• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • RUDENKO Andronik - zdjęcie więzienne, źródło: krzysztofpozarski.files.wordpress.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFORUDENKO Andronik
    zdjęcie więzienne
    źródło: krzysztofpozarski.files.wordpress.com
    zasoby własne
  • RUDENKO Andronik - zdjęcie więzienne; źródło: Roman Dzwonkowski, SAC, „Leksykon duchowieństwa katolickiego w ZSRS 1917—1939 – Martyrologium”, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 1998, Lublin, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFORUDENKO Andronik
    zdjęcie więzienne
    źródło: Roman Dzwonkowski, SAC, „Leksykon duchowieństwa katolickiego w ZSRS 1917—1939 – Martyrologium”, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 1998, Lublin
    zasoby własne

nazwisko

RUDENKO

imiona

Andronik

  • RUDENKO Andronik - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFORUDENKO Andronik
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja łucko‐żytomierska (aeque principaliter)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

honorowe wyróżnienia

Order św. Stanisława (Imperium Rosyjskie) 3. klasywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

narodowość

rosyjska

data i miejsce
śmierci

08.05.1951

ITŁ SewWostŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: Wanino, Kraj Chabarowski, Rosja

więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.19]

szczegóły śmierci

W czasie I wojny światowej oficer armii rosyjskiej (1915‐1918) — chorąży, młodszy oficer batalionu piechoty (od 1915); podporucznik (od 30.11.1916); dowódca oddziału łączności (od 1916); kapitan sztabowy (od 21.09.1917); zdemobilizowany 11.02.1918.

W 1917 konwertyta katolicki z prawosławia — wraz z nim prawie cała parafia prawosławna k. Białej Cerkwi przeszła na katolicyzm.

Posiadał zgodę Stolicy Apostolskiej na odprawianie Mszy św. w obu rytach: łacińskim i wschodnim.

Prześladowany — e.g. Rosjanie zrabowali mu ok. 3,000 zgromadzonych książek.

Przetrwał ludobójczy głód na Ukrainie, szczególnie w latach 1932/3.

Aresztowany przez Rosjan 22.08.1935 w swej parafii Januszpol.

13.12.1935 skazany (prawd. w Winnicy) na 7 lat niewolniczej pracy przymusowej.

Transportowany do obozu koncentracyjnego ITŁ NorilŁag, ale w 06.1936 uciekł za wagonu kolejowego na stacji w Krasnojarsku.

Udało mu się dotrzeć do Moskwy.

Tam udało mu się spotkać — prawd. w ambasadzie francuskiej — z bpem Eugeniuszem Neveu, administratorem apostolskim Moskwy, który udzielił mu pożyczki ok. 225 rubli.

Następnie przez 11 miesięcy ukrywał się w Romanowie w obw. Żytomierz.

Udał się do konsulatu polskiego w Kijowie z prośbą o pomoc, ale prawd. uznano go za prowokatora.

Z Kijowa przeniósł się do Berdyczowa, a potem do swej dawnej parafii Januszpol.

Tam ukrywał się u swoich byłych parafian (m.in. we wsiach Korczewka, Osieczna, gdzie nocował w stodole).

23.12.1937 przeniósł się z powrotem do Kijowa.

W końcu aresztowany przez Rosjan 11.12.1938 w Kijowie.

Tam przetrzymywany w więzieniu NKWD.

25.09.1939 skazany przez rosyjski sąd okręgowy w Kijowie na 10 lat niewolnicznej pracy przymusowej.

18.04.1940 przetransportowany do Władywostoku, a następnie 14.07.1940 do portu Magadan w obwodzie Magadan nad Morzem Ochockim, który stanowił punkt wejściowy do rosyjskiego obozu koncentracyjnego pracy niewolniczej ITŁ SewWostŁag–Kołyma.

Tam niewolniczo pracował w zakładzie medycznym w lokalnego podobozu MagŁag.

Od 02.1945 — po ukończeniu miesięcznego kursu pielęgniarskiego — niewolniczo pracował jako pomocnik lekarza – felczer.

11.01.1947 przeniesiony na południe, do innej części SewWostŁag, do Kraju Nadmorskiego.

Przetrzymywany w podobozie w Nachodka nad niewielką zatoczką zatoki Nachodka Morza Japońskiego (Buchta Nachodka), gdzie także pracował jako pomocnik lekarza.

02.09.1947 aresztowany w obozie i w przewieziony do wewnętrznego obozowego więzienia z powrotem w Magadanie.

15.09.1947 oskarżony o „antyrosyjską agitację i członkostwo nielegalnej organizacji”.

25.01.1948 komisja lekarska stwierdziła, iż przeszedł zawał serca i został przeniesiony do obozowego szpitala, gdzie przebywał do 07.07.1948.

04.11.1948 skazany na dalsze 10 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych.

06.10.1950 w związku z pogorszeniem stanu zdrowia przewieziony do obozowego szpitala w miejscowości Wanino, nad zatoczką (Buchta Wanino) Cieśniny Tatarskiej w Kraju Chabarowskim.

Tam zginął.

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

ITŁ SewWostŁagKliknij by przejść do opisu, ITŁ NorilŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

17.05.1894

Stawiszczedziś: grom. Stawiszcze, rej. Biała Cerkiew, obw. Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1920

szczegóły posługi

1929 – 1935

administrator — Cudnówdziś: grom. Cudnów, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Lubardziś: grom. Lubar, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
— także: duszpasterz sąsiednich parafii, w tym Januszpol

do ok. 1935

duszpasterz — Januszpoldziś: Iwanopil, grom. Krasnopol, rej. Berdyczów, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
⋄ kościół RK ⋄ Krasnopoldziś: grom. Krasnopol, rej. Berdyczów, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
, parafia RK pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Lubardziś: grom. Lubar, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]

ok. 1928 – 1929

wikariusz — Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Aleksandra Papieża i Męczennika ⋄ dekanat RK Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— posługujący w j. polskim i łacińskim

ok. 1920 – ok. 1928

administrator — Wynarowkatakże: Wojnarowka
dziś: grom. Stawiszcze, rej. Biała Cerkiew, obw. Kijów, Ukraina

więcej na
uk.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
⋄ parafia RK pw. św. Jana Teologa (Ewangelisty) ⋄ dekanat RK Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1919 – 1920

student — Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ historia sztuki, Departament Historyczno–Filologiczny, Uniwersytet Kijowski

1918 – do ok. 1920

student — Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Akademia Duchowna, Rosyjska Cerkiew Prawosławna

do 1915

student — Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ szkoła wojskowa

ok. 1913

nauczyciel — Stawiszczedziś: grom. Stawiszcze, rej. Biała Cerkiew, obw. Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
⋄ szkoła powszechna

inni związani
szczegółami śmierci

BAUŽYSKliknij by wyświetlić biogram Zenon, JACHNIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, SZCZEPANIUKKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj

miejsca i wydarzenia
opisy

ITŁ SewWostŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Северо‐Восточный (pl. Północno‐Wschodni) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag), potocznie zwany „Kołymą” — początkowo z siedzibą w Ust‐Srednekan, a potem w Magadanie nad Zatoką Nagajewa w obw. magadańskim. Założony 01.04.1932. Więźniowie niewolniczo pracowali przy poszukiwaniu, zagospodarowaniu, wydobyciu i eksploatacji złóż złota, cyny, wolframu, kobaltu, molibdenu, surowców radioaktywnych, węgla w dziesiątkach kopalni regionu, przy budowie i obsłudze zakładów przetwórstwa i wzbogacania kopalin, budowie dostępowych dróg i linii kolejowych, budowie i utrzymaniu szeregu hydroelektrowni, elektrowni i elektrociepłowni, linii energetycznych, budowie portów rzecznych, lotnisk, miast, warsztatów naprawczych i mechanicznych, fabryk materiałów konstrukcyjnych i wspomagających (cementu, szkła, gumy, produkcja materiałów ogniotrwałych, cegieł, kwasu siarkowego, stali), w rybołóstwie i rolnictwie, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 200,000 więźniów: : e.g. 70,414 (01.01.1937); 90,741 (01.01.1938); 138,170 (01.01.1939); 190,309 (01.07.1940); 179,041 (01.01.1941); 166,445 (01.07.1941); 147,976 (01.01.1942); 99,843 (01.01.1943); 76,388 (01.01.1944); 87,335 (01.01.1945); 69,389 (01.01.1946); 79,613 (01.01.1947); 106,893 (01.01.1948); 108,685 (01.01.1949); 131,773 (01.01.1950); 157,001 (01.01.1951); 170,557 (01.01.1952). Więźniów — przed rozwiezieniem do podobozów docelowych — dowożono statkami do portu Magadan nad Morzem Ochockim, który stanowił punkt wejściowy obozu. Zginąć miało od 1 do 6 mln ludzi. Zakończył działalność nie wcześniej niż 20.09.1949 i nie później niż 20.05.1952. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08]
, www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
)

ITŁ NorilŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Норильский (pl. Norylskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w Norylsku w Kraju Krasnojarskim, jednym z najbardziej wysuniętych na północ miast świata. Założony 25.06.1935. Więźniowie niewolniczo pracowali przy budowie i eksploatacji zakładów miedziowo‐niklowych, budowie kopalni i wydobyciu platyny, niklu, kobaltu, miedzi, węgla, baterii koksowniczych, budowie i eksploatacji rafinerii, budowie miasta Norylsk, elektrociepłowni, wodociągów, budowie portów rzecznych i stoczni, przy poszukiwaniach i badaniach geologicznych, konstrukcji linii kolejowych, w zakładach przemysłu drzewnego, warsztatach mechnicznych i naprawczych, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 73,000 więźniów: e.g. 47,732 (01.01.1948); 57,463 (01.01.1949); 58,651 (01.01.1950); 72,490 (01.01.1951); 68,849 (01.01.1952); 67,889 (01.01.1953); 36,734 (01.01.1954) — razem do 400,000, w tym 300,000 politycznych. Zakończył działalność 22.08.1956. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08]
)

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

źródła

osobowe:
christking.infoKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02]
, krzysztofpozarski.files.wordpress.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16]
, www.rsvetal.narod.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]

bibliograficzne:
Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917‐1939. Martyrologium”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
krzysztofpozarski.files.wordpress.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: RUDENKO Andronik

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu