• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English

nazwisko

RYŁŁO

imiona

Teodor

  • RYŁŁO Teodor - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFORYŁŁO Teodor
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

diecezja siedleckawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]

diecezja pińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

archidiecezja mohylewskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.06.23]

data i miejsce
śmierci

07.02.1951

ITŁ WorkutŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: rep. Komi, Rosja

więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.19]

szczegóły śmierci

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, dwukrotnie być może przez Niemców więziony (w tym latem 1942, przez ok. 2 miesiące w Grodnie, jako „zakładnik”).

Od 24.09.1943 ukrywał się przed okupantem niemieckim.

Latem 1944, po nadejściu Rosjan i rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej, powrócił do Grodna.

19.12.1944 aresztowany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD.

Więziony w Grodnie.

Oskarżony o współpracę z niemieckim Gestapo.

18.05.1945 skazany na 15 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach pracy niewolniczej Gułag.

Wywieziony do jednego z obozów Gułag, prawd. ITŁ WorkutŁag, gdzie zginął.

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

ITŁ WorkutŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, GrodnoKliknij by przejść do opisu, Odpowiedzialność zbiorowa („zakładnicy”)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

07.12.1884

Jodziezaścianek
dziś: nieistniejący, rej. Werenowo, obw. Grodno, Białoruś

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

10.11.1910 (Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
)

szczegóły posługi

1935 – 1944

rezydent — Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Franciszka Ksawerego (farna) ⋄ dekanat RK Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1933 – 1935

administrator — Milkiewiczedziś: ssow. Ładzieniki, rej. Nowogródek, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. św. Antoniego ⋄ dekanat RK Nowogródekdziś: rej. Nowogródek, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.04]

do 1933

duszpasterz — Osowadziś: ssow. Widzibór, rej. Stolin, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Łuniniecdziś: rej. Łuniniec, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1931 – 1932

duszpasterz — Horbówdziś: gm. Zalesie, pow. Biała Podlaska, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Biała Podlaskadziś: pow. Biała Podlaska miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

od ok. 1929

duszpasterz — Siematyczedziś: gm. Siemiatycze, pow. Siemiatycze, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Drohiczyndziś: gm. Drohiczyn, pow. Siemiatycze, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.11]

ok. 1929

proboszcz — Spasdziś: Ścieszyce, ssow. Ludwinowo, rej. Wilejka, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Wilejkadziś: rej. Wilejka, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]

ok. 1928

proboszcz — Brzostowica Maładziś: ssow. Brzostowica Mała, rej. Brzostowica Wielka, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. św. Antoniego z Padwy ⋄ dekanat RK Brzostowica Wielkadziś: rej. Brzostowica Wielka, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]

1927 – ok. 1928

proboszcz — Idołtadziś: ssow. Powiacie, rej. Miory, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Miorydziś: rej. Miory, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1927

proboszcz — Krewodziś: ssow. Krewo, rej. Smorgonie, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. św. Jana Apostoła i Ewangelisty ⋄ dekanat RK Oszmianadziś: rej. Oszmiana, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

1926 – 1927

administrator — Sielawiczedziś: ssow. Jeziornica, rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. św. Barbary Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Słonimdziś: rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1926 – 1927

administrator — Dziewiątkowiczedziś: Dziewiątkowicze Nowe, ssow. Dziewiątkowicze Nowe, rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Słonimdziś: rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

od ok. 1926

proboszcz — Płaskowiczedziś: Ciasnówka, ssow. Hrycewicze, rej. Kleck, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Nieświeżdziś: rej. Nieśwież, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.11]

od ok. 1923

proboszcz — Puziczedziś: ssow. Chorostów, rej. Soligorsk, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. św. Anny ⋄ dekanat RK Łuniniecdziś: rej. Łuniniec, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1920 – 1923

administrator — Świsłoczdziś: ssow. Świsłocz, rej. Osipowicze, obw. Mohylew, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.29]
⋄ parafia RK

do 1920

proboszcz — Zasławdziś: rej. Mińsk, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK

ok. 1917

student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna (1842‐1918)

1915 – 1916

wikariusz — Antuszewdziś: ssow. Pobołowo, rej. Rohaczów, obw. Homel, Białoruś
więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Homeldziś: rej. Homel, obw. Homel, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1913 – 1915

wikariusz — Sumydziś: grom. Sumy miasto, rej. Sumy, obw. Sumy, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05]
⋄ parafia RK

1910 – 1913

wikariusz — Charkówdziś: grom. Charków miasto, rej. Charków, obw. Charków, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Charkówdziś: grom. Charków miasto, rej. Charków, obw. Charków, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1906 – 1910

student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Metropolitalne Seminarium Duchowne

inni związani
szczegółami śmierci

CEBROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Wiktor, CZUBATYKliknij by wyświetlić biogram Włodzimierz, MENDRIKSKliknij by wyświetlić biogram Jan, RUDISKliknij by wyświetlić biogram Ignacy, WACZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Piotr, ŻDANKliknij by wyświetlić biogram Jan, GRABLIKASKliknij by wyświetlić biogram Paweł, LIUTKUSKliknij by wyświetlić biogram Piotr

miejsca i wydarzenia
opisy

ITŁ WorkutŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Воркутинский (pl. Workutinskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) —z siedzibą w miejscowości Workuta w rep. Komi (początkowo prawd. w obwodzie archangielskim), poza kołem podbiegunowym. Założony 10.05.1938. Więźniowie, wśród których było wielu Polaków, niewolniczo pracowali przy budowie kopalni i wydobyciu węgla (w tym w zakładach przetwórczych, budowie i remontach dojazdowych linii kolejowych), przygotowaniu do celów przemysłowych i zagospodarowaniu złoża molibdenu (w tym budowie linii energetycznej Workuta‐Charbej, doświadczalnego zakładu wzbogacania, dróg dojazdowych), budowie barek na rzece Peczora, budowie elektrociepłowni, w różnych fabrykach (produkcji cegieł, materiałów budowlanych, obróbki drewna, cementu, futer, towarów konsumpcyjnych), warsztatach (naprawczych, mechanicznych), przy pomocniczych pracach rolniczych, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 73,000 więźniów: e.g. 52,195 (01.01.1946); 62,525 (01.01.1948); 62,676 (01.01.1950); 72,940 (01.01.1951); 41,677 (01.01.1952); 52,453 (01.01.1955); 50,515 (01.01.1956); 49,646 (01.01.1957). W najtragiczniejszym w historii obozu roku 1943 zginęło 15.5% przetrzymywanych więźniów. Całkowita liczba ofiar nie jest ustalona. Zakończył działalność w 1960. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08]
)

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

Grodno: Więzienie wykorzystywane zarówno przez Rosjan (lata 1920, 1939‐1941 oraz od 1944), jak i Niemców (w latach 1941‐1944). Miejsce kaźni tysięcy Polaków.

Odpowiedzialność zbiorowa („zakładnicy”): Zbrodnicza praktyka stosowana przez Niemców na okupowanych terenach Polski, od pierwszego w zasadzie dnia II wojny światowej. Polegała na wyznaczeniu i publicznym ogłoszeniu listy nazwisk wybranych osób, których życie zależało od bezwzględnego stosowania się do zarządzeń niemieckich. Każde złamanie owych zarządzeń, przez dowolną osobę, niezależnie od okoliczoności, skutowało mordem wyznaczonych „zakładników”. W pierwszych dniach wojny i okupacji stosowowana była m.in. przez niemieckie wojsko Wehrmacht, by zapobiec aktom kontynuacji walk obronych przez polskie społeczeństwo. W późniejszym czasie, w szczególności w zarządzanym przez Niermców Generalnym Gubernartorstwie, stanowiła część oficjalnej polityki władz okupacyjnych — zbiorowej odpowiedzialności za jakiekolwiek akty oporu wobec praktyk okupupanta. Za życie jednego Niemca, choćby i śmierć nastąpiła z przyczyn obyczajowych, Niemcy dokonywali egzekucji od kilkunastu do nawet stu wcześniej wyznaczonych jako „zakładników” Polaków.

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

źródła

bibliograficzne:
Martyrologia duchowieństwa archidiecezji wileńskiej 1939‐1945”, ks. Tadeusz Krahel, Białystok, 2017
Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‐1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: RYŁŁO Teodor

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu