Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
KACZYŃSKI
imiona
Zygmunt
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja warszawskawięcej na
www.archidiecezja.warszawa.pl
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
akademickie wyróżnienia
magister prawa kanonicznego
kandydat świętej teologii
honorowe wyróżnienia
szambelan papieskiwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.22]
„Pro Ecclesia et Pontifice”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]
„Krzyż Walecznych”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
kanonik gremialnywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (archikatedra warszawskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
data i miejsce
śmierci
13.05.1953
Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
szczegóły śmierci
W czasie pobierania nauk w siedmioklasowym męskim III Gimnazjum Filologicznym w Warszawie przy ul. Krakowskie Przedmieście 3, z rosyjskim językiem wykładowym, uczestnik strajku szkolnego w 1905. Na pewien czas relegowany przez Rosjan — rządzących wówczas na większej części Polski pod zaborami — ze szkoły.
W czasie I wojny światowej, jako student w Sankt Petersburgu, działacz organizacji charytatywnych i oświatowych na terenie Rosji i Finlandii, m.in. Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny w Sankt Petersburgu, Centralnego Komitetu Obywatelskiego, organizacji utworzonych w związku z ucieczką (zwaną bieżeństwem) ok. 3 mln rosyjskich urzędników, nauczycieli, wojskowych, duchownych prawosławnych — zarządców ziem polskich w zaborze rosyjskim — i ich rodzin, w związku z rosyjską klęską w bitwie pod Gorlicami 03.05.1915 z wojskami Państw Centralnych (Niemcy i Austro–Węgry). Było wśród nich wielu Polaków. Następnie instruktor oświatowy Związku Wojskowych Polaków w Wyborgu (wówczas w Wielkim Księstwie Finlandii, którego głową był car rosyjski) oraz opiekun polskich sierocińców. Po upadku caratu w 02.1917 służył w sformowanym 24.04.1917 w Wyborgu Legionie Polskim w Finlandii. Ukończył tamtejszą szkołę oficerską otrzymując stopień porucznika piechoty. Zaraz potem, po święceniach, został kapelanem Legionu, w randze kapitana. Prawd. uczestniczył 14‐16.02.1918 w Sankt Petersburgu w 1. ogólnorosyjskim zjeździe delegatów chadecji — z inicjatywy metropolity mohylewskiego, abpa Edwarda von Roppa — którego celem było powołanie Chrześcijańskiego Związku Demokratycznego Rosji.
W 1918, po separatystycznym traktacie pokojowym między Rosją bolszewicką a Państwami Centralnymi, podpisanym 03.03.1918 w Brześciu, powrócił na terytorium Polski. Aresztowany przez Niemców na kilka tygodni zamknięty w twierdzy w owym Brześciu.
W czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921 kapelan Wojska Polskiego („kapelan lotny”) — uczestniczył m.in. w bitwie pod Radzyminem 13‐16.08.1920, w czasie wielkiej Bitwy Warszawskiej (zwanej „Cudem nad Wisłą”), której rezultatem była klęska Rosjan.
Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej członek Wydziału Prasowego Komitetu Obrony Warszawy.
Ciężko ranny 21.09.1939.
Po upadku Warszawy 28.09.1939 i rozpoczęciu okupacji niemieckiej współzałożyciel konspiracyjnej organizacji „Walka Czynna” działającej w Warszawie, Krakowie i Zakopanem (przekształconej później w Kierownictwo Walki Cywilnej).
Zagrożony aresztowaniem 06.03.1940 wyjechał do Watykanu, gdzie już 10.03.1940 złożył papieżowi Piusowi XII memoriał o niemieckich prześladowaniach na okupowanych terenach Polski.
Następnie przez Szwajcarię przedostał się pod koniec 03.1940 do Francji, do siedziby rządu polskiego w Angers.
W końcu po upadku Francji w 06.1940 przedostał się w 10.1940 do Anglii.
Do 1944 członek rządu Rzeczpospolitej Polskiej, wówczas na uchodźctwie w Londynie.
W 04.1943 po ogłoszeniu przez Niemców informacji o znalezieniu grobów polskich oficerów zamordowanych przez Rosjan pod Katyniem zgłosił wniosek o zbadanie sprawy przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż.
Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej powrócił w 09.1945 do okupowanej przez Rosjan Polski.
Jako proboszcz brał udział w odbudowie kościoła pw. Wszystkich Świętych w Warszawie, na którą złożyli się m.in. polscy Żydzi, wdzięczni za udzielaną przez polski Kościół pomoc w czasie wojny.
31.08.1948 po raz pierwszy aresztowany przez komunazistowskie UB, oddział rosyjskiego ludobójczego NKWD/MGB, wraz z innymi redaktorami „Tygodnika Warszawskiego”.
Po tygodniu przesłuchań zwolniony 07.09.1948 — po podpisaniu zobowiązania do zachowania tajemnicy i regularnego meldowania się na UB.
26.04.1949 aresztowany ponownie przez UB.
Przetrzymywany w areszcie UB na ul. Koszykowej.
Oskarżony o „zamiar zmiany przemocą ustroju ludowo–demokratycznego państwa polskiego”.
29.08.1951 skazany w Warszawie na 10 lat więzienia.
Przetrzymywany w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Torturowany — mając uraz na światło strażnicy zapalali je na całą noc, bity.
W końcu zamordowany — na cmentarz przywieziono otwartą trumnę, z głową zmarłego okrytą gazetami, przez które przesiąkała krew.
Oficjalnie zmarł „z powodu ataku serca”.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Rosjanie / Polacy
miejsca i wydarzenia
Warszawa (Mokotów)Kliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
15.10.1894
Kaczyn Starydziś: gm. Czyżew, pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
urodzenia
Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
1917
szczegóły posługi
1946 – 1951
proboszcz — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Wszystkich Świętych ⋄ dekanat RK Warszawa‐północnazwa dekanatu
dziś: Warszawa 3. okr., pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
1935 – 1951
kanonik gremialny — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Kapituła Katedralna ⋄ archikatedra RK pw. św. Jana Chrzciciela — m.in. ok. 1939 ekonom/prokurator Kapituły
1947 – 1951
członkostwo — Prymasowski Komitet Odbudowy Kościołów Stolicy
1947 – 1951
członkostwo — Naczelna Rada Odbudowy m.st. Warszawy
1945 – 1948
redaktor naczelny — „Tygodnik Warszawski”, Katolickie Towarzystwo Wydawnicze „Rodzina Polska”
1945 – 1946
działacz — Stronnictwo Pracy
1943 – 1944
minister — Londyndziś: hrab. Londyn, Anglia, Wielka Brytania
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie — także: 03.02.1942‐14.07.1943 reprezentant Stronnictwa Pracy w Radzie Narodowej RP
1940 – 1943
wiceminister — Londyndziś: hrab. Londyn, Anglia, Wielka Brytania
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Ministerstwo Informacji i Dokumentacji, Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie — do 05.1941 w Paryżu we Francji. następnie w Londynie w Wielkiej Brytanii
od 1940
kapelan — Prezydenta RP, Władysława Raczkiewicza — w stopniu dziekana, w randze pułkownika Wojska Polskiego
1929 – 1939
dyrektor — Katolicka Agencja Prasowa — także: lata 1930. działacz Frontu Morges, porozumienia zrzeszającego partie partie opozycyjne wobec rządów tzw. sanacji; zwolennik zjednoczenia partii chadeckich, co zaowocowało powstaniem w 1937 Stronnictwa Pracy
1937
współorganizator Polskiego Czerwonego Krzyża i Towarzystwa Opieki na Jeńcami w czasie I wojny światowej
1931 – 1933
kapelan — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Internat dla Niezamożnych Słuchaczek, Seminarium Nauczycielskie pw. Opatrzności Bożej (przy ul. Myśliwieckiej 8), niem. Karl–Franzens–Universität (pl. Uniwersytet Karola i Franciszka) — także: prefekt szkół powszechnych
ok. 1929 – ok. 1934
wikariusz — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Jozafata Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
od 1927
prefekt — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Gimnazjum Żeńskie Towarzystwa „Współpraca”
ok. 1925 – 1930
student — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ prawo kanoniczne, Wydział Teologii Katolickiej, Uniwersytet Warszawski [i.e. Uniwersytet Warszawski (od 1945) / Uniwersytet w konspiracji (1939‐1945) / Uniwersytet im. Józefa Piłsudskiego (1935‐1939) / Uniwersytet Warszawski (1915‐1935) / Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870‐1915)] — podyplomowe studia specjalistyczne, uwieńczone tytułem Magistra Prawa Kanonicznego
od 08.1928 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita” w Warszawie — wcześniej, od 1925, współredaktor (także współudziałowiec); 1922 redaktor tygodnika „Nowe Życie” w Grodnie (także współwłaściciel); 1919‐1920 redaktor pisma „Pracownik Polski”
1922 – 1927
poseł — Sejm I kadencji II RP
1919 – 1922
poseł — Sejm Ustawodawczy II RP
1920
kapelan wojskowy RK — Wojsko Polskie — tzw. „kapelan lotny”
od 1920
członkostwo — Chrześcijańsko–Narodowe Stronnictwo Pracy ChNSP — od 1925 Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji PSChD — w 1928‐1931 członek Zarządu Głównego
1918 – ok. 1931
kapelan — Warszawaosiedle Sielce
dawn.: do 1916 samodzielna wieś
dziś: część dzielnicy Mokotów, pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.05.28] ⋄ kaplica RK (dom Zgromadzenia ss. Opatrzności Bożej CSDP) ⋄ Warszawadzielnica Mokotów
dziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28], parafia RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat RK Warszawa‐in‐urbenazwa dekanatu
dziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska — także: prefekt szkół powszechnych
1917 – 1918
kapelan wojskowy RK — Wyborgdziś: rej. Wyborg, obw. leningradzki, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18] ⋄ Legion Polski w Finlandii, Armia Rosyjska — w randze kapitana (wcześniej żołnierz, po szkole oficerskiej w stopniu porucznika)
od 1917
członkostwo — Stowarzyszenie Robotników Chrześcijańskich — sekretarz generalny (1918‐1919), współorganizator (od 1917)
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ socjologia i ekonomia, Sankt Petersburski Uniwersytet Imperialny
1914 – 1917
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ teologia, Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna (1842‐1918) — podyplomowe studia specjalistyczne, uwieńczone tytułem Kandydata Świętej Teologii
1910 – 1914
student — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ filozofia i teologia, Metropolitalne Seminarium Duchowne
miejsca i wydarzenia
opisy
Warszawa (Mokotów): Więzienie i areszt śledczy w Warszawie przy ul. Rakowieckiej. Wykorzystywany przez Niemców podczas okupacji Warszawy w latach 1939‐1945. Po rozpoczęciu okupacji komunazistowskiej w latach 1945‐1956 i później przetrzymywane w nim były przez UB, polski oddział rosyjskiej służby bezpieczeństwa NKWD i KGB, tysiące polskich działaczy niepodległościowych. Wykonano setki wyroków śmierci. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.02.15], www.katolicy.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], bs.sejm.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], rpnaobczyznie.kul.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], ojs.tnkul.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.06.06]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
gosc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], mtrojnar.rzeszow.opoka.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19], dzieje.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.polskieradio.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], niezlomni.strefa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], niezlomni.strefa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], niezlomni.strefa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], pl.m.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: KACZYŃSKI Zygmunt
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu