Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
SKIBNIEWSKI
imiona
Marian Dominik
inne wersje imion
Mariusz
funkcja
ojciec zakonny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
zakon
Towarzystwo Jezusowe SIwięcej na
jezuici.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Jezuici)
diecezja / prowincja
Prowincja Małopolska SI (od 1926)
Prowincja Polska SI (1918‐1926)
Prowincja Galicyjska SI (do 1918)
akademickie wyróżnienia
doktor filozofii
doktor teologii
data i miejsce
śmierci
27.09.1939
Przyłbicedziś: grom. Nowojaworowsk miasto, rej. Jaworów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
śmierci
28.09.1939
szczegóły śmierci
W czasie I wojny światowej krótko kapelan włoskich strzelców tyrolskich i w szpitalu wojskowym dla jeńców wojennych w Krakowie (1914‐1915).
Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej kapelan w szpitalu polowym zorganizowanym w majątku należącym do Leona Szeptyckiego, brata metropolity greckokatolickiej archieparchii lwowskiej, Andrzeja.
Tam zamordowany, razem z Leonem Szeptyckim i jego rodziną — według jedynych źródeł przez Rosjan, których okupacja właśnie się rozpoczynała, według innych przez ukraińskich nacjonalistów, członków ludobójczej organizacji ukraińskiej OUN.
Oprawcy kazali ofiarom kopać własne groby.
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Rosjanie / Ukraińcy
miejsca i wydarzenia
«Genocidium Atrox»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
20.04.1881
Balicedziś: grom. Szeginie, rej. Jaworów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]
alt. daty i miejsca
urodzenia
Babicedziś: gm. Krzywcza, pow. Przemyśl, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.08.03]
śluby zakonne
25.03.1920 (wieczyste)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
28.10.1906 (Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1938 – 1939
wykładowca — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI — profesor języka niemieckiego nowicjatu
1937 – 1938
ojciec duchowy — Dziedzicedziś: osiedle w Czechowicach‐Dziedzicach, gm. Czechowice‐Dziedzice, pow. Bielsko‐Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15] ⋄ Wydział Teologiczny, klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI
1935 – 1937
wykładowca — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Papieski Instytut Wschodni (łac. Pontificium Institutum Orientale) — profesor historii Kościołów Wschodnich
1929 – 1935
sekretarz — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ zarząd, Oddział Lubelski, Polskie Towarzystwo Historyczne
1926 – 1935
wykładowca — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Wydział Teologiczny (kolegium „Bobolanum”), klasztor pw. św. Piotra Apostoła, Jezuici SI — profesor historii Kościoła (1926‐1935), historii misji i liturgii (1932‐1935)
1921 – 1926
wykładowca — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu), ul. Kopernika 26, klasztor (przy kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa), Jezuici SI — profesor historii Kościoła
1918 – 1921
wykładowca — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Kolegium, klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI — profesor historii powszechnej i polskiej (1920‐1921), historii Kościoła (1918‐1920)
1917 – 1918
wykładowca — Dziedzicedziś: osiedle w Czechowicach‐Dziedzicach, gm. Czechowice‐Dziedzice, pow. Bielsko‐Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15] ⋄ Wydział Teologiczny, klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI — profesor historii
1916 – 1917
Trzecia Probacja — Kalksburgdziś: dzielnica Liesing we Wiedniu, kraj Wiedeń, Austria
więcej na
de.wikipedia.org
[dostęp: 2022.11.09] ⋄ Kolegium, Jezuici SI — nauczyciel literatury francuskiej
1915
wykładowca — Dziedzicedziś: osiedle w Czechowicach‐Dziedzicach, gm. Czechowice‐Dziedzice, pow. Bielsko‐Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15] ⋄ Wydział Teologiczny, klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI — profesor historii
1911 – 1915
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ historia i geografia, Uniwersytet Jagielloński UJ — prawd. egzamin państwowy na nauczyciela szkół średnich w 1916
1910 – 1911
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ teologia, Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu, ul. Kopernika 26), Jezuici SI — jezuickie studia uzupełniające
1909 – 1910
nauczyciel — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15] ⋄ Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy „Chyrów”), Jezuici SI — profesor j. francuskiego
1908 – 1909
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ teologia, Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu, ul. Kopernika 26), Jezuici SI — jezuickie studia uzupełniające
1907 – 1908
nowicjat — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI
24.10.1907
wstąpienie — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI
do 1907
doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, „Gregorianum” [i.e. łac. Pontificia Universitas Gregoriana (pl. Papieski Uniwersytet Gregoriański)] — rezydent w Papieskim Niemieckim i Węgierskim Kolegium (łac. Pontificium Collegium Germanicum et Hungaricum de Urbe), zwanym „Collegium Germanicum”; obrona rozprawy doktorskiej z filozofii w 1903, z teologii w 1907
od 1900
student — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, „Gregorianum” [i.e. łac. Pontificia Universitas Gregoriana (pl. Papieski Uniwersytet Gregoriański)] — rezydent: Papieskie Niemieckie i Węgierskie Kolegium (łac. Pontificium Collegium Germanicum et Hungaricum de Urbe), zwane „Collegium Germanicum”
1898 – 1900
uczeń — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15] ⋄ Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy „Chyrów”), Jezuici SI
współpracownik „Przeglądu Powszechnego”, „Kwartalnika Pedagogicznego”, „Ateneum Kapłańskiego”, autor wielu prac historycznych, m.in. „Wrażenia z Kampanii rzymskiej : Kampania jako jednostka geograficzna i historyczna”, Kraków, 1918; książki „Znaczenie dydaktyczne historii w szkołach średnich”, 1933
miejsca i wydarzenia
opisy
«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.kresykedzierzynkozle.home.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13], www.kchodorowski.republika.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26], archive.todayKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
bibliograficzne:
„Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‐1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005
„Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‐1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007
„Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564‐1995”, o. Ludwik Grzebień SJ (opracowanie), Wydawnictwo WAM, Kraków 1996
„Misterium iniquitatis. Osoby duchowne i zakonne obrządku łacińskiego zamordowane przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1939‐1945”, ks. Józef Marecki, Instytut Pamięci Narodowej, Kraków 2020
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.kchodorowski.republika.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26], www.miejscapamiecinarodowej.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09], wegliniec.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.31], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: SKIBNIEWSKI Marian Dominik
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu