Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
błogosławiony
nazwisko
ŁUKACZ
imiona
Szymon
inne wersje imion
Symeon
data beatyfikacji
27.06.2001więcej na
www.swzygmunt.knc.pl
[dostęp: 2013.05.19]
Jan Paweł II, papież RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
funkcja
biskup
wyznanie
Ukraiński Kościół greckokatolicki GKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
diecezja / prowincja
eparchia GK stanisławowskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
honorowe wyróżnienia
kanonik honorowywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (greckokatolicka katedra pw. Zmartwychwstania Chrystusa w Stanisławowiewięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.12.26])
narodowość
ukraińska
data i miejsce
śmierci
22.08.1964
Staruniadziś: grom. Bohorodczany, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.03.02]
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim ataku na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po klęsce Niemiec i rozpoczęciu w 1944 kolejnej okupacji rosyjskiej, potajemnie w 03.1945 wyświęcony biskupem przez bpa Grzegorza Chomyszyna (który obawiał się aresztowania, co rzeczywiście stało się 15.04.1945).
Po formalnej likwidacji przez Rosjan Kościoła Greckokatolickiego w 1946 i włączeniu go do Cerkwi Prawosławnej, przeniósł się do rodzinnej wsi Starunia, a potem do wsi Nadworna.
Odmówił przejścia na prawosławie i dalej potajemnie odprawiał Msze św. W końcu aresztowany przez Rosjan 26/27.10.1949.
Odmówił podania jakichkolwiek nazwisk wiernych, wśród których posługiwał.
Na początku 1950 skazany na 10 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.
Zesłany do obozu koncentracyjnego ITŁ KrasŁag.
Zwolniony 11.02.1955.
Po powrocie do Stanisławowa organizował podziemne duszpasterstwo.
Ponownie aresztowany w 07.1962.
22‐23.10.1962 sądzony w Stanisławowie, wraz z bpem Janem Słeziukiem.
Oskarżony m.in. o „tworzenie rękopisów religijnych i ich rozpowszechnianie”.
Skazany na 5 lat niewolniczej pracy przymusowej.
Nie zesłany jednakże, ale przetrzymywany w więzieniu w Stanisławowie.
Zaraził się na gruźlicę.
Zwolniony w 1964 i po kilku miesiącach zginął.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
StanisławówKliknij by przejść do opisu, ITŁ KrasŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
07.07.1893
Staruniadziś: grom. Bohorodczany, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.03.02]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
10.1919
szczegóły posługi
1945 – 1964
biskup pomocniczy (łac. episcopus auxiliaris) — święcenia: 23.03.1945 (według niektórych źródeł w 04.1945) w Stanisławowie; biskup ukraińskiego kościoła podziemnego
1922 – 1945
ojciec duchowy — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ Greckokatolickie Seminarium Duchowne — także: profesor (1938‐1945) i wykładowca (1922‐1938) teologii moralnej, śpiewu kościelnego, liturgiki, ascetyki; profesor Liceum Teologicznego przy Seminarium (od 1929)
1929 – 1945
egzaminator prosynodalny — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ Konsystorz (i.e. Kuria) Eparchialny — także: od 1937 radca Konsystorza
1922
prefekt — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ gimnazjum ⋄ parafia katedralna GK pw. Zmartwychwstania Pańskiego ⋄ dekanat GK Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20]
1921 – 1922
duszpasterz — Sadzawadziś: grom. Bohorodczany, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.11.24] ⋄ parafia GK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat GK Bohorodczanydziś: grom. Bohorodczany, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05]
1920 – 1921
wykładowca — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ teologia moralna, Greckokatolickie Seminarium Duchowne — także: ojciec duchowy
1919 – 1920
wikariusz — Lackie Szlacheckiedziś: Łypiwka, grom. Tyśmienica miasto, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.08] ⋄ parafia GK pw. Zmartwychwstania Pańskiego ⋄ dekanat GK Tyśmienicadziś: grom. Tyśmienica miasto, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1913 – 1919
student — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ filozofia i teologia, Greckokatolickie Seminarium Duchowne
inni związani
szczegółami śmierci
BAŁAHURAKKliknij by wyświetlić biogram Włodzimierz (bp Grzegorz), CHOMYSZYNKliknij by wyświetlić biogram Grzegorz
miejsca i wydarzenia
opisy
Stanisławów: Więzienie wykorzystywane zarówno przez Rosjan (lata 1939‐1941 — gdy Rosjanie uciekali w 06.1941 dokonali rzezi więźniów — oraz od 1944); Niemców (w latach 1941‐1944); jak i ponownie Rosjan po odrzuceniu Niemców i rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej w 1944. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. (więcej na: stanislawow.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06], stanislawow.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06])
ITŁ KrasŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Красноярский (pl. Krasnojarski) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w Kańsku, a później przy stacji Reszoty w miejscowości Niżnaja Pojma w Kraju Krasnojarskim. Założony 05.02.1938. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wyrębie lasów, obróbce drewna (półwyroby narciarskie, produkcja nart, mebli, podkładów kolejowych), budowie zakładu hydrolizy w Kańsku, dokończeniu budowy linii kolejowych do obozu koncentracyjnego ITŁ AngarŁag, przy pracach rolniczych, w budownictwie mieszkań i dróg, produkcji cegieł, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 31,000 więźniów e.g. 22,686 (01.01.1942); 23,900 (01.01.1948); 30,007 (01.01.1950); 23,345 (01.01.1951); 26,481 (01.01.1952); 26,611 (01.04.1952); 30,546 (01.01.1953). Do 1950 przeszło przezeń ponad 100,000 więźniów. W latach 1938‐1939 oraz 1941‐1945 śmiertelność wynosiła rocznie ok. 7‐8% uwięzionych (niektórzy byli rozstrzeliwani). Wśród więźniów było wielu Litwinów (od 1941) oraz Niemców nadwołżańskich (od 01.1942). W 2. połowie lat 1940. do obozów przywieziono wielu politycznych więźniów z Ukrainy i Białorusi. Zakończył działalność w 1960, acz już w latach 1949‐1950 część więźniów przeniesiono do innych obozów koncentracyjnych, m.in. ITŁ StepŁag w Kazachstanie. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], ugcc.if.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], synod.ugcc.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.11.24], uk.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], www.religion.if.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], catholicnews.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], kyrios.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], svmlukach.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], lypnyk.com.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.01], svoboda-vo.at.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], www.credo-ua.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: ŁUKACZ Szymon
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu