• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English

nazwisko

TARNAWSKI

imiona

Seweryn Michał

inne wersje imion

Mychajło Emanuił

imiona zakonne

Manuił

funkcja

biskup

wyznanie

Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

eparchia OR włodzimiersko‐suzdalskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16]

eparchia OR wołyńska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

narodowość

ukraińska

data i miejsce
śmierci

11.09.1943

Zimnodziś: grom. Zimno, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

alt. daty i miejsca
śmierci

25.09.1943

szczegóły śmierci

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, aresztowany w 1940 przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD.

Przetrzymywany w więzieniu w Łucku.

W 1941 zwolniony.

Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej, podczas «Genocidium Atrox» — ludobójstwa popełnionego przez Ukraińców, zwanego „wołyńskim”, na bezbronnej ludności polskiej — w związku z porzuceniem Ukraińskiej Autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej i przejściem pod jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, grożono mu śmiercią (początek 08.1943).

Pod koniec 08.1943 lub na początku 09.1943 porwany ze swej rezydencji we Włodzimierzu Wołyńskim.

Odmówił powrotu do Ukraińskiej cerkwi i objęcia dowodzenia bojówką ludobójczej ukraińskiej organizji OUN/UPA.

Uznany za „winnego zdrady narodu ukraińskiego i wrogiej działalności” i zamordowany.

Zwłoki powieszono na przydrożnym drzewie.

przyczyna śmierci

mord

sprawstwo

Ukraińcy

miejsca i wydarzenia

«Genocidium Atrox»Kliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Masakry 06.1941 (NKWD)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

14.02.1904

Burdiakowcedziś: grom. Skała Podolska, rej. Czortków, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05]

śluby zakonne

1942 (wieczyste)

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

19.08.1933 (Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18]
)

szczegóły posługi

od 22.07.1942

biskup ordynariusz — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski

22.07.1942 – 06.06.1943

biskup pomocniczy — Włodzimierz Wołyńskidziś: Włodzimierz, grom. Włodzimierz miasto, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna

22.07.1942

biskup — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski — ponowna chirotonia biskupia, i.e. święcenia (wobec nieuznawania przez Patriarchat Moskiewski autokefalii Cerkwi UACP), w Ławrze Poczajewskiej w Kijowie; alternatywne daty: 30.07.1942, 04.08.1942

ok. 08.07.1942

konwersja — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski — przejście, poprzez odpokutowanie, z Cerkwi UACP pod jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego

od 11.05.1942

biskup pomocniczy — Biała Cerkiewdziś: grom. Biała Cerkiew miasto, rej. Biała Cerkiew, obw. Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17]
⋄ wikariat, Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP ⋄ wikariat, Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP — nominacja, sprzeczne poglądy czy praktycznie objął eparchię

11.05.1942

biskup — Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP — chirotonia biskupia, i.e. święcenia, w cerkwi (katedrze) pw. św. Andrzeja w Kijowie

1942

archimandryta, i.e. opat naczelny — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski

od 05.1942

hieromnich — Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP

ok. 03.1942

duszpasterz — Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ cerkiew OR pw. św. Andrzeja — po zdobyciu Kijowa przez Niemców

12.1941 – ok. 03.1942

duszpasterz — Łuckdziś: rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ sobór OR pw. Trójcy Świętej

12.1941

konwersja — Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP — przejście, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej, do UACP, nieuznawanej przez Patriarchat Moskiewski

ok. 10.1939 – ok. 12.1941

proboszcz — Górka Połonkadziś: rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12]
⋄ parafia OR pw. Zmartwychwstania Pańskiego — od początku 1940 obsługiwał także cerkiew w pobliskiej (ok. 3 km) wsi Bajów

ok. 10.1939

konwersja — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski — przejście pod jurysdykcję patriarchatu moskiewskiego w związku z rosyjskim najazdem na Polskę i rozpoczęciem okupacji rosyjskiej

protojerej (pl. pierwszy kapłan) — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — nadanie godności

03.12.1936 – 1939

proboszcz — Żukowiecdziś: grom. Horochów, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12]
⋄ parafia OR pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat OR Łuck 4. okr.nazwa dekanatu prawosławnego
dziś: obw. Wołyń, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— w 1935‐1938 opublikował ok. 20 prac w oficjalnym organie eparchii wołyńsko–krzemienieckiej „Церква i нарiд” (pl. „Kościół i naród”), wiele artykułów w piśmie „Шлях” (pl. „Droga”), kilka kazań w łuckiej gazecie „Украïньска нива” (pl. „Ukraińska niwa”)

ok. 09.01.1934 – 1936

proboszcz — Batkówdziś: grom. Radziwiłłów miasto, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
uk.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12]
⋄ parafia OR pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat OR Dubno 4. okr.nazwa dekanatu prawosławnego
dziś: rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— także: od 17.07.1936 dekanalny misjonarz w powiecie Dubno

08.1933 – 1934

duszpasterz — Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18]
⋄ cerkiew OR pw. św. Mikołaja ⋄ monaster OR pw. Objawienia Pańskiego — z odpowiedzialnością za monaster; od 03.1933 do 08.1933 diakon w monasterze

ok. 19.08.1933

prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu w Krzemieńcu, poprzedzona 19.03.1933 chirotonią diakońską

1932 – 1933

student — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Studium Teologii Prawosławnej, Uniwersytet Warszawski [i.e. Uniwersytet Warszawski (od 1945) / Uniwersytet w konspiracji (1939‐1945) / Uniwersytet im. Józefa Piłsudskiego (1935‐1939) / Uniwersytet Warszawski (1915‐1935) / Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870‐1915)]

ok. 1932

psalmista — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP

12.09.1932

apostazja — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
— przejście z Kościoła Greckokatolickiego GK do Cerkwi Prawosławnej OR

ok. 1932

wykładowca — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20]
⋄ Greckokatolickie Seminarium Duchowne — także: przygotowywanie dysertacji do przedłożenia w Greckokatolickiej Akademii Duchownej we Lwowie

1930 – 1932

student — Albertyndziś: część Słonima, rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ klasztor pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa (tzw. Misja Wschodnia), Jezuici SI

1928 – 1930

student — Krechówdziś: grom. Żółkiew miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.06]
⋄ greckokatolicka Szkoła Teologiczna, Bazylianie OSBM ⋄ klasztor GK pw. św. Mikołaja

miejsca i wydarzenia
opisy

«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20]
)

Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw  — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]
)

Masakry 06.1941 (NKWD): Po ataku niemieckim 22.06.1941 na tereny okupowane przez Rosjan i w konsekwencji na Rosję, przed paniczną ucieczką, Rosjanie wymordowali — zgodnie z ludobójczym rozkazem rosyjskiego ministra spraw wewnętrznych Wawrzyńca Berii wydanym 24.06.1941 wymordowania wszystkich więźniów (formalnie „skazanych” za „działalność kontrrewolucyjną”, „działalność antyrosyjską”, sabotaż i dywersję, oraz więźniów politycznych „w śledztwie”) przetrzymywanych w więzieniach NKWD na terenach okupowanej przez Rosję przedwojennej Polski, Litwy, Łotwy i Estonii — ok. 40,000‐50,000 osób. Dodatkowo Rosjanie wymordowali tysiące osób, zatrzymanych już po niemieckim ataku, uznając ich za „wrogów ludu” — osoby te w większości nie były ujęte w rejestrach więziennych. Część zamordowana została już w więzieniach, w zbiorowych masakrach, część podczas tzw. „marszów śmierci”, gdy więźniów gnano pieszo na wschód. Po rosyjskiej ucieczce i rozpoczęciu okupacji niemieckiej nastąpiło wiele spontanicznych pogromów lokalnych Żydów, z których znacząca część kolaborowała z Rosjanami i uznana została za współodpowiedzialną za więzienne masakry. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

źródła

osobowe:
zustrich.quebec-ukraine.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06]
, www.wolaniecom.parafia.info.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06]
, www.sedmitza.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
, ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]

bibliograficzne:
Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: TARNAWSKI Seweryn Michał

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu