Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
ŁYTKOWSKA
imiona
Klara Stefania
imiona zakonne
Maria Kajetana
funkcja
siostra zakonna
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
zakon
Zgromadzenie Sióstr św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny CSSJwięcej na
www.jozefitki.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Józefitki)
diecezja / prowincja
archidiecezja lwowskawięcej na
www.rkc.lviv.ua
[dostęp: 2013.05.19]
data i miejsce
śmierci
17.06.1942
Kerminedziś: Nawoi, dyst. Karmana, wil. nawojski, Uzbekistan
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
śmierci
Chanakintakże: Khanaqin
dziś: rej. Chanakin, prow. Dijala, Irak
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19]
Kanekindziś: Rosja
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim ataku na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, aresztowana 21.01.1940 w Lubaczowie (gdzie posługę rozpoczęła tuż przed wybuchem wojny, albo dostała się tam wraz z tysiącami uchodźców z Pomorza), wraz z s.Leonardą Wołyńską, przez ludobójcze NKWD, z donosu miejscowych Ukraińców.
Przetrzymywana w więzieniu w Lubaczowie.
Stamtąd przewieziona do więzienia przy ul. Łąckiego we Lwowie.
W pierwszych dniach 02.1940 deportowana w głąb Rosji (prawd. w ramach pierwszej wielkiej ludobójczej deportacji Polaków na wschód).
Dalsze losy niejasne. Według źródeł zakonnych (prawd.) zginęła w „obozie w Kanekin”, w domyśle podczas zesłania. Autorom „Liber Albus” nie udało się odnaleźć takiej miejscowości. Najbardziej prawdopodobne (co potwierdza jedno z cytowanych źródeł) wydaje się, że po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rosyjskiej „amnestii” z 12.08.1941 dla obywateli polskich, przetrzymywanych w rosyjskich obozach koncentracyjnych i na zesłaniu, udało się jej dotrzeć do formowanych przez gen. Władysława Andersa jednostek Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie.
Dotarła do miejscowości w Kermine, na terytorium Uzbekistanu, gdzie formowała późniejsza 7. Dywizja Piechoty, od 03.1942 pod dowództwem płk. Leopolda Okulickiego. Obok jednostki wojskowej w Kermine powstały również oddziały Pomocniczej Służby Kobiet PSK, a także obóz dla osób cywilnych, kobiet, dzieci. Przebywano w namiotach, a potem w pobudowanych barakach mieszkalnych. Brakowało podstawowego wyposażenia. Wyniszczeni uchodźcy zapadali na liczne choroby: czerwonkę, malarię, dur brzuszny. W 03.1942 wybuchła epidemia tyfusu plamistego, w związku z czym zorganizowano szpital polowy. W obozie zmarło 973 żołnierzy, junaków, poborowych i ochotniczek PSK.
Tam też zmarła. Niecałe dwa miesiące później, w dniach 05‐09.08.1942 obozy w Kermine ewakuowano, najpierw do Krasnowodzka, a później do Iranu.
alt. szczegóły śmierci
Możliwe jest także, że dotarło do miejscowości Chanakin, w kurdyjskiej części wschodniego Iraku, gdzie w 08.1942 rozpoczęło się formowanie 8. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Ciężkiej — jednostki Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie. Wprawdzie formowanie zaczęło się kilka miesięcy po śmierci zakonnicy, ale zasadne jest postawienie hipotezy — wobec istnienia kilku polskich obozów w okolicy, co odnotowują inne źródła — że Polacy z wycofującej się od początków 1942 z komunistycznej Rosji armii gen. Andersa, mogli być tam wcześniej.
Osłabienie po przeżyciach w Rosji, a także — jak można przeczytać gdzie indziej — „trudne warunki atmosferyczne panujące w Iraku — upały, kurz, często brak wody pitnej, a także szerzące się plagi skorpionów, pająków, komarów — [powodowały, że] wielu żołnierzy umierało z wycieńczenia lub na skutek chorób”.
Wkrótce zginęła. W Chanakin jeszcze na początku lat 1990.
znajdował się cmentarz z ok. 438 polskimi grobami i tablicami z orłem. Tuż przed rokiem 2000 został cżęściowo zdemolowany… Być może jednak zginęła podczas zesłania do Rosji, w nieznanym miejscu, określanym jako „obóz w Kanekin”. Oznaczałoby to, że nie objęła jej rosyjska „amnestia” z 12.08.1941 dla polskich zesłańców w Rosji, która umożliwiła powstanie armii Andersa, wyprowadzenie dziesiątek tysięcy nieszczęśników do Iranu i Iraku i wten sposób uratowanie im życia.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
Ewakuacja armii gen. Andersa do IranuKliknij by przejść do opisu, Deportacje na SyberięKliknij by przejść do opisu, Deportacje na SyberięKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
26.12.1905
Lińskdziś: gm. Śliwice, pow. Tuchola, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19]
śluby zakonne
19.11.1923 (czasowe)
szczegóły posługi
1939 – 1940
zakonnica — Lubaczówdziś: gm. Lubaczów miasto, pow. Lubaczów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ dom Zgromadzenia, Józefitki CSSJ — pielęgniarka w szpitalu obsługiwanym przez Zgromadzenie
ok. 08.1938 – 1939
zakonnica — Warlubiedziś: gm. Warlubie, pow. Świecie, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ dom Zgromadzenia, Józefitki CSSJ — posługa parafialna, wspomaganie lekarza, który dwa razy w tygodniu przyjmował pacjentów z gminy Jeżewo
od ok. 10.1936
zakonnica — Szymbarkdziś: gm. Stężyca, pow. Kartuzy, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.24] ⋄ Józefitki CSSJ — pielęgnacja chorych w parafii; rezydentka plebanii parafialnej
zakonnica — Gniewdziś: gm. Gniew, pow. Tczew, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.29] ⋄ dom Zgromadzenia (przy ul. Wiślanej), Józefitki CSSJ — pielęgniarka w miejscowym szpitalu obsługiwanym przez Zgromadzenie (asysta przy operacjach, obsługa laboratorium i opieka nd przewlekle chorymi)
zakonnica — Dolinadziś: grom. Dolina miasto, rej. Kałusz, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ dom Zgromadzenia, Józefitki CSSJ — pielęgniarka w szpitalu obsługiwanym przez Zgromadzenie
od ok. 1924
zakonnica — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Dom Macierzysty, Józefitki CSSJ — studentka dwuletniej Szkoły Pielęgniarstwa przy Szpitalu Powszechnym
do 19.11.1923
nowicjat — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Dom Macierzysty, Józefitki CSSJ
1922
wstąpienie — Józefitki CSSJ
inni związani
szczegółami śmierci
RADKIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Stefan (o. Anatol od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny)
miejsca i wydarzenia
opisy
Ewakuacja armii gen. Andersa do Iranu: W 08‐09.1941 miała miejsce brytyjsko‐rosyjska inwazja na Iran (tzw. „Operacja Y”). 17.09.1941 do Teheranu weszły wspólnie wojska brytyjskie i rosyjskie. Gdy na początku 1942 Rosjanie zmniejszyli liczbę racji żywnościowych dla Armii Polskiej w Rosji o dwie trzecie, czyli dla ok. 30,000 żołnierzy, podczas gdy stan osobowy Armii wynosł prawie 70,000 byłych więźniów rosyjskich obozów koncentracyjnych, dowódca Armii gen. Władysław Anders podjął decyzję o wyprowadzaniu wojsk polskich z Rosji. Od 12.03.1942 do 09.1942 do Iranu wyjechało łącznie 75,003 wojskowych i 41,128 cywili, w tym ok. 20,000 dzieci, polskich ofiar rosyjskich deportacji, więzień i obozów koncentracyjnych. Jedną z baz tranzytowych był Meszhed, w północnym Iranie, w rosyjskiej strefie okupacyjnej, przez który przeszło 2,694 osób, głównie cywili, w tym 1,704 dzieci (opiekowała się nimi m.in. Maria Anna Tyszkiewicz ps. Hanka Ordonówna, słynna przedwojenna piosenkarka). Tam też na wydzielonym fragmencie cmentarza ormiańskiego pochowano 29 polskich uchodźców, w tym 16 wojskowych — ofiar wypadków samochodowych na niebezpiecznej trasie z Rosji oraz wyniszczeń i wycieńczeń po przeżyciach z Rosji. Razem w Iranie zmarło 600 polskich żołnierzy, „43 junaków, 17 junaczek, 13 ochotniczek Pomocniczej Służby Kobiet i 2 siostry Czerwonego Krzyża”… (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30])
Deportacje na Syberię: W latach 1939‐1941 Rosjanie deportowali z okupowanych terenów Polski — w ramach czterech wielkich wywózek: 10.02.1940, 13‐14.04.1940, 05‐07.1940, 05‐06.1941 — do 1 mln polskich obywateli na Syberię, porzucając ich w miejscu przesiedlenia bez jakiegokolwiek wsparcia. Tysiące z nich zginęło bądź zostało na wygnaniu na zawsze. Także później, po 1944, Rosjanie deportowali obywateli polskich na wschód, w głąb Rosji, na Syberię. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Deportacje na Syberię: W latach 1939‐1941 Rosjanie deportowali z okupowanych terenów Polski — w ramach czterech wielkich wywózek: 10.02.1940, 13‐14.04.1940, 05‐07.1940, 05‐06.1941 — do 1 mln polskich obywateli na Syberię, porzucając ich w miejscu przesiedlenia bez jakiegokolwiek wsparcia. Tysiące z nich zginęło bądź zostało na wygnaniu na zawsze. Także później, po 1944, Rosjanie deportowali obywateli polskich na wschód, w głąb Rosji, na Syberię. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
kul.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19], zbrodniawolynska.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19], defence24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
bibliograficzne:
„Misterium iniquitatis. Osoby duchowne i zakonne obrządku łacińskiego zamordowane przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1939‐1945”, ks. Józef Marecki, Instytut Pamięci Narodowej, Kraków 2020
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: ŁYTKOWSKA Klara Stefania
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu