Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
TABACZKOWSKI
inne wersje nazwiska
TABACZARZ
imiona
Edward
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja lwowskawięcej na
www.rkc.lviv.ua
[dostęp: 2013.05.19]
honorowe wyróżnienia
kanonik Expositorii Canonicaliswięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej (niem. Zivil–Verdienstkreuz) z Koroną (Cesarstwo Austro–Węgier)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
„Medal Niepodległości”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]
data i miejsce
śmierci
20.10.1942
Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20]
alt. daty i miejsca
śmierci
06.1941
szczegóły śmierci
Na początku I wojny światowej 1914‐1918 — Cesarstwo Austro–Węgier wypowiedziało wojnę Imperialnej Rosji 05.08.1914 — zwolennik i inicjator wstępowania młodzieży polskiej z okolic Tłumacza do formujących się przy Armii Monarchii Austro–Węgierskiej Legionów Polskich pod dowództwem Józefa Piłsudskiego. W Galicji Wschodniej — i.e. części wschodniej austro–węgierskiej prowincji i kraju koronnego niem. Königreich Galizien und Lodomerien (pl. Królestwo Galicji i Lodomerii) formował się we Lwowie Legion Wschodni, ale wobec szybkiego wycofywania się armii Cesarstwa pod naporem Rosjan, nie osiągnął przewidzianych stanów i został rozwiązany. W jego Tłumaczu, ok. 20 km od Stanisławowa, prawd. działała drużyna Związku Strzeleckiego (takowa istniała w Stanisławowie), której prawd. był kapelanem. I to owe drużyny przekształcały się w 08.1914 w oddziały legionowe. Nie zdążyły jednakże formalnie zostać oddziałami Legionów Polskich, bowiem już 03.09.1914 do Tłumacza i Stanisławowa wkroczyli Rosjanie. Lokalni legioniści zapewne wycofali się na zachód z wojskami austro–węgierskimi.
Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, w czasie okupacji rosyjskiej (1939‐1941), pomagał deportowanym przez Rosjan na Syberię.
Wysłał paczki, organizował pomoc rodzinom.
Sprzedał własny dom, przeznaczając zysk na pomoc najbiedniejszym.
Współpracował z powstającym polskim ruchem oporu, prawd. Związkiem Walki Zbrojnej ZWZ (część Polskiego Państwa Podziemnego).
W czasie okupacji niemieckiej (po 22.06.1941 i niemieckim ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan), prawd. 01.10.1942, aresztowany — na skutek zdrady przez „wystraszoną i szczutą psami” Żydówkę, której pomagał i której wystawił fałszywe świadectwo chrztu, oraz donosów nacjonalistów ukraińskich — przez kolaborującą z Niemcami niem. Ukrainische Hilfspolizei (pl. Ukraińska Policja Pomocnicza), za przechowywanie studentów żydowskich w rektoracie, wydawanie im fałszywych świadectw chrztu, organizowanie pomocy żywnościowej dla Żydów zamkniętych w getcie. Przed wojną, w 1939, w Tłumaczu mieszkało 2,350 Żydów (40% ogółu ludności). W 1941 było ich ok. 2,800. Po 22.06.1941 Tłumacz okupowali — do 09.1941 — Węgrzy, którzy nakazali Żydom noszenie opasek z Gwiazdą Dawida, ale zapobiegli pogromom ze strony Ukraińców. Niemcy, po rozpoczęciu okupacji, w 05‐06.04.1942 przesiedlili ok. 1,000 Żydów do Stanisławowa, ale wkrótce zwieźli innych z okolic Tłumacza, tak że ich ilość w mieście wzrosła do ok. 3,500. Jednocześnie w 04‐05.1942 powstało getto (początkowo o charakterze otwartym) i rozpoczęly się egzekucje na cmentarzu żydowskim (największa 04.06.1942 — Niemcy, przy współpracy niem. Ukrainische Hilfspolizei, zamordowali wówczas 497 Żydów, 15 Polaków i 4 Ukraińców). Prawd. 08.09.1942 część, a 27.11.1942 resztę (i.e. ok. 2,000) — czyli w tym samym czasie, gdy został aresztowany — Żydów wywieziono do niemieckiego obozu zagłady VL Belzec, gdzie wszystkich zamordowano.
Przekazany Niemcom.
Torturowany.
Zginął w więzieniu, więziony w celi bez siennika, na gołym betonie.
alt. szczegóły śmierci
Według innych źródeł aresztowany w 1941 przez Rosjan.
Zamordowany przez nich w więzieniu w Stanisławowie, prawd. podczas ludobójczych masakr więziennych po niemieckim ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan, w 06.1941.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
StanisławówKliknij by przejść do opisu, Pomoc ŻydomKliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Masakry 06.1941 (NKWD)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
12.10.1872
Trembowladziś: grom. Trembowla miasto, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
03.07.1898 (Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1910 – 1942
proboszcz — Tłumaczdziś: grom. Tłumacz miasto, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Anny ⋄ dekanat RK Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] — także: założyciel Towarzystwa Nauki Chrześcijańskiej w Tłumaczu (1924), sprawującym nadzór przed założonym przez niego Prywatnym Żeńskim Seminarium Nauczycielskim, prowadzonego przez ss. Szkolne de Notre Dame SSND, którego był prefektem (ok. 1928‐1938); inicjator założenia Banku Spółdzielczego Katolickiego Związku Samopomocy oraz drukarni powiatowej; wydawca pisma „Orędownik Tłumacki” (1929‐1931)
1902 – 1910
proboszcz — Kukizówdziś: grom. Jaryczów Nowy, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.03] ⋄ parafia RK pw. św. Jakuba Apostoła ⋄ dekanat RK Żółkiewdziś: grom. Żółkiew miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.22]
1902
wikariusz — Gołogórydziś: grom. Złoczów miasto, rej. Złoczów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.03] ⋄ parafia RK pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Złoczówdziś: grom. Złoczów miasto, rej. Złoczów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1900 – 1902
wikariusz — Skałatdziś: grom. Skałat miasto, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Skałatdziś: grom. Skałat miasto, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1898 – 1900
wikariusz — Mikulińcedziś: grom. Mikulińce, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.12.03] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Trembowladziś: grom. Trembowla miasto, rej. Tarnopol, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1894 – 1898
student — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Metropolitalne Seminarium Duchowne
inni związani
szczegółami śmierci
DZIURDZIAKliknij by wyświetlić biogram (s. Sabina), KRATOCHWILKliknij by wyświetlić biogram Maria Anna (s. Maria Antonina), ŁAPAKliknij by wyświetlić biogram (s. Hieronima)
miejsca i wydarzenia
opisy
Stanisławów: Więzienie wykorzystywane zarówno przez Rosjan (lata 1939‐1941 — gdy Rosjanie uciekali w 06.1941 dokonali rzezi więźniów — oraz od 1944); Niemców (w latach 1941‐1944); jak i ponownie Rosjan po odrzuceniu Niemców i rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej w 1944. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. (więcej na: stanislawow.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06], stanislawow.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06])
Pomoc Żydom: W czasie II wojny światowej Niemcy na okupowanych ziemiach polskich zabronili udzielania pomocy Żydom pod karą śmierci. Setki kapłanów i duchowieństwa mimo tego takiej pomocy Żydom udzielało. Wielu poniosło śmierć.
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])
Masakry 06.1941 (NKWD): Po ataku niemieckim 22.06.1941 na tereny okupowane przez Rosjan i w konsekwencji na Rosję, przed paniczną ucieczką, Rosjanie wymordowali — zgodnie z ludobójczym rozkazem rosyjskiego ministra spraw wewnętrznych Wawrzyńca Berii wydanym 24.06.1941 wymordowania wszystkich więźniów (formalnie „skazanych” za „działalność kontrrewolucyjną”, „działalność antyrosyjską”, sabotaż i dywersję, oraz więźniów politycznych „w śledztwie”) przetrzymywanych w więzieniach NKWD na terenach okupowanej przez Rosję przedwojennej Polski, Litwy, Łotwy i Estonii — ok. 40,000‐50,000 osób. Dodatkowo Rosjanie wymordowali tysiące osób, zatrzymanych już po niemieckim ataku, uznając ich za „wrogów ludu” — osoby te w większości nie były ujęte w rejestrach więziennych. Część zamordowana została już w więzieniach, w zbiorowych masakrach, część podczas tzw. „marszów śmierci”, gdy więźniów gnano pieszo na wschód. Po rosyjskiej ucieczce i rozpoczęciu okupacji niemieckiej nastąpiło wiele spontanicznych pogromów lokalnych Żydów, z których znacząca część kolaborowała z Rosjanami i uznana została za współodpowiedzialną za więzienne masakry. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.glaukopis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], nawolyniu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], cracovia-leopolis.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], biographies.library.nd.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
bibliograficzne:
„Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‐1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005
„Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‐1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007
„Schematismus Universi Saecularis et Regularis Cleri Archi Diaeceseos Metropol. Leopol. Rit. Lat.”, Kuria Metropolitalna Lwowska, od 1860 do 1938
„Misterium iniquitatis. Osoby duchowne i zakonne obrządku łacińskiego zamordowane przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1939‐1945”, ks. Józef Marecki, Instytut Pamięci Narodowej, Kraków 2020
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], www.google.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.11], www.google.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.11], www.google.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.11], www.kchodorowski.republika.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26], docplayer.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: TABACZKOWSKI Edward
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu