Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
MICHALSKI
imiona
Stanisław
funkcja
ojciec zakonny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
zakon
Towarzystwo Jezusowe SIwięcej na
jezuici.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Jezuici)
diecezja / prowincja
archidiecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
prowincja Wielkopolsko‐Mazowiecka SI
data i miejsce
śmierci
25.12.1950
Wiszniewdziś: ssow. Wiszniew, rej. Wołożyn, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, przeżył w Wilnie pierwszą okupację rosyjską (Rosjanie zdobyli miasto 19.09.1939), okupację litewską (26.10.1939 Rosjanie oddali Wilno Litwinom, którzy w ten sposób stali się trzecią stroną ludobójczego paktu Ribbentrop–Mołotow) oraz ponowną okupację rosyjską (od 03.08.1940).
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, Wilno zajęli Niemcy (ok. 26.06.1941).
26.03.1942 aresztowany przez Niemców wraz z wszystkimi jezuitami Kolegium Wileńskiego.
Przetrzymywany w więzieniu Łukiszki.
Po 7 miesiącach, 31.10.1942, przeniesiony do obozu internowania IL Poniewieżyk.
Uwolniony ok. 09.07.1944 przez zwycięskie wojska rosyjskie.
Ok. 05.08.1944 powrócił do Wilna, od 13.07.1944 znajdującego się pod kolejną okupacją rosyjską — Rosjanie wkroczyli do Wilna kilka dni po 07.07.1944, gdy miasto zostało wyzwolone przez niepodległościową Armię Krajową AK (część Polskiego Państwa Podziemnego); w ciągu następnych kilku dni Rosjanie aresztowali lokalne dowództwo AK, dokonując mordów polskich żołnierzy i wysyłając ich daleko w głąb Rosji, na Syberię, do rosyjskich obozów koncentracyjnych Gułag.
Rozpoczął wówczas posługę w Wiszniewie na Białorusi.
Pomagał prześladowanym parafianom.
Sam prześladowany przez rosyjskich i białoruskich komunazistów.
Zmuszany do wchodzenia zimą do jeziora i przetrzymywany w lodowatej wodzie przez długi czas.
Atakowany w kościele — pewnego razu wyrwano mu z rąk kielich mszalny i wypełniono bimbrem, po czym zmuszono fizycznie do jego wypicia i tańczenia w szatach duchownych.
W Wigilię Bożego Narodzenia 24.12.1950 zaatakowany w kościele i pobity do nieprzytomności przez członków komunazistowskiej młodzieżowej organizacji Komsomoł.
Mimo tego pokazał się wiernym o północy, na tzw. pasterkę.
Zmarł następnego dnia, w dzień Bożego Narodzenia, o 11.15.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Białorusini / Rosjanie
miejsca i wydarzenia
IL PoniewieżykKliknij by przejść do opisu, Wilno (Łukiszki)Kliknij by przejść do opisu, Aresztowania 03.03.1942 (Wilno)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
01.05.1912
Mełpindziś: gm. Dolsk, pow. Śrem, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
03.10.1944 (Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19])
szczegóły posługi
1945 – 1950
proboszcz — Wiszniewdziś: ssow. Wiszniew, rej. Wołożyn, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Wiszniewdziś: ssow. Wiszniew, rej. Wołożyn, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
do ok. 1950
administrator — Bohdanówdziś: ssow. Wiszniew, rej. Wołożyn, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.19] ⋄ parafia RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat RK Oszmianadziś: rej. Oszmiana, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
1944 – 1945
wikariusz — Wiszniewdziś: ssow. Wiszniew, rej. Wołożyn, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Wiszniewdziś: ssow. Wiszniew, rej. Wołożyn, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1939 – 1944
zakonnik — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Jezuici SI — także: student Kolegium oo. Jezuitów
ok. 1939 – ok. 1942
student — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Wydział Teologiczny, Uniwersytet im. Stefana Batorego [i.e. Uniwersytet Wileński (od 1945) / niektóre wydziały w konspiracji (1939‐1945) / zamknięty przez Litwinów (1939) / Uniwersytet im. Stefana Batorego (1919‐1939)]
sekretarz szkoły — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ gimnazjum, Jezuici SI
1935 – 1938
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Wydział Filozofii, Wyższa Szkoła Filozoficzno–Pedagogiczna „Ignatianum”
1930 – 1935
zakonnik — Pińskdziś: rej. Pińsk miasto, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, Jezuici SI — także: student Kolegium oo. Jezuitów
od 08.08.1928
zakonnik — Kaliszdziś: pow. Kalisz miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI
miejsca i wydarzenia
opisy
IL Poniewieżyk: niem. „Internierungslager” (pl. „obóz internowania”) — w praktyce obóz pracy, założony przez Niemców w 10.1942, na terenie miejsowego dworu, na terenia 85‐hektarowego gospodarstwa. Więźniowie niewolniczo pracowali w gospodarstwie, na roli. Większość więźniów stanowili zakonnicy katoliccy — m.in. przetrzymywano w nim wileńskich karmelitów bosych (od 02.11.1942), jezuitów, profesorów Wileńskiego Seminarium Duchownego i Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Stefana Batorego. Obóz zakończył działalność 04.08.1944, gdy rozpoczęła się okupacja rosyjska. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19])
Wilno (Łukiszki): Więzienie w Wilnie wykorzystywany zarówno przez Niemców jak I Rosjan. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. Przetrzymywano w nim jednorazowo od 2,000 do 16,000 więźniów. W 06.1941 Rosjanie, po ataku niemieckim, wymordowali większą część więźniów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
Aresztowania 03.03.1942 (Wilno): 03.03.1942 w Wilnie Niemcy aresztowali 28 profesorów oraz 81 kleryków wileńskiego seminarium duchownego, prawd. z donosu litewskiego. Kilka tygodni później, 26.03.1942, Niemcy i wysługujący się im Litwini aresztowali 9 ojców zakonnych, 5 braci, 2 nowicjuszów i 1 chłopca pomagającego w kuchni, jezuickiego Kolegium Wileńskiego. Wszystkich przetrzymywano w więzieniu Łukiszki w Wilnie. Profesorów 18.03.1942 przewieziono do Wyłkowyszek i tam internowano. W 10.1942 zesłano ich następnie do obozów koncentracyjnych (m. in. Szałtupie, IL Poniewieżyk). kleryków 04.05.1942 wywieziono na roboty do Niemiec, ale spora część uciekła z transportu. Seminarium duchowne zamknięto. Kilka tygodni po aresztowaniach w seminarium duchownym, 26.03.1942 Niemcy zatrzymali wileńskich zakonników (m.in. oo. jezuitów i misjonarzy św. Wincentego a Paulo), którzy przeszli przez podobną drogę więzienną. (więcej na: www.tygodnik.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
jesuit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19], jezuici.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
jesuit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19], jesuit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19], jesuit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19], jesuit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19], jezuici.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19], jesuit.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.07.19]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: MICHALSKI Stanisław
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu