Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
SOCHACZEWSKI
imiona
Leon
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja chełmińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2012.11.23]
honorowe wyróżnienia
radca duchowny
data i miejsce
śmierci
14.07.1945
KŁW Nr 508 Inzersieć obozów pracy niewolniczej GUPWI
dawn.: Nowaja Nogatka
dziś: rep. Baszkortostanu, Rosja
alt. daty i miejsca
śmierci
09.1945
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, w trakcie okupacji niemieckiej, wielokrotnie aresztowany przez Niemców i zwalniany.
Po niemieckiej klęsce i rozpoczęciu w 1945 okupacji rosyjskiej aresztowany przez Rosjan.
Wywieziony przez Rosjan — wraz z tysiącami niemieckich więźniów — w góry Ural, do jednego z niewolniczych jenieckich obozów pracy systemu Gułag, prawd. do obozu KŁW Nr 508 Inzer w rep. Baszkortostanu.
Przydzielony do podobozu w Białorecku i zesłany w góry, do niewielkiej wsi Nowaja Nogatka.
Tam niewolniczo pracował przy wyrębie lasów, m.in. wraz z ok. 18 innymi deportowanymi z Mazur w Polsce.
Tam też zginął.
alt. szczegóły śmierci
Istnieje przejmujący opis warunków panujących w obozie Nowaja Nogatka i szczegółów śmierci kapłana: „Po sześciu tygodniach jazdy, po minięciu Ufy, wysiedli na jakiejś małej stacji, po czym ruszyli w góry — na piechotę. Dotarli do wsi Nogatka, która okazała się celem ich dalekiej wyprawy. «Na dole równo, a u góry góry» — [świadek] charakteryzuje lapidarnie wygląd tego miejsca. «Bardzo wysokie góry» — dodaje. Nie dochodziła do tej miejscowości kolej, nie było tam prądu. Kołchoz, a obok niego niewielki obóz: trzy duże baraki, które służyły dawniej jako miejsce odosobnienia dla zesłańców rosyjskich. Mimo że był to Ural Południowy, wysokie położenie Nogatki sprawiało, że śnieg leżał tam aż do lipca. A już we wrześniu pojawiał się nowy. Po krótkim lecie następowała błyskawicznie zima. Zaczynały się czterdziestostopniowe mrozy.
W barakach zimno. Nie było w nich podłóg, tylko gdzieniegdzie deski, na których kładli się spać, pod spodem stała woda, a częściej jeszcze lód […] [Własnoręcznie wykonane] piece z blachy. Nie było czym palić, to wciskali świeże brzózki. Spalił się kawałek, popychali dalej. Nie trzeba było rąbać.
Jedzenie? Pokrzywy, plewy, a jako rarytas — kasza ze zgniłym leszczem.
Pracowali przy wyrębie lasu, część w tartaku.
Rżnęli tam brzozy na metrowe kawałki, klinem przeszczepiali na pół i ciskali na kupę.
Gdy w lipcu śnieg zaczął tajać i z gór spływały potoki, rzucali to drewno do wody i prąd zabierał je i niósł w dół.
[…] Wielu, zwłaszcza tych wykształconych więźniów, nie wytrzymywało psychicznie. Co rusz któryś wisiał w łesie.
[…] Głównie jednak baraki przerzedzały, głód i warunki życia, w tym nieznośne mrozy, dotkliwe dla nieprzyzwyczajonych do tak niskich temperatur. Nie było dnia, żeby ktoś nie zmarł, a bywało, że dziesięć i więcej osób wynoszono martwych. Chowano ich początkowo w pobliżu obozu, w górach.
Później zaczęto wywozić — nie wiadomo gdzie. Wiązano trupy łańcuchem, wciągano na wóz. Wystawała ręka — to obcinano.
[…] Był z nim w baraku ksiądz spod Chojnic. Prowadził pacierz. Zachorował, gasł w oczach. [Robiono] wszystko, żeby go uratować, utrzymać przy życiu. [Przynoszono] mu jedzenie: kartofle, mleko. Nie udało się mimo to powstrzymać choroby”.
przyczyna śmierci
zamęczenie
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
KŁW Nr 508 InzerKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
26.04.1883
Świeciedziś: gm. Świecie, pow. Świecie, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
urodzenia
26.04.1888
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
24.03.1912 (katedra pelplińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
1927 – 1945
proboszcz — Lichnowydziś: gm. Chojnice, pow. Chojnice, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28] ⋄ parafia RK pw. św. Jadwigi Śląskiej ⋄ dekanat RK Chojnicedziś: gm. Chojnice miasto, pow. Chojnice, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — także: wizytator/inspektor nauki religii w szkołach powszechnych
od 15.02.1940
administrator — Dąbrówkadziś: gm. Kamień Krajeński, pow. Sępólno Krajeńskie, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.02] ⋄ parafia RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat RK Kamień Pomorskidziś: Kamień Krajeński, gm. Kamień Krajeński, pow. Sępólno Krajeńskie, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.02] — p.o. („ad interim”)
1921 – 1927
proboszcz — Białutydziś: gm. Iłowo‐Osada, pow. Działdowo, woj. warmińsko‐mazurskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Jakuba Apostoła ⋄ dekanat RK Pomezanianazwa dekanatu
dziś: Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.19]
do 1921
wikariusz — Grabowodziś: gm. Lubawa, pow. Iława, woj. warmińsko‐mazurskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.29] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
1912 – 1916
wikariusz — Jeżewodziś: gm. Jeżewo, pow. Świecie, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.02] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Świeciedziś: gm. Świecie, pow. Świecie, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1908 – 1912
student — Pelplindziś: gm. Pelplin, pow. Tczew, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
miejsca i wydarzenia
opisy
KŁW Nr 508 Inzer: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD — a w praktyce przez podległe jej ros. Главное управление по делам военнопленных и интернированных (pl. Dyrekcja Generalna ds. Jeńców Wojennych i Internowanych) GUPWI — dla niemieckich jeńców wojennych, z siedzibą w miejscowości Inzer w rep. Baszkortostanu. Zorganizowany w 03.1945 na bazie innego obozu jenieckiego KŁW 208 (działającego od 01.1945). Obejmował 7 podobozów w różnych miejscach republiki. Przetrzymywano w nim jeńców m.in. z Warmii i Mazur. Funkcjonował do 10.1945. (więcej na: sfrik.omsu.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. Generalnego Gubernatorstwa, gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.ug-jezewo.lo.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.lichnowy-parafia.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.10.05], bibliotekacyfrowa.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.19], genepedia.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.11.18]
bibliograficzne:
„Słownik biograficzny kapłanów diecezji chełmińskiej wyświęconych w latach 1821‐1920”, Henryk Mross, Pelplin, 1995
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.02.24], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.02.24], gdziebylec.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.11.11]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: SOCHACZEWSKI Leon
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu