Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
NIEDŹWIEDZIŃSKI
imiona
Ignacy
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
honorowe wyróżnienia
kanonik gremialnywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (kolegiata kruszwickawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
data i miejsce
śmierci
31.12.1941
NL Schmückertobóz koncentracyjny dla zakonnic
dziś: Bojanowo, gm. Bojanowo, pow. Rawicz, woj. wielkopolskie, Polska
szczegóły śmierci
W czasach zaboru pruskiego, w czasie pobierania nauk w niem. Königliche Wilhelm–Gymnasium (pl. Gimnazjum Króla Wilhelma) w Krotoszynie — do 1899 — członek polskiej samokształceniowej organizacji konspiracyjnej Towarzystwo Tomasza Zana.
W 1908, po donosach niemieckich, oskarżany o „niedbałe” odprawianie nabożeństwa w rocznicę urodzin niemieckiego cesarza, Wilhelma II, nauczanie religii dzieci niemieckich w języku polskim, oraz wygłaszanie patriotycznych mów nawołujących do wysiłków na rzecz odrodzenia państwa polskiego — w rezultacie przeniesiony do innej parafii (Biezdrowo).
Pod koniec I wojny światowej, gdy w 07.1918 polski konspiracyjny Komitet Międzypartyjny w Poznaniu przekształcił się w Centralny Komitetem Obywatelskim został zastępcą przewodniczącego Powiatowego Komitetu Obywatelskiego w Jarocinie. Na plebanii odbywały się zebrania działaczy związanych z ruchem narodowym. Współdziałał przy tworzeniu organizacji „Jedność” o charakterze wojskowym, założonym przez żołnierzy polskich zapasowego batalionu 46.
pułku piechoty Graf Kirchbach stacjonujących w Jarocinie oraz żołnierzy wracających z frontu.
Na początku 11.1918 w Niemczech wybuchła tzw. rewolucja listopadowa (jej początkiem był bunt marynarzy w Kilonii 04.11.1918), która doprowadziło do upadku władzy państwowej i przejęcia władzy w wielu miejscach przez rady żołnierskie i robotnicze. W Jarocinie już 09‐11.11.1918 taka polska Rada Robotniczo–Żołnierska też powstała. W tym samym czasie, bo 09.11.1918, abdykował niemiecki cesarz Wilhelm II Hohenzollern; 11.11.1918 Alianci i Niemcy, w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, podpisali rozejm i zawieszenie broni — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; także tegoż 11.11.1918 ustanowiona przez Niemców Rada Regencyjna — działającą na terenie okupowanego przez Niemcy i Austro–Węgry tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — przekazała zwierzchnią władzę nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowała go naczelnym dowódcą wojsk polskich, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli do 1914 znajdującego się pod zaborem rosyjskim, i nie obejmującego ziem zaboru pruskiego, nadal będących pod kontrolą niemiecką. Wówczas jarocińska Rada Robotniczo–Żołnierska de facto przejęła władzę w mieście. Niemieckich oficerów i żołnierzy wyproszono z miasta. Rozpoczęto formowanie polskiej jednostki wojskowej i 17.11.1918 na rynku w Jarocinie odprawił dla nie uroczystą Mszę św., stając się ich de facto kapelanem. W 12.1918 liczyła już ok. 600 żołnierzy.
Nie oznaczało to jednak powstania pełnej państwowości polskiej. Mimo iż Polski Sejm Dzielnicowy, który obradował 03‐05.12.1918 w Poznaniu, i który wyraził wolę powstania zjednoczonego państwa polskiego z dostępem do morza, obejmującego polskie ziemie byłego zaboru pruskiego, oraz za polską legalną władzę państwową uznał Naczelną Radę Ludową, Niemcy, którzy nadal na całym niemal obszarze zaboru pruskiego sprawowali władzę wojskową, oczywiście nie przyjęli tego do wiadomości. Dlatego też 27.12.1918 wybuchło Powstanie Wielkopolskie. W Jarocinie wszelako wojska niemieckiego już nie było i 01.01.1919 na ratuszu wywieszono polski sztandar i podczas podniosłej uroczystości połączonej z defiladą wojskową, podczas której wygłosił „płomienne” przemówienie i przyjął przysięgę od polskich żołnierzy, ogłoszono przejęcie przez Polaków władzy w mieście. Następnie wielu owych żołnierzy wzięło udział w zmaganiach Powstania Wielkopolskiego, m.in. w zwycięskich potyczkach pod Mroczą, Ślesinem i Wysoką. Powstanie zakończyło się 16.02.1919 rozejmem w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, mocą którego polska powstańcza Armia Wielkopolska została uznana za wojsko sprzymierzone i wyznaczono granicę, której przekraczania „zabroniono wojskom niemieckim”, pozostawiając Wielkopolskę poza ich wpływem. Dopiero jednak traktat wersalski, zawarty 26.06.1919, przyznał formalnie Wielkopolskę Polsce. W życie wszedł 10.01.1920 i od tego momentu formalnie datuje się polska władza w Jarocinie.
W czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921 organizował w Jarocinie pomoc dla rannych żołnierzy polskich i rosyjskich.
Po niemieckim najeździe 01.09.1939 na Rzeczpospolitą (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, do Jarocina Niemcy wkroczyli 06.09.1939. Rozpoczęła się okupacja niemiecka.
Jedną z pierwszych decyzji zbudowaną przez niego świątynię pw. Chrystusa Króla zamieniono na magazyn mebli.
Aresztowany przez Niemców 05.10.1941, w ramach akcji eliminacji polskiego duchowieństwa katolickiego w prowincji niem. Reichsgau Wartheland (pl. Kraj Warty), utworzonej przez Niemców na terytorium okupowanej Wielkopolski.
Przetrzymywany w obozie koncentracyjnym KL Posen (Fort VII).
Torturowany.
Stamtąd przetransportowany do obozu koncentracyjnego NL Schmückert, gdzie zmarł w szpitalu obozowym.
przyczyna śmierci
wycieńczenie
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
NL SchmückertKliknij by przejść do opisu, KL PosenKliknij by przejść do opisu, Aresztowania 06.10.1941 (Kraj Warty)Kliknij by przejść do opisu, Reichsgau WarthelandKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu, Towarzystwa Tomasza ZanaKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
30.01.1875
Koźmin Wielkopolskidziś: gm. Koźmin Wielkopolski, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
01.12.1902 (katedra gnieźnieńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
1917 – 1941
proboszcz — Jarocindziś: gm. Jarocin, pow. Jarocin, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Marcina Biskupa i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Jarocindziś: gm. Jarocin, pow. Jarocin, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — także: 1928‐1930 inicjator i budowniczy kościoła pw. Chrystusa Króla; ok. 1935‐1939 wizytator/inspektor nauki religii w szkołach powszechnych powiatu Jarocin; 1935 współorganizator Uniwersytetu Ludowego, 1920‐1939 prezes Miejskiego — a od 1923 Powiatowego — Komitetu Towarzystwa Czytelni Ludowych; członek zarządu Kasy Pożyczkowej i Oszczędności
1933 – 1941
kanonik gremialny — Kruszwicadziś: gm. Kruszwica, pow. Inowrocław, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ Kapituła Kolegiacka ⋄ kolegiata RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła
1924 – 1932
pomocniczy kapelan wojskowy RK — Jarocindziś: gm. Jarocin, pow. Jarocin, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ garnizon, Okręg Korpusu OK Nr VII Poznań, Wojsko Polskie ⋄ Ostrów Wielkopolskidziś: gm. Ostrów Wielkopolski miasto, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], parafia RK pw. św. Mikołaja ⋄ dekanat RK Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — i.a. Komenda Rejonu Uzupełnień Jarocin; 1928‐1932 — Batalion Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7A; 1924‐1926 część 70. Pułku Piechoty
08.1922
burmistrz — Jarocindziś: gm. Jarocin, pow. Jarocin, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — p.o. („ad interim”); także: od 1927 Honorowy Obywatel Jarocina
1919 – 1925
członkostwo — Jarocindziś: gm. Jarocin, pow. Jarocin, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Rada Miejska
1908 – 1917
kuratus/rektor/ekspozyt — Wronkidziś: gm. Wronki, pow. Szamotuły, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ kościół RK (w więzieniu) ⋄ parafia RK pw. św. Katarzyny Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Wronkidziś: gm. Wronki, pow. Szamotuły, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] — także: kapelan więzienny
1906 – 1908
wikariusz — Biezdrowodziś: gm. Wronki, pow. Szamotuły, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.20] ⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Lwówekdziś: gm. Lwówek, pow. Nowy Tomyśl, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
ok. 1906
administrator — Przedborówdziś: gm. Mikstat, pow. Ostrzeszów, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. św. Idziego Opata ⋄ dekanat RK Ostrzeszówdziś: gm. Ostrzeszów, pow. Ostrzeszów, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2015.09.30]
ok. 1906
administrator — Mikstatdziś: gm. Mikstat, pow. Ostrzeszów, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Ostrów Wielkopolskidziś: gm. Ostrów Wielkopolski miasto, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1906
wikariusz — Ostrów Wielkopolskidziś: gm. Ostrów Wielkopolski miasto, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Ostrów Wielkopolskidziś: gm. Ostrów Wielkopolski miasto, pow. Ostrów Wielkopolski, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1902 – 1905
wikariusz — Opatówdziś: gm. Łęka Opatowska, pow. Kępno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. św. Floriana Męczennika ⋄ dekanat RK Kępnodziś: gm. Kępno, pow. Kępno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
do 1902
student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)
od 1899
student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)
od 1916
członkostwo — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Towarzystwo Przyjaciół Nauk
autor opracowania „Socyalizm, jego rozwój i zasady”, Poznań 1911
inni związani
szczegółami śmierci
DERKACZEWSKAKliknij by wyświetlić biogram Stanisława (s. Rafała od Przenajświętszego Oblicza), DWULECKAKliknij by wyświetlić biogram Maria (s. Fabiola), GRYGIERKliknij by wyświetlić biogram Anna (s. Wunibalda), GRZANKAKliknij by wyświetlić biogram Franciszka (s. Romualda), KĄKOLEWSKAKliknij by wyświetlić biogram Wanda (s. Weronika), LEWICKAKliknij by wyświetlić biogram Klara (s. Kordelia), ŁOPACZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław Kostka, MULKOWSKAKliknij by wyświetlić biogram Józefa (s. Vestina), OSIŃSKAKliknij by wyświetlić biogram Leokadia (s. Radegundis), SZKUDLAREKKliknij by wyświetlić biogram Helena (s. Hermana), BŁOCIŃSKAKliknij by wyświetlić biogram Anna (s. Jukundyna), CHWOŁKAKliknij by wyświetlić biogram Jadwiga (s. Bonifacja), FIEREKKliknij by wyświetlić biogram Franciszka (s. Potamia), GRZECHOWSKAKliknij by wyświetlić biogram Maria (s. Sapientia), KACZMAREKKliknij by wyświetlić biogram Elżbieta (s. Rita), KŁECZEKKliknij by wyświetlić biogram (s. Benedykta), ŁUCZAKKliknij by wyświetlić biogram Marianna (s. Syriana), PIOTRZKOWSKAKliknij by wyświetlić biogram Paulina (s. Anakleta), SIWECKAKliknij by wyświetlić biogram Regina Stefania (s. Aniela), TUŻYNAKliknij by wyświetlić biogram Konstantyna (s. Rusticula), WANIOREKKliknij by wyświetlić biogram Teodozja (s. Flawiana), WOJCIECHOWSKAKliknij by wyświetlić biogram Teofila (s. Reinharda)
miejsca i wydarzenia
opisy
NL Schmückert: Niemiecki obóz koncentracyjny niem. nonnenlager (pl. obóz dla zakonnic), zorganizowany w Bojanowie (od 1943 formalnie zwany przez Niemców Schmückert, dziś pow. Rawicz), głównie dla sióstr zakonnych. Zorganizowany przez Niemców w okupacyjnej prowincji niem. Warthegau (pl. Kraj Warty), po likwidacji na początku 1941 ok. 248 katolickich domów zakonnych i instytucji przez Kościół prowadzonych, z których 30 przekazano bezpośrednio w ręce niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, a pozostałe pod administrację państwowej instytucji niem. Gauselbstverwaltung (pl. Samorząd Regionu–Gau) GSV. Dlatego początkowo formalnie zwany niem. Gauarbeitsanstalt Schmückert (pl. urząd pracy Gau Schmückert). 25.02.1941 przywieziono pierwszą grupę 56 zakonnic. Pod koniec 1941 w obozie przebywały 293 osoby. 11.12.1941 Niemcy przywieźli ok. 40 starych, schorowanych kapłanów z obozu koncentracyjnego KL Posen. Razem przez obóz w latach 1941‐1945 przeszło ogółem 615 sióstr z 27 zgromadzeń zakonnych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17], www.niedziela.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16])
KL Posen: Niemiecki obóz Posen — Fort VII — założony ok. 10.10.1939 w Poznaniu do połowy 11.1939 funkcjonował formalnie jako niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL Posen, i takie określenie używane jest w Białej Księdze także dla późniejszego okresu działania obozu. Był pierwszym takim obozem założonym przez Niemców na ziemiach polskich — w przypadku Wielkopolski włączonych bezpośrednio do Niemiec. Już w 10.1939 w KL Posen Niemcy po raz pierwszy użyli gazu do mordowania ludności cywilnej, w szczególności pacjentów szpitali psychiatrycznych. Od 11.1939 obóz funkcjonował jako więzienie policji politycznej Gestapo oraz obóz przejściowy (niem. Übergangslager), przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych, takich jak KL Dachau czy KL Auschwitz. Od 28.05.1941 obóz został przemianowany na więzienie policyjne i korekcyjny obóz niewolniczej pracy (niem. Arbeitserziehungslager). W szczycie w obozie dokonywano od 7 do 9 egzekucji dziennie, masowo wieszano więźniów, część wyprowadzając także na egzekucje poza terenem obozu. Razem Niemcy zamordowali w KL Posen ok. 20 tys. mieszkańców Wielkopolski, w tym wielu przedstawicieli polskiej inteligencji, pacjentów i personel szpitali psychiatrycznych oraz kilkunastu kapłanów. Setki kapłanów katolickich przeszło przez obóz przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych, głównie KL Dachau. Od 03.1943 rozpoczyna się okres przekształcenia obozu w zakłady przemysłowe (od 25.04.1944 — fabryka fimy Telefunken, produkująca radio dla łodzi podwodnych i samolotów). (więcej na: www.wmn.poznan.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])
Aresztowania 06.10.1941 (Kraj Warty): 13.09.1941 Gaulaiter niemieckiej prowincji niem. Warthegau i.e. Reichsgau Wartheland (pl. Kraj Warty) w okupowanej przez Niemców Wielkopolsce (gdzie obowiązywały niemieckie prawa), Artur Greiser, prowadzący politykę „Ohne Gott, ohne Religion, ohne Priesters und Sakramenten” — „bez Boga, bez religii, bez kapłana i sakramentu” — wydał rozporządzenie formalnie delegalizujące Kościół katolicki, na jego miejsce powołując Kościół Rzymskokatolicki Narodowości Niemieckiej w niem. Warthegau, organizację podlegającą prawu prywatnemu Niemiec. Rozporządzenie wydano z datą wsteczną 01.09.1939, czyli datą niemieckiej inwazji na Polskę, co sankcjonowało późniejszy rabunek własności Kościoła katolickiego działającego na rzecz ludności polskiej przez Niemców. Zabroniono także wszelkich kontaktów ze Stolicą Apostolską. Jednocześnie zdelegalizowano wszystkie zakony. Zaraz potem, 06‐07.10.1941, nastąpiły masowe aresztowania polskich kapłanów — objęły ok. 352 osób. Wszystkich umieszczono w obozach przejściowych DL Konstantinow w Konstantynowie i IL Lond w Lądzie n. Wartą bądź w obozie koncentracyjnym KL Posen (w tym przypadku najpierw zatrzymanych rejestrowano, fotografowano i badano w osławionej poznańskiej siedzibie niemieckiej policji politycznej, Gestapo, w byłym Domu Żołnierza). Większość z nich 30.10.1941 wywieziono do obozu koncentracyjnego KL Dachau.
Reichsgau Wartheland: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Dwa przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Jednym z nich była Wielkopolska, już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera wcielona do Niemiec (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), a 24.01.1940 przekształcona w prowincję niem. Reichsgau Wartheland (pl. Okręg Rzeszy Kraj Warty), w której obowiązywać miało prawo państwa niemieckiego. Główną osią polityki nowej prowincji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż 90% jej mieszkańców stanowili Polacy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Ok. 100,000 Polaków zamordowano w ramach niem. „Intelligenzaktion”, i.e. eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych. Ok. 630,000 przymusowo przesiedlono do niem. Generalgouvernement, a na ich miejsce sprowadzano Niemców z innych terenów okupowanych przez Niemcy (e.g. z krajów bałtyckich, Besarabii, Bukowiny, etc.). Zmuszano Polaków do podpisywania niemieckiej listy narodowościowej niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL. W ramach polityki „Ohne Gott, ohne Religion, ohne Priesters und Sakramenten” (pl. „Bez Boga, bez religii, bez kapłana i sakramentu”) większość kapłanów katolickich aresztowano i wysłano do obozów koncentracyjnych. Zamknięto wszystkie szkoły nauczające w języku polskim, polskie biblioteki, teatry i muzea. Konfiskowane polskie majątki ziemskie. By jeszcze bardziej ograniczyć liczbę ludności polskiej wysyłano Polaków na roboty przymusowe w głąb Niemiec, podwyższono dozwolony wiek zawierania małżeństw dla Polaków (25 dla kobiet, 28 dla mężczyzn). Niemiecki urząd państwowy niem. Rasse‐ und Siedlungshauptamt (niem. Główny Urząd Rasy i Osadnictwa) RuSHA w majestacie prawa niemieckiego uprowadził kilkanaście tysięcy dzieci, spełniających określone kryteria rasowe, z polskich rodzin i poddał je przymusowej germanizacji, przekazując rodzinom niemieckim. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca tej prowincji, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Arthur Karl Greiser, został stracony. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.21])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej. Odrodzona 11.11.1918 Rzeczpospolita początkowo formalnie obejmowała bowiem tylko tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), czyli terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, a następnie pod kontrolą Państw Centralnych (Niemiec i Austro–Węgier), nie obejmując aliści zaboru pruskiego. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 paktem rozejmowym w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce i, co istotne, uznano polską powstańczą Armię Wielkopolską za sprzymierzone siły zbrojne Ententy. De facto okazało się polskim zwycięstwem, potwierdzonym w głównym traktacie pokojowym po I wojnie światowej, traktacie wersalskim z 28.06.1919, który w życie wszedł 10.01.1920 i w którym większość ziem zaboru pruskiego uznano za polskie. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14])
Towarzystwa Tomasza Zana: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, w buncie przeciw germanizacji i cenzurze kultury polskiej, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — głównie w Wielkopolsce, a później na Śląsku. Pierwsze powstały w 1817. W 1897 odbył się zjazd w Bydgoszczy, który wypracował zasady działalności konspiracyjnej. Na innym zjeździe w Poznaniu powołano „Czerwoną Różę”, nadrzędną organizację dla wszystkich kół gimnazjalnych i koordynującą ich pracę. W 1900 „Czerwona Róża” skupiła organizacje Filomatów z Pomorza. Po procesie toruńskim w 1901 organizacji Filomatów z Pomorza w 1903 Niemcy wytoczyli proces 24 członkom Towarzystwa Filomatów i Filaretów z Gniezna. 21 z uczniów skazanych zostało na kary od nagany do 6 tygodni więzienia. Najbardziej dotkliwe były karty relegacji ze szkół z zakazem kontynuacji nauczania w szkołach średnich i wyższych Prus. Mimo represji Towarzystwo działało do 1918 i odzyskania przez Polskę niepodległości. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
źródła
osobowe:
www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], jarocin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.opiekun.kalisz.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.limis.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.09], historiajarocina.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], jarocin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], historiajarocina.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], historiajarocina.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], historiajarocina.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], historiajarocina.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.wbc.poznan.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.05.06], www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: NIEDŹWIEDZIŃSKI Ignacy
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu