Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
TATARZYŃSKI
inne wersje nazwiska
TATARINSKIJ
imiona
Jan
inne wersje imion
Iwan
funkcja
kapłan eparchialny
wyznanie
Ukraiński Kościół greckokatolicki GKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
diecezja / prowincja
archieparchia GK lwowskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
honorowe wyróżnienia
Srebrny Krzyż Zasługi Cywilnej (niem. Zivil–Verdienstkreuz) z Koroną (Cesarstwo Austro–Węgier)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
narodowość
ukraińska
data i miejsce
śmierci
06.1941
Złoczówdziś: grom. Złoczów miasto, rej. Złoczów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
alt. daty i miejsca
śmierci
10.1940
szczegóły śmierci
Jesienią 1912 powołany do służby wojskowej w Armii Monarchii Austro–Węgierskiej. Służył w 15. Pułku Piechoty stacjonującym w Tarnopolu.
Po wybuchu I wojny światowej w 07.1914 wziął, wraz ze swym Pułkiem, wchodzącym w skład 11. Dywizji Piechoty, w walkach k. Brzeżan, na froncie wschodnim. Po początkowych porażkach, gdy Rosjanie zajęli Galicję Wschodnią — część kraju koronnego i prowincji niem. Königreich Galizien und Lodomerien (pl. Królestwo Galicji i Lodomerii) — Niemcy i Austro–Węgry rozbili w bitwie pod Gorlicami 05.05.1915 Rosjan i przesunęli front na wschód. Prawd. wówczas ukończył kurs podoficerski we Lwowie i ok. 1916 został przerzucony wraz ze swym pułkiem na front włoski. Tam walczył do końca wojny w 1918, w randze podoficera 1. klasy.
Wobec rozpadu Cesarstwa Austro–Węgier zgłosił się na jesieni 1918 do służby w ukraińskiej Armii Halickiej HA. W jej ramach — jak żołnierz Brygady Strzelców Siczowych — prawd. brał udział w wojnie polsko–ukraińskiej 1918‐1919, a po ukraińskiej klęsce wysłany został na front wschodni (gdzie w 11.1919 HA przekształciła się w Ukraińską Armię Halicką UHA), zostając komendantem obozu polowego w randze sierżanta. Prawd. walczył o Kijów, z oddziałami rosyjskiej Armii Ochotniczej gen. Denikina. Od 02.1920 walczył w ramach Czerwonej Ukraińskej Armii Halickiej CzUHA, czyli części byłej UHA, która w nieustannie zmieniających się sojuszach zawarła porozumienie z rosyjskimi bolszewikami — służył w sztabie 1. Brygady, jako oficer do zadań specjalnych.
Ok. 27.04.1920 1. Brygada CzUHA została rozbita przez polskie wojska rozpoczynające tzw. wyprawę kijowską. Został wzięty do niewoli. Internowany w obozie we Frydrychówce nad Zbruczem. Zachorował na tyfus i został szybko zwolniony (zwolniono wówczas większość żołnierzy CzUHA).
W 1929 oskarżany przez polską prasę o podburzanie ludności przeciw polskiej Policji Państwowej.
Po niemieckim i rosyjskim ataku na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, aresztowany przez rosyjskie ludobójcze NKWD 30.10.1940.
Przetrzymywany w więzieniu w Podkamieniu.
Następnie przeniesiony do więzienia w Złoczowie.
W 05.1941 skazany na 8 lat niewolniczej pracy w rosyjskich obozach koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej Gułag.
Przed wywiezieniem wszelako, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu panicznej ucieczki przez okupanta rosyjskiego, zamordowany — na rozkaz naczelnych władz rosyjskich, w ramach tzw. mordów więziennych NKWD — w więzieniu w Złoczowie.
Grupę niczego nie spodziewających się więźniów zaprowadzono do łaźni. Zamknięto drzwi. Wpuszczono gorącą parę. Po śmierci wszystkich laźnię przewietrzono. 01.07.1941 do Złoczowa wkroczyli Niemcy.
alt. szczegóły śmierci
Według niektórych źródeł aresztowany już w 10.1939 i zamordowany w 10.1940.
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
Masakry więzienne — Złoczów 06.1941Kliknij by przejść do opisu, Masakry 06.1941 (NKWD)Kliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
01.07.1890
Iwanówkadziś: grom. Iwanówka, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20]
rodzice
TATARZYŃSKI Michał
🞲 ?, ? — 🕆 ?, ?
OKARYŃSKA Anna
🞲 ?, ? — 🕆 ?, ?
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
27.02.1927
Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
katedra GK pw. św. Jurawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2017.01.21]
szczegóły posługi
1929 – 1939
proboszcz — Gaje Dytkowieckiedziś: grom. Brody miasto, rej. Złoczów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.16] ⋄ parafia GK pw. św. Dymitra Męczennika
1927 – 1929
proboszcz — Rażniówdziś: grom. Zabłotce, rej. Złoczów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.16] ⋄ parafia GK pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat GK Brodydziś: grom. Brody miasto, rej. Złoczów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
od 1926
żonaty
1922 – 1926
student — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Greckokatolickie Seminarium Duchowne
02.1920 – 04.1920
żołnierz — Czerwona Ukraińska Armia Halicka CzUHA
1918 – 02.1920
żołnierz — ukr. Січові стрільці (pl. Strzelcy Siczowi), Ukraińska Armia Halicka UHA — w randze sierżanta
1912 – 1918
żołnierz — niem. Galizisches Infanterie Regiment „Freiherr von Georgi” Nr 15 (pl. Galicyjski Pułk Piechoty „Barona von Georgi” Nr 15), Armia Monarchii Austro–Węgierskiej — w randze podoficera 1. klasy
inni związani
szczegółami śmierci
DURDZIEŁAKliknij by wyświetlić biogram Emilian, SZEWCZYKKliknij by wyświetlić biogram Jan
miejsca i wydarzenia
opisy
Masakry więzienne — Złoczów 06.1941: Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, Rosjanie wymordowali więźniów przetrzymywanych w więzieniu w Złoczowie na Ukrainie. Przetrzymywano w nim do ok. 750 osób (w dniu niemieckiego ataku; natomiast wcześniej 10.06.1941 — 625; później, po niemieckim ataku, przyjęto wielu innych z pobliskich miejscowości, których nie zdołano nawet zarejestrować). Wszystkich wymordowano. Miejscowa ludność słyszała dochodzące z więzienia strzały i krzyki, które próbowano zagłuszyć warkotem silników ciężarówek i traktorów. Gdy 01.07.1941 do Złoczowa wkroczyli Niemcy odkryto płytko zakopane zbiorowe groby. Zwłoki miały rany postrzałowe, ślady ciosów bagnetem, uderzeń tępym narzędziem, tortur. Jedną czwartą ofiar stanowiły kobiety, w tym kobiety w ciąży. W odwecie mieszkańcy Złoczowa zabili kilkuset Żydów, których obarczano odpowiedzialnością za mordy — prawd. jak w wielu innych miejscach stanowili dysproporcjonalnie dużą grupę kolaborujących z Rosjanami i strażników więziennych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2025.02.11])
Masakry 06.1941 (NKWD): Po ataku niemieckim 22.06.1941 na tereny okupowane przez Rosjan i w konsekwencji na Rosję, przed paniczną ucieczką, Rosjanie wymordowali — zgodnie z ludobójczym rozkazem rosyjskiego ministra spraw wewnętrznych Wawrzyńca Berii wydanym 24.06.1941 wymordowania wszystkich więźniów (formalnie „skazanych” za „działalność kontrrewolucyjną”, „działalność antyrosyjską”, sabotaż i dywersję, oraz więźniów politycznych „w śledztwie”) przetrzymywanych w więzieniach NKWD na terenach okupowanej przez Rosję przedwojennej Polski, Litwy, Łotwy i Estonii — ok. 40,000‐50,000 osób. Dodatkowo Rosjanie wymordowali tysiące osób, zatrzymanych już po niemieckim ataku, uznając ich za „wrogów ludu” — osoby te w większości nie były ujęte w rejestrach więziennych. Część zamordowana została już w więzieniach, w zbiorowych masakrach, część podczas tzw. „marszów śmierci”, gdy więźniów gnano pieszo na wschód. Po rosyjskiej ucieczce i rozpoczęciu okupacji niemieckiej nastąpiło wiele spontanicznych pogromów lokalnych Żydów, z których znacząca część kolaborowała z Rosjanami i uznana została za współodpowiedzialną za więzienne masakry. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
old.ugcc.org.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21], missiopc.blogspot.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21], www.svoboda-news.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.01.26], synod.ugcc.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2025.02.11], magazine.lds.lviv.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.03.21]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
newsaints.faithweb.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.03.21]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: TATARZYŃSKI Jan
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu