Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
ZAJĄC
imiona
Cyryl
funkcja
prezbiter (i.e. jerej)
wyznanie
Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
eparchia OR ryska (autonomiczna Łotewska Cerkiew Prawosławna)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12]
eparchia OR grodzieńsko-brzeskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.01.26]
eparchia OR połocko-witebskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16]
eparchia OR rysko-mitawskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12]
data i miejsce
śmierci
28.10.1948
ITŁ KarŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: Dołynka, obw. karagandyjski, Kazachstan
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.09]
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15]
szczegóły śmierci
20.09.1918 — po obaleniu caratu w 02.1917 i puczu bolszewickim w 11.1917, po separatystycznym traktacie brzeskim 03.03.1918, mocą którego Rosja bolszewicka wycofała się z I wojny światowej i oddała Niemcom i Austro–Węgrom ziemie białoruskie i ukraińskie, po zakończeniu Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w Moskwie — wyjechał na wschód i objął kilka parafii na ziemiach polskich. Pozostał tam też po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 11.1918 oraz po zwycięskiej dla Polaków wojnie polsko–rosyjskiej 1919‑1921.
W 1922 powrócił do rodzinnej Łotwy.
W 1933, w związku z wykryciem braków dużej ilości gotówki w zarządzanym przez siebie soborze w Rydze, został skazany na 8 miesięcy więzienia w zawieszeniu, ale na rozprawie apelacyjnej uniewinniony. Został jednak pozbawiony stanowiska rektora soboru pw. Narodzenia Pańskiego.
W 1936 sprzeciwił się wysiłkom Łotewskiej Cerkwi Prawosławnej zmierzającym do autokefalizacji Cerkwi z jurysdykcji Patriarchy Konstantynopola. Wyrzucony z Łotewskiej Cerkwi przez nowego metropolitę Rygi i całej Łotwy, abpa Augustyna Petersona, zaczął prowadzić własnego gospodarstwo rolne.
Na stanowisko rektora soboru w Rydze powrócił po 15.06.1940 — już w czasie II wojny światowej, rozpoczętej niemieckim i rosyjskim najazdem na Polskę w 09.1939 — gdy wojska rosyjskie wkroczyły do Łotwy, dokonując zaboru kraju.
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i wkroczeniu wojsk niemieckim na Łotwę, rozpoczął pracę misyjną — początkowo na Łotwie, po rocznej komunistycznej, ateistycznej władzy rosyjskiej, a potem od 01.12.1941 w Rosji. Tam, z centrum w Pskowie (od końca lat 1920. tamtejszy sobór pw. Trójcy Świętej był przez komunistów zamknięty i zamieniony na muzeum religii i ateizmu), kierował wysiłkami przywrócenia wiary prawosławnej na terenach od lat 1920. pozbawionych cerkwi i duszpaszpasterzy — m.in. w okolicach Nowogrodu Wielkiego i Sankt Petersburga: wszędzie tam, gdzie Niemcy zdołali dotrzeć.
W 1943 zaczął organizować zbieranie informacji o prześladowaniach Cerkwi Prawosławnej w Rosji komunistycznej. Wydał list pasterski do swych duszpasterzy „Okólnik dla Misji”, w którym nakazywał, by wszyscy proboszczowie „zapytali wierzących o dane ich duchowych pasterzy, szczegóły ich męczeńskich losów, prześladowania wiernych, aresztowania”.
W 02.1944, w związku z masowymi bombardowaniam Pskowa przez Rosjan, w których zginęły tysiące mieszkańców miasta, powrócił na Łotwę (Rosjanie zdobyli Psków 23.07.1944). Miesiąc później przeniósł się do miasteczka Szawle na Litwie.
Był tam, gdy 15.07.1944 Niemcy zlikwidowali resztki tamtejszego getta, wywożąc ok. 3,000 Żydów do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Stutthof (z ok. 8,000 Żydów przebywających w Szawłach w 1941 przeżyło ok. 350‑500). Po zdobyciu zaś 27.07.1944 prawie zupełnie zniszczonego miasta przez Rosjan — podczas tzw. operacji szawelskiej — i rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, został 18.08.1844 aresztowany przez agentów ludobójczej rosyjskiej organizacji NKWD.
Przewieziony do więzienia w Wilnie.
Stamtąd 23.08.1944 przetransportowany do więzienia NKWD — prawd. więzienia Łubianka — w Moskwie. Tam przesłuchiwany i tam też napisał swoje pierwsze zeznania.
W końcu 23‑29.09.1944 przewieziony do więzienia „Kresty” w Sankt Petersburgu. Tam, przez kolejne trzy miesiące, wielokrotnie przesłuchiwany — wielogodzinne przesłuchania, konfrontacyjne, mające charakter psychicznych tortur, prowadzono także nocami. Przyznawać się miał do zarzucanych mu czynów.
11‑15.01.1945 stanął w Sankt Petersburgu przed rosyjskim ludobójczym sądem NKWD, oskarżony o „zdradę Ojczyzny, poprzez zaangażowanie wraz z mieszkańcami klasztoru Psków w przestępczą działalność na rzecz Niemców”, z Art. 58‑1a i 58‑2 rosyjskiego KK. 75 letni kapłan skazany został na 20 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag (wraz z utratą praw cywilnych i całego mienia).
25.08.1945 przetransportowany do obozu koncentracyjnego ITŁ KarŁag, do wioski Dołynka, w Kazachstanie.
Tam niewolniczo pracował na roli i tam też zginął, oficjalnie „na niewydolność serca”.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
data i miejsce
urodzenia
15.07.1869
Jaunā mājadziś: poh. Madliena, gm. Ogre, Łotwa
więcej na
www.firmas.lv
[dostęp: 2024.03.15]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
06.05.1896
szczegóły posługi
15.03.1944 – 18.08.1944
duszpasterz — Szawledziś: gm. Szawle, rej. Szawle, okr. Szawle, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ cerkiew OR pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła — także: kierownik Wewnętrznej Prawosławnej Misji autokefalicznej Łotewskiej Cerkwi Prawosławnej na Litwie i Łotwie (do 27.07.1944)
18.02.1944 – 15.03.1944
duszpasterz — Rygadziś: gm. Ryga miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ sobór OR pw. Narodzenia Pańskiego
1943
protoprezbiter — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
01.12.1941 – 18.02.1944
rektor — Pskówdziś: rej. Psków miasto, obw. pskowski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.16] ⋄ sobór OR pw. Trójcy Świętej — kierownik Zewnętrznej Prawosławnej Misji autokefalicznej Łotewskiej Cerkwi Prawosławnej w Pskowie — w rejonie Pskowa, Nowogrodu Wielkiego i Sankt Petersburga, okupowanych przez Niemców, doprowadził do ponownego otwarcia ponad 220 cerkwi, a ok. 84 duszpasterzy rozpoczęło nauczenie religii w szkołach
1940 – 11.1941
rektor — Rygadziś: gm. Ryga miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ sobór OR pw. Narodzenia Pańskiego — także: członek synodu autonomicznej Łotewskiej Cerkwi Prawosławnej, kierownik komisji do spraw misji i 08.1941‑11.1941 kierownik Wewnętrznej Prawosławnej Misji autokefalicznej Łotewskiej Cerkwi Prawosławnej na Łotwie
1936 – 1940
stan spoczynku — Jaunzemegospodarstwo k. Jaunbebri
dziś: poh. Bebri, gm. Aizkraukle, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] — prawd. — niektóre źródła twierdzą, że jego gospodarstwo znajdowało się w powiecie Ogra, bliżej Rygi niż miejscowość tutaj sugerowana; źródła również podają, iż po wyrzuceniu z Cerkwi (w związku z protestem przeciw nieuznawanej przez Patriarchat Rosyjski autokefalizacji Łotewskiej Cerkwi Prawosławnej), pracował na gospodarstwie i w święta „przyjeżdżał do katedry w Rydze stojąc wśród modlących się”
1926 – 1936
profesor — Rygadziś: gm. Ryga miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Prawosławne Seminarium Duchowne — wykładowca liturgiki, teologii praktycznej i sektologii; także: prefekt gimnazjum
1929 – 1933
rektor — Rygadziś: gm. Ryga miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ sobór OR pw. Narodzenia Pańskiego — także: 1923‑1934 redaktor czasopisma łot. „Ticība un Dzīve” (pl. „Wiara i życie”)
1924
mitrat — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności, prawa noszenia liturgicznego nakrycia głowy w formie czterodzielnej zamkniętej korony z wizerunkami Boga, Bogarodzicy i niektórych świętych, ozdobionego kamieniami szlachetnymi
1922 – 1929
duszpasterz — Rygadziś: gm. Ryga miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ sobór OR pw. Narodzenia Pańskiego — także: członek synodu autonomicznej Łotewskiej Cerkwi Prawosławnej (od 1923), kierownik komisji do spraw misji; autor części ikonstasu w cerkwi pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Šķilbani
01.01.1921 – 01.10.1922
proboszcz — Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ sobór OR pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny ⋄ sobór OR pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny — p.o. („ad interim”); także: członek konsystorza eparchialnego
20.09.1918
proboszcz — Rybołydziś: gm. Zabłudów, pow. Białystok, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ parafia OR pw. św. Kosmy i św. Damiana, Męczenników
1918 – 1920
administrator — Kożanydziś: gm. Juchnowiec Kościelny, pow. Białystok, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ parafia OR pw. Podwyższenia Krzyża Świętego — p.o. („ad interim”)
1918 – 1920
administrator — Puchłydziś: gm. Narew, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24] ⋄ parafia OR pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny — p.o. („ad interim”)
28.08.1917 – 20.09.1918
członkostwo — Moskwadziś: Moskwa miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Sobór Lokalny Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ sobór OR pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny — przedstawiciel duchowieństwa eparchii OR Połock–Witebsk (wybrany prawd. na lokalnym eparchialnym Kongresie duchowieństwa, Administratorów cerkiewnych i świeckich, jako starszy doradca przewodnicząceg Kongresu), uczestnik wszystkich trzech sesji Soboru, członek II, III, V, VII, IX , XI, XIX jego komisji
1916 – 1917
prefekt — Witebskdziś: obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ eparchialna szkoła żeńska ⋄ eparchialna szkoła żeńska
06.05.1916
protojerej (pl. pierwszy kapłan) — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności
1911 – 1916
misjonarz — Dźwińskdziś: Dyneburg, gm. Dyneburg miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — z ramienia Prawosławnego Towarzystwa Misyjnego w Witebsku misjonarz — zwalczający wpływy katolicyzmu i różnych sekt — głównie na terenie Łatgalii na Łotwie, w eparchii OR połocko–witebskiej; także: prefekt w szkole cerkiewno–parafialnej w okolicy Lucyna (określanej jako ros. „Банковска церковно–приходская школа”), gimnazjum żeńskim w Witebsku (ok. 1913)
1899 – 1911
proboszcz — Erżepoldziś: część Viļaka, poh. Viļaka, gm. Balvi, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ parafia OR pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny — także: pomocnik dziekana (od 1903), członek i działacz Komitetu Prawosławnego Towarzystwa Misyjnego w Witebsku (od 1900), absolwent Wyższego Kursu Misjonarskiego w Sankt Petersburgu (1900)
ok. 1897 – ok. 1898
duszpasterz — Liepnadziś: poh. Liepna, gm. Balvi, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ cerkiew OR pw. św. Eliasza Proroka
ok. 1897
duszpasterz — Bołowskdziś: Balvi, gm. Balvi, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.05.20] ⋄ cerkiew OR pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
duszpasterz — Vīksnadziś: poh. Vīksna, gm. Balvi, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ cerkiew OR pw. św. Włodzimierza Wielkiego
duszpasterz — Vilakadawn.: Marienhauz
dziś: poh. Viļaka, gm. Balvi, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15] ⋄ cerkiew OR pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
06.05.1896
prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu; wcześniej, w latach 1891‑1896, był nauczycielem i psalmistą na terenie eparchii OR rysko–mitawskiej
do 1891
student — Rygadziś: gm. Ryga miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Prawosławne Seminarium Duchowne
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
ITŁ KarŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Карагандинский (pl. Karagandyjskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w mieście Karaganda, w obwodzie karagandyjskim w Kazachstanie. Założony 17.09.1931. Jeden z największych w kompleksie Gułag. Obejmował obszar 300 na 200 km, z centrum w miejscowości Dołynka, ok. 45 km od Karagandy. Jednym z zadań była uprawa żywności, w szczególności hodowla zwierząt, dla powstających centrów wydobycia węgla i przemysłu ciężkiego w Kazachstanie. Więźniowie niewolniczo pracowali w warsztatach obozowych (przy obróbce metali, drawna, krawieckich), przy produkcji materiałów budowalnych, w hucie szkła, cukrownie, suszarni warzyw, w kopalniach węgla kamiennego, wydobyciu wapienia, w rybołówstwie. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 65,000 więźniów: e.g. 45,798 (01.01.1943); 50,080 (01.01.1944); 53,946 (01.01.1945); 60,745 (01.01.1947); 63,555 (01.01.1948); 65,673 (01.01.1949); 54,179 (01.01.1950); 45,675 (01.01.1951). Razem przez obóz przeszło ok. 1,000,000 osób, w tym wiele kobiet i dzieci. Wiele zginęło. Zakończył działalność 27.07.1959. (więcej na: ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‑трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‑Bałtycki (1931‑1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‑каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Sankt Petersburg (Kresty): Rosyjskie więzienie w Sankt Petersburgu, gdzie więzionych było wielu polskich kapłanów. Wielu z nich zostało w tymże więzieniu zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Moskwa (Łubianka): Siedziba zbrodniczej rosyjskiej organizacji Czeka, a następnie GPU i NKWD (później MWD i KGB) oraz więzienie (w piwnicach budynku, z 118 celami w 1936, z których 94 było pojedynczymi — razem w więzieniu jednorazowo przetrzymywano do ok. 350 więźniów, w tym ok. 2,857 w 1937) w Moskwie przy Placu Łubiańskim, gdzie Rosjanie przesłuchiwali i zamordowali wielu więźniów politycznych. Większość więźniów po śledztwie była przewożona do innych moskiewskich więzień, e.g. Butyrki. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04])
Wilno (Łukiszki): Więzienie w Wilnie wykorzystywany zarówno przez Niemców jak I Rosjan. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. Przetrzymywano w nim jednorazowo od 2,000 do 16,000 więźniów. W 06.1941 Rosjanie, po ataku niemieckim, wymordowali większą część więźniów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
Ribbentrop‑Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‑niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‑Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‑Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‑niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Wojna polsko‑rosyjska 1919‑1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
www.pstbi.ccas.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15]
bibliograficzne:
„Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‑XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
psmb.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], psmb.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], a.gazetakifa.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], drevo-info.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], feodorovna.ucoz.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], old.orthos.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15], old.orthos.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15]
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: ZAJĄC Cyryl
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu