Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
RAMANAUSKAS
imiona
Franciszek
inne wersje imion
Pranciškus
funkcja
biskup
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja telszańskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
akademickie wyróżnienia
doktor teologii
honorowe wyróżnienia
prałatwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
kanonik honorowywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (katedra kowieńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2018.09.02])
narodowość
litewska
data i miejsce
śmierci
15.10.1959
Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim najeździe w 09.1939 na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, w czasie niemieckiej okupacji ukrywał młodego Żyda.
Po niemieckiej klęsce w II wojnie światowej i rozpoczęciu w 1945 kolejnej okupacji rosyjskiej aresztowany 18.12.1946 przez Rosjan i oskarżony o organizowanie obrony przeciw bolszewickiej inwazji lat 1918‐1920, udział w zdławieniu próby bolszewickiego przewrotu na Litwie w 1918, prowadzenie antyrosyjskiej działalności po 1944, wygłaszanie antyrosyjskich kazań i udzielanie pomocy antyrosyjskiej partyzantce.
Wielokrotnie — ponad 60 razy, przez ponad 1,000 godzin — brutalnie przesłuchiwany i torturowany.
Po przesłuchaniach pluł krwią.
Nie załamał się i nie przyznał do żadnych win.
16.08.1947 skazany na 10 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.
Więziony w Orszy na Białorusi, a następnie obozach koncentracyjnych ITŁ KarŁag k. Karagandy, ITŁ IntaŁag (obóz #5 i, od 1949, obóz #1), ITŁ MinŁag, ITŁ WorkutŁag.
Ok. 1954‐1955 przebywał w obozie Abieź w rep. Komi.
Tam prawd. wyświęcił potajemnie co najmniej dwóch kapłanów katolickich.
20.07.1957 zwolniony.
Powrócił — wycieńczony i ciężko chory, m.in. cierpiał na miażdżycę (atherosclerosis) — na Litwę, z zakazem powrotu do Telsz.
Natychmiast wszelako zaczął odwiedzać swych kapłanów z diecezji Telsze, mimo nieprzerwanego śledzenia przez rosyjskie siły bezpieczeństwa.
Zamieszkał w parafii Szwekszenie (Švėkšna) dek. Szyłokarczma (Šilutė).
Zmuszony do przejścia przez dwie operacje.
Nie odzyskał zdrowia i zmarł po drugiej z operacji w szpitalu.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
AbieźKliknij by przejść do opisu, ITŁ WorkutŁagKliknij by przejść do opisu, ITŁ MinŁagKliknij by przejść do opisu, ITŁ IntaŁagKliknij by przejść do opisu, ITŁ KarŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
21.11.1893
Kudoniaidziś: gm. Betygoła, rej. Rosienie, okr. Kowno, Litwa
więcej na
lt.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
11.01.1907 (katedra telszańska)
szczegóły posługi
1944 – 1959
biskup tytularny — diecezja RK Carpasia — nominacja: 28.02.1944; święcenia: 09.04.1944, katedra pw. św. Piotra i św. Pawła Apostołów w Kownie
1944 – 1959
biskup pomocniczy (łac. episcopus auxiliaris) — diecezja RK Telsze — nominacja: 28.02.1944
od 1940
rektor — Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Seminarium Duchowne
1932 – 1940
prorektor — Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Seminarium Duchowne
1931 – 1932
kanclerz — Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Kuria Diecezjalna
1929 – 1931
profesor — Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Seminarium Duchowne — wykładowca teologii pastoralnej i homiletyki
1927 – 1929
doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ teologia, „Gregorianum” [i.e. łac. Pontificia Universitas Gregoriana (pl. Papieski Uniwersytet Gregoriański)]
1926 – 1927
wicekanclerz — Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Kuria Diecezjalna
1923 – 1926
wikariusz — Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK ⋄ dekanat RK Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
od 1925
redaktor — pismo „Żmudzkie sprawy” — także: współzałożyciel
od 1923
kapelan — Telszedziś: gm. Telsze miasto, rej. Telsze, okr. Telsze, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Seminarium Nauczycielskie
1922 – 1923
student — Kownodziś: rej. Kowno miasto, okr. Kowno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia, Uniwersytet im. Witolda Wielkiego (od 1930), Uniwersytet Litewski (1922‐1930)
1923
kapelan — Kownodziś: rej. Kowno miasto, okr. Kowno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ gimnazjum
1922 – 1923
kapelan — Kownodziś: rej. Kowno miasto, okr. Kowno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ więzienie
1921 – 1922
wikariusz — Rosieniedziś: gm. Rosienie miasto, rej. Rosienie, okr. Kowno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.25] ⋄ parafia RK ⋄ dekanat RK Rosieniedziś: gm. Rosienie miasto, rej. Rosienie, okr. Kowno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.25]
1920 – 1921
wikariusz — Krakinówdziś: gm. Krakinów, rej. Poniewież, okr. Poniewież, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.03] ⋄ parafia RK ⋄ dekanat RK Poniewież / Krakinównazwy/siedziby dekanatu
dziś: okr. Poniewież, Litwa
1917 – 1920
wikariusz — Pompianydziś: gm. Pompiany, rej. Poswol, okr. Poniewież, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.03] ⋄ parafia RK ⋄ dekanat RK Poswoldziś: gm. Poswol miasto, rej. Poswol, okr. Poniewież, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
do 1917
student — Kownodziś: rej. Kowno miasto, okr. Kowno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
miejsca i wydarzenia
opisy
Abieź: Obóz karny GUŁAG 274/17 „B” w posiołku Abieź nad rzeką Usa, przy Peczorskiej magistrali kolejowej na trasie Kotłas‐Workuta w rosyjskiej republice Komi (poza kołem podbiegunowym), należący do zespołu obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej ITŁ SewPeczŁag (1940‐1950), ITŁ IntaŁag (1941‐1948), ITŁ MinŁag (1948‐1957) oraz PeczorŁag (1950‐1959). Więźniowie niewolniczo pracowali przy transporcie węgla z kopalni ITŁ WorkutŁagu, przeładunku towarów, konstrukcji wspomnianej magistrali kolejowej, w tym budowie mostu nad Usą. Znajdował się tam m.in. „centralny szpital” dla tych obozów, obsługujący także skrajnie wycieńczonych więźniów obozu koncentracyjnego ITŁ WorkutŁag. (więcej na: zeslaniec.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10], gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.11.14])
ITŁ WorkutŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Воркутинский (pl. Workutinskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) —z siedzibą w miejscowości Workuta w rep. Komi (początkowo prawd. w obwodzie archangielskim), poza kołem podbiegunowym. Założony 10.05.1938. Więźniowie, wśród których było wielu Polaków, niewolniczo pracowali przy budowie kopalni i wydobyciu węgla (w tym w zakładach przetwórczych, budowie i remontach dojazdowych linii kolejowych), przygotowaniu do celów przemysłowych i zagospodarowaniu złoża molibdenu (w tym budowie linii energetycznej Workuta‐Charbej, doświadczalnego zakładu wzbogacania, dróg dojazdowych), budowie barek na rzece Peczora, budowie elektrociepłowni, w różnych fabrykach (produkcji cegieł, materiałów budowlanych, obróbki drewna, cementu, futer, towarów konsumpcyjnych), warsztatach (naprawczych, mechanicznych), przy pomocniczych pracach rolniczych, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 73,000 więźniów: e.g. 52,195 (01.01.1946); 62,525 (01.01.1948); 62,676 (01.01.1950); 72,940 (01.01.1951); 41,677 (01.01.1952); 52,453 (01.01.1955); 50,515 (01.01.1956); 49,646 (01.01.1957). W najtragiczniejszym w historii obozu roku 1943 zginęło 15.5% przetrzymywanych więźniów. Całkowita liczba ofiar nie jest ustalona. Zakończył działalność w 1960. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
ITŁ MinŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Минеральный (pl. Mineralnyj) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) —z siedzibą w miejscowości Inta w rep. Komi. Założony 02.28.1948, w wyniku przejęcia obozu ITŁ IntaLag, do 1954 funkcjonujący jako ros. Особый лагерь (pl. Obóz specjalny) GUŁAG nr 1. Więźniowie niewolniczo pracowali w kompleksie/kombinacie przemysłowym zarządzanym przez rosyjskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych — w kopalniach węgla, przy wydobyciu złota i kwarcu, przy budowie nowych kopalni, przy budowie dróg i budynków, osuszaniu terenów, w warsztatach naprawczych i mechanicznych, wypalarni cegieł, wytwórni pustaków żużlowych, pozyskiwaniu drewna, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 35,000 więźniów: e.g. 2124,112 (01.01.1949); 28,371 (01.01.1950); 33,056 (01.01.1951); 34,448 (01.01.1952); 27,785 (01.01.1953); 28,055 (01.01.1954). Zakończył działalność 03.06.1957 i został włączony do obozu ITŁ PeczerŁag. (więcej na: ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10], old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
ITŁ IntaŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Интинский (pl. Intinskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — początkowo z siedzibą w Workucie w obw. Archangielskim, a następnie w miejscowości Inta w rep. Komi. Założony 17.11.1941, w wyniku wydzielenia z obozu ITŁ WorkutŁag. Więźniowie niewolniczo pracowali przy rozpoznaniu, zagospodarowaniu i eksploatacji złóż i kopalni węgla kamiennego, przy budowie elektrowni, kolei wąskotorowych, przystani na rzece Peczora, w pracach rolnych. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 20,000 więźniów: e.g. 14,885 (01.01.1946); 20,585 (01.01.1947); 18,656 (01.01.1948). Zakończył działalność 30.10.1948 i został włączony do obozu ITŁ MinŁag. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
ITŁ KarŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Карагандинский (pl. Karagandyjskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w mieście Karaganda, w obwodzie karagandyjskim w Kazachstanie. Założony 17.09.1931. Jeden z największych w kompleksie Gułag. Obejmował obszar 300 na 200 km, z centrum w miejscowości Dołynka, ok. 45 km od Karagandy. Jednym z zadań była uprawa żywności, w szczególności hodowla zwierząt, dla powstających centrów wydobycia węgla i przemysłu ciężkiego w Kazachstanie. Więźniowie niewolniczo pracowali w warsztatach obozowych (przy obróbce metali, drawna, krawieckich), przy produkcji materiałów budowalnych, w hucie szkła, cukrownie, suszarni warzyw, w kopalniach węgla kamiennego, wydobyciu wapienia, w rybołówstwie. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 65,000 więźniów: e.g. 45,798 (01.01.1943); 50,080 (01.01.1944); 53,946 (01.01.1945); 60,745 (01.01.1947); 63,555 (01.01.1948); 65,673 (01.01.1949); 54,179 (01.01.1950); 45,675 (01.01.1951). Razem przez obóz przeszło ok. 1,000,000 osób, w tym wiele kobiet i dzieci. Wiele zginęło. Zakończył działalność 27.07.1959. (więcej na: ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
newsaints.faithweb.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], lt.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.catholic-hierarchy.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], angelorum.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.xxiamzius.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.lkbkronika.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.xxiamzius.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.xxiamzius.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.limis.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], lt.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], www.partizanai.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02], genocid.ltKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: RAMANAUSKAS Franciszek
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu