Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
SERAFIN
imiona
Michał
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja płockawięcej na
www.diecezjaplocka.pl
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
honorowe wyróżnienia
kanonik honorowywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (kolegiata pułtuskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
data i miejsce
śmierci
18.09.1942
Płockdziś: pow. Płock miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu niemieckiej okupacji, został członkiem konspiracyjnej Polskiej Organizacji Zbrojnej POZ „Znak”, poprzedniczki Armii Krajowej AK (część Polskiego Państwa Podziemnego).
Na jego plebanii znajdował się punkt przerzutowy POZ — między niem. Regierungsbezirk Zichenau (pl. rejencja ciechanowska), czyli okupowanymi polskimi terytoriami, bezpośrednio włączonymi do Niemiec, konkretnie do niem. Provinz Ostpreußen (pl. prowincja Prusy Wschodnie), a zarządzanym przez Niemców niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo).
W Wyszogrodzie, położonym na prawym brzegu Wisły, w niem. Regierungsbezirk Zichenau, funkcjonował most pontonowy wystawiony przez Niemców na miejscu wysadzonego przez polskie wojsko w 09.1939 mostu drewnianego i stanowił najbliższą drogę do niem. Generalgouvernement.
Organizował przerzuty osób poszukiwanych przez Niemców do niem. Generalgouvernement.
Zbierał informacje na temat sił niemieckiego okupanta i przekazywał je do centrali POZ w Płocku.
Posługiwał także, na prośbę tamtejszych parafian, w parafiach Brzozów, Giżyce, Kamion, Młodzieszyn i Iłów, należących do archidiecezji warszawskiej, położonych na lewym brzegu Wisły, które znalazły się w niem. Regierungsbezirk Zichenau i których kapłanów Niemcy wcześniej wywieźli do obozów koncentracyjnych.
Aresztowany przez Niemców 20.04.1942.
Przetrzymywany w więzieniu w Płocku.
Torturowany — jeden z członków niemieckiej zbrodniczej niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo, miał w zaufaniu powiedzieć pewnemu płockiemu księdzu: „ks. Serafin był bardzo bity, będzie powieszony, ale … to bohater”.
18.09.1942 publicznie powieszony (ręce miał związane drutem wcinającym się aż do kości), z 12 innymi osobami pod zarzutem należenia do organizacji podziemnej, na placu synagogalnym w Płocku.
Kościół w Wyszogrodzie Niemcy zamknęli, a potem zamienili na spichlerz.
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
PłockKliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Regierungsbezirk ZichenauKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
23.09.1888
Przysuchadziś: gm. Przysucha, pow. Przysucha, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
22.06.1913 (katedra płockawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
1931 – 1942
dziekan — dekanat RK Wyszogróddziś: gm. Wyszogród, pow. Płock, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1931 – 1942
proboszcz — Wyszogróddziś: gm. Wyszogród, pow. Płock, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Wyszogróddziś: gm. Wyszogród, pow. Płock, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
administrator — Rębowodziś: gm. Wyszogród, pow. Płock, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ parafia RK pw. św. Jana Chrzciciela ⋄ dekanat RK Wyszogróddziś: gm. Wyszogród, pow. Płock, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1924 – 1931
proboszcz — Naruszewodziś: gm. Naruszewo, pow. Płońsk, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ parafia RK pw. św. Tekli Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Płońskdziś: gm. Płońsk miasto, pow. Płońsk, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
1924 – 1931
administrator — Radzymindziś: gm. Naruszewo, pow. Płońsk, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18] ⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Płońskdziś: gm. Płońsk miasto, pow. Płońsk, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
1919 – 1924
prefekt — Ostrów Mazowieckadziś: gm. Ostrów Mazowiecka, pow. Ostrów Mazowiecka, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Ostrów Mazowieckadziś: gm. Ostrów Mazowiecka, pow. Ostrów Mazowiecka, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
1913 – 1919
wikariusz — Lipnodziś: gm. Lipno, pow. Lipno, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.18] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny — także: prefekt szkoły powszechnej
do 1913
student — Płockdziś: pow. Płock miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
miejsca i wydarzenia
opisy
Płock: W obecnej lokalizacji więzienie w Płocku zbudowali w 1803 Prusacy (Płock po III rozbiorze Polski znalazł się początkowo w zaborze pruskim). Od 1815 funkcjonowało jako więzienie rosyjskie (przetrzymywano w nim m.in. powstańców listopadowych). W czasie II wojny światowej, podczas okupacji niemieckiej — Płock znalazł się w tzw. niem. Regierungsbezirk Zichenau (pl. rejencja ciechanowska), wchodzącej w skład niem. Provinz Ostpreußen (pl. prowincja Prusy Wschodnie) — zarządzane przez Niemców. Areszt niemieckiej policji politycznej Gestapo znajdował się w innym miejscu — początkowo w piwnicach obecnego ratusza w Płocku. Od 1941 przeniesiono go — jako więzienie śledcze — do budynku przy ul. 1 Maja, zbudowanego w 1905. Wielu z polskich więźniów przewożono następnie do niemieckich obozów koncentracyjnych, głównie KL Soldau, gdzie ponieśli śmierć. Po niemieckiej klęsce areszt przejęli Rosjan, a potem polscy komunaziści na usługach rosyjskiego KGB, i prawd. dokonywali w nim skrytobójczych mordów na b. żołnierzach Polskiego Państwa Podziemnego. W 1991 główne więzienie odwiedził Papież św. Jan Paweł II, który powiedział do osadzonych: „Jesteście skazani, ale nie potępieni”.
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])
Regierungsbezirk Zichenau: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Dwa pozostałe przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Jednym z nich była niem. Regierungsbezirk Zichenau (pl. rejencja ciechanowska), utworzona z części okupowanego woj. warszawskiego, i włączona do niem. Provinz Ostpreußen (pl. Prusy Wschodnie) — na podstawie, dekretu przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera z 08.10.1939 (formalnie obowiązującego od 26.10.1939) — w którym obowiązywało prawo państwa niemieckiego. Główną osią polityki rejencji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż tylko ok. 2% mieszkańców stanowili Niemcy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja, oraz niem. Zwangsarbeit (pl. niewolnicza praca przymusowa). Większość niem. Zivilarbeiter (pl. robotnik cywilny) niewolniczo pracowała w niem. Provinz Ostpreußen. Część Polaków — ok. 25,000 — wysiedlono do niem. Generalgouvernement; część zesłano do obozów koncentracyjnych. Dzieci mogły się uczyć tylko po niemiecku. Wobec ludności polskiej prowadzono politykę terroru — niewielkim obszarze funkcjonowało 8 wielkich więzień, zamknięto polskie organizacje, instytucje. Zlikwidowano polską prasę. Z 200 aresztowanych kapłanów katolickich diecezji płockiej 110 zostało zamordowanych. Większość parafii była bez duszpasterzy — dozwolono na posługę tylko kilku księżom na powiat. Zabroniono odprawiania nabożeństw, kazań i spowiedzi po polsku. Kościoły splądrowano i zamieniono na magazyny. Zabraniano katolickich pogrzebów o udziale większym niż 10 osób. Niszczono krzyże, kapliczki przydrożne, nagrobki, cmentarze. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca prowincji niem. Provinz Ostpreußen, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Erich Koch, początkowo się ukrywał, potem został schwytany i wydany komunazistowskiej republice polskiej prl, skazany na karę śmierci, ale wyroku nie wykonano i zmarł w więzieniu w 1986. Natomiast niem. Regierungspräsidenten Zichenau (pl. nadprezydent rezydencji Ciechanów) ukrył się lepiej i do dziś jego losy powojenne nie są znane. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.24])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.plock24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19], www.niedziela.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19]
bibliograficzne:
„Martyrologium duchowieństwa diecezji płockiej w latach II wojny światowej 1939‐1945”, ks. Michał Marian Grzybowski, Włocławek–Płock 2002
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.wyszogrod.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], wyszogrod.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.18], www.polskaniezwykla.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], www.polskaniezwykla.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01], galeria.plock24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], galeria.plock24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: SERAFIN Michał
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu