Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
SZARAPOW
imiona
Konstanty
imiona zakonne
Tichon
funkcja
arcybiskup
wyznanie
Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
eparchia OR ałma‐acko‐turkiestańskawięcej na
drevo-info.ru
[dostęp: 2024.01.26]
eparchia OR czerepowieckawięcej na
drevo-info.ru
[dostęp: 2024.01.26]
eparchia OR homelskawięcej na
drevo-info.ru
[dostęp: 2024.01.26]
eparchia OR wołyńska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
eparchia OR wołyńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
narodowość
rosyjska
data i miejsce
śmierci
10.11.1937
Żanalikdziś: ssow. Kajnar, rej. Tałgar, obw. ałmacki, Kazachstan
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.19]
alt. daty i miejsca
śmierci
Ałma‐Atadawn.: Wierny
dziś: Ałmaty, obw. ałmacki, Kazachstan
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
W czasie I wojny światowej 1914‐1918 kapelan Armii Imperium Rosyjskiego. Początkow kapelan szpitalny (prawd. w Krzemieńcu), później kapelan w armii czynnej — 177. Izoborskiego Pułku Piechoty.
Ok. 01.03.1919, przebywając w Zdołbunowie i wydając prawosławne czasopismo „Prawosławie”, aresztowany przez funkcjonariuszy Ukraińskiej Republiki Ludowej URL (pod przywództwem Szymona Petlury), która 22.01.1918 ogłosiła niepodległość Ukrainy i do ok. 13.08.1919 kontrolowała Zdołbunów. Pismo i drukarnia zostały zamknięte.
Zesłany do klasztoru unickiego oo. Bazylianów w Buczaczu w Galicji Wschodniej. Zwolniony ok. 01.06.1919 (na ok. miesiąc przed przejęciem kontroli nad miasteczkiem przez Polskę).
Powrócił do Zdołbunowa i tam przebywał podczas wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921. Pozostał tam także — już w niepodległej Polsce — po rosyjskiej klęsce w bitwie warszawskiej ok. 15.08.1920 (zwanej „Cudem nad Wisłą”).
Protestował przeciw autokefalii Kościoła prawosławnego w Polsce i powstania Polskiej Autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej PACP. W rezultacie 30.06.1924 pozbawiony stanowiska rektora monasteru w Żyrowicach, ponoć na życzenie polskiego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
15.10.1924 wezwany do Warszawy i 17.10.1924 wydalony przez władze z Polski.
Po dwóch miesiącach w Berlinie 17.01.1924 powrócił do Rosji, do Moskwy.
16.05.1925 aresztowany w Homlu przez agentów zbrodniczej rosyjskiej organizacji GPU, pod zarzutem „przywłaszczania praw administracyjnych i wydawania zarządzeń administracyjnych w eparchii homelskiej bez zezwolenia władz”.
Więziony w Mohylewie, a później w Mińsku. 21.05.1925 formalnie wydalony z Homla i przewieziony do Moskwy, bez prawa opuszczania tego miasta.
Tam 30.11.1925 ponownie aresztowany. Miało to miejsce po śmierci 07.04.1925 patriarchy rosyjskiego, Tichona, gdy jego następca — łac. locum tenens (pl. „trzymający stery”), i.e. p.o. („ad interim”) patriarchy — abp Piotr Polański, był zmuszany przez bolszewików do okazania lojalności wobec państwa komunistycznego i kolaborującego z bolszewikami tzw ruchu „Żywej Cerkwi”, schizmatyckiego ruchu do którego likwidacji w Homlu znacząco się przyczynił.
Przetrzymywany w więzieniu Butyrki w Moskwie.
21.05.1926 sądzony w Moskwie przez zbrodniczy sąd kapturowy OGPU, z oskarżenia o „utrzymywanie łączności z zagranicą, informowanie metropolity Piotra Polańskiego o działalności monarchistów” i art. 62 KK. Skazany na trzy lata uwięzienia w obozie koncentracyjnym. W związku ze stanem zdrowia karę zamieniono na trzy lata zesłania.
Od 06.1926 przebywał w miejscowości Chimboy w w regionie Karakałpacja w Uzbekistanie.
Tam już 20.06.1927 ponownie aresztowany. Przetrzymywany prawd. w więzieniu w Chimboy.
08.08.1927 znów stanął przed kapturowym sądem OGPU, z oskarżenia o „rozprowadzanie wśród wiernych eparchii homelskiej, jak i Uzbekistanu, gdzie przebywał na zesłaniu, apele o charakterze przestępczym, w których wskazywał na prześladowania rzekomo organizowane przez władze rosyjskie”. Skazany z art. 58‐17 KK na trzy lata obozu koncentracyjnego.
Przez więzienie Butyrki w Moskwie przetransportowany w 12.1927 do obozuITŁ SŁON na Wyspach Sołowieckich na północy Rosji.
Pełnił funkcję stróża nocnego w miejscowym muzeum historycznym, a następnie (w czasie epidemii tyfusu) posługiwał jako lekarz.
Pod koniec „kary” aresztowany jeszcze raz i na podstawie art. 58‐10 KK skazany na trzy lata zesłania. W 07.1930 przewieziony do Archangielska nad Morzem Białym na północy Rosji.
Tam 13/23.01.1931 ponownie aresztowany. Przetrzymywany w areszcie w Archangielsku.
31.08.1931 kolejny raz stanął przed rosyjskim sądem kapturowym OGPU, z oskarżenia o „uczestnictwo w kontrrewolucyjnej grupie duchowieństwa przebywającego na zesłaniu w Archangielsku”. Z art. 58‐10 KK skazany na kolejne trzy lata uwięzienia w obozie koncentracyjnym oraz następującego po nim zesłania.
Przewieziony do obozu koncentracyjnego niewolniczej pracy przymusowej ITŁ SibŁag, do miejscowości Mariinsk w obwodzie Kemerowo.
02.12.1931 ponownie sądzony przez kapturowy sąd OGPU i skazany na 3 lata zesłania. Przewieziony z powrotem na północ Rosji, do Kraju Północnego ze stolicą w Archangielsku.
07.03.1932 zesłany do Kazachstanu — przebywał we wsi Samarakandzka w obwodzie Karaganda.
W 1934 zwolniony z zesłania — pojechał do Riazania, by objąć eparchię, którą mu powierzono, ale tam znów aresztowany i wysłany z powrotem do Kazachstanu.
Po zwolnieniu 09.01.1937 przeniósł się do Ałma–Aty.
W nocy 18‐19.08.1937, podczas tzw. Wielkiej Czystki, czyli ludobójczej eksterminacji „wrogów państwa rosyjskiego”, aresztowany ostatni raz.
Osadzony w więzieniu w Ałma–Ata.
17.10.1937 sądzony przez ludobójczy rosyjski sąd kapturowy «Trojka NKWD», pod zarzutami „działalności szpiegowskiej na rzecz obcego wywiadu, agitacji mającej na celu dyskredytację przywódców rosyjskiej partii bolszewickiej i rządu rosyjskiego, przygotowywania aktów terrorystycznych przeciwko przywódcom partii bolszewickiej, wspierania monarchizmu”.
Skazany na śmierć i zamordowany w jednym z wąwozów w pobliżu Ałma–Aty.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
Wielka Czystka 1937Kliknij by przejść do opisu, ITŁ SibŁagKliknij by przejść do opisu, ITŁ SLONKliknij by przejść do opisu, ZesłanieKliknij by przejść do opisu, Moskwa (Butyrki)Kliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
19.04.1886
Tuładziś: rej. Tuła miasto, obw. tulski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
alt. daty i miejsca
urodzenia
07.04.1886
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
10.01.1912
szczegóły posługi
1937
arcybiskup — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
od 17.07.1936
biskup ordynariusz — Ałma‐Atadawn.: Wierny
dziś: Ałmaty, obw. ałmacki, Kazachstan
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — praktycznie eparchię objął w 17.01.1937
21.05.1934
biskup pomocniczy — wikariat ⋄ wikariat — mianowanie (prawd.), eparchia nie objęta
17.03.1934 – 21.05.1934
biskup pomocniczy — Czerepowiecdziś: rej. Czerepowiec urban, obw. wołgogradzki, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26] ⋄ wikariat ⋄ wikariat — mianowanie, eparchia nie objęta i nominacja wstrzymana
22.03.1925 – 17.03.1934
biskup pomocniczy — Homeldziś: rej. Homel, obw. Homel, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ wikariat ⋄ wikariat — jako biskup wikariatu homelskiego eparchii mohylewskiej zwalczał popierany przez władze bolszewickie tzw. ruch „Odnowicielski” („Żywa Cerkiew”), która ogłosiła powstanie samodzielnej eparchii homelskiej — schizmę zwalczył, ale jak się wydaje pojęcie samodzielnej eparchii homelskiej pozostało, i stąd niekiedy określany jest jako biskup ordynariusz homelski; w związku z aresztowaniami od 06.1925 do 10.12.1925 funkcję sprawował z Moskwy, później przebywał w więzieniach i na zesłaniu; także: od 30.03.1925 opiekun duchowy wiernych prawosławnych w Polsce, nie uznających Polskiej Autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej PACP, pozostających w Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej
22.03.1925
biskup — Moskwadziś: Moskwa miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ cerkiew OR pw. Czterdziestu Męczenników z Sebasty ⋄ monaster OR (Nowospasski) — chirotonia biskupia, i.e. święcenia
1924
kapelan — Żyrowiczetakże: Żyrowice
dziś: ssow. Żyrowicze, rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.11.09] ⋄ cerkiew OR pw. św. Jerzego (cmentarna)
08.02.1922 – 30.06.1924
rektor — Żyrowiczetakże: Żyrowice
dziś: ssow. Żyrowicze, rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.11.09] ⋄ Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP ⋄ monaster OR pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny — także: komisarz do spraw Cerkwi Prawosławnej w Polsce, dziekan klasztorów eparchii grodzieńskiej i okręgu Bytoń, członek Warszawskiej Rady Kościelnej
08.02.1922
archimandryta, i.e. opat naczelny — Moskwadziś: Moskwa miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
1919 – 1922
duszpasterz — Zdołbunówdziś: grom. Zdołbunów miasto, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ cerkiew OR pw. Zaśnięcia Matki Bożej (Ławra Poczajowska) ⋄ Poczajówdziś: grom. Poczajów miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.27], parafia OR
1918 – 1919
mnich — Zdołbunówdziś: grom. Zdołbunów miasto, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ monaster OR pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny — także: organizator bractwa prawosławnego, wydawca i redaktor czasopisma „Prawosławie”
ok. 1914 – ok. 1917
kapelan — Armia Imperium Rosyjskiego
od 08.1914
mnich — Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18] ⋄ monaster OR pw. Objawienia Pańskiego — wysłany z zadaniem podjęcia działań w kierunku włączenia unitów do prawosławia, przerwanego przebiegiem I wojny światowej
10.01.1912
hieromnich — Poczajówdziś: grom. Poczajów miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.27] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ monaster OR pw. Zaśnięcia Matki Bożej (Ławra Poczajowska) — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu, poprzedzona 01.01.1912 chirotonią diakońską
31.06.1911
postrzyżyny mnisze — Poczajówdziś: grom. Poczajów miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.27] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ monaster OR pw. Zaśnięcia Matki Bożej (Ławra Poczajowska)
1911 – 08.1914
mnich — Poczajówdziś: grom. Poczajów miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.27] ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ monaster OR pw. Zaśnięcia Matki Bożej (Ławra Poczajowska) — zastępca redaktora czasopisma „Rosyjski mnich”, wydawanego przez drukarnię „Bractwa Typograficznego”
13.08.1904 – 1911
mnich — Żabyńdziś: Bołoto, rej. Bielow, obw. tulski, Rosja
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26] ⋄ pustelnia mnicha Makarego pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny — niezależny student teologii i filozofii na poziomie Prawosławnej Akademii Teologicznej
13.08.1904
riasofor — Żabyńdziś: Bołoto, rej. Bielow, obw. tulski, Rosja
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26] ⋄ pustelnia mnicha Makarego pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny — nadanie prawa noszenia riasy (szata przypominająca sięgającą do ziemi, rozciętą z przodu i spiętą pod szyją pelerynę z długimi, szerokimi rękawami, najczęściej w kolorze czarnym), kłobuka (nakrycia głowy) i pasa, imienia (Tichon) oraz przyjęcie do wspólnoty monastycznej
od 24.10.1902
nowicjat — Żabyńdziś: Bołoto, rej. Bielow, obw. tulski, Rosja
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26] ⋄ pustelnia mnicha Makarego pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
miejsca i wydarzenia
opisy
Wielka Czystka 1937: „Wielki terror” (również «Wielka Czystka», zwana także od nazwiska ówczesnego szefa NKWD „Jeżowszczyzną”) — rosyjska państwowa akcja terroru politycznego, zaplanowana i skierowana przeciw milionom niewinnych ofiar — mniejszościom narodowym, bogatszym chłopom (kułacy), osobom uznanym za przeciwników politycznych, oficerom armii, której największe nasilenie miało miejsce od 09.1936 do 08.1938. Szczytowy punkt osiągnęła poczynając od lata 1937, gdy do Kodeksu Karnego wprowadzono art. 58‐14 o „kontrrewolucyjnym sabotażu”, co stało u podstaw „legalizacji” mordów, i 02.07.1937, gdy najwyższe władze Rosji, pod przywództwem Józefa Stalina, wydały dekret o rozpoczęciu akcji przeciw kułakom. Następnie wydano szerego rozkazów wykonawczych NKWD, w tym Nr 00439 z 25.07.1937, rozpoczynający likwidację 25,000‐42,000 Niemców żyjących Rosji (głównie tzw. Niemców nadwołżańskich); Nr 00447 z 30.07.1937 rozpoczynający likwidację „elementów antyrosyjskich”, oraz 00485[2] z 11.08.1937 nakazujący mord 139,835 osób narodowości polskiej (ta ostatnia była największą operacją tego typu — objęła 12.5% wszystkich zamordowanych podczas «Wielkiej Czystki», podczas gdy Polacy stanowili 0.4% populacji). Więzionych w obozach koncentracyjnych na Wyspach Sołowieckich, wyspie Anzer czy obozie koncentracyjnym ITŁ BelBałtŁag polskich kapłanów Rosjanie latem 1937 przenieśli do więziennych cel (część w Sankt Petersburgu). Następnie w kilku odrębnych, kapturowych, bandyckich procesach prowadzonych przez tzw. «Trojkę NKWD» (m.in. 09.10.1937, 25.11.1937) wszystkich skazali na karę śmierci i zamordowali w zbiorowych mordach. Strzałami w tył głowy pozbawiono ich życia albo w więzieniu w Sankt Petersburgu, albo bezpośrednio na miejscach pochówku, m.in. w Sandarmoch, czy Lewaszowskim Pustkowiu k. Leningradu, gdzie ich ciała wrzucono do zbiorowych dołów. Innych kapłanów aresztowany w miejscach, gdzie posługali, a następnie mordowano w okolicznych centralach NKWD (np. w Mińsku na Białorusi), po równie ludobójczych procesach przeprowadzanych przez wspomniany sąd kapturowy «Trojka NKWD».
ITŁ SibŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Сибирский (pl. Syberyjski) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą główną w miejscowości Mariinsk w obw. Kemerowo, gdzie znajdował się także specjalny obóz dla inwalidów (dwukrotnie przenoszoną do oddalonego o ok. 350 km Nowosybirska). Utworzony jesienią 1929. Jeden z największych — początkowo obejmujący region od Omska do Krasnojarska, w zasadzie cały obszar Zachodnio‐Syberyjskiej równiny; później podzielony i ograniczony do obszaru obejmującego okręgi Nowysybirska, Tomska i Kemerowa. W SibLag przetrzymywano do 80,000 skazańców: e.g. 78,838 (01.01.1938); 77,919 (01.01.1942); 70,370 (01.04.1942). Więźniowie niewolniczo pracowali przy konstrukcji linii kolejowych, wycince lasów, przemyśle drzewnym i w kopalniach węgla, oraz w innych gałęziach przemysłu (fabryki cegieł, ubrań, wyrobów ze skóry, futer). Zamknięty ok. 1960. (więcej na: en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09], www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
ITŁ SLON: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Солове́цкий ла́герь осо́бого назначе́ния Ла́герь (pl. Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia) SŁON, zwany też potocznie „Sołówki” — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu później nazwanego Gułag) — z siedzibą na Wyspach Sołowieckich w obw. archangielskim. Założony 13.10.1923 w znanym prawosławnym monasterze. W latach 1920. jeden z pierwszych i największy obóz koncentracyjny w Rosji. Miejsce niewolniczej pracy więźniów przy wyrębie lasów, w tartakach, wydobyciu torfu, połowie ryb, pracach załadunkowych Kolejowej Magistrali Murmańskiej, przy budowie dróg, produkcji żywności i dóbr konsumpcyjnych, przy rozpoczęciu budowy kanału Morze Białe ‐ Bałtyk, etc. Koncepcja późniejszego systemu rosyjskich obozów koncentracyjnych Gułag swój początek prawd. bierze właśnie w obozach na Wyspach Sołowieckich — stamtąd przeniosła się na obszar objęty budową kanału Morze Białe ‐ Bałtyk, czyli ITŁ BelBałtŁag, a stamtąd dalej, na cały obszar państwa rosyjskiego. Od sieci obozów na Wyspach Sołowieckich — zwanych także archipelagiem Wysp Sołowieckich — prawd. pochodzi też pojęcie „Archipelagu Gułag” stworzone przez Aleksandra Sołżenicyna. Szacuje się, że przez obozy koncentracyjne Wysp Sołowieckich przeszło od dziesiątek do setek tysięcy więźniów. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 72,000 więźniów: e.g. 14,810 (12.1927); 12,909 (03.1928); 65,000 (1929); 53,123 (01.01.1930); 63,000 (01.06.1930); 71,800 (01.01.1931); 15,130 (1932); 19,287 (1933) — z których zamordowanych miało być ok. 43,000, w tym w latach 1937‐1938 ok. 9.500 więźniów wywieziono z obozu i zamordowano w kilku miejscach zbiorowych egzekucji, w tym w Sandarmoch, Krasnym Borze i Łodiejnoje Pole. Wśród nich było wielu kapłanów katolickich i prawosławnych. Po dojściu w 1933 do władzy w Niemczech partii narodowo‐socjalistycznej podobóz ITŁ SŁON odwiedziła niemiecka delegacja, „podpatrując” rozwiązania, które potem zostały wykorzystane w niemieckich obozach koncentracyjnych. Funkcjonował do 04.12.1933, z przerwą od 16.11.1931 do 01.01.1932, gdy był i potem stał się podobozem obozu ITŁ BelBałtŁag. Jako taki działał do 1939 (od 1936 jako więzienie). (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Zesłanie: Jedna ze standardowych represji rosyjskich. Skazańców zawożono zazwyczaj do niewielkiej miejscowości — na Syberii, na północy, na dalekim wschodzie — wyrzucano z wagonu czy wozu, i pozostawiano bez środków do życia, samym sobie. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Moskwa (Butyrki): Przejściowe i śledcze. ciężkie więzienie w Moskwie — dla tzw. więźniów politycznych — w którym Rosjanie przetrzymywali i zamordowali tysiące Polaków. Założone prawd. w XVII w. W XIX w. przetrzymywano w nim wielu Polaków — uczestników powstań narodowych (1831 i 1863). W czasach komunizmu miejsce internowania politycznych więźniów, głównie przed wysłaniem do rosyjskich obozów pracy niewolniczej Gułag. W 1937‐8, podczas wielkich prześladowań, jednorazowo w więzieniu przetrzymywano do 20,000 ofiar (ok. 170 na celę). Tysiące zostało zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro‐węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
źródła
osobowe:
drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], kuz1.pstbi.ccas.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26]
bibliograficzne:
„Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.booksite.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], minds.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], monasterium.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], kuz1.pstbi.ccas.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26]
.jpg){kind=link}
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: SZARAPOW Konstanty
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu