funkcja

ojciec zakonny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa CRwięcej na
www.zmartwychwstancy.pl
[dostęp: 2012.12.28]
(i.e. Zmartwychwstańcy)

akademickie wyróżnienia

doktor prawa kanonicznego
licencjat teologii

data i miejsce
śmierci

02.04.1940

Palmirydziś: gm. Czosnów, pow. Nowy Dwór Mazowiecki, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]

szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Niemcy

miejsca i wydarzenia

PalmiryKliknij by przejść do opisu, KL Pomiechówek Fort IIIKliknij by przejść do opisu, PawiakKliknij by przejść do opisu, Warszawa (Mokotów)Kliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Regierungsbezirk ZichenauKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

04.03.1907

Chęcinydziś: gm. Górzno, pow. Garwolin, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]

śluby zakonne

08.03.1927 (czasowe)
08.03.1930 (wieczyste)

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

10.06.1933 (kościół pw. Zmartwychwstania Pana Jezusa we Lwowiewięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.31])

szczegóły posługi

inni związani
szczegółami śmierci

KRAWCZYKKliknij by wyświetlić biogram Jan, MĘŻYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, NOWAKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Marceli, SAJNAKliknij by wyświetlić biogram Zygmunt

miejsca i wydarzenia
opisy

Palmiry: Między 12.1939 a 07.1941 Niemcy — ludobójcze SS i niem. Schutzpolizei (pl. policja prewencyjna), i.e. tzw. Schupo — w masowych egzekucjach, zamordowali w Palmirach, 1,700‐2,200 Polaków z Warszawy, głównie inteligencji, w ramach «AB‐aktion», a także Żydów. Pierwsze egzekucje miały miejsce 07‐08.12.1939 (70+80 osób). W największych zamordowano: 26.02.1940 — ok. 190; 02.04.1940 — ok. 100. Skazańców przywożono na miejsce straceń samochodami ciężarowymi, zazwyczaj o świcie. Na miejscu straceń odbierano im bagaż. Czasami krępowano lub zawiązywano oczy. Następnie prowadzono na skraj wykopanych dołów i tam rozstrzeliwano ogniem broni maszynowej. Dających oznaki życia dobijano strzałami z broni krótkiej. Doły zasypywano i obsadzano młodnikiem sosnowym. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])

KL Pomiechówek Fort III: Niemiecki niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL — formalnie zwany niem. Polizei Gefängnis (pl. policyjny zakład karny), ale zwany też niem. Todeslager (pl. obóz śmierci, obóz tortur) lub niem. Durchgangslager (pl. obóz przejściowy) — założony przez Niemców w wojskowych fortach Twierdzy Modlin k. Warszawy, największy na okupowanym przez Niemców północnym Mazowszu, w niem. Regierungsbezirk Zichenau (pl. Rejencja Ciechanowska), części niemieckiej prowincji niem. Ostpreußen (pl. Prusy Wschodnie), gdzie obowiązywały prawa państwa niemieckiego. W latach 1941‐1944 Niemcy przetrzymywali w nim, w strasznych warunkach, od 50,000 do 100,000 więźniów, głównie i Polaków, członków konspiracyjnych organizacji niepodległościowych (część Polskiego Państwa Podziemnego), ale i początkowo Żydów (do 1943). Wiele tysięcy zamordowano w zbiorowych egzekucjach (w tym ok. 6,000‐10,000 Żydów) — jednoznaczne ustalenie liczby zamordowanych jest niemożliwe, ponieważ Niemcy już od początku 1944 zacierali ślady zbrodni. Podczas likwidacji obozu Niemcy wymordowali wszystkich pozostałych więźniów (oprócz ok. 25 kobiet). (więcej na: www.dolinawkry.c0.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23])

Pawiak: Więzienie śledcze w Warszawie, zbudowane przez zaborcę rosyjskiego w latach 1830‐1835. W latach zaboru rosyjskie więzienie śledcze, zarówno kryminalne, jak i polityczne. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej, największe niemieckie więzienie w Generalnym Gubernatorstwie. Początkowo podlegało Wydziałowi Sprawiedliwości Urzędu Generalnego Gubernatorstwa, a od 03.1940 niem. Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst (pl. Policja Bezpieczeństwa i Służba Bezpieczeństwa) Dystryktu Warszawskiego — w szczególności niemieckiej Tajnej Policji Politycznej Gestapo. Na Pawiaku przetrzymywano stale ok. 3,000 więźniów, z czego ok. 2,200 na oddziale męskim i ok. 800 na oddziale kobiecym (tzw. Serbia) — przy „pojemności” ok. 1000 więźniów. W sumie w latach 1939‐1944 przez więzienie przeszło ok. 100,000 więźniów, z czego ok. 37,000 Niemcy zamordowali w egzekucjach — od 10.1943 więźniów Pawiaka mordowano w jawnych egzekucjach na ulicach Warszawy (niekiedy kilka razy dziennie) — w czasie przesłuchań, w celach albo „szpitalu” więziennym, a ok. 60,000 wywieziono w 95 transportach do obozów koncentracyjnych (głównie KL Auischwitz), innych miejsc odosobnienia lub do pracy przymusowej. Więzienie Niemcy zburzyli w czasie Powstania Warszawskiego 08‐10.1944. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10])

Warszawa (Mokotów): Więzienie i areszt śledczy w Warszawie przy ul. Rakowieckiej. Wykorzystywany przez Niemców podczas okupacji Warszawy w latach 1939‐1945. Po rozpoczęciu okupacji komunazistowskiej w latach 1945‐1956 i później przetrzymywane w nim były przez UB, polski oddział rosyjskiej służby bezpieczeństwa NKWD i KGB, tysiące polskich działaczy niepodległościowych. Wykonano setki wyroków śmierci. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])

«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. Generalnego Gubernatorstwa, gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])

Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw  — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04])

Regierungsbezirk Zichenau: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Dwa pozostałe przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Jednym z nich była niem. Regierungsbezirk Zichenau (pl. rejencja ciechanowska), utworzona z części okupowanego woj. warszawskiego, i włączona do niem. Provinz Ostpreußen (pl. Prusy Wschodnie) — na podstawie, dekretu przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera z 08.10.1939 (formalnie obowiązującego od 26.10.1939) — w którym obowiązywało prawo państwa niemieckiego. Główną osią polityki rejencji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż tylko ok. 2% mieszkańców stanowili Niemcy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja, oraz niem. Zwangsarbeit (pl. niewolnicza praca przymusowa). Większość niem. Zivilarbeiter (pl. robotnik cywilny) niewolniczo pracowała w niem. Provinz Ostpreußen. Część Polaków — ok. 25,000 — wysiedlono do niem. Generalgouvernement; część zesłano do obozów koncentracyjnych. Dzieci mogły się uczyć tylko po niemiecku. Wobec ludności polskiej prowadzono politykę terroru — na niewielkim obszarze funkcjonowało 8 wielkich więzień, zamknięto polskie organizacje, instytucje. Zlikwidowano polską prasę. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca prowincji niem. Provinz Ostpreußen, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Erich Koch, początkowo się ukrywał, potem został schwytany i wydany komunazistowskiej republice polskiej prl, skazany na karę śmierci, ale wyroku nie wykonano i zmarł w więzieniu w 1986. Natomiast niem. Regierungspräsidenten Zichenau (pl. nadprezydent rezydencji Ciechanów) ukrył się lepiej i do dziś jego losy powojenne nie są znane. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.24])

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])

źródła

osobowe:
www.meczennicy.pelplin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.hagiographycircle.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], diecezja.siedlce.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], www.straty.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
diecezja.siedlce.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], diecezja.siedlce.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], diecezja.siedlce.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], diecezja.siedlce.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], podlasie24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], diecezja.siedlce.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]