• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English

nazwisko

TROCHIMOWICZ

inne wersje nazwiska

TROCHYMOWYCZ

imiona

Michał

inne wersje imion

Mychajło

  • TROCHIMOWICZ Michał - Tablica nagrobna, cmentarz prawosławny, Buśno, źródło: www.apokryfruski.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOTROCHIMOWICZ Michał
    Tablica nagrobna, cmentarz prawosławny, Buśno
    źródło: www.apokryfruski.org
    zasoby własne

funkcja

prezbiter (i.e. jerej)

wyznanie

Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

eparchia OR chełmsko‐podlaska (Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna w Generalnej Guberni ACP‐GG)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]

eparchia OR warszawsko‐chełmska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

data i miejsce
śmierci

25.06.1942

Buśnodziś: gm. Białopole, pow. Chełm, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]

alt. daty i miejsca
śmierci

23.05.1942

szczegóły śmierci

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, zamordowany w niejasnych okolicznościach.

Według źródeł ukraińskich miał być zamordowany przez „polską policję”, w odwecie za rewindykację — przejęcie — w 1939/1940, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, katolickiej świątyni i przekształcenie jej na ukraińską prawosławną cerkiew we wsi Buśno (świątynia miała skomplikowaną historię, początkowo będąc cerkwią Kościoła greckokatolickiego, zrabowaną w 1875 przez Rosjan na rzecz Cerkwi prawosławnej i odzykaną w 1919 przez Kościół katolicki).

Następnego dnia policja „polska” — prawd. chodzi o kierowaną przez Niemców tzw. policję granatową — miała zamordować diaka cerkiewnego (kantora), wyciągając go z plebanii.

O popełnienie zbrodni podejrzany był niejaki „Mściwój–Dar”, posterunkowy posługujący w pobliskim (ok. 3 km) Białopolu (wcześnie w Tarnogrodzie, a potem w Sławatyczach).

alt. szczegóły śmierci

Gdy rozpoczęła się okupacja niemiecka Chełmszczyzny Niemcy rozpoczęli rozgrywać kartę narodowościową, wspierając Ukraińców przeciw Polakom.

Zamykali polskie szkoły podstawowe, otwierając szkoły ukraińskie (w tym 2 szkoły nauczycielskie).

Przywracali cerkwie prawosławne, zamknięte przez Polaków w 1938 (akcja polonizacyjno–rewindykacyjna).

Z Niemcami współpracowały ukraińskie organizacje, w szczególności ukraińska policja pomocnicza (niem. Ukrainische Hilfspolizei), prowadząca działalność antypolską.

Ukraińcy wstępowali też do niemieckich formacji paramilitarnych i wyspecjalizowanych jednostek policyjnych, takich jak policja kolejowa (niem. Bahnschutz), przemysłowa (niem. Werkschutz) czy leśna (niem. Forstschutz), policji kryminalnej Kripo (niem. Kriminalpolizei), tajnej policji Gestapo, wreszcie niem. Sonderdienst — specjalnej policji utworzonej z Niemców zamieszkałych w Generalnym Gubernatorstwie, do której przyjmowano też Ukraińców.

Niemcy szkolili też Ukraińców z oddziałów wartowniczych SS (niem. SS‐Wachmannschaften), w obozie szkoleniowym w Trawnikach.

Istniała wszelako również polska policja, tzw. „granatowa”, pod kierownictwem niemieckim.

Jednocześnie już 18.04.1941 przewodniczący kolaboracyjnego Ukraińskiego Komitetu Centralnego UCK, Wołodymyr Kubijowycz, złożył na ręce gubernatora Franka memoriał, w którym postulował powstanie autonomicznej jednostki terytorialnej, na terenach m.in. Chełmszczyzny, z którego ludność polska miała być wysiedlona.

Apel ponawiał kilkukrotnie.

Uprzywilejowanie Ukraińców wynikało również z przekonania części Niemców, że „Ukraińcy jako rasa stoją wyżej od Polaków.

Dlatego też mogli oni posiadać radioodbiorniki i mieli większe przydziały żywnościowe niż Polacy (nawet o jedną trzecią)”.

A chełmska jednostka ludobójczej ukraińskiej organizacji OUN pisała w 08.1943, że „Cerkiew na Chełmszczyźnie jest w pełni zależna od niemieckiej władzy.

Jak informują, połowa urzędników Chełmskiego Duchownego Konsystorza jest na usługach gestapo”.

Polska reakcja rozpoczęła się w 1942, prowadzona przez Armię Krajową AK i Bataliony Chłopskie BCh (część Polskiego Państwa Podziemnego).

W 1942 ograniczyła się ona do wykonywania wyroków na najbardziej aktywnych lokalnych liderów ukraińskiej społeczności.

W 1942 odnotowano ogółem — wg wykazu sporządzonego 22.01.1944 przez Ukraiński Dopomohowy Komitet (UDK) w Lublinie — 38 zabitych, większość jednakże prawd. przez samych Niemców.

Być może więc padł ofiarą jednego z takich zabójstw.

Przejął wszak parafię i cerkwię w Buśnie po ks. Włodzimierzu Ochabie, który w 1938 został z parafii wyrzucony przez władze polskie (wspomniana akcja polonizacyjno–rewindykacyjna), a potem zginął w 1940 zamordowany przez Rosjan w Twerze (zbrodnia katyńska) — z rąk okupanta niemieckiego.

Kilka miesięcy po jego śmierci rozpoczęła się niemiecka «Aktion Zamość», a zaraz potem ludobójstwo Polaków dokonane przez Ukraińców («Genocidium Atrox»).

przyczyna śmierci

mord

sprawstwo

Polacy (?)

miejsca i wydarzenia

«Aktion Zamość»Kliknij by przejść do opisu, «Genocidium Atrox»Kliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

14.10.1902

Tyszowcedziś: gm. Tyszowce, pow. Tomaszów Lubelski, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

alt. daty i miejsca
urodzenia

14.11.1902

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

17.06.1928

szczegóły posługi

od 24.03.1942

wicedziekan / prodziekan — dekanat OR Dubienkadziś: gm. Dubienka, pow. Chełm, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]

ok. 1940 – 1942

proboszcz — Buśnodziś: gm. Białopole, pow. Chełm, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]
⋄ parafia OR pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat OR Dubienkadziś: gm. Dubienka, pow. Chełm, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]

14.04.1934 – ok. 1940

proboszcz — Teratyndziś: gm. Uchanie, pow. Hrubieszów, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia OR pw. św. Mikołaja ⋄ dekanat OR Hrubieszówdziś: gm. Hrubieszów miasto, pow. Hrubieszów, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]

16.08.1930 – 1934

duszpasterz — Babicedziś: gm. Obsza, pow. Biłgoraj, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.05]
⋄ parafia OR pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat OR Biłgorajdziś: gm. Biłgoraj miasto, pow. Biłgoraj, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— pomocnik proboszcza

duszpasterz — Zamchdziś: gm. Obsza, pow. Biłgoraj, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ cerkiew OR ⋄ dekanat OR Biłgorajdziś: gm. Biłgoraj miasto, pow. Biłgoraj, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— p.o. („ad interim”)

06.1928 – 08.1930

wikariusz — Nabróżdziś: gm. Łaszczów, pow. Tomaszów Lubelski, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.20]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, św. Stanisława Biskupa i Męczennika i św. Agnieszki Męczennicy ⋄ dekanat RK Tomaszów Lubelskidziś: gm. Tomaszów Lubelski, pow. Tomaszów Lubelski, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
— nominacja: 08.06.1928; wcześniej 16.11.1925 nominowany duszpasterzem w Żerocinie, ale pozycji nie objął (być może miał mieć chirotonię 24.01.1927, ale do niej nie doszło)

17.06.1928

prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu, poprzedzona 10.06.1928 chirotonią diakońską

do 1925

student — Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18]
⋄ filozofia i teologia, Prawosławne Seminarium Duchowne

miejsca i wydarzenia
opisy

«Aktion Zamość»: 27.11.1942 Niemcy rozpoczęli «Aktion Zamość» — szereg akcji wysiedleńczych ludności polskiej i pacyfikacyjnych wsi polskich przeprowadzonych na Zamojszczyźnie, na terenie okupowanego przez Niemców Generalnego Gubernatorstwa, w ramach GPO niem. Generalplan Ost (pl. Generalny Plan Wschodni), czyli niemieckiego planu osiedleńczego i germanizacyjnego terytoriów Europy Środkowo‐Wschodniej i Wschodniej. Do 08.1943 objęto nią łącznie 100,000‐110,000 wysiedlonych Polaków, w tym 30,000 dzieci (część odebrano rodzicom i przeznaczono do przymusowej germanizacji w rodzinach niemieckich) — większość przeszła przez specjalny niem. UWZ Lager Zamość (pl. obóz przesiedleńczy w Zamościu), gdzie dokonywano selekcji, e.g. dzieci odseparowane od rodziców — grupa IV. Na miejsce wysiedlonych zamierzano osiedlić 60,000 kolonistów niemieckich przesiedlonych z Besarabii, Ukrainy, Bośni, Serbii, Słowenii i Rosji. W pierwszej fazie (28.11.1942‐03.1943) wysiedlono 116 wiosek — wysiedleń dokonywały jednostki niem. Schutzpolizei lub żandarmerii, z pomocą kolaborującej z Niemcami Ukraińskiej Policji Pomocniczej; w drugiej, w ramach tzw. Aktion Werwolf (06.1943‐08.1943) — 171 wiosek — wysiedlenia nadzorowały jednostki Wehrmachtu i Waffen‐SS, wspomagane przez pracowników UWZ Lager Zamość. Na skutek działań polskiego ruchu oporu — w czasie tzw. powstania zamojskiego polscy partyzanci stoczyli kilka dużych bitew z przeważającymi siłami niemieckimi — na 696 planowanych osad zdołano wysiedlić 293 wioski. Część wsi zasiedlono przesiedlanymi Ukraińcami — w ramach tzw. Ukraineraktion — pod kontrolą m.in. kolaborujących z Niemcami Ukraińskich Komitetów Pomocy. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.11.07]
, journals.umcs.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.08.20]
)

«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20]
)

Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw  — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

źródła

osobowe:
diasporiana.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.08.20]
, archiwum.przegladprawoslawny.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.08.20]

bibliograficzne:
Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.apokryfruski.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.08.20]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: TROCHIMOWICZ Michał

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu