• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • KECUN Józef, źródło: zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKECUN Józef
    źródło: zasoby własne

nazwisko

KECUN

imiona

Józef

funkcja

kapłan eparchialny

wyznanie

Ukraiński Kościół greckokatolicki GKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

diecezja / prowincja

eparchia GK przemyskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

narodowość

ukraińska

data i miejsce
śmierci

02.1948

ITŁ SewWostŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: Magadan, obw. magadański, Rosja

więcej na
ru.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.19]

szczegóły śmierci

Prawd. uczestnik wojny polsko–ukraińskiej 1918‐1919, jako żołnierz Ukraińskiej Armii Halickiej UHA.

Aresztowany przez polskie władze i internowany, najpierw w Kamieńcu Podolskim (miasto znajdowało się pod polską administracją w dniach 16.11.1919 — 12.07.1920), a potem w Stryju.

Zwolniony prawd. w 1920.

22.01.1923, jako student seminarium, zatrzymany przez władze polskie, gdy udawał się na wakacje w rodzinne strony, w związku z niezgłoszeniem się na miejsce odbywania obowiązkowej służby wojskowej.

Po kilku dniach uciekł i mógł zakończyć studia.

Podczas II wojny światowej, rozpoczętej niemieckim i rosyjskim atakiem na Polskę w 09.1939, po klęsce Niemiec i rozpoczęciu w 1944 kolejnej okupacji rosyjskiej, aresztowany 19.12.1944 przez okupacyjne władze rosyjskie.

Przetrzymywany w więzieniu w Podbużu.

06.01.1945 zwolniony.

Dwa miesiące później, 15.03.1945, aresztowany ponownie przez agentów ludobójczej rosyjskiej organizacji NKWD — według ukraińskich źródeł za odmowę udziału w grupie przygotowującej przymusowe włączenie Kościoła Greckokatolickiego do prawosławia (która później przyjęła nazwę tzw. „grupy inicjatywnej”).

Przetrzymywany w więzieniu w Drohobyczu.

Oskarżony m.in.o to, że „podczas tymczasowej niemieckiej okupacji […] był członkiem komisji określającej przymusowe kontyngenty dla armii niemieckiej […] oraz komisji w sprawie wysłania współobywateli na roboty przymusowe do Niemiec”.

21.12.1945 skazany przez kapturowy sąd wojskowy NKWD regionu Drohobycza na 10 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.

Przez jakiś czas przetrzymywany w obozie przejściowym nr 25 we Lwowie.

Następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego ITŁ SewWostŁag w Jakucji, gdzie przetrzymywany w łagrze w wiosce Zyrianka na lewym brzegu rzeki Kołyma.

W 2. połowie 1947, jako chory „na nerki” przewieziony do obozowego „szpitala” nad zatoką Nagajewa k. Magadanu, gdzie zginął.

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

miejsca i wydarzenia

ITŁ SewWostŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Lwów (więzienie przejściowe nr 25)Kliknij by przejść do opisu, Drohobycz (więzienia)Kliknij by przejść do opisu, Roboty przymusowe w NiemczechKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919Kliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

14.05.1900

Wróblowicedziś: grom. Medenice, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

28.03.1926 (kaplica Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyśluwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.04.04]
)

szczegóły posługi

1934 – 1945

proboszcz — Dołhedziś: grom. Schodnica, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.22]
⋄ parafia GK pw. św. Mikołaja Cudotwórcy ⋄ dekanat GK Borysławdziś: grom. Borysław miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.01]

1926 – 1934

administrator — Terkadziś: gm. Solina, pow. Lesko, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia GK pw. św. Eliasza Proroka ⋄ dekanat GK Cisnadziś: gm. Cisna, pow. Lesko, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]

1921 – 1925

student — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Greckokatolickie Seminarium Duchowne

ok. 1919

żołnierz — Ukraińska Armia Halicka UHA — prawd.

żonaty — czworo dzieci

inni związani
szczegółami śmierci

CZEWERYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Szczepan, JACIWKliknij by wyświetlić biogram Nestor Jan, TYCHOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Leon, WESELIJKliknij by wyświetlić biogram Włodzimierz, WÓJTOWICZKliknij by wyświetlić biogram Jakub, SZCZEPANIUKKliknij by wyświetlić biogram Mikołaj

miejsca i wydarzenia
opisy

ITŁ SewWostŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Северо‐Восточный (pl. Północno‐Wschodni) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag), potocznie zwany „Kołymą” — początkowo z siedzibą w Ust‐Srednekan, a potem w Magadanie nad Zatoką Nagajewa w obw. magadańskim. Założony 01.04.1932. Więźniowie niewolniczo pracowali przy poszukiwaniu, zagospodarowaniu, wydobyciu i eksploatacji złóż złota, cyny, wolframu, kobaltu, molibdenu, surowców radioaktywnych, węgla w dziesiątkach kopalni regionu, przy budowie i obsłudze zakładów przetwórstwa i wzbogacania kopalin, budowie dostępowych dróg i linii kolejowych, budowie i utrzymaniu szeregu hydroelektrowni, elektrowni i elektrociepłowni, linii energetycznych, budowie portów rzecznych, lotnisk, miast, warsztatów naprawczych i mechanicznych, fabryk materiałów konstrukcyjnych i wspomagających (cementu, szkła, gumy, produkcja materiałów ogniotrwałych, cegieł, kwasu siarkowego, stali), w rybołóstwie i rolnictwie, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 200,000 więźniów: : e.g. 70,414 (01.01.1937); 90,741 (01.01.1938); 138,170 (01.01.1939); 190,309 (01.07.1940); 179,041 (01.01.1941); 166,445 (01.07.1941); 147,976 (01.01.1942); 99,843 (01.01.1943); 76,388 (01.01.1944); 87,335 (01.01.1945); 69,389 (01.01.1946); 79,613 (01.01.1947); 106,893 (01.01.1948); 108,685 (01.01.1949); 131,773 (01.01.1950); 157,001 (01.01.1951); 170,557 (01.01.1952). Więźniów — przed rozwiezieniem do podobozów docelowych — dowożono statkami do portu Magadan nad Morzem Ochockim, który stanowił punkt wejściowy obozu. Zginąć miało od 1 do 6 mln ludzi. Zakończył działalność nie wcześniej niż 20.09.1949 i nie później niż 20.05.1952. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08]
, www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
)

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

Lwów (więzienie przejściowe nr 25): Założone jesienią 1945 przez mordercze rosyjskie MWD (następca ludobójczego NKWD), na terenie byłego getta żydowskiego. Jedne z największych tego typu w Rosji. W obozie znajdowało sie 21 baraków, szpital i zaplecze administracyjne. Więźniowie oczekiwali na transport do obozów koncentracyjnych Gułag od tygodnia do roku. Zamknięte w 1955. (więcej na: www.territoryterror.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.04]
)

Drohobycz (więzienia): Przed wybuchem II wojny światowej w 09.1939 w Drohobyczu przy ul. Truskawieckiej funkcjonowało nowoczesne więzienie karne, w którym przetrzymywano ok. 1,200‐1,500 osób. Po rozpoczęciu w 09.1939 pierwszej okupacji rosyjskiej przy ul. Stryjskiej powstał areszt rosyjskiej ludobójczej organizacji NKWD (przy regionalnej dyrekcji NKWD). Tam w 06.1941, po niemiecki ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan, NKWD dokonało ludobójczej masakry więźniów. Po klęsce Niemiec i rozpoczęciu w 1944 kolejnej okupacji rosyjskiej NKWD powróciło do tych samych budynków i ponownie zorganizowano tam areszt, w którym przetrzymywano i przesłuchiwano setki i tysiące osób podejrzanych o wrogość do Rosji. Areszt zamknięto w 1959. Więzienie przy ul. Truskawickiej funkcjonowało przez cały okres II wojny światowej, zarówno podczas okupacji rosyjskiej jak i niemieckiej, funkcjonowało i później i funkcjonuje do dnia dzisiejszego. (więcej na: btx.home.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.04]
)

Roboty przymusowe w Niemczech: W czasie II wojny światowej Niemcy zmusili ok. 15 milionów ludzi do wykonywania niewolniczej, przymusowej pracy w Niemczech i na terenach okupowanych przez Niemcy. Obowiązek pracy w Generalnym Gubernatorstwie obejmował Polaków do 14 do 60 roku życia. Na terenach włączonych do Niemiec obejmował także dzieci — na terenie Warthegau (pl. Kraj Warty — Wielkopolska) od 12 lat. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.11.07]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Wojna polsko‐ukraińska 1918‐1919: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro‐węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

źródła

osobowe:
www.los.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.04]
, dlibra.kul.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.12.26]

bibliograficzne:
Duchowieństwo Eparchii Przemyskiej i Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny”, Bogdan Prach, Wydawnictwo Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego, Lwów 2015

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: KECUN Józef

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu