał w tych wydarzeniach, ale należy je uznać za część zakończonego 16.02.1919 rozejmem w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, Powstania Wielkopolskiego. Mocą rozejmu polska powstańcza Armia Wielkopolska została uznana za wojsko sprzymierzone i wyznaczono granicę, której przekraczania „zabroniono wojskom niemieckim”. Dopełnieniem formalnym polskiego zwycięstwa był traktat pokojowy z Niemcami podpisany w Wersalu 28.06.1919 przez mocarstwa Ententy. Jego mocą niem. Provinz Westpreußen zostało przyznane Polsce, pozostawiając jednak wyznaczenie precyzyjnej linii granicznej międzynarodowej Komisji Delimitacyjnej. 10.01.1920, po niezbędnych ratyfikacjach, stało się częścią Polski.
W 1921, po zakończeniu wojen o granice Polski — w tym wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921 — przeniesiony do rezerwy Wojska Polskiego. W 1924, 1925, 1927, i 1929 mianowany kapelanem rezerwy (od 1925 każdorazowo a statutowy okres 2 lat).
Po niemieckiej inwazji Polski 01.09.1939 (Rosjanie najechali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, opuścił Kościerzynę i udał się na południe wraz z falą uchodźców przed uciekających przez najazdem niemieckim.
Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej aresztowany przez Niemców 13.10.1939 w miejscowości Wda (ok. 50 km na południe od Kościerzyny).
Przewieziony do więzienia w Starogardzie Gdańskim.
Tam torturowany.
16.10.1939 zamordowany: 30 zmaltretowanym uprzednio kapłanom kazano zdjąć buty i zejść — po czterech do dołu.
Pierwsi musieli położyć się z rękami założonymi na czole lub na ziemi, następnych zmuszano do położenia się na zakrwawionych ciałach konfratrów.
Strzelano w kark u nasady głowy.
Żyjących przeważnie dobijano kolbami.
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
las SzpęgawskiKliknij by przejść do opisu, Starogard GdańskiKliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, Reichsgau Danzig‐WestpreußenKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Filomaci PomorscyKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
10.10.1885
Cierzniadziś: gm. Wejherowo, pow. Wejherowo, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
13.03.1910 (Pelplindziś: gm. Pelplin, pow. Tczew, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1935 – 1939
prefekt — Kościerzynadziś: gm. Kościerzyna miasto, pow. Kościerzyna, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Józefa Wybickiego ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Kościerzynadziś: gm. Kościerzyna miasto, pow. Kościerzyna, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1920 – 1935
prefekt — Kościerzynadziś: gm. Kościerzyna miasto, pow. Kościerzyna, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Mirachowo / Kościerzynanazwy/siedziby dekanatu
dziś: woj. pomorskie, Polska — kapelan i nauczyciel j. francuskiego
1920
wikariusz — Kartuzydziś: gm. Kartuzy, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Kartuzydziś: gm. Kartuzy, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1919 – 1920
wikariusz — Wygoda Łączyńskadziś: gm. Stężyca, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa
1919
wikariusz — Stężycadziś: gm. Stężyca, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.02] ⋄ parafia RK pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Mirachowodziś: gm. Kartuzy, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
1918 – 1919
wikariusz — Chmielnodziś: gm. Chmielno, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.02] ⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Mirachowodziś: gm. Kartuzy, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
1914 – 1918
kapelan wojskowy RK — Armia Cesarstwa Niemieckiego — posługiwał w szpitalu w Chełmnie (2 lata) i w obozie jenieckim KgL Hammerstein w Czarnem (2 lata), prawd. również jako sanitariusz; w 1921, po zakończeniu wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921, przeniesiony do rezerwy Wojska Polskiego, zweryfikowany ze starszeństwem od 01.06.1919, w randze kapitana
1914
wikariusz — Kościerzynadziś: gm. Kościerzyna miasto, pow. Kościerzyna, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Mirachowodziś: gm. Kartuzy, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
1913 – 1914
wikariusz — Lubawadziś: gm. Lubawa miasto, pow. Iława, woj. warmińsko‐mazurskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Anny ⋄ dekanat RK Lubawadziś: gm. Lubawa miasto, pow. Iława, woj. warmińsko‐mazurskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
ok. 1913
wikariusz — Chojnicedziś: gm. Chojnice miasto, pow. Chojnice, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela ⋄ dekanat RK Człuchówdziś: gm. Człuchów, pow. Człuchów, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1912 – 1913
doktorant — Wrocławdziś: pow. Wrocław miasto, woj. dolnośląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ teologia, Wydział Teologii Katolickiej, Uniwersytet Wrocławski [i.e. Uniwersytet Wrocławski (od 1945) / Śląski Uniwersytet Fryderyka Wilhelma (1911‐1945) / Królewski Uniwersytet i.e. Wszechnica Wrocławska (1816‐1911)] — rozprawa doktorska pt. niem. „Die Moraltheologie der sieben apokalyptischen Sendschreiben” (pl. „Teologia moralna siedmiu apokaliptycznych listów powszechnych”), publiczna obrona 22.12.1913
1911 – 1912
doktorant — Fryburg Bryzgowijskitakże: Fryburg Badeński
dziś: pow. Fryburg Bryzgowijski miasto, rej. Fryburg, kraj Badenia‐Wirtembergia, Niemcy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ teologia, Uniwersytet Albrechta i Ludwika
1910 – 1911
wikariusz — Gdańskdzielnica Śródmieście
dziś: pow. Gdańsk miasto, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.24] ⋄ parafia RK pw. św. Józefa
1910
wikariusz — Lignowy Szlacheckiedziś: gm. Pelplin, pow. Tczew, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ parafia RK pw. św. Marcina Biskupa i Wyznawcy i św. Małgorzaty Męczennicy ⋄ dekanat RK Gniewdziś: gm. Gniew, pow. Tczew, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.29]
1906 – 1910
student — Pelplindziś: gm. Pelplin, pow. Tczew, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
kaszubski poeta, pisarz i dramaturg; autor m.in. tomików wierszy „Piesnie połnocny” (1911), „Kaszëbsczé spiewë” (1927), cyklu humoresek „Bardzëńsczé wergle” (od 1922), poematu „Dobrogòst i Miłosława” (ok. 1925), zbioru legend „Podania kaszubskie” (Kościerzyna, 1931), „Zarysu dziejów i działalność Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Kościerzynie” (1935, wraz z Franciszkiem Żurkiem), sztuk teatralnych „Agùst Szlôga” (1935), „Katilina” (1937)
inni związani
szczegółami śmierci
BAUMGARTKliknij by wyświetlić biogram Feliks, BAUMGARTKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, BŁĘDZKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek Rafał, BOROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Leon, CHYLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Gracjan, CHYLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Henryk January, CZAPLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek Władysław, DAMAKliknij by wyświetlić biogram Feliks, DĄBROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Bolesław Jan, DOERINGKliknij by wyświetlić biogram Jan, DRAPIEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marian Jan, GORDONKliknij by wyświetlić biogram Bolesław, GÓRNYKliknij by wyświetlić biogram Alfons Franciszek, HOFFMANNKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, JASIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Wiktor Łukasz, KARPIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Władysław, KOZIORZEMSKIKliknij by wyświetlić biogram Brunon, KRZYŻANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Reginald Franciszek, KUCHENBECKERKliknij by wyświetlić biogram Józef, LEWANDOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Ambroży, PIECHOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Julian, RAPIORKliknij by wyświetlić biogram Alojzy Józef, RUDNIKKliknij by wyświetlić biogram Marian Maciej, SCHLIEPKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz, STAWICKIKliknij by wyświetlić biogram Ignacy, SZPITTERKliknij by wyświetlić biogram Jan Antoni, WAŁDOCHKliknij by wyświetlić biogram Jan, ZAKRYŚKliknij by wyświetlić biogram Piotr, ZYGMANOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marian
miejsca i wydarzenia
opisy
las Szpęgawski: W lesie Szpęgawskim Niemcy, w ramach «Intelligenzaktion» — eksterminacji polskiej inteligencji na terenie Pomorza — w okresie 09.1939‐01.1940 w masowych egzekucjach zamordowali 5,000‐7,000 Polaków. Wśród ofiar było ok. 49 kapłanów katolickich — wszyscy, z wyjątkiem jednego, z powiatu Starogard Gdański, 30 z chełmińskiej kurii biskupiej oraz 5 z Pelplina. Było 1,692 pacjentów szpitala psychiatrycznego w Kocborowie — zamordowanych, poczynając od 22.09.1939, w 15 zbiorowych egzekucjach — w ramach programu «Aktion T4», akcji eksterminacyjnej niem. „Vernichtung von lebensunwertem Leben” (pl. „eliminacji życia niewartego życia”). Ofiary wywożone były ciężarówkami albo autobusami z zamalowanymi na czarno szybami z aresztu w Starogardzie Gdańskim o zmierzchu albo w nocy. Transport poruszał się bocznymi drogi. Na miejscu ofiary zmuszano do klękania nad dołami śmierci, po czym mordowano strzałami w tył głowy. Rannych dobijano uderzeniami kolb karabinowych lub grzebano bez dobijania. Po zakończeniu II wojny światowej odnaleziono 39 masowych grobów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
Starogard Gdański: Więzienie w Starogardzie Gdańskim wybudowały zaborcze władze pruskiej w latach 1893‐1912. W okresie międzywojennym 1918‐1939 obiekt był więzieniem karno—śledczym dla więźniów skazanych na karę do 1 roku więzienia oraz pełnił funkcję aresztu zapobiegawczego. Po niemieckim ataku na Polskę 01.09.1939 i rozpoczęciu okupacji niemieckiej od połowy 09.1939 do 12.1939 więzienie stało się lokalnym aresztem tymczasowym, w którym specjalna komisja Tajnej Policji Państwowej Gestapo i ludobójczych oddziałów samoobrony Volksdeutscher Selbstschutz dokonywała selekcji zatrzymanych (ok. 40 dziennie). Część wysyłano do aresztów Gdańska (a potem do obozu koncentracyjnego KL Stutthof), a część skazywano na śmierć (mordowano ich głównie w pobliskim lesie Szpęgawskim). Od 12.1939 do końca niemieckiej okupacji 20.02.1945 więzienie funkcjonowało jako areszt sądowy. (więcej na: www.sw.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])
Reichsgau Danzig‐Westpreußen: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Dwa przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Jednym z nich było Pomorze Nadwiślańskie, już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera wcielone do Niemiec (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), a 02.11.1939 przekształcone w prowincję niem. Reichsgau Danzig‐Westpreußen (pl. Okręg Rzeszy Gdańsk‐Prusy Zachodnie), w której obowiązywać miało prawo państwa niemieckiego. Główną osią polityki nowej prowincji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż ok. 85% jej mieszkańców stanowili Polacy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Ok. 60,000 Polaków zamordowano w 1939‐1940, w ramach niem. „Intelligenzaktion”, i.e. eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych, w ok. 432 miejscach skrytobójczych mordów — w tym ok. 220 polskich kapłanów katolickich. Drugie tyle zesłano do niemieckich obozów koncentracyjnych, skąd wróciło niewielu (aresztowano ponad 300 kapłanów, z których w obozach koncentracyjnych zginęło ok. 130). Wysiedlono ok. 124,000‐170,000, przy czym ok. 90,000 do niem. Generalgouvernement. Masowo zmuszano Polaków do podpisywania niemieckiej listy narodowościowej niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL. Dzieci polskie mogły się uczyć tylko po niemiecku. Zakazano używania języka polskiego podczas katolickich Mszy św., a także podczas spowiedzi. Konfiskowane polskie majątki ziemskie. By jeszcze bardziej ograniczyć liczbę ludności polskiej wysyłano Polaków na roboty przymusowe w głąb Niemiec. Pozostałych Polaków traktowano jako nisko wykwalifikowaną siłę roboczą, izolowano od Niemców i ściśle kontrolowano — legalnie spotykać mogli się najwyżej we trzech lub we troje, nawet we własnych mieszkaniach. Wielu wcielono do niemieckiej armii Wehrmacht. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca tej prowincji, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Albert Maria Forster, został stracony. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.24])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Filomaci Pomorscy: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — na Pomorzu Nadwiślańskim (Pomorzu Gdańskim i ziemi chełmińskiej) w latach 1830‐1920, w zaborze pruskim (niemieckim). 08.01.1901 Niemcy przeprowadzili przesłuchania uczniów gimnazjów w Chełmnie, Brodnicy i Toruniu. 09‐12.09.1901 w Toruniu odbył się pierwszy procesów 60 polskich uczniów owych gimnazjów oraz studentów Seminarium Duchownego w Pelplinie. 1 osobę skazano na 3 miesiące więzienia, 1 na 2 miesiące, 3 na 6 tygodni, 7 na 3 tygodnie, 2 na 2 tygodnie, 19 na tydzień, 2 na 1 dzień, 10 udzielono nagany. 15 uniewinniono. Bardziej uciążliwe były kary wydalenia ze szkół z tzw. wilczym biletem, bez prawa studiowania w zakresie średnim i wyższym w zaborze pruskim (niemieckim). Wśród skazanych było kilku przyszłych kapłanów — ci mogli kontynuować edukację: ordynariusz diecezji chełmińskiej, bp Augustyn Rosentreter, odmówił bowiem wydalenia ze studiów skazanych kleryków. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.11.18])
źródła
osobowe:
www.najigoche.kaszuby.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.kaszubi.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28], bckgw.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.02.20], picasaweb.google.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
bibliograficzne:
„Słownik biograficzny kapłanów diecezji chełmińskiej wyświęconych w latach 1821‐1920”, Henryk Mross, Pelplin, 1995
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
bckgw.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.09], www.dziennikbaltycki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.telewizjattm.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], bibliotekacyfrowa.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], bckgw.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.09], czec.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], bckgw.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.12.09], bibliotekacyfrowa.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.kaszubi.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], www.kaszubi.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], www.geni.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.panoramio.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.31], koscierzynapejzaze.wixsite.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], bibliotekacyfrowa.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02]
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: HEYKE Leon
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu