• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • SATANIEWICZ Aleksy; źródło: ks. Grzegorz Sosna, m. Antonine Troc-Sosna, „Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX—XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, Warszawa-Bielsk Podlaski 2017, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSATANIEWICZ Aleksy
    źródło: ks. Grzegorz Sosna, m. Antonine Troc-Sosna, „Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX—XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, Warszawa-Bielsk Podlaski 2017
    zasoby własne

nazwisko

SATANIEWICZ

imiona

Aleksy

funkcja

prezbiter (i.e. jerej)

wyznanie

Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

eparchia OR na „wyzwolonych ziemiach Ukrainy” (Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP 1941‐1944)
eparchia OR wołyńska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

narodowość

ukraińska

data i miejsce
śmierci

02.08.1945

alt. daty i miejsca
śmierci

Łuckdziś: rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

szczegóły śmierci

Po niemieckim i rosyjskim ataku na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, kończącego znaczony prześladowaniami i deportacjami okres okupacji rosyjskiej i rozpoczynającego okupację niemiecką, witał wkraczających Niemców.

Na początku 1942 miał wywiesić w swej cerkwi symbol Ukrainy, trójząb, oraz napis „Чи переможеш у боротьбі, чи загинеш” (pl. „Czy wygrasz walkę, czy zginiesz?”). Odczytał również w cerkwi list swego metropolity, bpa Polikarpa Sikorskiego, popierającego dobrowolny wyjazd młodych parafian na roboty do Niemiec, wspierające wojenny wysiłek niemiecki. Miał również — co przyznał na późniejszych przesłuchaniach — dwukrotnie przekazać sumy 1,000 i 800 rubli przedstawicielom ludobójczej organizacji UPA, choć z nią — co twierdził na owych przesłuchaniach — nie współpracował.

W 05.1943 miał być przesłuchiwany przez agentów niem. Sicherheitsdienst des Reichsführers‐SS (Eng.

Służba Bezpieczeństwa Reichsführer‐SS”), czyli SD, w pobliskich Rożyszczach. Miał tam — jak twierdzili później Rosjanie w akcie oskarżenia — otrzymać polecenie od Niemców zbierania informacji od kapłanów dekanatu informacji o zachowaniach i nastrojach ukraińskiej społeczności.

09.07.1943 — w czasie «Genocidium Atrox», i.e. ludobójstwa popełnionego przez Ukraińców, zwanego „wołyńskim”, na ludności polskiej, na dwa dni przed 11.07.1943, czyli „krwawą niedzielą”, gdy ludobójcza ukraińska organizacji OUN/UPA dokonała ataku ok. 99‐200 polskich wsi i osad mordując tysiące Polaków — Niemcy, ze wsparciem (według źródeł ukraińskich) polskich policjantów, zaatakowali jego wieś parafialną, Rudka Kozińska, paląc ok. 64 domów i zabijąjąc 12‐17 jej mieszkańców. Następnego dnia opuścił parafię i przeniósł się do oddalonej o ok. 25 km rodzinnej wsi Wyszków k. Łucka.

Łuck Rosjanie zdobyli 02.02.1944 wyganiając Niemców i trzy miesiące później 16.05.1944 został w Wyszkowie aresztowany przez agentów ludobójczej rosyjskiej organizacji NKWD. Przetrzymywany prawd. w więzieniu w Łucku.

Oskarżony o to, że: „w okresie czasowej okupacji niemieckiej jako proboszcz kościoła Rudka Kozińska rejonu Rożyszcze wygłaszał antyrosyjskie kazania nacjonalistyczne i profaszystowskie, wzywając ludność do pomocy Niemcom. Jako dziekan okręgu Rożyszcze Ukraińskiej Autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej w 07.1943 przyjął propozycję szefa SD współpracy z niemieckimi agencjami wywiadowczymi i w ich imieniu zlecił duchowieństwu swojego dziekanatu zbieranie informacji o naturze szpiegowskiej.

 Poinformował SD o związkach mieszkańców wsi Rudka Kozińska z ukraińskimi rebeliantami, co doprowadziło do spalenia wsi przez Niemców”.

06.10.1944 skazany przez ludobójczy wojskowy sąd kapturowy «NKWD Trojka» NKWD na śmierć.

06.12.1944 karę zamieniono na 20 lat więzienia.

Zginął w więzieniu, w nieznanych okolicznościach.

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

ŁuckKliknij by przejść do opisu, «Genocidium Atrox»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

20.05.1898

Wyszkówdziś: dzielnica w Łucku, rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

07.1923

szczegóły posługi

10.07.1943 – 1944

rezydent — Wyszkówdziś: dzielnica w Łucku, rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

do 1943

dziekan — dekanat OR Rożyszczedziś: grom. Rożyszcze, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]

09.09.1935 – 10.07.1943

proboszcz — Rudka Kozińskadziś: grom. Rudka Kozińska, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]
⋄ parafia OR pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat OR Rożyszczedziś: grom. Rożyszcze, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]

ok. 08.1935 – ok. 09.1935

proboszcz — Kobyladziś: Wieśniane, grom. Korzec miasto, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]
⋄ parafia OR pw. św. Paraskiewy ⋄ dekanat OR Równe 3. okr.nazwa dekanatu prawosławnego
dziś: rej. Równe, obw. Równe, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

ok. 08.1935

stan spoczynku

1934

rezydent — Dermańdziś: Dermań Pierwszy i Dermań Drugi, grom. Mizocz, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina
więcej na
uk.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05]
⋄ monaster OR pw. Trójcy Świętej — przez ok. 2 miesiące

od 11.07.1925

proboszcz — Rudka Kozińskadziś: grom. Rudka Kozińska, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]
⋄ parafia OR pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat OR Rożyszczedziś: grom. Rożyszcze, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]

od 13.04.1925

proboszcz — Baszarówkadziś: grom. Radziwiłłów miasto, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
uk.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]
⋄ parafia OR pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny

od 1923

proboszcz — Rudka Kozińskadziś: grom. Rudka Kozińska, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]
⋄ parafia OR pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat OR Rożyszczedziś: grom. Rożyszcze, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]

07.1923

prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu, poprzedzona 19.12.1922 chirotonią diakońską

do 1923

student — Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18]
⋄ filozofia i teologia, Prawosławne Seminarium Duchowne

żonaty — co najmniej jeden syn

miejsca i wydarzenia
opisy

Łuck: W latach 1939‐1941 więzienie zarządzane przez Rosjan. Po ataku niemieckim w 06.1941 Rosjanie zamordowali w nim ok. 2,000 więźniów. Ponownie wykorzystywane przez Rosjan po 1944. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.11]
)

«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

źródła

osobowe:
lib.lntu.edu.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26]

bibliograficzne:
Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: SATANIEWICZ Aleksy

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu