funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja łucko-żytomierska (aeque principaliter)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

honorowe wyróżnienia

Order św. Stanisława (Imperium Rosyjskie) 3. klasywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]

narodowość

rosyjska

data i miejsce
śmierci

08.05.1951

ITŁ SewWostŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: Wanino, Kraj Chabarowski, Rosja
więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.19]

szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

data i miejsce
urodzenia

17.05.1894

Stawiszczedziś: grom. Stawiszcze, rej. Biała Cerkiew, obw. Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1920

szczegóły posługi

inni związani
szczegółami śmierci

BAUŽYSKliknij by wyświetlić biografię Zenon, JACHNIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Stanisław, SZCZEPANIUKKliknij by wyświetlić biografię Mikołaj

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

ITŁ SewWostŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Северо‑Восточный (pl. Północno‑Wschodni) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag), potocznie zwany „Kołymą” — początkowo z siedzibą w Ust‑Srednekan, a potem w Magadanie nad Zatoką Nagajewa w obw. magadańskim. Założony 01.04.1932. Więźniowie niewolniczo pracowali przy poszukiwaniu, zagospodarowaniu, wydobyciu i eksploatacji złóż złota, cyny, wolframu, kobaltu, molibdenu, surowców radioaktywnych, węgla w dziesiątkach kopalni regionu, przy budowie i obsłudze zakładów przetwórstwa i wzbogacania kopalin, budowie dostępowych dróg i linii kolejowych, budowie i utrzymaniu szeregu hydroelektrowni, elektrowni i elektrociepłowni, linii energetycznych, budowie portów rzecznych, lotnisk, miast, warsztatów naprawczych i mechanicznych, fabryk materiałów konstrukcyjnych i wspomagających (cementu, szkła, gumy, produkcja materiałów ogniotrwałych, cegieł, kwasu siarkowego, stali), w rybołóstwie i rolnictwie, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 200,000 więźniów: : e.g. 70,414 (01.01.1937); 90,741 (01.01.1938); 138,170 (01.01.1939); 190,309 (01.07.1940); 179,041 (01.01.1941); 166,445 (01.07.1941); 147,976 (01.01.1942); 99,843 (01.01.1943); 76,388 (01.01.1944); 87,335 (01.01.1945); 69,389 (01.01.1946); 79,613 (01.01.1947); 106,893 (01.01.1948); 108,685 (01.01.1949); 131,773 (01.01.1950); 157,001 (01.01.1951); 170,557 (01.01.1952). Więźniów — przed rozwiezieniem do podobozów docelowych — dowożono statkami do portu Magadan nad Morzem Ochockim, który stanowił punkt wejściowy obozu. Zginąć miało od 1 do 6 mln ludzi. Zakończył działalność nie wcześniej niż 20.09.1949 i nie później niż 20.05.1952. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08], www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30])

ITŁ NorilŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Норильский (pl. Norylskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w Norylsku w Kraju Krasnojarskim, jednym z najbardziej wysuniętych na północ miast świata. Założony 25.06.1935. Więźniowie niewolniczo pracowali przy budowie i eksploatacji zakładów miedziowo‑niklowych, budowie kopalni i wydobyciu platyny, niklu, kobaltu, miedzi, węgla, baterii koksowniczych, budowie i eksploatacji rafinerii, budowie miasta Norylsk, elektrociepłowni, wodociągów, budowie portów rzecznych i stoczni, przy poszukiwaniach i badaniach geologicznych, konstrukcji linii kolejowych, w zakładach przemysłu drzewnego, warsztatach mechnicznych i naprawczych, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 73,000 więźniów: e.g. 47,732 (01.01.1948); 57,463 (01.01.1949); 58,651 (01.01.1950); 72,490 (01.01.1951); 68,849 (01.01.1952); 67,889 (01.01.1953); 36,734 (01.01.1954) — razem do 400,000, w tym 300,000 politycznych. Zakończył działalność 22.08.1956. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‑трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‑Bałtycki (1931‑1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‑каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])

źródła

osobowe:
christking.infoKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], krzysztofpozarski.files.wordpress.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], www.rsvetal.narod.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
bibliograficzne:
„Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917‑1939. Martyrologium”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
krzysztofpozarski.files.wordpress.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]