• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English

status

Sługa Boży

nazwisko

SUCHOŃ

imiona

Władysław

  • SUCHOŃ Władysław - Ołtarz, kościół parafialny pw. Najświętszego Imienia Maryi, Harbutowice, źródło: fotopolska.eu, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSUCHOŃ Władysław
    Ołtarz, kościół parafialny pw. Najświętszego Imienia Maryi, Harbutowice
    źródło: fotopolska.eu
    zasoby własne
  • SUCHOŃ Władysław - Tablica pamiątkowa, bazylika Mariacka, Kraków; źródło: dzięki uprzejmości p. Barbary Wójtowicz, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSUCHOŃ Władysław
    Tablica pamiątkowa, bazylika Mariacka, Kraków
    źródło: dzięki uprzejmości p. Barbary Wójtowicz
    zasoby własne
  • SUCHOŃ Władysław - Tablica pamiątkowa, bazylika Mariacka, Kraków; źródło: dzięki uprzejmości p. Barbary Wójtowicz, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSUCHOŃ Władysław
    Tablica pamiątkowa, bazylika Mariacka, Kraków
    źródło: dzięki uprzejmości p. Barbary Wójtowicz
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja krakowskawięcej na
www.diecezja.pl
[dostęp: 2013.05.19]

honorowe wyróżnienia

kanonik Expositorii Canonicaliswięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

data i miejsce
śmierci

28.05.1942

na trasie KL Dachau - Monachium - TA HartheimNiemcy (Bawaria) – Austria

alt. daty i miejsca
śmierci

14.06.1942 (data „świadectwa śmierci” KL Dachau)

szczegóły śmierci

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany przez Niemców 23.04.1940.

Przetrzymywany w więzieniach w Bielsku i Cieszynie.

28.04.1940 wywieziony, w III transporcie polskich kapłanów w ramach niem. «Intelligenzaktion Schlesien», do obozu koncentracyjnego KL Dachau.

05.06.1940 przetransportowany do obozu koncentracyjnego KL Gusen I — części kompleksu obozów koncentracyjnych KL Mauthausen–Gusen — gdzie niewolniczo pracował w kamieniołomach.

Stamtąd 08.12.1940 przetransportowany z powrotem do obozu koncentracyjnego KL Dachau.

W końcu — całkowicie wycieńczony — wywieziony w tzw. „transporcie inwalidów” do Centrum Eutanazyjnego TA Hartheim, gdzie miał zostać zamordowany w komorze gazowej.

Nie dotarł — prawd. zmarł na pierwszym etapie drogi do Centrum Eutanazyjnego TA Hartheim, na drodze do Monachium, i tam wyrzucony z samochodu, po czym spalony w miejskim krematorium.

przyczyna śmierci

eksterminacja: zagazowanie w komorze gazowej

sprawstwo

Niemcy

data i miejsce
urodzenia

19.03.1885

Kętydziś: gm. Kęty, pow. Oświęcim, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

03.07.1910

szczegóły posługi

1938 – 1940

proboszcz — Kozydziś: gm. Kozy, pow. Bielsko–Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Szymona i św. Judy Tadeusza ⋄ dekanat RK Biała Krakowskadziś: dzielnica w Bielsku–Białej, pow. Bielsko–Biała miasto, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1925 – 1937

proboszcz — Harbutowicedziś: gm. Sułkowice, pow. Myślenice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ parafia RK pw. Najświętszego Imienia Maryi ⋄ dekanat RK Myślenicedziś: gm. Myślenice, pow. Myślenice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1923 – 1925

kuratus/rektor/ekspozyt — Harbutowicedziś: gm. Sułkowice, pow. Myślenice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ kościół RK pw. Najświętszego Imienia Maryi ⋄ Sułkowicedziś: gm. Sułkowice, pow. Myślenice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07]
, parafia RK pw. Wszystkich Świętych ⋄ dekanat RK Lanckoronadziś: gm. Lanckorona, pow. Wadowice, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07]

1919 – 1923

wikariusz — Trzebiniadziś: gm. Trzebinia, pow. Chrzanów, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Nowa Góradziś: gm. Krzeszowice, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07]

1915 – 1918

wikariusz — Raba Wyżnadziś: gm. Raba Wyżna, pow. Nowy Targ, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18]
⋄ parafia RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Maków Podhalańskidziś: gm. Maków Podhalański, pow. Sucha Beskidzka, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07]

1914 – 1915

wikariusz — Krzęcindziś: gm. Skawina, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
⋄ parafia RK pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Skawinadziś: gm. Skawina, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]

ok. 1912 – 1914

wikariusz — Wieliczkadziś: gm. Wieliczka, pow. Wieliczka, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ parafia RK pw. św. Klemensa Papieża i Męczennika ⋄ dekanat RK Wieliczkadziś: gm. Wieliczka, pow. Wieliczka, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

ok. 1911

wikariusz — Nowa Góradziś: gm. Krzeszowice, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07]
⋄ parafia RK pw. Zesłania Ducha Świętego ⋄ dekanat RK Nowa Góradziś: gm. Krzeszowice, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.06.07]

do 1910

student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne

uwagi

Urna z prochami — skremowanie nastąpiło prawd. w krematorium przy niem. Ostfriedhof (pl. cmentarz wschodni) w Monachium — od 1950 przechowywana jest na cmentarzu Am Perlacher Forst, w miejscu zwanym niem. Ehrenhain I (pl. „Gaj Pamięci nr 1”), w Monachium (odznaczona nr K3951)

inni związani
szczegółami śmierci

DEMBIŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Antoni, FLACZYŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Franciszek, RYBUSKliknij by wyświetlić biografię Stanisław, RYDZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Czesław, SERWIGNATKliknij by wyświetlić biografię Antoni, SIKOROWSKIKliknij by wyświetlić biografię Wincenty Seweryn, SIUTOWICZKliknij by wyświetlić biografię Józef, SKOWRONEKKliknij by wyświetlić biografię Michał, SKÓRNICKIKliknij by wyświetlić biografię Władysław Leon, SMONIEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Artur Stanisław, STANISZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Bolesław Stanisław, STAWICKIKliknij by wyświetlić biografię Leonard, STEFANIAKKliknij by wyświetlić biografię Stanisław, STRUMIŁŁOKliknij by wyświetlić biografię Marcin Antoni, STYPUŁKOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Leon, SUCHAŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Stanisław Grzegorz, SULEKKliknij by wyświetlić biografię Bolesław, SYPNIEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Tadeusz, SZAŁKIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Antoni Władysław, SZADKOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Józef, SZULCZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Robert, SZYDŁOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Stanisław, SZYMAŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Stefan, SZYMCZAKKliknij by wyświetlić biografię Andrzej Jan, ŚLUSARSKIKliknij by wyświetlić biografię Bolesław, TACZAKKliknij by wyświetlić biografię Leon, TOMASIKKliknij by wyświetlić biografię Józef, URBANKliknij by wyświetlić biografię Jan, WAJSZCZUKKliknij by wyświetlić biografię Karol Leonard, WALCZEWSKIKliknij by wyświetlić biografię Jan, WALCZYKOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Aleksander Leon Mieczysław, WALTERKliknij by wyświetlić biografię Edmund, WARMIŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Edward Teodor, WAWRZYNOWICZKliknij by wyświetlić biografię Stanisław

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

TA Hartheim: W niem. Tötungsanstalt TA Hartheim (pl. Centrum Zabijania/Eutanazyjne), na zamku Schloss Hartheim w miejscowości Alkoven w Górnej Austrii, wchodzącym w skład kompleksu obozów koncentracyjnych KL Mauthausen–Gusen, w ramach «Aktion T4», Niemcy mordowali ofiary — osoby niedorozwinięte psychicznie — w komorach gazowych. Od 04.1941 program rozszerzono o więźniów obozów koncentracyjnych. Większość, jeśli nie wszyscy, duchowni z obozu koncentracyjnego KL Dachau byli zawożeni do Hartheim w tzw. „transportach inwalidów” (pod kryptonimem „Aktion 14 f 13”) — osób chorych i według Niemców „niezdolnych do pracy” — z obozu w KL Dachau (początkowo pod pretekstem transferu do lepszego obozu).
Uwaga: Podane w „Białej Księdze” daty śmierci zamordowanych w Schloss Hartheim są datami wywiezienia ofiar z ostatniego obozu koncentracyjnego, gdzie byli przetrzymywani. Nieznane są rzeczywiste daty śmierci — poza ok. 49 kapłanami, których nazwiska znalazły się na listach „transportów inwalidów”, ale nie dotarli do TA Hartheim. Prawd. zginęli w dniu wyjazdu z KL Dachau, po drodze, z KL Dachau do Monachium, i ich ciała zostały w Monachium wyrzucone z transportu i skremowane. Śledztwo polskiego Instytutu Pamięci Narodowej IPN wskazuje, że pozostałe ofiary były mordowane natychmiast po przywiezieniu do Schloss Hartheim, ciała palone a prochy rozrzucane po pobliskich polach bądź do Dunaju. Dla ukrycia ludobójczych mordów Niemcy fałszowali zarówno daty śmierci (na przykład te zapisane w księgach obozu KL Dachau i w „Białej Księdze” ukazane jako daty alternatywne) jak i przyczyny śmierci. (więcej na: ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

«Aktion T4»: Niemiecki program eutanazyjny, systematycznego fizycznego mordu ludzi niedorozwiniętych psychicznie, przewlekle chorych psychicznie i neurologicznie — „eliminacji życia niewartego życia” (niem. „Vernichtung von lebensunwertem Leben”). W szczytowym okresie lat 1940‑1941 zamordowano ok. 70,000 osób, w tym pensjonariuszy szpitali psychiatrycznych w okupowanej przez Niemców Polsce. Od 04.1941 programem objęto chorych psychicznie i „niepełnosprawnych” (co oznaczało niezdolnych do pracy) więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych — pod kryptonimem „Aktion 14 f 13”. Zamordowano wówczas ok. 20,000 więźniów, m.in. w komorach gazowych w Hartheim mordowano polskich kapłanów przetrzymywanych w obozie koncentracyjnym KL Dachau. Innym „regionalnym przedłużeniem” «Aktion T4» był program „Aktion Brandt”, w trakcie którego Niemcy mordowali przewlekle chorych, by zwolnić miejsca w szpitalach dla rannych żołnierzy. Szacuje się, że w tym programie zamordowano co najmniej 30,000 osób. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

KL Dachau (nr więźnia: 7121, 21994Kliknij by wyświetlić biografię): KL Dachau w niemieckiej Bawarii, założony w 1933, stał się głównym obozem koncentracyjnym dla księży katolickich w czasie II wojny światowej: 09.11.1940 Reichsführer–SS Heinrich Himmler, szef SS, Gestapo i niemieckiej policji, w wyniku interwencji Watykanu, podjął decyzję o przeniesieniu wszystkich duchownych przetrzymywanych w różnych obozach koncentracyjnych do obozu KL Dachau. Pierwsze większe transporty miały miejsce 08.12.1940. W KL Dachau Niemcy więzili ok. 3,000 kapłanów, w tym ok. 1,800 polskich. Kapłanów zmuszano do niewolniczej pracy na tzw. „Plantagach” — niem. „Die Plantage”, największym w Europie, zarządzanym przez ludobójcze SS ogrodzie ziołowym, składającym się z wielu szklarni, budynków laboratoryjnych i ziemi ornej, gdzie prowadzono eksperymenty z noymi lekami naturalnymi — przez wiele godzin, bez przerw, bez ochronnych ubrań, bez pożywienia. Pracowali przy budowach, m.in. krematorium. W barakach więziennych panował głód, szczególnie w latach 1941‑2, zimą przejmujące zimno a latem nieznośny upał. Więźniowie zapadali na choroby, w szczególności gruźlicę. Na wielu przeprowadzano zbrodnicze „eksperymenty medyczne” — in 11.1942 ok. 20 kapłanów otrzymało zastrzyki z flegmony; od 07.1920 do 05.1944 ok. 120 poddanych zostało eksperymentom malarycznym. Ponad 750 polskich duchownych zostało przez Niemców zamordowanych, w tym wielu zagazowanych w ośrodku eutanacyjnym Scholoss Hartheim w Austrii. System obozów KL Dachau w szczytowym momencie miał ok. 100 podobozów niewolniczej pracy przymusowej — w południowych Niemczech i Austrii. Udokumentowanych zostało ok. 32,000 przypadków śmierci w obozie, tysiące zginęło bez śladu. W momencie oswobodzenia 29.04.1945 przez wojska USA ok. 10,000 na 30,000 więźniów było chorych… (więcej na: www.kz-gedenkstaette-dachau.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30]
)

KL Gusen I: Obóz koncentracyjny „rodzaju III” (niem. „Stufe III”), wchodzący w skład kompleksu KL Mauthausen–Gusen, przeznaczony dla „nieuleczalnych politycznych wrogów Rzeszy”. Więźniowie niewolniczo pracowali w niedalekim kamieniołomie, a także w lokalnych prywatnych firmach, na przykład przy budowie domów dla strażników SS w pobliskim Sankt Georgen. Otwarty w 05.1940 jako „obóz dla Polaków” aresztowanych w trakcie realizacji programu eksterminacji polskiej inteligencji «Intelligenzaktion». Do końca Polacy stanowili większość więźniów w obozie. Setki polskich kapłanów z obszarów Polski włączonych bezpośrednio do Niemiec przywieziono do obozu w 1940, po rozpoczęciu okupacji Polski, z obozów koncentracyjnych KL Sachsenhausen i KL Dachau. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

KL Mauthausen-Gusen: Duża grupa niemieckich obozów koncentracyjnych wokół wiosek Mauthausen i Gusen w Górnej Austrii, ok. 30 km na wschód od Linzu, funkcjonująca od 1938 do 05.1945. Z biegiem czasu stała się jednym z największych kompleksów obozowym w kontrolowanej przez Niemcy części Europy, obejmujących cztery główne obozy koncentracyjne (Mauthausen, Gusen I, Gusen II i Gusen III) oraz ponad 50 mniejszych, gdzie więźniowie niewolniczo pracowali w kamieniołomach (wydobywany granit, z którego wyłożone były ulice Wiednia, przeznaczony był na całościową rekonstrukcję niemieckich miast według planów Alberta Speera), fabrykach amunicji, kopalniach, fabrykach zbrojeniowych i montowniach samolotów myśliwskich Me 262. Kompleks służył niemieckiej machinie wojennej oraz jako środek eksterminacji przez pracę. Początkowo nie miał własnej komory gazowej i ofiary wysyłane były głównie do zamku w Hartheim, ok. 40.7 km na wschód, lub zabijane śmiertelnym zastrzykiem i palone w piecach krematoryjnych. Później między Mauthausen i Gusen zaczął jeździć samochód z rurami wydechowymi skierowanymi do wnętrza. Wreszcie w 12.1941 wybudowano komorę gazową. Ok. 122,000‑360,000 więźniów zginęło bądź zostało zamordowanych. Wielu polskich kapłanów, głównie zatrzymanych w ramach akcji eksterminacji polskiej inteligencji «Intelligenzaktion», straciło tam życie. Kompleks został założony i służył jako źródło taniej siły roboczej prywatnemu przedsiębiorstwu. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
)

Cieszyn: Areszt śledczy niemieckiej policji politycznej Gestapo — w południowej (dziś: czeskiej) stronie miasta — i więzienie — w północnej (polskiej) części, po drugiej stronie rzeki Olzy — zarządzane przez Niemców. W 1940 aresztowanych zwożono początkowo do więzienia w Cieszynia, a później, w związku z przepełnienie, do obozu przejściowego zorganizowanego przez Niemców w byłej fabryce mebli giętkich Josefa i Jacoba Kohna, u zbiegu ul. Frydeckiej i ul. Jabłonkowej, po południowej stronie Olzy. Zatrzymanych więźniów — przez obóz przeszło ponad 1,000 zatrzymanych Polaków — przypytywano i bito pejczami i szpicrutami. Następnie w większości wywożeni byli do niemieckich obozów koncentracyjnych. (więcej na: www.sw.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
)

Bielsko: Areszt śledczy zarządzany przez Niemców.

«Intelligenzaktion Schlesien»: Przeprowadzona przez Niemców głównie w 04‑05.1940 akcja aresztowań i eksterminacji polskiej elity intelektualnej Górnego Śląska, w większości umieszczonej na liście proskrypcyjnej zwanej „Sonderfahndungsbuch Polen” — powstańców śląskich, działaczy plebiscytowych, dziennikarzy, polityków, intelektualistów, urzędników oraz duchownych — mająca na celu całkowitą germanizację regionu. Odnośne rozporządzenie o numerze IV–D2–480/40 wydane zostało przez RSHA, czyli niem. Reichssicherheitshauptamt (pl. Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy), i podpisane przez Heinricha Himmlera lub Reinharda Heydricha. Część aresztowanych zamordowano w zbiorowych egzekucjach, część wydalono do zarządzanego przez Niemców Generalnego Gubernatorstwa, część zesłano do obozów koncentracyjnych. Ustalono personalia 3,047 osób wywiezionych w ciągu dwóch miesięcy 1940. Ofiarami było 33 księży katolickich, z których 22 zginęło w obozach koncentracyjnych (duchowni zostali zesłani — w 5 transportach — najpierw do KL Dachau, a potem do KL Gusen, gdzie niewolniczo pracowali w kamieniołomach). Razem Niemcy zamordowali ok. 2,000 członków górnośląskiej polskiej elity inteligenckiej. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30]
)

«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. Generalnego Gubernatorstwa, gdzie nosił miano «AB‑aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04]
)

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

źródła

osobowe:
041940.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, 041940.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.31]
, www.ipgs.usKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, newsaints.faithweb.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
, arolsen-archives.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]

bibliograficzne:
Urny przechowywane na cmentarzu Am Perlacher Forst — analiza”, p. Grzegorz Wróbel, kustosz Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, korespondencja prywatna, 25.05.2020
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
fotopolska.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.11.07]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: SUCHOŃ Władysław

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu