• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • CZYRSKI Franciszek; źródło: Roman Dzwonkowski, SAC, „Leksykon duchowieństwa katolickiego w ZSRS 1917—1939 – Martyrologium”, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 1998, Lublin, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOCZYRSKI Franciszek
    źródło: Roman Dzwonkowski, SAC, „Leksykon duchowieństwa katolickiego w ZSRS 1917—1939 – Martyrologium”, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 1998, Lublin
    zasoby własne

nazwisko

CZYRSKI

imiona

Franciszek

  • CZYRSKI Franciszek - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOCZYRSKI Franciszek
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja kamienieckawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja łucko‐żytomierska (aeque principaliter)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

data i miejsce
śmierci

29.11.1937

Homeldziś: rej. Homel, obw. Homel, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

alt. daty i miejsca
śmierci

1937 (po)

Karaczewdziś: Karaczew miasto, rej. Karaczew, obw. briański, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

Briańskdziś: rej. Briańsk miasto, obw. briański, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

szczegóły śmierci

Po raz pierwszy aresztowany przez Rosjan 28.06.1922, gdy konny oddział Rosjan ostrzelał i rozpędził nahajkami modlący się tłum.

Zwolniony.

Ponownie aresztowany 16.01.1930.

Z Płoskirowa przetransportowany do więzienia w Charkowie, a stamtąd do więzienia w Kijowie.

15.06.1930 przewieziony z powrotem do Charkowa, gdzie 27‐30.06.1930 sądzony w procesie polskich kapłanów.

Oskarżony o „działalność kontrrewolucyjną i szpiegostwo na rzecz Polski” i skazany na 7 lat niewolniczej pracy przymusowej.

Przetransportowany do obozu przejściowego PPŁp KotłasŁag, a potem 30.10.1930 do więzienia w Jarosławiu n. Wołgą, gdzie początkowo siedział w celi z ks. Antonim Kurowskim, a później w izolacji.

Następnie 25.11.1930 przetransportowany do obozu koncentracyjnego ITŁ SŁON na Wyspach Sołowieckich.

Przez jakiś czas — w 09.1933 — przebywał też w obozie przejściowym PRŁp KiemŁag.

20.01.1937 zwolniony i zesłany.

Osiadł najpierw w Mceńsku, potem w Orelu i w Karaczewie (region Briańsk).

Następnie w 1937 przez kilka miesięcy posługiwał w Homlu na Białorusi.

Tam miał zostać przez Rosjan 05.11.1937 aresztowany, oskarżony od współpracę z Polską Organizacją Wojskową i szpiegostwo na rzecz Polski — zeznał, że „posługiwał, by obronić młodych ludzi przed wpływami sowieckimi oraz nauczał w duchu patriotycznym i religijnym, mając nadzieję wszczepić w młodzież miłość do Polski” — skazany na karę śmierci i zamordowany (prawd. 9 km od centrum miasta, przy drodze w kierunku Czernihowa).

alt. szczegóły śmierci

Według innych źródeł zginąć miał w Karaczewie lub Briańsku, nie odzyskawszy zdrowia po przeżyciach obozowych, w nieznanych okolicznościach.

przyczyna śmierci

mord

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

Ludobójstwo rosyjskie 11.08.1937Kliknij by przejść do opisu, Wielka Czystka 1937Kliknij by przejść do opisu, ZesłanieKliknij by przejść do opisu, PRŁp KiemŁagKliknij by przejść do opisu, ITŁ SLONKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Jarosław n. WołgąKliknij by przejść do opisu, PPŁp KotłasŁagKliknij by przejść do opisu, Procesy 1930 CharkówKliknij by przejść do opisu, Charków (więzienie)Kliknij by przejść do opisu, Kijów (Łukianiwska)Kliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

06.04.1882

Jarmolińcedziś: grom. Jarmolińce, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1905

szczegóły posługi

1937

administrator — Homeldziś: rej. Homel, obw. Homel, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Homeldziś: rej. Homel, obw. Homel, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

ok. 1922

proboszcz — Felsztyndziś: Hwardijśke, grom. Hwardijśke, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
⋄ parafia RK pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Płoskirówdziś: Chmielnicki, grom. Płoskirów/Chmielnicki miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

do 1922

proboszcz — Jarmolińcedziś: grom. Jarmolińce, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Płoskirówdziś: Chmielnicki, grom. Płoskirów/Chmielnicki miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

ok. 1917 – ok. 1918

proboszcz — Orynindziś: grom. Orynin, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Kamieniec Podolskidziś: grom. Kamieniec Podolski miasto, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]

1914 – 1917

wikariusz — Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia katedralna RK pw. św. Zofii

1910 – 1914

administrator — Orynindziś: grom. Orynin, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Kamieniec Podolskidziś: grom. Kamieniec Podolski miasto, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]

ok. 1907 – ok. 1910

wikariusz — Wołoczyskadziś: grom. Wołoczyska miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Starokonstantynówdziś: grom. Starokonstantynów miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]

ok. 1907

administrator — Ptyczadziś: grom. Tarakanów, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Dubnodziś: grom. Dubno miasto, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1906 – 1907

wikariusz — Wołoczyskadziś: grom. Wołoczyska miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Starokonstantynówdziś: grom. Starokonstantynów miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]

do 1905

student — Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne

inni związani
szczegółami śmierci

KUROWSKIKliknij by wyświetlić biogram Antoni

miejsca i wydarzenia
opisy

Ludobójstwo rosyjskie 11.08.1937: 11.08.1937 rosyjski przywódca Józef Stalin nakazał, a szef NKWD Nikołaj Jeżow podpisał, rozkaz nr 00485 o przeprowadzeniu tzw. «operacji polskiej». Na śmierć skazano 139,835 Polaków żyjących w Rosji. Według danych Międzynarodowego Stowarzyszenia Historyczno‐Oświatowego, Dobroczynnego i Obrony Praw Człowieka „Memoriał” (ros. Международное историко‐просветительское, правозащитное и благотворительное общество „Мемориал”), zajmującego się badaniami historycznymi i propagowaniem wiedzy o ofiarach represji rosyjskich — zamordowano 111,091. 28,744 skazano na pobyt w obozach koncentracyjnych — łagrach Gułag. Razem jednak deportowano ponad 100 tys. Polaków, głównie do Kazachstanu, na Syberię, w rejony Charkowa i Dniepropetrowska. Według niektórych historyków liczbę ofiar należy pomnożyć przez co najmniej dwa, bowiem mordowano nie tylko wymienione z nazwiska osoby, ale całe rodziny polskie (wystarczało samo podejrzenie o narodowość polską). Gdy uwzględnić fakt, że podana liczba w zasadzie nie obejmuje ludobójstwa na wschodnich obszarach Rosji (Syberia), to liczba ofiar może wynosić nawet 500,000 Polaków. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]
)

Wielka Czystka 1937: „Wielki terror” (również «Wielka Czystka», zwana także od nazwiska ówczesnego szefa NKWD „Jeżowszczyzną”) — rosyjska państwowa akcja terroru politycznego, zaplanowana i skierowana przeciw milionom niewinnych ofiar — mniejszościom narodowym, bogatszym chłopom (kułacy), osobom uznanym za przeciwników politycznych, oficerom armii, której największe nasilenie miało miejsce od 09.1936 do 08.1938. Szczytowy punkt osiągnęła poczynając od lata 1937, gdy do Kodeksu Karnego wprowadzono art. 58‐14 o „kontrrewolucyjnym sabotażu”, co stało u podstaw „legalizacji” mordów, i 02.07.1937, gdy najwyższe władze Rosji, pod przywództwem Józefa Stalina, wydały dekret o rozpoczęciu akcji przeciw kułakom. Następnie wydano szerego rozkazów wykonawczych NKWD, w tym Nr 00439 z 25.07.1937, rozpoczynający likwidację 25,000‐42,000 Niemców żyjących Rosji (głównie tzw. Niemców nadwołżańskich); Nr 00447 z 30.07.1937 rozpoczynający likwidację „elementów antyrosyjskich”, oraz 00485[2] z 11.08.1937 nakazujący mord 139,835 osób narodowości polskiej (ta ostatnia była największą operacją tego typu — objęła 12.5% wszystkich zamordowanych podczas «Wielkiej Czystki», podczas gdy Polacy stanowili 0.4% populacji). Więzionych w obozach koncentracyjnych na Wyspach Sołowieckich, wyspie Anzer czy obozie koncentracyjnym ITŁ BelBałtŁag polskich kapłanów Rosjanie latem 1937 przenieśli do więziennych cel (część w Sankt Petersburgu). Następnie w kilku odrębnych, kapturowych, bandyckich procesach prowadzonych przez tzw. «Trojkę NKWD» (m.in. 09.10.1937, 25.11.1937) wszystkich skazali na karę śmierci i zamordowali w zbiorowych mordach. Strzałami w tył głowy pozbawiono ich życia albo w więzieniu w Sankt Petersburgu, albo bezpośrednio na miejscach pochówku, m.in. w Sandarmoch, czy Lewaszowskim Pustkowiu k. Leningradu, gdzie ich ciała wrzucono do zbiorowych dołów. Innych kapłanów aresztowany w miejscach, gdzie posługali, a następnie mordowano w okolicznych centralach NKWD (np. w Mińsku na Białorusi), po równie ludobójczych procesach przeprowadzanych przez wspomniany sąd kapturowy «Trojka NKWD».

Zesłanie: Jedna ze standardowych represji rosyjskich. Skazańców zawożono zazwyczaj do niewielkiej miejscowości — na Syberii, na północy, na dalekim wschodzie — wyrzucano z wagonu czy wozu, i pozostawiano bez środków do życia, samym sobie. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

PRŁp KiemŁag: Rosyjski ros. Пересыльно‐Распределительный Лагпункт (pl. Obóz Transferowy i Dystrybucyjny) PRŁp ros. Кемский (pl. Kiemskij) — podobóz przejściowy (w ramach kompleksu Gułag, najpierw podległy ITŁ SŁON z Wysp Sołowieckich, a od 04.12.1933 ITŁ BelBałtŁag) — z siedzibą w Kiemie w rep. Karelia, nad Morzem Białym, na końcu odnogi kolejowej magistrali murmańskiej. Założony w 1923, jako pierwszy obóz koncentracyjny w Rosji. Następnie funkcjonujący na wyspie Ostrowa (dziś półwysep) jako miejsce transferowe na Wyspy Sołowieckie i tamtejszy obóz ITŁ SŁON. W szczytowym okresie przechodziło przezeń ok. 70,000 więźniów (1931), wśród których było wielu kapłanów katolickich i prawosławnych. Zakończył działalność w 1939 — po 1933 i formalnym zamknięciu ITŁ SŁON na Wyspach Sołowieckich funkcjonował oddział ITŁ BelBałtŁag, a w latach 1937‐1939 specjalne więzienie NKWD ros. Соловецкая тюрьма особого назначения (pl. Sołowieckie więzienie specjalnego przeznaczenia) STON, dla których PRŁp KiemŁag nadal był podobozem przejściowym. (więcej na: www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

ITŁ SLON: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Солове́цкий ла́герь осо́бого назначе́ния Ла́герь (pl. Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia) SŁON, zwany też potocznie „Sołówki” — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu później nazwanego Gułag) — z siedzibą na Wyspach Sołowieckich w obw. archangielskim. Założony 13.10.1923 w znanym prawosławnym monasterze. W latach 1920. jeden z pierwszych i największy obóz koncentracyjny w Rosji. Miejsce niewolniczej pracy więźniów przy wyrębie lasów, w tartakach, wydobyciu torfu, połowie ryb, pracach załadunkowych Kolejowej Magistrali Murmańskiej, przy budowie dróg, produkcji żywności i dóbr konsumpcyjnych, przy rozpoczęciu budowy kanału Morze Białe ‐ Bałtyk, etc. Koncepcja późniejszego systemu rosyjskich obozów koncentracyjnych Gułag swój początek prawd. bierze właśnie w obozach na Wyspach Sołowieckich — stamtąd przeniosła się na obszar objęty budową kanału Morze Białe ‐ Bałtyk, czyli ITŁ BelBałtŁag, a stamtąd dalej, na cały obszar państwa rosyjskiego. Od sieci obozów na Wyspach Sołowieckich — zwanych także archipelagiem Wysp Sołowieckich — prawd. pochodzi też pojęcie „Archipelagu Gułag” stworzone przez Aleksandra Sołżenicyna. Szacuje się, że przez obozy koncentracyjne Wysp Sołowieckich przeszło od dziesiątek do setek tysięcy więźniów. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 72,000 więźniów: e.g. 14,810 (12.1927); 12,909 (03.1928); 65,000 (1929); 53,123 (01.01.1930); 63,000 (01.06.1930); 71,800 (01.01.1931); 15,130 (1932); 19,287 (1933) — z których zamordowanych miało być ok. 43,000, w tym w latach 1937‐1938 ok. 9.500 więźniów wywieziono z obozu i zamordowano w kilku miejscach zbiorowych egzekucji, w tym w Sandarmoch, Krasnym Borze i Łodiejnoje Pole. Wśród nich było wielu kapłanów katolickich i prawosławnych. Po dojściu w 1933 do władzy w Niemczech partii narodowo‐socjalistycznej podobóz ITŁ SŁON odwiedziła niemiecka delegacja, „podpatrując” rozwiązania, które potem zostały wykorzystane w niemieckich obozach koncentracyjnych. Funkcjonował do 04.12.1933, z przerwą od 16.11.1931 do 01.01.1932, gdy był i potem stał się podobozem obozu ITŁ BelBałtŁag. Jako taki działał do 1939 (od 1936 jako więzienie). (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08]
)

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

Jarosław n. Wołgą: Ciężkie rosyjskie więzienie polityczne — tzw. polit‐izolator — w którym Rosjanie przetrzymywali wielu kapłanów katolickich, w pojedynczych celach, głównie w latach 1930., przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych na Wyspach Sołowieckich.

PPŁp KotłasŁag: Rosyjski ros. Пересыльно‐Перевалочный Лагпункт (pl. Obóz Transferowy i Przeładunkowy) PPŁp ros. Котласский (pl. Kotłaskij) — obóz przejściowy (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w miejscowości Kotłas w obw. archangielskim Założony 06.06.1931 jako podobóz obozu koncentracyjnego ITŁ UstWymŁag1, 05.03.1932‐31.07.1932 samodzielny podobóz Gułagu, następnie do 09.05.1938 podobóz obozu ITŁ UchtPeczŁag, ponownie do 14.05.1940 samodzielny podobóz Gułagu, do 27.10.1943 podobóz zarządzany przez ministerstwo Transportu Kolejowego, do 29.07.1945 jako część obozu koncentracyjnego rolniczego PPŁp KotłasŁag. Od 29.06.1945 PPŁp KotłasŁag funkcjonował jako podobóz obozu koncentracyjnego ITŁ SewPeczŁag, zajmujący się wyłącznie produkcją żywności. Więźniowie niewolniczo pracowali przy składowaniu i transporcie towarów do i z obozów koncentracyjnych w rep. Komi, materiałów budowlanych dla Północno‐Peczorskiej Magistrali Kolejowej, a po przekształceniu obozu 27.10.1943 w obóz rolniczy przy produkcji żywności, etc. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 9,000 000 więźniów: e.g. 8,073 (01.07.1940); 8,716 (01.01.1943); 8,629 (01.01.1944); 6,207 (01.01.1945), wśród których było wielu Polaków. Jako podobóz przeładunkowy zakończył działalność w 1945, natomiast jako obóz rolniczy w 1956. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08]
)

Procesy 1930 Charków: Szereg grupowych procesów polskich kapłanów z Ukrainy, przed tzw. «Trojką NKWD», rosyjskim zbrodniczym sądem kapturowym, które miały miejsce w 1930 w Charkowie (m.in. w dniach 17.05.1930 i 27‐30.06.1930). Większość kapłanów skazano na lata niewolniczej prawy przymusowej w obozach koncentracyjnych i zesłano najpierw do więzienia w Jarosławiu n. Wołgą a potem do obozu koncentracyjnego na Wyspach Sołowieckich.

Charków (więzienie): Rosyjskie więzienie karne, gdzie w latach 1930‐tych przetrzymywano wielu katolickich kapłanów, przed wysłaniem do obozów koncentracyjnych.

Kijów (Łukianiwska): Rosyjskie więzienie polityczne w Kijowie, w I połowie XX w. prowadzone przez ludobójcze NKWD, określane nieformalnie jako więzienie nr 1, formalnie jako Śledcze Więzienie Nr 13 (SIZO#13). Założone w początkach XIX w. W XX w., za czasów sowieckich, cerkiew więzienna przekształcona została na kolejny blok cel. W czasach władzy J. Stalina w Rosji przeszło przezeń ponad 25,000 więźniów. (więcej na: en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21]
)

źródła

osobowe:
biographies.library.nd.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
, christking.infoKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.09.02]
, nashkraj.infoKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
, catholic.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]
, przegladpolskopolonijny.files.wordpress.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
, katolik.lifeKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
, naviny.byKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
, www.pan-ol.lublin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]

bibliograficzne:
Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917‐1939. Martyrologium”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
Proboszczowie parafii diecezji łucko–żytomierskiej 1801‐1920 i kamienieckiej 1869‐1919Kliknij by wyświetlić stronę źródłową”, o. Waldemar Witold Żurek SDB, Lublin 2023
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: CZYRSKI Franciszek

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu