• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • USTYANOWICZ Matylda Stefania Anna (s. Maria Zofia od Serca Jezusowego), źródło: nawolyniu.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOUSTYANOWICZ Matylda Stefania Anna (s. Maria Zofia od Serca Jezusowego)
    źródło: nawolyniu.pl
    zasoby własne

status

Służebnica Boża

nazwisko

USTYANOWICZ

inne wersje nazwiska

USTYNOWICZ

imiona

Matylda Stefania Anna

inne wersje imion

Anna

imiona zakonne

Maria Zofia od Serca Jezusowego

  • USTYANOWICZ Matylda Stefania Anna (s. Maria Zofia od Serca Jezusowego) - Tabliczka nagrobna, Jazłowiec, źródło: nawolyniu.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOUSTYANOWICZ Matylda Stefania Anna (s. Maria Zofia od Serca Jezusowego)
    Tabliczka nagrobna, Jazłowiec
    źródło: nawolyniu.pl
    zasoby własne

funkcja

siostra zakonna

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zgromadzenie Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny CSICwięcej na
www.niepokalanki.pl
[dostęp: 2012.11.23]

(i.e. Niepokalanki)

diecezja / prowincja

archidiecezja lwowskawięcej na
www.rkc.lviv.ua
[dostęp: 2013.05.19]

honorowe wyróżnienia

Srebrny Medal Honorowy Czerwonego Krzyża Cesarstwo Austro–Węgierwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.04.17]

Złoty „Krzyż Zasługiwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

data i miejsce
śmierci

23.08.1944

Rusiłówdziś: grom. Potok Złoty, rej. Czortków, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

alt. daty i miejsca
śmierci

08.1944

szczegóły śmierci

W czasie I wojny światowej, w latach 1915‐1916, w domu zakonnym w Niżniowie, gdzie była przełożoną, w wojskowe władze cesarstwa Austro–Węgier prowadziły szpital polowy nr 1/13 (lazaret) — posługiwała w nim.

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, wyrzucona 07.10.1939 wraz ze współsiostrami przez Rosjan ze swego domu zakonnego w Maciejowie.

Mogła zabrać tylko rzeczy osobiste.

Mieszkała we Lwowie, Kowlu i ponownie we Lwowie.

Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej, powróciła do domu macierzystego w Jazłowcu.

W 05.1944, podczas ludobójstwa popełnionego przez Ukraińców, zwanego „wołyńskim” («Genocidium Atrox»), po ataku bandy ludobójczej ukraińskiej organizacji OUN/UPA na Niźniów 15/16.04.1944 odpowiedziała na apel przełożonej i 08.06.1944 udała się do Niżniowa w celu zabezpieczenia domu zakonnego i uratowania resztek mienia Zgromadzenia.

Tu zetknęła się z uciekinierami z innej zaatakowanej przez OUN/UPA wsi, Jazłowiec, gdzie znajdował klasztor macierzysty.

Z pomocą wojsk węgierskich udała się tam w 06/07.1944.

20.07.1944 miejscowość opuścił garnizon niemiecki.

21.08.1944 wraz z s. Laetitią Szembek ponownie wróciła z krótką wizytą do Niżniowa.

Dwa dni później wyruszyły w podróż powrotną.

Wówczas zostały uprowadzone przez bandę OUN/UPA.

Torturowane.

29.08.1944 odnaleziono zmasakrowane ciało woźnicy.

Kilka miesięcy później, 03.11.1944 odnaleziono ciało s. Laetiti.

Kilka dni później ok. 07‐08.11.1944 w lesie k. Rusiłowa odnaleziono ciało s. Zofii.

Była przecięta piłą na pół.

Dolną część tułowia Ukraińcy prawd. spalili.

Według relacji „miała skulone ręce, nóg nie było […] piłą przecięta”…

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Ukraińcy

miejsca i wydarzenia

«Genocidium Atrox»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

12.03.1875

Szczakowadziś: dzielnica w Jaworznie, pow. Jaworzno miasto, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

śluby zakonne

30.06.1901 (czasowe)
05.05.1907 (wieczyste)

szczegóły posługi

1944

przełożona — Niżniówdziś: grom. Tłumacz miasto, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC

1942 – 1944

zakonnica — Nowy Sączdziś: pow. Nowy Sącz, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC — zastępczyni przełożonej, a następnie administratorka

1941 – 1942

zakonnica — Jazłowiecdziś: grom. Buczacz miasto, rej. Czortków, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC

1939

przełożona — Maciejówdziś: Łuków, grom. Łuków, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.04.17]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC

1934 – 1939

zakonnica — Maciejówdziś: Łuków, grom. Łuków, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.04.17]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC — także: dyrektorka Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego, przekształconego następnie w Gimnazjum Żeńskie im. Królowej Korony Polskiej

1933 – 1934

zakonnica — Niżniówdziś: grom. Tłumacz miasto, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC — kierowniczka Publicznej Szkoły Prywatnej ss. Niepokalanek

1922 – 1933

zakonnica — Jarosławdziś: gm. Jarosław, pow. Jarosław, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC — dyrektorka Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego ss. Niepokalanek im. Matki Marceliny Darowskiej

1920 – 1922

przełożona — Jarosławdziś: gm. Jarosław, pow. Jarosław, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC

1909 – 1920

przełożona — Niżniówdziś: grom. Tłumacz miasto, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC

1901 – 1909

zakonnica — Niżniówdziś: grom. Tłumacz miasto, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC — mistrzyni internatu i kierowniczka zakładu naukowo–wychowawczego

17.06.1900 – 1901

nowicjat — Jazłowiecdziś: grom. Buczacz miasto, rej. Czortków, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC

07.12.1899

wstąpienie — Jazłowiecdziś: grom. Buczacz miasto, rej. Czortków, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ dom Zgromadzenia, Niepokalanki CSIC

1894 – 1899

nauczycielka — w prywatnych domach ziemiańskich

inni związani
szczegółami śmierci

KOSIOROWSKAKliknij by wyświetlić biogram Jadwiga (s. Franciszka), KULPAKliknij by wyświetlić biogram Zofia (s. Maria Leokadia), SKAŁECKAKliknij by wyświetlić biogram Anna (s. Maria Teresa), SZEMBEKKliknij by wyświetlić biogram Maria Wanda Rozalia (s. Maria Laetitia od Miłości Bożej), FURKAŁOWSKAKliknij by wyświetlić biogram Maria (s. Urszula od św. Józefa)

miejsca i wydarzenia
opisy

«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

źródła

osobowe:
www.stankiewicze.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, cracovia-leopolis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06]
, www.niepokalanki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]
, biografistykapedagogiczna.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.04.17]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13]
, www.kchodorowski.republika.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26]
, www.niepokalanki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13]

bibliograficzne:
Siostry zakonne — ofiary zbrodni nancjonalistów ukraińskich na terenie metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego 1939‐1947”, s. Agnieszka Michna, IPN, Warszawa, 2010
Misterium iniquitatis. Osoby duchowne i zakonne obrządku łacińskiego zamordowane przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1939‐1945”, ks. Józef Marecki, Instytut Pamięci Narodowej, Kraków 2020
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
nawolyniu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.07.31]
, nawolyniu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.07.31]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: USTYANOWICZ Matylda Stefania Anna

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu