Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
błogosławiony
nazwisko
STRZELECKI
imiona
Bolesław
data beatyfikacji
13.06.1999więcej na
www.swzygmunt.knc.pl
[dostęp: 2013.05.19]
Jan Paweł II, papież RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja sandomierskawięcej na
www.sandomierz.opoka.org.pl
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
akademickie wyróżnienia
doktor prawa kanonicznego
honorowe wyróżnienia
Krzyż Kawalerski „Polonia Restituta”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.04.16]
Złoty „Krzyż Zasługi”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
data i miejsce
śmierci
02.05.1941
KL Auschwitzobóz koncentracyjny
dziś: Oświęcim, gm. Oświęcim, pow. Oświęcim, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.09]
szczegóły śmierci
W 1920, wobec zagrożenia rosyjskiego w czasie wojny polsko–rosyjskiej 1919‐1921, prawd. ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Prawd. został przeznaczony jako kapelan batalionu zapasowego 18. Pułku Piechoty, stacjonującego w garnizonie w Koninie. W 1919 Pułk, po zakończeniu walki z Ukraińcami podczas wojny polsko–ukraińskiej 1919‐1921, pozostał na Wołyniu, na froncie rozpoczynającej się wojny polsko–rosyjskiej. Stamtąd rozpoczął atak 24.04.1920 na początku wyprawy kijowskiej, ale po zdobyciu Korostenia został skierowany do Koziatyna w obwodzie winnickim, jako odwód dowódzwa. Tam, w 05.1920, w związku z wydarzeniami na Froncie Litewsko–Białoruskim doszło do podziału Pułku — część batalionów przeniesiono nad Berezynę na północy, część pozostała w Koziatynie. I wówczas został prawd. skierowany jako kapelan do batalionów pozostałych na Ukrainie. Były tak, gdy na początku 06.1920 rozpoczęła się ofensywa rosyjska na Froncie Ukraińskim i polskie wojska rozpoczęły, pod naporem m.in ros. Первая Конная армия (pl. 1. Armia Konna), pod dowództwem gen. Siemiona Budionnego, wycofywać się na zachód. I początkowo wycofały się na linię rzek Uborć i Slucz. 01.07.1920 2. Batalion Pułku w taktycznym przeciwnatarciu pod Korcem na Wołyniu wdał się w ciężką walkę z Rosjanami. Ponieważ nie dotarł do niego rozkaz odwrotu został otoczony i wycięty w walce na szable. Uratowało się niewielu z żołnierzy. Wedle niektórych źródeł miał się podczas tej bitwy odznaczyć… 01‐09.08.1920 Pułk — już cały, wraz z niedobitkami 2. Batalionu — bronił linii Bugu. Stamtąd wycofał się do Garwolina i w Górze Kalwarii przeszedł na zachodni brzeg Wisły. Był tam, gdy ok. 15.08.1920 rozpoczęła się decydująca Bitwa Warszawska (zwana „Cudem nad Wisłą”). Został wówczas 17.08.1920 przerzucony na front północny. Tam, pod Ćwieklinkiem na północ od Płońska, wziął udział w ostatnim dużym boju pokonując Rosjan. 01.09.1920 został z powrotem przerzucony na Ukrainę, na linię rzeki Świrz k. Rohatyna. Tam wziął udział w kilku starciach z Rosjanami, by w końcu wziąć udział w przełamaniu frontu i pogonieniu Rosjan w kierunku Narajowa, który Pułk zdobył 25.09.1920. Stamtąd 03.10.1920 został przetransportowany na granicę z Litwą… 25.11.1920 Pułk przeniesiony został do Łomży. I prawd. tam, w 12.1920, został urlopowany. 12.04.1921 został zwolniny z Wojska Polskiego i przeniesiony do rezerwy. Jeszcze w 1923, 1924, 1925, 1927 i 1929 mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego (od 25.11.1926 każdorazowo na statutowy okres 2 lat).
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany przez Niemców po raz pierwszy 27.10.1939.
Po jakimś czasie zwolniony.
Zaangażował się w pomoc jeńcom wojennym przetrzymywanym w radomskim tymczasowym obozie, przed wysłaniem do właściwych obozów jenieckich, Stalagów i Oflagów.
Organizował ucieczki przetrzymywanych, wyprowadzał ich z obozu w sutannach, a ocalonym wyrabiał nowe dowody tożsamości.
15.07.1940 nominowany proboszczem parafii Radom–Glinice.
Już jednak 07.01.1941 aresztowany przez Niemców.
Formalną przyczyną miało być niem. Kanzelmissbrauch (pl. nadużycie ambony) — dzień wcześniej, podczas kazania na Święto Trzech Króli, miał bowiem powiedzieć: „Trzeba wierzyć w powstanie narodu polskiego”.
Przez trzy miesiące przetrzymywany w więzieniu w Radomiu.
Torturowany.
Stamtąd 05.04.1941 przetransportowany do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz.
W obozie wszystkich przetransportowanych wraz z nim być może witał zastępca komendanta, Karl Fritzsch, słowami odnotowanymi w historii: „Przybyliście tutaj nie do sanatorium, tylko do niemieckiego obozu koncentracyjnego, z którego nie ma innego wyjścia, jak przez komin […] Z prawdziwą przyjemnością przepędzimy was wszystkich przez ruszty pieców krematoryjnych. Dla nas wszyscy razem nie jesteście ludźmi, tylko kupą gnoju […] Jeśli się to komuś nie podoba, to może iść zaraz na druty. Jeśli są w transporcie Żydzi to mają prawo żyć nie dłużej, niż dwa tygodnie, księża miesiąc, reszta trzy miesiące…”.
I tak się stało: po niecałym miesiącu zginął, pobity przez niemieckiego strażnika.
numery obozowe
13002Kliknij by wyświetlić stronę źródłową (KL AuschwitzKliknij by przejść do opisu)
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
KL AuschwitzKliknij by przejść do opisu, Regierungsbezirk KattowitzKliknij by przejść do opisu, RadomKliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
11.06.1896
Poniemuńdziś: dzielnica w Kownie, rej. Kowno miasto, okr. Kowno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
urodzenia
Sieciechówdziś: gm. Sieciechów, pow. Kozienice, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
21.12.1918 (kaplica Seminarium Duchownego w Sandomierzuwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19])
szczegóły posługi
1940 – 1941
proboszcz — Radomdzielnica Glinice
dawn.: wieś
dziś: pow. Radom miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa ⋄ dekanat RK Radomdziś: pow. Radom miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1935 – 1939
rektor — Radomdziś: pow. Radom miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ kościół RK pw. Trójcy Świętej ⋄ parafia RK pw. św. Jana Chrzciciela ⋄ dekanat RK Radomdziś: pow. Radom miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — także: prefekt żeńskiej Państwowej Szkoły Przemysłowej i Szkoły Handlowej Męskiej i Żeńskiej; kapelan więzienny; wiceprezes i przewodniczący sekcji kulturalno–oświatowej Towarzystwa Opieki nad Więźniami „Patronat”
1928 – 1937
kapelan — Radomdziś: pow. Radom miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Związek Harcerstwa Polskiego ZHP — także: członek zarządu Oddziału Radomskiego Związku Harcerstwa Polskiego ZHP; członek zarządu Koła Przyjaciół Harcerstwa
1923 – 1935
prefekt — Radomdziś: pow. Radom miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — ok. 1924‐1935 w Szkole Handlowej Męskiej Stowarzyszenia Kupców Polskich; ok. 1925‐1935 Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim i Żeńskim; Szkole Ćwiczeń; Zawodowej Szkole Towarzystwa Ochrony Chrześcijańskich Kobiet; także: od 1926 spowiednik Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia ISMM; od 1926 Sióstr Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej; ss. Szarytek FdlC; od 1927 w parafiach Tczów, Kazanów Iłżecki, Wielgie, Ciepielów, Krępa i Lipsko; od 1927 radny Rady Miejskiej w Radomiu; przewodniczący miejskich struktur Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji; opiekun Stowarzyszenia Służących św. Zyty; członek zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża PCK w Radomiu; działacz Towarzystwa Prawniczego i Towarzystwa Chemiczno–Garbarskiego
1919 – 1923
doktorant — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ prawo kanoniczne, Wydział Teologii Katolickiej, Uniwersytet Warszawski [i.e. Uniwersytet Warszawski (od 1945) / Uniwersytet w konspiracji (1939‐1945) / Uniwersytet im. Józefa Piłsudskiego (1935‐1939) / Uniwersytet Warszawski (1915‐1935) / Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870‐1915)] — studia uwieńczone 16.10.1923 tytułem Doktora Prawa Kanonicznego
1920 – 04.1921
kapelan wojskowy RK — 18. Pułk Piechoty, Wojsko Polskie — dekretem L. 2845 Naczelnego Wodza z 14.04.1921, na wniosek Kurii Biskupiej Wojsk Polskich, zwolniony z Wojska Polskiego; przeniesiony do rezerwy Wojska Polskiego, zweryfikowany jako kapelan Wojska Polskiego, ze starszeństwem od 01.06.1919, w randze kapitana
1918 – 1919
wikariusz — Ostrowiec Świętokrzyskidziś: gm. Ostrowiec Świętokrzyski miasto, pow. Ostrowiec Świętokrzyski, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat RK Opatówdziś: gm. Opatów, pow. Opatów, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
1913 – 1918
student — Sandomierzdziś: gm. Sandomierz miasto, pow. Sandomierz, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
miejsca i wydarzenia
opisy
KL Auschwitz: Niemiecki niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL i niem. Vernichtungslager (pl. obóz zagłady) VL Auschwitz w okolicy Oświęcimia, założony przez Niemców 27.01.1940 na ówczesnym terytorium Niemiec (najpierw w niem. Provinz Schlesien — Prowincji Śląsk; a od 1941 niem. Provinz Oberschlesien — Prowincja Górny Śląsk). KL Auschwitz był początkowo obozem głównie dla Polaków, od 1942 stał się miejscem zagłady europejskich Żydów. W skład kompleksu obozów koncentracyjnych KL Auschwitz wchodził znajdujący się zaraz obok niem. Vernichtungslager (pl. obóz zagłady) VL Auschwitz II Birkenau, gdzie Niemcy zamordowali nawet do ponad miliona ludzi, głównie Żydów, w komorach gazowych. Przez KL Auschwitz przeszło ponad 400 kapłanów i osób zakonnych, z których ok. 40% zostało zamordowanych (większość z nich to Polacy). (więcej na: en.auschwitz.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.meczennicy.pelplin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.07.06])
Regierungsbezirk Kattowitz: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Dwa pozostałe przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Jednym z nich był polski Górny Śląsk, który już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), został wcielony do Niemiec jako niem. Regierungsbezirk Kattowitz (pl. Rejencja katowicka) i wszedł w skład niem. Provinz Schlesien (pl. Prowincja Śląsk) z siedzibą we Wrocławiu. 01.04.1940 niem. Regierungsbezirk Kattowitz powiększony został o kilka przedwojennych powiatów niemieckich, a 18.01.1941 utworzono nową niemiecką prowincję niem. Provinz Oberschlesien (pl. Prowincja Górny Śląsk), który poza niem. Regierungsbezirk Kattowitz objął także Opolszczyznę. Od 26.10.1939, czyli powstania rejencji obowiązywało w niej prawo państwa niemieckiego, to samo co w Berlinie. Główną osią polityki rejencji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż tylko ok. 6% mieszkańców jej przedwojennej polskiej części stanowili Niemcy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Głównym mechanizmem było wprowadzenie niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL, niemieckiej listy narodowościowej, która miała precyzować przynależność narodową mieszkańców rejencji. Najliczniejszą grupą, która zaznaczano w przeprowadzonych przymusowych rejestracjach, była Grupa 3, osób, które określiły się jako „Ślązacy” (w 1943 ok. 41%), oraz osoby pozostające poza DVL (ok. 36%). Ta ostatnia grupa przeznaczona była docelowo na deportację do niem. Generalgouvernement (do czego masowo nie doszło, bo niemiecki przemysł potrzebował niewolniczej siły roboczej). Grupa 3, uznawana przez Niemców za możliwych do zniemczenia, podlegała pewnym ograniczeniom prawnym, i obowiązywała ją m.in. służba w wojsku niemieckim Wehrmacht. Dzieci mogły się uczyć tylko po niemiecku. Wobec ludności polskiej prowadzono politykę terroru. Działał specjalny sąd policyjny, kontrolowany przez niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo, przed którym stanęło ok. 4,000‐5,000 osób. Za lata 1942‐1945 zweryfikowano ponad 2,000 z nich, z czego 1,890 skazano na kary śmierci, w tym 286 w publicznych egzekucjach. Tysiące osób zamordowano w czasie tzw. «Intelligenzaktion Schlesien», w tym 300‐650 polskich nauczycieli i ok. 61 polskich kapłanów katolickich. Na terenie rejencji znajdował się niemiecki obóz koncentracyjny i obóz zagłady KL Auschwitz, w którym Niemcy więzili ok. 1,100,000 Żydów (mordując ok. 1,000,000, i.e. ok. 90% z nich) oraz ok. 140,000 Polaków (mordując ok. 70,000, i.e. ok. 50% z nich). Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca prowincji niem. Provinz Schlesien, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Fritz Brecht, popełnił samobójstwo. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.24])
Radom: Więzienie w Radomiu powstało 1817, z zarządzenia rozbiorowych władz rosyjskich, i funkcjonowało w gmachu b. klasztoru ss. Benedyktynek. Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej w 09‐10.1939 Niemcy więzienie radomskie zostało zaliczone do kategorii tzw. sądowych więzień samodzielnych, nadzorowanych ogólnie przez Wydział Sprawiedliwości Rządu niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), a w ramach dystryktu — przez Wydział Sprawiedliwości Urzędu Gubernatora Dystryktu Radomskiego. Zwane było, wymiennie, „Gefängnis Radom” (pl. „więzienie w Radomiu”) i „Deutsche Strafanstalt Radom” (pl. „niemieckie więzienie w Radomiu”). Więzienie miało trzy oddziały: kobiecy, kryminalny, niemiecki, a od końca 1942 „Sonderabteilung” (pl. „oddział specjalny”) zarządzany przez niemiecką policję polityczną Gestapo. Przez okres II wojny światowej przeszło przezeń ok. 18,000 osób — w dużej mierze więźniów politycznych (zachowało się 14,170 teczek osadzonych). Co najmniej kilka tysięcy zamordowano lub wywieziono do obozów koncentracyjnych. Pod niemieckim nadzorem więzienie działało do ok. 15.01.1945 (ostatni transport wysłany w kierunku KL Auschwitz wyjechał 14.01.1945 — dotarł tylko do Częstochowy, a resztę więźniów Niemcy zamordowali). Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej i rozpoczęciu w 1945 okupacji rosyjskiej w więzieniu przetymywano członków polskich organizacji niepodległościowych. 09.09.1945 oddziały konspiracji zbrojnej (Wolność i Niezawisłość WiN oraz Narodowej Organizacji Wojskowej NOW, składających się z byłych członków Armii Krajowej AK, regionu „Jodła” — części b. Polskiego Państwa Podziemnego) dowodzone przez Stefana Bembińskiego „Harnasia”, uwolniły 292 osoby, w tym 60 byłych żołnierzy AK, zatrzymanych przez zbrodniczą jednostkę komunanistowskiego Urzędu Bezpieczeństwa UB (podległą rosyjskiemu NKWD). (więcej na: www.polskaniezwykla.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20], ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.zse.radom.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], www.diecezja.radom.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.11], radom.gosc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], fara.radom.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.11.07], diecezja.radom.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], nsj.radom.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], parafiaklwow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], www.youtube.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], www.radom.wsKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], www.szczecin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: STRZELECKI Bolesław
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu