funkcja

ojciec zakonny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zgromadzenie Misji CMwięcej na
www.misjonarze.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Bracia Serca Jezusowego)

data i miejsce
śmierci

26.02.1945

AL Dachs‐IVfilia obozu koncentracyjnego KL Mittelbau‐Dora
dziś: dzielnica Petershütte w Osterode am Harz, pow. Getynga, kraj Dolna Saksonia, Niemcy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.23]

alt. daty i miejsca
śmierci

02‑04.1945

AL Boelcke‐Kasernefilia obozu koncentracyjnego KL Mittelbau‐Dora
dziś: k. Nordhausen, pow. Nordhausen, kraj Turyngia, Niemcy
więcej na
en.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.23]

szczegóły śmierci

alt. szczegóły śmierci

numery obozowe

112934 (KL Mittelbau‐DoraKliknij by przejść do opisu), 23794 (KL Groß‐RosenKliknij by przejść do opisu)

przyczyna śmierci

eksterminacja: wycieńczenie i głód

sprawstwo

Niemcy

miejsca i wydarzenia

AL Dachs‐IVKliknij by przejść do opisu, AL Boelcke‐KaserneKliknij by przejść do opisu, KL Mittelbau‐DoraKliknij by przejść do opisu, KL Groß‐RosenKliknij by przejść do opisu, PawiakKliknij by przejść do opisu, Aresztowania 07.02.1944Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

08.05.1915

Winnikidziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

28.10.1939 (Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])

szczegóły posługi

biografia (zasoby własne)

kliknij by zaznajomić się ze szczegółami biografii w naszych zasobach

inni związani
szczegółami śmierci

GRZĄDKAKliknij by wyświetlić biogram Hipolit, MACIERZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Paweł Augustyn, MAKIELAKliknij by wyświetlić biogram Teodor Franciszek, ORGANISZCZAKKliknij by wyświetlić biogram Władysław, SZWAJNOCHKliknij by wyświetlić biogram Stefan

miejsca i wydarzenia
opisy

AL Dachs‐IV: niem. Außenlager (pl. podobóz) obozu koncentracyjnego KL Mittelbau‐Dora, powstały prawd. w 11.1944, w wiosce Petershütte k. Osterode am Harz, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Getynga, w Niemczech, w górach Harz. Ludobójcza organizacja SS wykorzystywała cywilnych robotników przymusowych, więźniów obozu koncentracyjnego KL Mittlebau‐Dora oraz jeńców wojennych do prac budowlanych przy konstrukcji podziemnej rafinerii ropy naftowej dla niemieckiej firmy Rhenania‐Ossag Mineralölwerke AG z Hamburga (dziś Shell Deutschland Oil GmbH). Więźniowie pracowali niewolniczo przy drążeniu tuneli do ok. 21.03.1945 (prace budowlane trwały do początku 04.1945), gdy 716 więźniów przewieziono z powrotem do Nordhausen, gdzie mieścił się główny obóz KL Mittelbau‐Dora, do baraków podobozu AL Boelcke‐Kaserne. Tylko nieliczni z nich dożyli końca wojny. (więcej na: blog.befreiung1945.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.05.23])

AL Boelcke‐Kaserne: niem. Außenlager (pl. podobóz) obozu koncentracyjnego KL Mittelbau‐Dora w Nordhausen w Turyngii w Niemczech. Utworzony 08.01.1945 przez SS‐Totenkopfverbände, ludobójczą organizację odpowiedzialną za zarządzanie obozami koncentracyjnymi, w b. barakach Luftwaffe. Przetrzymywano w nich chorych więźniów, których Niemcy uznali za niezdolnych do pracy fizycznej. Przez obóz przeszło ponad 6,000, z których w ciągu 3 miesięcy istnienia obozu ok. 3,000 zginęło. 01.04.1945 w obozie było ok. 5,700 więźniów, przetrzymywanych w strasznych warunkach, a śmiertelność wynosiła 100 osób dziennie. 02.04.1945 ok. 3,000 więźniów przewieziono do podobozu AL Ellrich obozu KL Mittelbau. 03‐04.04.1945 obóz został zbombardowany przez bombowce brytyjskiego RAF. Zginęło ok. 1,450 więźniów. Obóz został wyzwolony przez wojska amerykańskie 11.04.1945.

KL Mittelbau‐Dora: Niemiecki niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL, funkcjonujący od 08.1943 do 11.04.1945, gdy do obozu wkroczyły wojska amerykańskie. Założony w celu dostarczenia niewolniczej siły roboczej dla podziemnej fabryki zbrojeniowej „Mittelwerk” — w tunelach góry Kohnstein, w pobliżu miejscowości Nordhausen, produkowano rakiety V‐1 i V‐2. Początkowo funkcjonujący jako podobóz obozu koncentracyjnego KL Buchenwald (do lata 1944). Zginęło w nim ponad 20,000 więźniów (część z nich zagnanych tam pod koniec 1944, w „marszach śmierci”, z KL Auschwitz), w tym ok. 10,000 podczas ewakuacji (która również przyjęła formę tzw. „marszów śmierci”) — w 04.1945, tuż przed wyzwoleniem. Ok. 1,200 więźniów zginęło też jako ofiary bombardowań alianckich. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23])

KL Groß‐Rosen: Groß‐Rosen (dziś: Rogoźnica) był niemieckim niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL, założonym latem 1940 (pierwszy transport więźniów 02.08.1940). Początkowo filia obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen. W 1944 stał się centrum sieci ponad 100 podobozów. Więźniowie niewolniczo pracowali, przy głodowych racjach żywnościowych, przy wydobywaniu granitu z pobliskiego kamieniołomu. Przez obóz przeszło ok. 125,000 więźniów, z których ok. 40,000 zginęło. W 1945 — w tzw. „marszach śmierci” — Niemcy przegnali przez obóz tysiące więźniów z obozów położonych na wschód, na terenach zajmowanych przez Rosjan. Obóz został zdobyty przez Rosjan 14.02.1945. (więcej na: www.gross-rosen.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.07.18], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])

Pawiak: Więzienie śledcze w Warszawie, zbudowane przez zaborcę rosyjskiego w latach 1830‐1835. W latach zaboru rosyjskie więzienie śledcze, zarówno kryminalne, jak i polityczne. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej, największe niemieckie więzienie w Generalnym Gubernatorstwie. Początkowo podlegało Wydziałowi Sprawiedliwości Urzędu Generalnego Gubernatorstwa, a od 03.1940 niem. Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst (pl. Policja Bezpieczeństwa i Służba Bezpieczeństwa) Dystryktu Warszawskiego — w szczególności niemieckiej Tajnej Policji Politycznej Gestapo. Na Pawiaku przetrzymywano stale ok. 3,000 więźniów, z czego ok. 2,200 na oddziale męskim i ok. 800 na oddziale kobiecym (tzw. Serbia) — przy „pojemności” ok. 1000 więźniów. W sumie w latach 1939‐1944 przez więzienie przeszło ok. 100,000 więźniów, z czego ok. 37,000 Niemcy zamordowali w egzekucjach — od 10.1943 więźniów Pawiaka mordowano w jawnych egzekucjach na ulicach Warszawy (niekiedy kilka razy dziennie) — w czasie przesłuchań, w celach albo „szpitalu” więziennym, a ok. 60,000 wywieziono w 95 transportach do obozów koncentracyjnych (głównie KL Auischwitz), innych miejsc odosobnienia lub do pracy przymusowej. Więzienie Niemcy zburzyli w czasie Powstania Warszawskiego 08‐10.1944. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10])

Aresztowania 07.02.1944: Niemieckie gestapo aresztowało — prawdopodobnie w odwecie za udany zamach na szefa gestapo i SS w Warszawie, gen. Kutscherę (01.02.1944) — wielu kapłanów w Warszawie, Krakowie, Lublinie i Radomiu, w tym 17 księży, 14 braci zakonnych oraz wielu wychowanków i personel pomocniczy zakładu dla sierot im. ks. Siemca prowadzonego przez ks. salezjanów w Warszawie, oraz 14 księży, 5 braci zakonnych ze zgromadzenia misjonarzy Wincentego à Paulo (lazarystów) i 3 osoby świeckie, związanych z kościołem pw. Świętego Krzyża w Warszawie. W Warszawie przewieziono ich do więzienia Pawiak, a potem część z nich zesłano do obozu koncentracyjnego KL Groß‐Rosen.

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])

źródła

osobowe:
www.meczennicy.pelplin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.10.05]
bibliograficzne:
„Martyrologia duchowieństwa polskiego 1939‐1956”, bp Bohdan Bejze, Antoni Galiński (red.) – praca zbiorowa, Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1992
„Catalogue des Maisons et du Personnel de la Congregation de la MissionKliknij by wyświetlić stronę źródłową”
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
misjonarze.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.11.07], www.miejscapamiecinarodowej.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.04.18]