Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
APSZYNAS
inne wersje nazwiska
APSZYNIEKS, APSINIKS
imiona
Piotr
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja ryskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
archidiecezja mohylewskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.06.23]
narodowość
łotewska
data i miejsce
śmierci
10.02.1942
ITŁ TawdinŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: obw. swierdłowski, Rosja
szczegóły śmierci
Po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej Łotwy (16.06.1940 Rosja wystosowała ultimatum wobec Łotwy, żądając zwiększenia ilości rosyjskiego wojska w Łotwie, a już 05.08.1940 Łotwa została „włączona” do Rosji) — w czasie II wojny światowej rozpoczętej niemieckim i rosyjskim najazdem na Polskę w 09.1939 — aresztowany przez Rosjan 11.06.1941 w parafialnej wiosce Baltinava.
Oskarżony o „agitację antykomunistyczną, potępianie komunistycznych organizacji młodzieżowych pionierów” i skazany na niewolniczą pracę przymusową.
13.06.1941 deportowany do Rosji.
Zesłany do obozu koncentracyjnego ITŁ TawdinŁag, gdzie zginął.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
ITŁ TawdinŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Deportacje na SyberięKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
29.06.1887
Apszeniekidziś: poh. Birże Inflanckie, gm. Balvi, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2021.05.20]
alt. daty i miejsca
urodzenia
Gajgałowodziś: poh. Gajgałowo, gm. Rzeżyca, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2021.05.20]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
1915
szczegóły posługi
1937 – 1941
proboszcz — Baltinavadziś: gm. Baltinava, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.05.20] ⋄ parafia RK pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie
1936 – 1937
proboszcz — Liksnadziś: poh. Liksna, gm. Górny Dyneburg, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29] ⋄ parafia RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
1930 – 1936
proboszcz — Preledziś: gm. Prele, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
1925 – 1930
proboszcz — Pušadziś: poh. Puša, gm. Rzeżyca, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej
1920 – 1925
proboszcz — Vilakadawn.: Marienhauz
dziś: poh. Viļaka, gm. Balvi, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15] ⋄ parafia RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa — także: wydawca i edytor miesięcznika „Sztandar Chrystusa”
ok. 1920
wikariusz — Rogówkadziś: poh. Nautrēni, gm. Rzeżyca, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ parafia RK pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
ok. 1919
wikariusz — Sarkanydziś: poh. Lendži, gm. Rzeżyca, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29] ⋄ parafia RK pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
ok. 1918
wikariusz — Bērzgaledziś: poh. Bērzgale, gm. Rzeżyca, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29] ⋄ parafia RK pw. św. Anny
1915 – 1918
wikariusz — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — także: duszpasterz łotewskich uciekinierów I wojny światowej, edytor prasy łatgalijskiej, wydawca magazynu „Strautiņš”
kapelan — Mohylewdziś: rej. Mohylew, obw. Mohylew, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ szkoła wojskowa
ok. 1915
wikariusz — Preledziś: gm. Prele, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
ok. 1911 – 1915
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Metropolitalne Seminarium Duchowne
pisarz, editor i autor wielu czasopism, prac, artykułów i książek religijnych
inni związani
szczegółami śmierci
PUDANSKliknij by wyświetlić biogram Józef
miejsca i wydarzenia
opisy
ITŁ TawdinŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Тавдинский (pl. Tawdinskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w Tawdzie obw. swierdłowski, na trasie Kolei Transsyberyjskiej. Założony 17.04.1941. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wznoszeniu kompleksu przemysłowego (produkującego m.in. materiały drewniane, alkohol etylowy, prądnic dla samochodów, drożdży), a także fabryki materiałów artyleryjskich, przy pracach rolniczych, etc. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 12,000 więźniów: e.g. 5,671 (01.07.1941); 4,253 (01.01.1942); 11,701 (01.04.1942); 4,901 (01.01.1943); 2,349 (01.01.1944); 3,272 (01.01.1945). Zakończył działalność 29.08.1945. W 2002 w okolicach odnaleziono masowe groby zamordowanych ofiar w polskich mundurach. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Deportacje na Syberię: W latach 1939‐1941 Rosjanie deportowali z okupowanych terenów Polski — w ramach czterech wielkich wywózek: 10.02.1940, 13‐14.04.1940, 05‐07.1940, 05‐06.1941 — do 1 mln polskich obywateli na Syberię, porzucając ich w miejscu przesiedlenia bez jakiegokolwiek wsparcia. Tysiące z nich zginęło bądź zostało na wygnaniu na zawsze. Także później, po 1944, Rosjanie deportowali obywateli polskich na wschód, w głąb Rosji, na Syberię. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
biographies.library.nd.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20], www.preilubiblioteka.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], www.balvurcb.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]
bibliograficzne:
„Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917‐1939. Martyrologium”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.preilubiblioteka.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], newsaints.faithweb.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.balvurcb.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], www.balvurcb.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], www.balvurcb.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: APSZYNAS Piotr
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu