Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
KONOPKA
inne wersje nazwiska
NOWINA-KONOPKA
imiona
Kazimierz Stanisław
funkcja
ojciec zakonny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
zakon
Towarzystwo Jezusowe SIwięcej na
jezuici.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Jezuici)
diecezja / prowincja
Prowincja Małopolska SI (od 1926)
Prowincja Polska SI (1918‐1926)
Prowincja Galicyjska SI (do 1918)
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
honorowe wyróżnienia
Krzyż Oficerski „Polonia Restituta”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.04.16]
„Krzyż Niepodległości”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]
4 × „Krzyż Walecznych”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
Medal Zwycięstwawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.02.20]
data i miejsce
śmierci
26.06.1941
Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
27.12.1915, w czasie I wojny światowej 1914‐1918, wstąpił do Legionów Polskich, stanowiących formację Armii Monarchii Austro–Węgierskiej, obejmując funkcję kapelana 4. Pułku Piechoty w składzie 3. Brygady. Pułk — zwany „czwartakami” — został rozlokowany na linię frontu walk między Państwami Centralnymi (Niemcami i Austro–Węgrami) and Rosją, na Wołyń, gdzie przebiegał mniej więcej w połowie drogi między Łuckiem a Równem. Był tam, gdy 04.06.1916 rozpoczęła się największa ofensywa Armii Imperium Rosyjskiego w czasie I wojny światowej, zwana ofensywą Brusiłowa. Atak przyniósł sukcesy Rosjanom, a zapobieżenie zupełnej klęsce Państwa Centralne zawdzięczały, m.in. obronie linii frontu przez Legiony Polskie, w tym jego pułk, w bitwie pod Kostiuchnówką, ok. 70 km na północ od Łucka, 04‐06.07.1916 — największym i najkrwawszym starciu na szlaku bojowym Legionów Polskich. Ofensywa zakończyła się 20.09.1916 połowicznym zwycięstwem Rosjan, które chwilowo przesunęło linię frontu kilkadziesiąt kilometrów na zachód (na południu, w tym na Bukowinie, osiągając łuk Karpat). Pułk został wówczas wycofany z linii frontu (Legiony w czasie bitwy straciły ok. 2,000 żołnierzy).
Bitwa pod Kostiuchnówką stała się zaczynem całego szeregu wydarzeń, którym wspólnym mianownikiem były starania o powołanie do życia niezależnego od Państw Centralnych wojska polskiego. Już 09.07.1916 rezygnację (przyjętą 26.09.1916) z dowodzenia Legionami złożył brygadier Józef Piłsudski, wyrażając sprzeciw wobec nieuznawania Legionów za wojsko polskie. 20.09.1916 Legiony Polskie przeformowane zostały przez dowództwo austro–węgierskie w Polski Korpus Posiłkowy PKP, z nadzieją na zwiększenie ilości polskiego rekruta w armii Monarchii.
Tego samego dnia jego pułk został przeniesiony do 2. Brygady (do tej pory Legionów Polskich). Pod koniec 11.1916 Pułk przetransferowany został do Warszawy, napotykając jednakże chłodne przyjęcie mieszkańców stolicy — stało się to już po 05.11.1916, gdy Państwa Centralne wydały proklamację, zawierającą obietnicę powstania Królestwa Polskiego, pozostającego w niesprecyzowanej „łączności z obu sprzymierzonymi mocarstwami”, czyli kolejną próbę wciągnięcia Polaków do armii Państw Centralnych. 01.12.1916 przemieścił się do Fortu III Pomiechówek na terenie twierdzy modlińskiej, a 02.01.1917 do Łomży.
01.02.1917 został kapelanem 6. Pułku Piechoty w ramach 3. Brygady PKP (i.e. Legionów), stacjonującego w Zajezierzu k. Dęblina.
Trochę wcześniej, 15.01.1917, rozpoczęła działalność Tymczasowa Rada Stanu w obiecanym Królestwie Polskim, powołana przez władze okupacyjne Państw Centralnych, w której Referatem Wojny kierować miał Józef Piłsudski. Posługiwał w Pułku, gdy 10.04.1917 Austro–Węgry, zgodnie z postanowieniami aktu z 05.11.1916, zdecydowały o włączeniu PKP do niem. Polnische Wehrmacht (pl. Polska Siła Zbrojna) tworzonego we wspomnianym okupacyjnym Królestwie Polskim, pod dowództwem generał–gubernatora niem. Kaiserlich–deutsche Generalgouvernement Warschau (pl. Cesarsko–Niemieckie Generalne Gubernatorstwo Warszawskie), czyli części okupowanego przez Niemców Królestwa, Hansa Hartwiga von Beselera. To spowodowało tzw. kryzys przysięgowy, gdy 09.07.1917 polscy żołnierze pochodzący z zaboru rosyjskiego (tzw. Królewiacy), głównie 1. i 3. Brygady PKP, odmówili — na wezwanie Józefa Piłsudskiego — złożenia wymaganej przysięgi wierności Państwom Centralnym. 21.07.1917 aresztowany został Józef Piłsudski, miesiąc później przestała funkcjonować Tymczasowa Rada Stanu. W połowie 09.1917 6. Pułk Piechoty rozwiązano, a wszyscy Królewiacy — 15 oficerów, 410 podoficerów i szeregowców — zostali internowani w obozach w Forcie Beniaminów i Szczypiornie.
Objął wówczas funkcję kapelana 3. Pułku Piechoty w ramach 2. Brygady PKP w szeregach niem. Polnische Wehrmacht, w którym ok. ⅔ żołnierzy złożyło wspomnianą przysięgę. 05.10.1917 Pułk został wysłany z Przemyśla na front na Bukowinę, w okolice Czerniowców nad rzeką Prut. Przez krótki okres walczył z Rosjanami, po czym został przesunięty do odwodu. Tam do polskich oddziałów dotarła informacja o traktacie podpisanym 09.02.1918 w Brześciu przez Państwa Centralne z tzw. Ukraińską Republiką Ludową URL — powstałą na terenach opanowanych przez Rosjan po upadku caratu w 02.1917 i przewrocie bolszewickim w 10.1917 — która 22.01.1918 ogłosiła niepodległość Ukrainy. Z ogłoszonych informacji wynikało, że Państwa Centralne, bez porozumienia z Polakami, uznawały Ukrainę i przyznawały jej m.in. Chełmszczyznę, acz Galicję Wschodnią pozostawiając w rękach Austro–Węgier. Wówczas 2. Brygada, pod dowództwem płk. Józefa Hallera, zdecydowała się przejść przez linię frontu na stronę ukraińską. 15.02.1918 Brygada, a w jej ramach 3. Pułk, przebiły się przez wojska austriackie w miejscowości Rarańcza k. Czerniowców i przekroczyły prowizoryczną granicę. Pułk następnie maszerował na wschód, generalnie wzdłuż po lewym brzegu Dniestru, przez Chocim, Żwaniec (gdzie walczył z bolszewikami), Kamieniec Podolski, Mohylów do Sorok nad Dniestrem, gdzie dotarł 06.03.1918. Tam połączył się z powstającym 2. Korpusem Polskim, formowanym z Polaków — żołnierzy rosyjskich frontów: rumuńskiego i południowo–zachodniego — oraz z Polaków w Besarabii.
Został wówczas dziekanem Korpusu i kapelanem jego 4. Dywizji Strzelców. Gdy 28.03.1918 jego dowództwo objął płk Haller, Korpus stał się jedyną niezależną polską formacją zbrojną podczas I wojny światowej, nie podlegającą dowództwu żadnej obcej armii. Tymczasem 03.03.1918 w Brześciu Państwa Centralne podpisały z Rosją bolszewicką separatystyczny traktat pokojowy, w którym Rosja wycofywała się z wojny, uznając m.in. niepodległość Ukrainy i zobowiązując się do wycofania z terytorium URL swoich wojsk. Zaraz potem wojska niemieckie i austro–węgierskie wkroczyły na teren URL. Wówczas 2. Korpus wycofał się na wschód i dotarł nad Dniepr, gdzie zatrzymał się w rejonie Kaniowa. 11.05.1918 Korpus zaatakowany został przez Niemców. Wobec braku amunicji 12.05.1918 Korpus skapitulował. Żołnierzy polskich rozbrojono, wzięto do niewoli, traktując ich nie jako jeńców, ale zdrajców, po czym przewieziony — przez Brześć — do obozów i więzień w głębi Niemiec.
Uniknął aresztowania i przedostał się do Kijowa. Wspierał wysiłki gen. Hallera, który również uniknął aresztowania, przetransportowania żołnierzy rozwiązanego korpusu do Murmania (Murmańska), gdzie zamierzano ponownie formować polskie oddziały i wysyłać je do Francji. Większość schwytali bolszewicy i na miejscu rozstrzeliwali. Podobnie wspierał próby przerzutu polskich żołnierzy w rejon Kubania, w okolicy Kaukazu.
Sam został zaocznie skazany przez Państwa Centralne na karę śmierci, a mimo tego przedostał się do Żytomierza, gdzie pod pseudonim „Nowina” wykładał w Seminarium Duchownym.
Po zakończeniu 11.11.1918 I wojny światowej — tego dnia w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, podpisano zawieszenie broni między Aliantami a Państwami Centralnymi, a jednocześnie zwierzchnią władzę na polskimi oddziałami w Królestwie Polskim objął brygadier Józef Piłsudski, zostając ich naczelnym dowódcą, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego — na Ukrainie zapanował chaos, spowodowany m.in. złamaniem traktatu brzeskiego przez Rosję bolszewicką i wojną polsko–ukraińską 1918‐1919. W związku z tym Seminarium Duchowne w Żytomerzu zamknięto. Przeniósł się wówczas do Łucka a potem do Chełma Lubelskiego, znajdujących się pod polską kontrolą.
Tam posługiwał podczas rosyjskiej ofensywy w wojnie polsko–rosyjskiej 1919‐1921. Był kapelanem pomocniczym szpitala polowego, w szczególności podczas tzw. bitwy pod Chełmem 11‐18.08.1920, gdy polskie wojska nie dopuściły do zajęcia Chełma przez Rosjan.
Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu 22.09.1939 okupacji Lwowa przez Rosjan opiekował się więźniami lwowskich więzień.
Po niemieckim ataku w 06.1941 na uprzedniego sprzymierzeńca, Rosjan, podczas rosyjskich ludobójczych masakr więziennych, zastrzelony przez rosyjskiego żołdaka w ogrodzie jezuickiego domu rekolekcyjnego we Lwowie, który prowadził (albo zamordowany w jednym z lwowskich więzień).
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
Masakry 06.1941 (NKWD)Kliknij by przejść do opisu, Lwów (Brygidki)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
10.01.1879
Tarnówdziś: pow. Tarnów miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
śluby zakonne
02.02.1914 (ostatnie)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
14.04.1906 (Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1938 – 1941
zakonnik — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI — także: kapelan więzienny
1933 – 1938
nauczyciel dyplomowany — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15] ⋄ Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy „Chyrów”), Jezuici SI
1931 – 1933
misjonarz — (terytorium Rodezji Północnej)dziś: Zambia
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.11.09]
1923 – 1930
nauczyciel dyplomowany — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15] ⋄ Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy „Chyrów”), Jezuici SI — profesor historii powszechnej i geografii; także: kapelan domu poprawczego w Przedzielnicy (ok. 12 km od Chyrowa) oraz robotników kopalni nafty w Ropience (ok. 15 km od Chyrowa)
1921 – 1922
dyrektor — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Gimnazjum pw. św. Kazimierza Królewicza, klasztor pw. św. Kazimierza Królewicza i Wyznawcy, Jezuici SI
1920 – 1921
zakonnik — Chełmdziś: pow. Chełm miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI — także: prefekt szkoły rzemieślniczej i żeńskiego Seminarium Nauczycielskiego oraz ochotniczo kapelan szpitala wojskowego; prawd. w 1921 zweryfikowany w stopniu proboszcza Wojska Polskiego, ze starszeństwem od 01.06.1919, w randze podpułkownika
1919 – 1920
profesor — Łuckdziś: rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ historia Kościoła Polski, homiletyka, patrologia i j. niemiecki, Seminarium Duchowne
ok. 1919
prefekt — Ołykadziś: grom. Ołyka, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18] ⋄ parafia kolegiacka RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Dubnodziś: grom. Dubno miasto, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1918 – 1919
profesor — Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ historia Kościoła Polski, homiletyka, patrologia i j. niemiecki, Seminarium Duchowne — do 11.11.1918 i upadku Monarchii Austro–Węgierskiej, wobec zaocznego wyroku śmierci wydanego przez władze Monarchii, pod przybranych nazwiskiem „Nowina”; także: organizator biblioteki publicznej i uniwersytetu ludowego
15.02.1918 – 12.05.1918
dziekan wojskowy RK — 2. Korpus Polski 2KP — także: kapelan 4. Dywizji Strzelców; do 06.03.1918 kapelan 3. Pułku Piechoty w składzie 2. Brygady, która opuściła wojska Państw Centralnych i przeszła na Ukrainę
10.04.1917 – 15.02.1918
kapelan wojskowy RK — niem. Polnische Wehrmacht des Königreich Polen (pl. Polska Siła Zbrojna Królestwa Polskiego), dowództwo armii Państw Centralnych — 6. Pułku Piechoty w składzie 3. Brygady Polskiego Korpusu Posiłkowego PKP (do 09.1917), 3. Pułku Piechoty w składzie 2. Brygady Polskiego Korpusu Posiłkowego PKP (do 15.02.1918)
12.1915 – 10.04.1917
kapelan wojskowy RK — Armia Monarchii Austro–Węgierskiej — 4. Pułku Piechoty, i.e. „czwartaków” w składzie 3. Brygady Legionów Polskich LP (do 20.09.1916), 4. Pułku Piechoty, i.e.„czwartaków”, w składzie 2. Brygady Polskiego Korpusu Posiłkowego PKP (do 11.1917), 6. Pułku Piechoty w składzie 3. Brygady Polskiego Korpusu Posiłkowego PKP (do 10.04.1917); od 25.02.1916 formalnie urzędnik wojskowy IX klasy, w randzie kapitana
1915
nauczyciel dyplomowany — Dziedzicedziś: osiedle w Czechowicach‐Dziedzicach, gm. Czechowice‐Dziedzice, pow. Bielsko‐Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15] ⋄ Wydział Teologiczny, klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI — profesor historii Kościoła i homiletyki
1914 – 1915
zakonnik — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor, Jezuici SI — kapelan kliniki okulistycznej
1913 – 1914
nauczyciel dyplomowany — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu, ul. Kopernika 26), Jezuici SI — profesor historii Kościoła
1912 – 1913
Trzecia Probacja — Tarnopoldziś: grom. Tarnopol miasto, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Kolegium, klasztor pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI
1910 – 1912
nauczyciel dyplomowany — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15] ⋄ Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy „Chyrów”), Jezuici SI — profesor historii powszechnej i geografii
1906 – 1910
zakonnik — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor, Jezuici SI
1906 – 1910
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ historia, Wydział Filozofii, Uniwersytet Jagielloński UJ
1904 – 1906
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ teologia, Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu, ul. Kopernika 26), Jezuici SI
1902 – 1903
zakonnik — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15] ⋄ klasztor, Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy „Chyrów”), Jezuici SI — uczeń ostatnich lat gimnazjum
1899 – 1902
student — Nowy Sączdziś: pow. Nowy Sącz, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia, Kolegium pw. Ducha Świętego, Jezuici SI
1896 – 1899
zakonnik — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI — uczeń gimnazjum humanistycznego
1894 – 1896
nowicjat — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI
10.01.1894
wstąpienie — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI
współpracownik wielu wydawnictw i czasopism, m.in. „Przeglądu Powszechnego”, „Głosów Katolickich”, „Naszych Wiadomości”; redaktor „Bieżących Wiadomości z Prowincji Galicyjskiej” (1914‐1915), „Ludu Bożego” w Łucku (1919‐1920); autor licznych artykułów historycznych, m.in. „Królowa Jadwiga”, „Bohater chrześcijański”, „Pieczęcie jezuitów w Polsce. Studium”, „Z życia katolickich misji w Rodezji”; autor „Wspomnień wojennych kapelana II Brygady Legionów Polskich” (Kraków, 1993)
inni związani
szczegółami śmierci
BAŁUTKliknij by wyświetlić biogram Antoni (o. Roman), BANSZELKliknij by wyświetlić biogram Karol, BUCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, CZEMERYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Jarosław Antoni, KAŹNICAKliknij by wyświetlić biogram Monika, KNYSZKliknij by wyświetlić biogram Szczepan, KOWALIKKliknij by wyświetlić biogram Zenon, MARCHIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Franciszek (o. Michał), PISKOZUBKliknij by wyświetlić biogram Julia, OSIDACZKliknij by wyświetlić biogram Roman, ZAWOROTIUKKliknij by wyświetlić biogram Michał, KOWERKOKliknij by wyświetlić biogram Maksymilian, STOKŁOSAKliknij by wyświetlić biogram Józef
miejsca i wydarzenia
opisy
Masakry 06.1941 (NKWD): Po ataku niemieckim 22.06.1941 na tereny okupowane przez Rosjan i w konsekwencji na Rosję, przed paniczną ucieczką, Rosjanie wymordowali — zgodnie z ludobójczym rozkazem rosyjskiego ministra spraw wewnętrznych Wawrzyńca Berii wydanym 24.06.1941 wymordowania wszystkich więźniów (formalnie „skazanych” za „działalność kontrrewolucyjną”, „działalność antyrosyjską”, sabotaż i dywersję, oraz więźniów politycznych „w śledztwie”) przetrzymywanych w więzieniach NKWD na terenach okupowanej przez Rosję przedwojennej Polski, Litwy, Łotwy i Estonii — ok. 40,000‐50,000 osób. Dodatkowo Rosjanie wymordowali tysiące osób, zatrzymanych już po niemieckim ataku, uznając ich za „wrogów ludu” — osoby te w większości nie były ujęte w rejestrach więziennych. Część zamordowana została już w więzieniach, w zbiorowych masakrach, część podczas tzw. „marszów śmierci”, gdy więźniów gnano pieszo na wschód. Po rosyjskiej ucieczce i rozpoczęciu okupacji niemieckiej nastąpiło wiele spontanicznych pogromów lokalnych Żydów, z których znacząca część kolaborowała z Rosjanami i uznana została za współodpowiedzialną za więzienne masakry. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Lwów (Brygidki): Więzienie karne, wówczas przy ul. Kazimierzowskiej 34, we Lwowie — w budynkach b. klasztory ss. Zakonu św. Brygidy, 1784 — po pierwszym rozbiorze Polski i po kasacie zakonu w ramach tzw. kasat józefińskich — zamienionym przez zaborcze władze austriackie na więzienie. W latach 1939‐1941 Rosjanie przetrzymywali tysiące więźniów, w większości Polaków. Ok. 26.06.1941, wobec niemieckiej inwazji i ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan, w trakcie panicznej ucieczki (uciekli ze Lwowa właśnie 26.06.1941) Rosjanie ludobójczo zamordowali kilka tysięcy więźniów. W latach 1941‐1944 więzieniem zarządzali Niemcy i dochodziło do masowych mordów polskich, żydowskich i ukraińskich cywilów. Po rozpoczęciu kolejnej rosyjskiej okupacji w 1944 więzienie, w którym przeprowadzano wyroki śmierci. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
college.holycross.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], cracovia-leopolis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], www.academia.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13], biographies.library.nd.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09], archive.todayKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
bibliograficzne:
„Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‐1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005
„Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‐1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], archiwum-ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], www.audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], college.holycross.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], www.miejscapamiecinarodowej.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: KONOPKA Kazimierz Stanisław
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu