Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
MEKIELITA
inne wersje nazwiska
MEKELITA
imiona
Piotr
inne wersje imion
Petro
funkcja
kapłan eparchialny
wyznanie
Ukraiński Kościół greckokatolicki GKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
diecezja / prowincja
eparchia GK przemyskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
honorowe wyróżnienia
kanonikwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
narodowość
ukraińska
data i miejsce
śmierci
30.08.1947
Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
śmierci
30.09.1947
szczegóły śmierci
W 1914, w czasie I wojny światowej, opuścił parafię i przed wkroczeniem wojsk rosyjskich udał się do Wiednia.
Powrócił po zwycięskiej bitwie pod Gorlicami w 05.1915, gdy wojska niemiecko–austriackie odepchnęły Rosjan daleko na wschód.
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej witał z wdzięcznością okupanta niemieckiego: „Siostry i bracia! Od teraz jesteśmy narodem ukraińskim!”.
Ale później wstawiał się za prześladowanymi przez Niemców Żydami i komunistami.
Po niemieckiej klęsce i rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej w 1944 — mieszkał wówczas we Lwowie — namawiany przez Rosjan (podczas wezwań do siedziby ludobójczej rosyjskiej organizacji NKWD w Drohobyczu) do wystąpienia z Kościoła Greckokatolickiego i wstąpienia do cerkwi prawosławnej.
Odmówił.
Aresztowany przez Rosjan 21.06.1945 (w tym samym czasie ta sama jednostka NKWD z Drohobycza aresztowała co najmniej dwóch innych lokalnych dziekanów, w tym ks. Michała Żuka).
Przetrzymywani w więzieniu w Drohobyczu.
Oskarżeni m.in. o to, że „podczas tymczasowej niemieckiej okupacji […] byli członkami komisji określającej kontyngenty i brali udział w określaniu podatków nakładanych na swoich współ–obywateli.
[…] W 10.1942 byli wezwani do klasztoru bazyliańskiego w Drohobyczu […], gdzie oficer Gestapo zwerbował ich jako agentów niemieckich, i podpisali obietnicę prowadzenia faszystowskiej propagany, skierowanej przeciw władzy rosyjskiej.
W 1943 […] wystąpili na zorganizowanych przez ukraińskich nacjonalistów mityngu, podczas którego namawiano młodzież do wstąpienia do [ukraińskiej 14. Dywizji Grenadierów SS, zwanej potocznie] SS‐Galizien”, generalnie o „zdradę Ojczyzny i współpracę z faszystami”.
29.12.1945 skazany przez kapturowy sąd NKWD regionu Drohobycza na 10 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.
23.09.1946, po 9 miesiącach w więzieniu w Drohobyczu, gdy był nieustannie i bezskutecznie namawiany do apostazji do Cerkwi Prawosławnej, przewieziony do więzienia we Lwowie, gdzie — w obozie przejściowym nr 25, zorganizowanym przez Rosjan w 1944 na miejscu dawnego getta żydowskiego jako miejsce przetrzymywania przed wysyłką do obozów koncentracyjnych Gułag w Rosji — zginął.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
GułagKliknij by przejść do opisu, Lwów (więzienie przejściowe nr 25)Kliknij by przejść do opisu, Drohobycz (więzienia)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
13.06.1868
Butynydziś: grom. Mosty Wielkie miasto, rej. Czerwonogród, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
09.12.1894 (Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1921 – 1945
dziekan — dekanat GK Borysławdziś: grom. Borysław miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.01]
1919 – 1945
proboszcz — Stebnikdziś: grom. Drohobycz miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.16] ⋄ parafia GK pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat GK Borysławdziś: grom. Borysław miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.01] — także: do ok. 1939 wizytator nauki religii w szkołach powszechnych dek. Borysław pow. Drohobycz
1910 – 1919
dziekan — dekanat GK Sanokdziś: gm. Sanok miasto, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1899 – 1919
proboszcz — Prusiek‐Sanoczeknazwa parafii
dziś: gm. Sanok, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.16] ⋄ parafia GK pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat GK Sanokdziś: gm. Sanok miasto, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1898 – 1899
administrator — Prusiek‐Sanoczeknazwa parafii
dziś: gm. Sanok, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.16] ⋄ parafia GK pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat GK Sanokdziś: gm. Sanok miasto, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1894 – 1898
wikariusz — Prusiek‐Sanoczeknazwa parafii
dziś: gm. Sanok, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.16] ⋄ parafia GK pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat GK Sanokdziś: gm. Sanok miasto, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1893 – 1894
student — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Greckokatolickie Seminarium Duchowne
1890 – 1893
student — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Greckokatolickie Seminarium Duchowne
1890 – 1894
student — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Wydział Teologiczny, Uniwersytet im. Jana Kazimierza [i.e. Uniwersytet im. Jana Kazimierza w podziemiu (1941‐1944) / Uniwersytet im. Iwana Franki (1940‐1941) / Uniwersytet im. Jana Kazimierza (1919‐1939) / Uniwersytet Franciszkański (1817‐1918)]
żonaty — siedmioro dzieci
inni związani
szczegółami śmierci
ŻUKKliknij by wyświetlić biogram Michał
miejsca i wydarzenia
opisy
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Lwów (więzienie przejściowe nr 25): Założone jesienią 1945 przez mordercze rosyjskie MWD (następca ludobójczego NKWD), na terenie byłego getta żydowskiego. Jedne z największych tego typu w Rosji. W obozie znajdowało sie 21 baraków, szpital i zaplecze administracyjne. Więźniowie oczekiwali na transport do obozów koncentracyjnych Gułag od tygodnia do roku. Zamknięte w 1955. (więcej na: www.territoryterror.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.04])
Drohobycz (więzienia): Przed wybuchem II wojny światowej w 09.1939 w Drohobyczu przy ul. Truskawieckiej funkcjonowało nowoczesne więzienie karne, w którym przetrzymywano ok. 1,200‐1,500 osób. Po rozpoczęciu w 09.1939 pierwszej okupacji rosyjskiej przy ul. Stryjskiej powstał areszt rosyjskiej ludobójczej organizacji NKWD (przy regionalnej dyrekcji NKWD). Tam w 06.1941, po niemiecki ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan, NKWD dokonało ludobójczej masakry więźniów. Po klęsce Niemiec i rozpoczęciu w 1944 kolejnej okupacji rosyjskiej NKWD powróciło do tych samych budynków i ponownie zorganizowano tam areszt, w którym przetrzymywano i przesłuchiwano setki i tysiące osób podejrzanych o wrogość do Rosji. Areszt zamknięto w 1959. Więzienie przy ul. Truskawickiej funkcjonowało przez cały okres II wojny światowej, zarówno podczas okupacji rosyjskiej jak i niemieckiej, funkcjonowało i później i funkcjonuje do dnia dzisiejszego. (więcej na: btx.home.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.04])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
newsaints.faithweb.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.03.21], uk.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], www.sde.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.06], magazine.lds.lviv.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.03.21]
bibliograficzne:
„Duchowieństwo Eparchii Przemyskiej i Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny”, Bogdan Prach, Wydawnictwo Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego, Lwów 2015
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
risu.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], uk.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], www.christusimperat.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], www.christusimperat.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], missiopc.blogspot.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: MEKIELITA Piotr
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu