Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
BORYSIUK
imiona
Jan Kazimierz
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja pińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
diecezja kamienieckawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja łucko‐żytomierska (aeque principaliter)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
data i miejsce
śmierci
1953
ITŁ OmŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: obw. omski, Rosja
więcej na
old.memo.ru
[dostęp: 2022.08.17]
szczegóły śmierci
W czasie pobierania nauk w gimnazjum w Brześciu nad Bugiem (do ok. 1906) członek konspiracyjnej polskiej organizacji narodowo–oświatowej. M.in. rozpowszechniał niegalne w okupacyjnym Imperium Rosyjskim pisma „Polak” i „Kiliński”, przemycane z Krakowa w Cesarstwie Austro–Węgierskim.
Przed wybuchem I wojny światowej, w czasie posługi w Kamieńcu Podolskim, jako prefekt organizował wśród młodzieży tajne kółka samokształceniowe i bibliotekę książek polskich.
Po wybuchu wojny utworzył konspiracyjną organizację wojskową, wielu uczestników której po odrodzeniu państwa polskiego w 1918 ochotniczo wstąpiło do Wojska Polskiego.
W 06.1920 przyłączył się do Wojska Polskiego wycofującego się od 26.05.1920 spod Kijowa — zdobytego w ramach tzw. wyprawy kijowskiej, pierwszej części wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921 — i opuścił parafię w Uszycy. Jako kapelan wojskowy wraz z 3. Batalionem Łódzkim Etapowym (pełniących służbę wartowniczą, na zapleczu frontu) wycofał się na zachód. Prawd. zatrzymał się w Winnicy, gdzie do 06‐07.1920 znajdowało się Dowództwo Etapów Wojsk Polskich na Ukrainie DEU. W 07.1920 przydzielony do szpitala polowego Nr 1011 w składzie 6. Armii Wojska Polskiego. Podczas wycofywania — przez Brzuchowice, Zimną Wodę w kierunku Lwowa — z braku dostatecznej liczby podoficerów uczestniczył m.in. w służbie wywiadowczej jako komendant patrolu. Po rozgromieniu ok. 15.08.1920 najeźdźczych wojsk rosyjskich w Bitwie Warszawskiej (zwanej „Cudem na Wisłą”), prawd. wraz z 6. Armią i szpitalem polowym Nr 1011 wziął udział w kontrnatarciu w południowej części frontu na Ukrainie. 6. Armia rozpoczęła natarcie na pozycje rosyjskiej ros. Первая Конная армия (pl. 1. Armia Konna) gen. Siemiona Budionnego 14.09.1920, nacierając w kierunku Brodów i Januszpola (Jampol) i Tarnopola. Januszpol zdobyto 21.09.1920, a Tarnopol 18.09.1920. 24.09.1920 Rosjanie wycofali się za rzekę Zbrucz. W 1921 podjął posługę w Brześciu nad Bugiem, w rodzącej się diecezji pińskiej — do Uszycy, która po kończącym wojnę polsko–rosyjską traktacie ryskim w 1921 nie została włączona do Polski, już nie powrócił.
30.11.1925 przeszedł do rezerwy Wojska Polskiego, będąc mianowany kapelanem rezerwy także w 1927 i 1929 (każdorazowo na statutowy okres 2 lat).
Po zakończeniu działań wojennych II wojny światowej, rozpoczętej niemieckim i rosyjskim najazdem na Rzeczpospolitą w 09.1939, po rozpoczęciu w 1944 kolejnej okupacji rosyjskiej, aresztowany przez Rosjan w 1948 w Baranowiczach.
Przewieziony do Kamieńca Podolskiegp.
Tam skazany na 10 lat niewolniczej pracy w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.
Przetrzymywany w obozie ITŁ SibŁag i od 05.1950 obozie koncentracyjnym ITŁ OmŁag niedaleko Omska, gdzie zginął.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
ITŁ OmŁagKliknij by przejść do opisu, ITŁ SibŁagKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
09.02.1888
Brześćdawn.: Brześć nad Bugiem (1923‐1939), Brześć Litewski (do 1923)
dziś: rej. Brześć, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
urodzenia
27.01.1888
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
03.06.1911 (Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
ok. 1933 – 1948
dziekan — dekanat RK Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02]
1933 – 1948
proboszcz — Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02] ⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02] — także: prefekt szkół
1945 – 1947
wikariusz generalny — diecezja RK pińska — na obszarze okupowanych przez Rosjan dekanatów, które w1944 zostały przez Rosjan bezpośrednio przyłączone do komunazistowskiej Rosji (reszta diecezji znalazła się w kontrolowanym przez Rosjan państwie prl)
1943 – 1944
administrator — Nowa Myszdziś: ssow. Nowa Mysz, rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.11] ⋄ parafia RK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat RK Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02]
ok. 1933
dziekan — dekanat RK Lachowiczedziś: rej. Lachowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.11] — p.o. („ad interim”), prawd.
ok. 1936
administrator — Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02] ⋄ parafia RK pw. Matki Bożej Królowej Korony Polskiej ⋄ dekanat RK Baranowiczedziś: rej. Baranowicze, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.02] — p.o. („ad interim”), kościół w budowie
ok. 1922 – ok. 1933
prefekt — Brześć nad Bugiemdawn.: Brześć Litewski /do 1923/
dziś: Brześć, rej. Brześć, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ szkoły średnie ⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Brześć nad Bugiemdawn.: Brześć Litewski /do 1923/
dziś: Brześć, rej. Brześć, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — m.in. w Gimnazjum Państwowym im. Romualda Traugutta i Gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej; także: od 1925 kapelan pomocniczy garnizonu Brześć Wojska Polskiego; kapelan oddziałów Związku Harcerstwa Polskiego ZHP oraz jednostek Polskiego Czerwonego Krzyża PCK
12.1921 – 30.11.1925
kapelan wojskowy RK — Brześć nad Bugiemdawn.: Brześć Litewski /do 1923/
dziś: Brześć, rej. Brześć, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ 9. Wojskowy Szpital Okręgowy, Okręg Korpusu OK Nr IX Brześć nad Bugiem, Wojsko Polskie — służby stałej; posługujący m.in. wśród żołnierzy 82. Pułku Piechoty i 2. Batalionu Aerostatycznego 1. Pułku Aeronautycznego; dekretem Naczelnika Państwa z 03.05.1922, zatwierdzony ze starszeństwem z 01.06.1919 i 15. lokatą wśród kapelanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze kapitana; dekretem L. 3448 Wodza Naczelnego z 16.12.1921, zweryfikowany ze starszeństwem z 01.04.1920 i 15. lokatą wśród kapelanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze kapitana
1920 – 1921
kapelan wojskowy RK — Szpital Polowy Nr 1011, 6. Armia, Wojsko Polskie — dekretem L. 2845 Naczelnego Wodza z 14.04.1921, na wniosek Kurii Biskupiej Wojsk Polskich, zwolniony z Wojska Polskiego
1920
duszpasterz — Stara Uszycadawn.: Uszyca
dziś: grom. Stara Uszyca, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Uszycanazwa dekanatu
dziś: Stara Uszyca, grom. Stara Uszyca, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] — albo: parafia Nowa Uszyca, pw. Przemienienia Pańskiego, w tym samym dekanacie
1919 – 1920
kuratus/rektor/ekspozyt — Kupintakże: Kupyn
dziś: grom. Gródek miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] ⋄ kościół RK ⋄ Gródektakże: Gródek Podolski
dziś: grom. Gródek miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], parafia RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Kamieniec Podolskidziś: grom. Kamieniec Podolski miasto, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
1911 – 1918
wikariusz — Kamieniec Podolskidziś: grom. Kamieniec Podolski miasto, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] ⋄ parafia katedralna RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Kamieniec Podolskidziś: grom. Kamieniec Podolski miasto, rej. Kamieniec Podolski, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] — także: prefekt gimnazjum męskiego i żeńskiego, dwóch szkół handlowych, szkoły powszechnej, a podczas I wojny światowej 1914‐1918 kapelan więzienny
1911
wikariusz — Krasnedziś: grom. Nowe Miasto, rej. Winnica, obw. Winnica, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] ⋄ parafia RK pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Jampoldziś: grom. Jampol miasto, rej. Mohylów Podolski, obw. Winnica, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] — także: prefekt
1906 – 1911
student — Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
miejsca i wydarzenia
opisy
ITŁ OmŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Омскстроя (pl. Omstroja) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w mieście Omsk, w obwodzie omskim. Założony 20.05.1950. Więźniowie, wśród których było wielu Polaków, pracowali niewolniczo przy budowie rafinerii ropy naftowej oraz elektrowni cieplnej, lotniska, wojskowych magazynów, mostu kolejowego na rzece Om i wielu innych infrastrukturalnych projektów (linii elektroenergetycznej, budynków mieszkalnych, socjalnych i kulturalnych, fabryki cegieł, żelbetonu i wyrobów żelbetowych, składu samochodowego, kanalizacji miejskiej i oczyszczalni ścieków, dróg, fabryki pustaków żużlowych, etc.), a także przy kamieniołomach we wsi Borowe w rejonie Kokczetaw (dziś w Kazachstanie). W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 30,000 więźniów: e.g. 21,335 (01.01.1953); 28,646 (01.04.1953). Zakończył działalność 24.07.1953 — przemianowany na Omskij ITL (OmskijŁag). (więcej na: www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20], old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.08.17])
ITŁ SibŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Сибирский (pl. Syberyjski) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą główną w miejscowości Mariinsk w obw. Kemerowo, gdzie znajdował się także specjalny obóz dla inwalidów (dwukrotnie przenoszoną do oddalonego o ok. 350 km Nowosybirska). Utworzony jesienią 1929. Jeden z największych — początkowo obejmujący region od Omska do Krasnojarska, w zasadzie cały obszar Zachodnio‐Syberyjskiej równiny; później podzielony i ograniczony do obszaru obejmującego okręgi Nowysybirska, Tomska i Kemerowa. W SibLag przetrzymywano do 80,000 skazańców: e.g. 78,838 (01.01.1938); 77,919 (01.01.1942); 70,370 (01.04.1942). Więźniowie niewolniczo pracowali przy konstrukcji linii kolejowych, wycince lasów, przemyśle drzewnym i w kopalniach węgla, oraz w innych gałęziach przemysłu (fabryki cegieł, ubrań, wyrobów ze skóry, futer). Zamknięty ok. 1960. (więcej na: en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09], www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
biographies.library.nd.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09], polesie.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], kresy24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], polesie.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.11.24], www.ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], baranowicze.bloog.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
bibliograficzne:
„Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‐1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
polesie.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: BORYSIUK Jan Kazimierz
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu